Σαντιάγο-Χιλή Ο μικρός Μανολίτο και ο μεγάλος αγώνας των νέων

Τι θα μπορούσε να οδηγήσει έναν δεκαεξάχρονο μαθητή από μια φτωχογειτονιά του Σαντιάγο ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Αυγούστου, στην δεύτερη ημέρα της γενικής απεργίας, να βρεθεί κοντά στα οδοφράγματα και στις συγκρούσεις με την αστυνομία δίπλα στην περιφερειακή λεωφόρο Αμέρικο Βεσπούτσι της χιλιάνικης πρωτεύουσας; Άλλοι είπαν η φυσιολογική νεανική περιέργεια και άλλοι, μαζί και η αστυνομία, η οργισμένη διάθεση για συμμετοχή στις συγκρούσεις και στο πετροβολητό. Ο μικρός Γκουτιέρεζ Μανουέλ Ρεινόσο που στην γειτονιά Jaime Eyzaquirre στην Μακούλ και στο κολέγιο του Αγίου Λαυρεντίου τον φώναζαν Μανολίτο μπορούσε να παρακινηθεί και από τα δύο αν και αρκετά στοιχεία δείχνουν πως η νεανική παρέα παρακολουθούσε από μακριά τα γεγονότα.

Στερνοπαίδι μιας πολυμελούς, φτωχής και διαλυμένης οικογένειας ο Μανολίτο, παρά τα προβλήματα, ήταν επιμελής μαθητής, τακτικός στην εκκλησία της Πεντηκοστής και κολλημένος με το ποδόσφαιρο. Όλοι στην γειτονιά μιλούσαν για τον χαμογελαστό και καλόκαρδο νεαρό μόλις έπεσε σαν κεραυνός η είδηση πως ο μικρός ξεψύχησε τα χαράματα της 26ης Αυγούστου στο νοσοκομείο της Νουνόα. Ο Μανολίτο είχε κτυπηθεί από σφαίρα πυροβόλου όπλου και οι γιατροί στο νοσοκομείο λίγα πράγματα πρόλαβαν να κάνουν όταν μεταφέρθηκε αναίσθητος και πλημμυρισμένος στο αίμα. Ακόμη και η πιο λιτή αναπαράσταση της σκηνής στον δρόμο Amanda Labarca, πάνω σε μια εναέρια διάβαση πεζών, εκείνα τα ανήσυχα μεσάνυχτα, δεν μπορεί να κρύψει την συγκλονιστική εικόνα, όταν η σφαίρα κλώτσησε άγρια τον Μανολίτο και προξένησε μια βαθιά πληγή κάτω από το φούτερ του. Η παρέα των τριών νεαρών είχε κάτι το ασυνήθιστο που ξεχώριζε από μακριά. Το αναπηρικό καροτσάκι του μεγάλου αδερφού του Μανολίτο, του είκοσι-τριάχρονου Γκερσόν, που έσπρωχνε μια ο Μανολίτο και μια ο δέκα-εννιάχρονος Γκιουζέπε Ραμίρεζ. Ο ανάπηρος Γκερσόν ήταν ο πρώτος που αγκάλιασε το ματωμένο σώμα του Μανολίτο και αυτός που από την πρώτη στιγμή συγκλονισμένος βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει πως η σφαίρα ήρθε από ένα αστυνομικό αυτοκίνητο που έτρεχε σαν τρελό στην λεωφόρο.

Όπως ήταν αναμενόμενο η αστυνομία προσπάθησε να αποποιηθεί τις ευθύνες και μόνο ύστερα από την πανεθνική κατακραυγή η ηγεσία της και η κυβέρνηση αναγκάστηκαν να συλλάβουν τους υπεύθυνους. Ανακοινώθηκε επίσημα πως ο καραμπινιέρος λοχίας Μιγκέλ Μιλακούρα ήταν αυτός που πάτησε την σκανδάλη του Ούζι των εννέα χιλιοστών και ακολούθησε η παραίτηση του αρχηγού της αστυνομίας στο Σαντιάγο μαζί με άλλους τέσσερις υψηλόβαθμους με στόχο να κατευναστεί η οργή για την δολοφονία. Για εκατομμύρια όμως Χιλιανούς και ειδικά την νεολαία που βρίσκεται στους δρόμους οι κύριοι υπεύθυνοι είναι γνωστοί. Είναι ο λαομίσητος πρόεδρος Πινιέρα και οι υπουργοί του που με την πολιτική τους έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την λαϊκή πλειοψηφία.

Πέντε μήνες συμπληρώθηκαν από την έναρξη του μεγάλου αγώνα των νέων στην Χιλή που με καταλήψεις σχολείων και πανεπιστήμιων και συνεχείς διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις απαιτούν την ανατροπή του εκπαιδευτικού απαρτχάιντ. Δηλαδή ενός βαθιά ταξικού και άδικου εκπαιδευτικού συστήματος με ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια, δίδακτρα, κουπόνια και σκληρά εμπόδια για τα παιδιά των λαϊκών και εργατικών οικογενειών. Ένα σύστημα που οργανώθηκε στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας με τις συμβουλές του ΔΝΤ και των οικονομολόγων της περιβόητης σχολής του Σικάγου, διατηρήθηκε μετά από όλες τις κυβερνήσεις και έφτασε να θεωρείται ένα από τα πιο άδικα συστήματα παγκόσμια. Στον ηρωικό αγώνα των φοιτητών προσέτρεξαν και πήραν μέρος οι μαθητές και οι δάσκαλοι και αργότερα έσπευσαν να στηρίξουν και μεγάλο μέρος των εργατικών συνδικάτων κηρύσσοντας απεργίες και οργανώνοντας συγκεντρώσεις αλληλεγγύης. Στην πρωτεύουσα και σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις από τον βορρά ως τον νότο καταγράφτηκαν εντυπωσιακές σε μαζικότητα μαχητικές διαμαρτυρίες, ανάλογες εκείνων που έγιναν τον πρώτο καιρό μετά την πτώση του Πινοτσέτ. Η κυβέρνηση Πινιέρα στριμωγμένη, προσπάθησε μάταια με διάφορους ελιγμούς (νέα κονδύλια-κοροϊδία, αποπομπή υπουργού Παιδείας) αλλά κυρίως με σκληρή καταστολή να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των νέων. Πέτυχε ακριβώς το αντίθετο. Να τους εξοργίσει περισσότερο, να τους συσπειρώσει και να αποφασίσουν να συνεχίσουν μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα τους. Όλο αυτό τον καιρό στο σημείο που πυροβολήθηκε ο Μανολίτο οι νέοι που έφτιαξαν μια τσιμεντένια «ανιμίτα» με μπλε πλακάκια συγκεντρώνονται για να τιμήσουν την θυσία του ενώ το όνομα και η φωτογραφία του βρίσκονται σε αμέτρητους τοίχους και δρόμους στο Σαντιάγο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα άρθρο με αναφορές σε παρόμοιες γνωστές δολοφονίες παιδιών http://intothewildunion.blogspot.com/2011/08/manuel-gutierrez-reinoso-cuando-los_31.html?zx=d1ff28370dbdb31f

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ένα χιλιάνικο μπλογκ με υλικό από τους φοιτητικούς αγώνες http://todosconchile.blogspot.com/

Δημοσιεύεται στη Προλεταριακή Σημαία που κυκλοφορεί από σήμερα, το αντιγράφουμε από το blog της στήλης: http://atheatoskosmosps.blogspot.com/

Τον «Αθέατο Κόσμο» γράφει ο Δημήτρης Παυλίδης