Ανακοίνωση Πρωτοβουλίας Αγώνα στα ΕΛΠΕ - 11/4/2024:
Υπερασπιζόμαστε το σωματείο, το καταστατικό μας και τις διαδικασίες μας
Για ελεύθερο συνδικαλισμό, ανεξάρτητο από κράτος και εργοδοσία
Δεν νομιμοποιούμε τη διαδικασία των εκλογών με ηλεκτρονικές κάλπες στο ΠΣΕΕΠ!
Η τριετία που πέρασε απ’ τις προηγούμενες εκλογές στο σωματείο μας ανέδειξε απ’ τη μια πολλά και σοβαρά προβλήματα και απ’ την άλλη την αδυναμία της συνδικαλιστικής ηγεσίας να παρέμβει.
Ήδη απ’ τον χειμώνα του 2022, ήρθαμε αντιμέτωποι με πλήθος πολύ σοβαρών συμβάντων, που από τύχη δεν οδήγησαν και σε ανθρώπινες απώλειες. Το πρόσφατο περιστατικό στα Μέγαρα επιβεβαίωσε ότι το ζήτημα της ουσιαστικής ασφάλειας παραμένει μεγάλο ζητούμενο. Η εργοδοσία όχι απλά το προσεγγίζει επιφανειακά και με τυπικούς-νομικούς όρους, αλλά όλο και πιο συχνά το χρησιμοποιεί με τιμωρητική λογική απέναντι σε συναδέλφους. Η ουσία όμως παραμένει: η ίδια έχει την πλήρη ευθύνη για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων με ασφάλεια και οι δικές της επιλογές είναι που την υπονομεύουν.
Όλο αυτό το διάστημα, επίσης, προωθήθηκε συστηματικά η κατεύθυνση της παραπέρα ιδιωτικοποίησης. Σε πλήρη συνεργασία, κρατική και ιδιωτική πλευρά άλλαξαν τη δομή του ομίλου, προκειμένου να προχωρήσουν «ευέλικτα» στην ίδια κατεύθυνση. Ανάμεσα στα άμεσα αποτελέσματα ήταν η επέκταση του καθεστώτος των εργαζόμενων διαφορετικών ταχυτήτων μέσα στις εγκαταστάσεις, μέσω των θυγατρικών. Σε λίγο μεγαλύτερο βάθος χρόνου, εμφανίστηκε κι η πώληση πακέτων μετοχών.
Παράλληλα, διατηρούνται τα χρόνια πλέον προβλήματα της έλλειψης προσωπικού, της εντατικοποίησης, της εργολαβοποίησης. Μπορεί οι προσλήψεις να συνεχίστηκαν, τα κενά όμως που έχουν αφήσει το κόψιμο στα οργανογράμματα κι οι μηδαμινές προσλήψεις για χρόνια παραμένουν. Το μέγεθος του προβλήματος, το μέγεθος της ανασφάλειας και της έντασης που βιώνουν οι εργαζόμενοι αναδεικνύει κι η μαζική φυγή έμπειρων συναδέλφων. Που περνάνε την πόρτα που άνοιξε η εργοδοσία ακριβώς στη βάση της καθημερινότητας, των κινδύνων και της εκτίμησης που κάνουν για ακόμα χειρότερο μέλλον.
Το σωματείο δεν μας προστάτευσε απ’ τις αρνητικές εξελίξεις. Ούτε μέσα στη δουλειά, ούτε συνολικά απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε σε κάθε δικαίωμα οι εργαζόμενοι στη χώρα. Κυριάρχησαν οι αυταπάτες, ο εφησυχασμός κι οι λανθασμένες εκτιμήσεις.
