H φασιστική κλίκα AKP-MHP ενώ απλώνει το ένα χέρι στους Κούρδους για ειρήνη, με το άλλο χέρι κραδαίνει το ρόπαλο στους Κούρδους και σε όλα τα άλλα κοινωνικά τμήματα. Ενώ από τη μια ακούγονται «τα νανουρίσματα του εκδημοκρατισμού», από την άλλη δεν μπορεί να επιτευχθεί ισορροπία ούτε στις σχέσεις των δυνάμεων εντός του συστήματος. Στην 100χρονη ιστορία του φασισμού, ενώ εφαρμόζεται μια αμείλικτη, αιματηρή καταπίεση στους λαούς, τα καταπιεσμένα έθνη, τις εθνότητες και τα θρησκευτικά δόγματα, ο αγώνας μεταξύ των φασιστικών μερίδων έχει πάρει την μορφή ατέρμονων, αμείλικτων, ανελέητων και καταστροφικών συγκρούσεων. Αυτή η κατάσταση είναι μόνιμη και σταθερή. Είναι συμβατή με τον φασιστικό χαρακτήρα όλων των κυρίαρχων μερίδων. Όταν μια από τις φασιστικές κλίκες παίρνει το τιμόνι του κράτους, η τυραννία γίνεται ο μόνος δρόμος που γνωρίζει και όταν χάνει την εξουσία, γίνεται ο πιο ανένδοτος υπερασπιστής της «δημοκρατίας και των συμφερόντων του λαού». Αυτό εφαρμόζεται ως καθορισμένος νόμος τους. Η ιστορία του Τουρκικού κράτους είναι μάρτυρας αυτής της πραγματικότητας.
Το κράτος της Τουρκίας εισέρχεται στον δεύτερο αιώνα υπό την ηγεσία της συμμαχίας AKP-MHP ενισχύοντας δύο από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του. Πρώτον, τον φασιστικό χαρακτήρα και δεύτερον, την οικονομική και πολιτική εξάρτησή του από τον ιμπεριαλισμό. Αυτό δεν είναι επιλογή αλλά αναγκαιότητα του κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Θεωρεί ότι η υποκίνηση ιμπεριαλιστικών πολέμων είναι ένας τρόπος για να επεκτείνει την σφαίρα επιρροής του στην περιοχή. Διαφορετικά, θα οδηγηθεί σε υπαρξιακές εξελίξεις όπως το να μην μπορεί να προστατεύσει τα σύνορα που έχει καθιερώσει μέσα από την τυραννία, τη βία, την εξαπάτηση και τις σφαγές. Γι' αυτό κάνει βήματα για ειρήνη με τους Κούρδους. Γι' αυτό και προσπαθεί να ενισχύσει όσο το δυνατόν περισσότερο το φασιστικό καθεστώς στο εσωτερικό. Αυτή η κατάσταση φανερώνει ξεκάθαρα ότι η διαδικασία που ξεκίνησε από τον Devlet Bahçeli δεν περιλαμβάνει τον «εκδημοκρατισμό» του κράτους και ότι είναι ένα άπιαστο όνειρο.
Από τη μια η συμμαχία AKP-MHP καταπιέζει και χρησιμοποιεί συνεχώς βία ενάντια στο λαό, το κουρδικό έθνος και όλα τα τμήματα της κοινωνίας, στερώντας τους βασικά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα, ενώ από την άλλη προσπαθεί να κατακερματίσει, να καταστείλει και να διαλύσει αντίπαλες κλίκες. Όλα αυτά τα κάνει κάνοντας κουρέλια τους νόμους και τους κανονισμούς και το σύνταγμα στο οποίο βασίζονται. Δεν υπάρχουν πια κανόνες στον σχεδιασμό επίθεσης. Δεν υπάρχει συνέπεια. Ό,τι είναι εμπόδιο στοχοποιείται. Ο κανόνας «αυτός που έρχεται με εκλογές φεύγει με εκλογές» ισχύει μόνο για αυτούς. Η «βούληση του έθνους» ισχύει μόνο όταν τα αποτελέσματα είναι υπέρ τους. Το σύνταγμα και οι νόμοι είναι ιεροί στο βαθμό που τους προστατεύουν. Η ελευθερία του λόγου, της δράσης και της έκφρασης ισχύει αρκεί να τους επαινεί και να τους υποστηρίζει. Η κλοπή, ο εκβιασμός, η ευνοιοκρατία, ακόμη και η εκμετάλλευση πρέπει να είναι μονοπώλιό τους. Όπως το μονοπώλιο της οπλοκατοχής δεν θα συζητηθεί, το δικαίωμα της οργάνωσης ισχύει μόνο για αυτούς. Για τους άλλους όλα αυτά είναι τρομοκρατία, εχθρότητα προς το κράτος και είναι απαγορευμένα. Είναι σαμποτάζ της μεγάλης Τουρκίας που επιχειρείται να δημιουργηθεί στις αρχές του δεύτερου αιώνα.