- Προτάθηκε η ίδρυση Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης, την ώρα που το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση βρίσκεται στο στόχαστρο. Τέθηκε υπό αμφισβήτηση η, κατοχυρωμένη στη συλλογική μας σύμβαση, υποχρέωση της εταιρίας, βάζοντας το σωματείο και την εταιρία να εμπλέκονται στη διαχείριση των αποταμιεύσεων των εργαζόμενων. Πολύ σωστά οι εργαζόμενοι προστατέψαμε τα κεκτημένα μας κι απορρίψαμε μια κατεύθυνση που προωθείται κεντρικά με στόχο την υπονόμευση της κοινωνικής ασφάλισης και του βασικού της χαρακτηριστικού: της υποχρέωσης να παρέχει στους απόμαχους της δουλειάς τη δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση νομοθέτησε και τη φορολογία των ΤΑΕ, που αποτελούσε ένα απ’ τα κύρια επιχειρήματα όλων όσων το προωθούσαν εδώ.
- Άνοιξε μια ολόκληρη συζήτηση, και με οικονομικό κόστος, σχετικά με τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Οι προτάσεις νόμου, οι συναντήσεις στη Βουλή, οι διάφορες επαφές, τελικά πήραν τη μορφή που επέλεξε η εταιρία: τη μαζική έξοδο εκατοντάδων εργαζόμενων, σε ποσοστά που ξεπερνάνε ακόμα και τα νομικά όρια για τις ομαδικές απολύσεις, αν τελικά υλοποιηθεί όπως ακούγεται. Απέναντι όμως στην κεντρική πολιτική κατεύθυνση όλων των κυβερνήσεων για χτύπημα του δικαιώματος στην ασφάλιση και τη σύνταξη, το σωματείο κινείται με αυταπάτες ότι «αυτά δεν μας πιάνουν εμάς».
- Με αντίστοιχες αυταπάτες καλλιεργήθηκε ο εφησυχασμός με την πρόταση μεταβίβασης των μετοχών του ΤΑΙΠΕΔ στο υπ. Οικονομικών, την ώρα που η εργοδοσία προχωρούσε τις επόμενες κινήσεις της για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση. Ο σχεδιασμός του σωματείου αποδείχτηκε αναποτελεσματικός.
- Υπογράφηκε τριετής συλλογική σύμβαση με αυξήσεις που δεν καλύπτουν καν τον πληθωρισμό των προηγούμενων χρόνων. Τα μισθολογικά κλιμάκια, σε πραγματικές τιμές, οδηγήθηκαν σε δραματική πτώση. Ταυτόχρονα, ξαναμπήκε η λογική που θέτει η εργοδοσία ανοιχτά απ’ το 2011: της σύνδεσης των μισθών μας με τα εταιρικά κέρδη, ανακατεύοντας τον μισθό με μπόνους, μεταβλητές αμοιβές κ.ο.κ. Μια λογική που δεν κατοχυρώνει τίποτα για τους εργαζόμενους και, ακόμα χειρότερα, καλλιεργεί αυταπάτες «κοινών συμφερόντων», υπονομεύοντας ανάμεσα στα υπόλοιπα και το δικαίωμά μας στην ουσιαστική ασφάλεια. Μας έχει κοστίσει δε και το χρονοεπίδομα τριών χρόνων, που παραμένει κομμένο.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Καθοριστικής σημασίας ζήτημα αποτέλεσε η ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη (ν.4808), τον Ιούνη του 2021. Η ηγεσία του σωματείου μας έκανε λόγο για «θετικά σημεία» στον νόμο, «παραβλέποντας» το πραγματικό του περιεχόμενο. Ο νόμος αυτός ήρθε για να χτυπήσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Να θέσει τα σωματεία κάτω από ασφυκτικό κρατικό έλεγχο. Να απαγορεύσει τις απεργίες, ειδικά σε κλάδους όπως ο δικός μας. Να ποινικοποιήσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Να ορίσει ένα νέο πλαίσιο στο οποίο θα «επιτρέπονται» μόνο τα συνδικαλιστικά όργανα που δεν κάνουν τίποτα για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Είναι χαρακτηριστικό το πώς η ψήφιση του νόμου ενεργοποίησε τις πιο αντιδραστικές εξελίξεις. Το Δεκέμβρη του 2021, πρακτικά όλοι οι συνάδελφοι στα Πετρέλαια Καβάλας βρέθηκαν απολυμένοι, με τα ΜΑΤ να εισβάλλουν στις εγκαταστάσεις, όλοι οι εργαζόμενοι να συλλαμβάνονται και να σέρνονται κατηγορούμενοι στα δικαστήρια. Σχεδόν όλες οι απεργίες πρωτοβάθμιων σωματείων έχουν κριθεί «παράνομες». Δεκάδες πλέον εργαζόμενοι διώκονται για συνδικαλιστικούς λόγους και υπάρχουν καταδίκες ακόμα και για «ηθική αυτουργία» σε περιστατικά που δεν ήταν ούτε καν παρόντες.