Αυτή η προσέγγιση κρατά τις μάζες σε μια ακραία κατάσταση καταστροφικής πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης. Επιπλέον, επιβάλλει την εκκαθάριση και την καταστολή όλων των οργανωμένων δυνάμεων του λαού. Όχι μόνο αυτό, αλλά και όλες οι άλλες αντιδραστικές μερίδες συντρίβονται, αποδυναμώνονται και απειλούνται με την αστυνομική-δικαστική καταστολή.
Αυτός είναι ο σκοπός της αστυνομικής και δικαστικής πίεσης στον Ekrem İmamoğlu που συνεχίζεται εδώ και αρκετό καιρό. Ο Ekrem İmamoğlu, ο οποίος χρησιμοποιεί τη δυσαρέσκεια, την οργή και την αντίδραση των πλατιών μαζών προς το AKP-MHP για να αυξήσει την πολιτική του δύναμη, βρίσκεται στο επίκεντρο της επίθεσης. Η συμμαχία AKP-MHP είναι αδίστακτη για την εδραίωση της εξουσίας της και στην καταστροφή των αντιπάλων της χρησιμοποιώντας όλες τις φασιστικές μορφές. Είναι τόσο αδίστακτοι ώστε να κάνουν αντικείμενο δικαστικής κρίσης το πανεπιστημιακό πτυχίο που πήρε ο Ekrem İmamoğlu πριν από 35 χρόνια. Αποφάσισε να συνεχιστεί η ενδοαστική αντιπαράθεση έξω από κανόνες, νόμους και σύνταγμα, αφού πρώτα ανακλήθηκε το πτυχίο 35 χρόνων και στη συνέχεια με μια μεγάλη επιχείρηση συλλήψεων με βάση την «διαφθορά και την εκλογική συμμαχία με τους Κούρδους».
Συντελείται μια επίθεση αντίθετη με την υποκριτική ρητορική όπως «βούληση του λαού», «διεύρυνση της δημοκρατικής σφαίρας της πολιτικής», «κάλπη», «εκλογές», «δύναμη του λόγου». Η οργή των μαζών μπροστά στις επερχόμενες επιθέσεις θεωρείται από το CHP ως πιθανή «απειλή για την επιβίωση του κράτους». Το CHP ανησυχούσε για αυτό και συμβούλευε τις μάζες «μην βγείτε στους δρόμους, εμείς αντιστεκόμαστε», ενώ ο Ekrem İmamoğlu που ήταν υποψήφιος πρόεδρος και οι όροι υποψηφιότητάς του αμφισβητήθηκαν στις 18 και 19 Μαρτίου, συνελήφθη.
Ο πρόεδρος και τα στελέχη του CHP επέλεξαν να ενεργήσουν σαν κλόουν του παλατιού ενάντια σε αυτή την επίθεση καλώντας όλους να συμμετάσχουν δυναμικά στην κάλπη για τις προκριματικές εκλογές που θα διεξαχθούν στις 23 Μαρτίου. Οι μάζες γεμάτες οργή προς το AKP-MHP δεν γέλασαν με τον κλόουν του παλατιού. Τα τελευταία 10 χρόνια, φάνηκε ότι η κλίκα του AKP-MHP βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αδυναμία των μαζών να αντιδράσουν ανεξάρτητα από την επίθεση, τον πόνο, την εξαθλίωση, την ανέχεια και την δυστυχία που υφίστανται και στην ύπαρξη μιας δομής όπως το CHP, που διασφαλίζει την επιβίωση του κράτους.
Ωστόσο, η κατάσταση δεν ήταν όπως την περίμεναν. Λειτούργησε ο κανόνας που λέει ότι η σπίθα θα μετατραπεί σε αντίδραση με οργή όταν το μαχαίρι φτάνει στο κόκκαλο. Η σπίθα πυροδοτήθηκε από την ενδοαστική αντιπαράθεση που πήρε την πιο βίαιη και σφοδρή μορφή της.
Οι μάζες που δεν γέλασαν με το CHP που ενεργούσε σαν τον κλόουν του παλατιού ανέλαβαν πρωτοβουλία. Κινητοποιήθηκαν με την συσσωρευμένη οργή τους. Γέμισαν με την οργή οι δρόμοι και οι πλατείες σε δεκάδες πόλεις και συνοικίες, με μπροστάρηδες δεκάδες πανεπιστήμια απέναντι στη φασιστική κλίκα του AKP-MHP. Τα οδοφράγματα της αστυνομίας που προσπαθούσαν να αποτρέψουν τις διαδηλώσεις γκρεμίστηκαν στο Saraçhane και στις πανεπιστημιουπόλεις. Τις μάζες ένωσε η οργή τους ενάντια στην πολιτική καταπίεση και την τυραννία, ενάντια στον σφετερισμό δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενάντια στο γεγονός ότι ό,τι έχει κατακτηθεί θα λεηλατηθεί ανά πάσα στιγμή, ενάντια στο γεγονός ότι η πολυτέλεια και η επίδειξη τους βγάζει μάτι ενώ ο λαός πνίγεται με ζωτικά προβλήματα. Το CHP εγκλωβίστηκε σε εκφράσεις όπως «δρόμος, δράση» για δεύτερη μέρα λόγω του άγχους, του φόβου και της επιθυμίας του να ελέγξει το αναπτυσσόμενο κίνημα. Οι μάζες ενέργησαν κινούμενες από την ανάγκη να καταρρίψουν τους φραγμούς και τους κανόνες που έθεσε το σύστημα μπροστά τους και παραγκώνισαν αυτούς που είχαν την εξουσία να διατάζουν. Ενώ το CHP από τη μια καλεί στους δρόμους και τη δράση, από την άλλη προσπαθεί να δημιουργήσει κανόνες και φραγμούς για την επιβίωση του κράτους. Ένα κίνημα που βγαίνει εκτός συστήματος και απορρίπτει την άποψη ότι η αντίσταση θα διεξαχθεί στη βουλή για λογαριασμό τους, τους κάνει να τρέμουν και να φοβούνται.
Τη συσσωρευμένη οργή και αντίδραση του κόσμου πυροδότησε η επίθεση στον Ekrem İmamoğlu. Το ίδιο το κίνημα τείνει να αποκτήσει έναν ανεξάρτητο χαρακτήρα, να αντισταθεί στα δεσμά επιχειρείται να επιβληθούν. Οι διαμαρτυρίες διευρύνθηκαν και επεκτάθηκαν στις 19 και 20 Μαρτίου και η οργή βγήκε στον δρόμο. Αν αφαιρέσουμε το θέμα του Ekrem İmamoğlu, μπορούμε να δούμε ότι η φύση αυτού του κινήματος είναι το μίσος ενάντια στο σύστημα που η μόνη ελευθερία που παραχωρεί στον λαό είναι η ελευθερία να γίνουν σκλάβοι.
Το πιο σημαντικό, είναι η ανεξάρτητη γραμμή δράσης που επιδιώκει παρά το γεγονός ότι το CHP είναι θύμα της επίθεσης. Γιατί η βούληση των μαζών που συγκεντρώθηκαν στα πανεπιστήμια και στο Saraçhane με τα συνθήματά τους έδειξαν την αντίρρησή τους να κυβερνώνται όπως πριν. Η επιθυμία και αποφασιστικότητά τους είναι να κατευθυνθούν στις περιοχές που έχουν γίνει σύμβολα αγώνα και έχουν κλείσει από αστυνομικά οδοφράγματα. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων για 4 ημέρες ακυρώθηκε από τις μάζες που γέμισαν τους δρόμους και τις πλατείες τις ίδιες ώρες. Το πιο σημαντικό είναι ότι αμφισβητήθηκε και απορρίφθηκε η κυρίαρχη πολιτική γραμμή που υπαγορεύει ότι τα πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες και οι δημοκρατικές κατακτήσεις προκύπτουν μέσω του κοινοβουλίου και των εκλογών. Τώρα, αυτό το ανεξάρτητο πολιτικό και αγωνιστικό ξέσπασμα των μαζών που άνοιξε τον δρόμο στο κίνημα, θα επιχειρηθεί να σφετεριστεί από τη βούληση του CHP που ήταν το «θύμα», και αυτό πυροδότησε την σπίθα.