Αν θέλουμε το σωματείο μας να παραμείνει εργαλείο των εργαζόμενων και όχι «αδειανό πουκάμισο» για κάθε άλλη χρήση εκτός από αυτή που το χρειαζόμαστε, πρέπει να παλέψουμε για την κατάργηση του νόμου, από κοινού με όλους τους εργαζόμενους. Πρέπει να μην αποδεχτούμε το πλαίσιο που θέλει να επιβάλει. Είναι αδιέξοδη η προσπάθεια να «προσαρμοστούμε» σ’ ένα καθεστώς που ξεκαθαρίζει ότι απαιτεί πλήρη υποταγή στις επιλογές της κάθε εργοδοσίας και της κάθε κυβέρνησης, ό,τι συνέπειες κι αν προκαλούν.
Οι εργαζόμενοι έχουμε το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε τη ζωή μας και τους όρους δουλειάς μας, γιατί απ’ τη δική μας δουλειά παράγεται όλος ο πλούτος της κοινωνίας. Και έχουμε δικαίωμα να φτιάχνουμε τα δικά μας εργαλεία γι’ αυτόν τον σκοπό, ανεξάρτητα του τι επιθυμούν αυτοί που κερδίζουν απ’ την εκμετάλλευση της δουλειάς μας.
Ως Πρωτοβουλία Αγώνα στα ΕΛΠΕ, δεν έχουμε κανέναν λόγο να συναινέσουμε στη μετατροπή του σωματείου μας σε μια «μικρή ΓΣΕΕ»: με ηγεσία αποκομμένη απ’ τους συναδέλφους, χωρίς ζωντανές διαδικασίες, αδύναμο μπροστά στις κεντρικές κατευθύνσεις της κυβέρνησης ή/και της εργοδοσίας. Έχουμε κάθε λόγο να συστρατευτούμε με πολλά σωματεία (ανάμεσά τους και συναδέλφων στον όμιλο) που έχουν αρνηθεί τις ηλεκτρονικές κάλπες στις αρχαιρεσίες τους. Έχουμε σοβαρό λόγο να τιμήσουμε την υπογραφή μας στο σχετικό ψήφισμα που έγκαιρα καταθέσαμε και υιοθετήθηκε ομόφωνα το 2019 στο συνέδριο της ΠΟΕ.
Σ’ αυτή τη βάση αποφασίσαμε να απέχουμε απ’ τις επερχόμενες αρχαιρεσίες, καθώς η ηγεσία του σωματείου αποφάσισε για πρώτη φορά να μπουν και ηλεκτρονικές κάλπες. Δεν σκοπεύουμε να ελαττώσουμε την παρέμβασή μας στο σωματείο. Αλλά για να συμβάλουμε στην κατεύθυνση της συγκρότησης των εργαζόμενων στη βάση των δικών τους δυνάμεων και των δικών τους συμφερόντων με επίγνωση του βάθους της επίθεσης που εξελίσσεται, δεν μπορούμε να αποδεχτούμε σαν «κανονική» την εισαγωγή μιας τέτοιας επικίνδυνης διαδικασίας. Και καλούμε όλους τους συναδέλφους να μην τη νομιμοποιήσουν.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