Είναι πολύ σημαντικό να μπούμε σε αυτό το κίνημα, να ενισχύσουμε την ανεξάρτητη δομή του, να το κατευθύνουμε προς τους στόχους που επιδιώκει και να συνδεθούμε μαζί του. Οι μάζες αναζητούν δημοκρατία, θέλουν ελευθερία. Οι Κούρδοι, που πιστεύουν ότι οι ίδιοι στόχοι μπορούν να επιτευχθούν μέσω της συμφιλίωσης και της ειρήνης, συρρέουν επίσης στις πλατείες του Newroz και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Πρέπει να φανεί ξεκάθαρα ότι το κράτος δεν θα εκδημοκρατισθεί μέσω συμβιβασμού, διαλόγου και ειρήνης και ότι δεν έχει καμία ανησυχία και κανένα ενδιαφέρον για αυτό. Το τουρκικό κράτος επιδιώκει με όλες του τις δυνάμεις να τοποθετηθεί ως στρατιωτική δύναμη του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Οι άρχουσες τάξεις που προετοιμάζονται για πόλεμο χρειάζονται μια πιο καταπιεστική, πιο σοβινιστική και πιο επιθετική δομή μέσα στη χώρα. Το χρειάζεται και η φασιστική κλίκα του AKP-MHP. Η ειρήνη με τους Κούρδους είναι ανάγκη για να πολεμήσει με καλύτερους όρους στην περιοχή και η κατάργηση και η εξάλειψη των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του λαού είναι ανάγκη για την οχύρωση του «εσωτερικού μετώπου». Η αδυναμία του λαού να οργανωθεί, ο κατακερματισμός και η αδυναμία να συγκροτήσει ανεξάρτητη δράση είναι η κατάσταση που επιθυμούν περισσότερο όλοι οι κυρίαρχοι. Αυτοί ξέρουν καλύτερα πόσο μεγάλη και επιβλητική θα είναι η αδράνεια του λαού όταν κινητοποιηθεί και οργανωθεί.
Τώρα οι λαϊκές μάζες κινητοποιούνται για τις καταπατημένες δημοκρατικές τους κατακτήσεις. Η φύση του κινήματος είναι αντιφασιστική. Σε αυτόν τον χαρακτήρα του δεν είναι εχθρική μόνο η συμμαχία AKP-MHP. Σε αυτόν τον χαρακτήρα του είναι εχθρικό και το CHP. Οι επαναστατικές δυνάμεις πρέπει να συμμετάσχουν ενεργά στη διαδικασία και να ενισχύσουν τον αντιφασιστικό της χαρακτήρα.
Στα πανεπιστήμια δεν υπάρχει ίχνος ακαδημαϊκών ελευθεριών. Η δημοκρατική, επιστημονική και ακαδημαϊκή παιδεία έχουν διαλυθεί από τους διορισμένους διαχειριστές και την αντιδραστικότητα που χρειάζεται το κράτος. Στα πανεπιστήμια έχουν περάσει από την αδράνεια στη κινητοποίηση. Πρέπει να κινητοποιηθούμε για να σπάσουν τα οδοφράγματα που στήθηκαν ενάντια στην ακαδημαϊκή, δημοκρατική και επιστημονική εκπαίδευση και πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες για να αναπτυχθεί και να ενισχυθεί η θέληση και η αποφασιστικότητα για αγώνα.
Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι ζουν σε συνθήκες στέρησης, φτώχειας και εξαθλίωσης. Τα αιτήματα και η αντίσταση της εργατικής τάξης καταστέλλονται με το ρόπαλο της αστυνομίας και της δικαιοσύνης. Αυτό το κίνημα θα δώσει περισσότερο θάρρος στην εργατική τάξη. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια στάση που θα οδηγήσει σε ισχυρότερη πολιτική και συνδικαλιστική δράση και θα κινητοποιήσει τους εργαζόμενους για τα αιτήματά τους. Το αίτημα για δικαιοσύνη πρέπει να διευρυνθεί.
Να μην ξεγελαστούμε από τη ρητορική για ελευθερία και δημοκρατία των φασιστικών μερίδων. Να δημιουργήσουμε τη δική μας οργανωμένη δύναμη για τη Λαϊκή Δημοκρατία και να κλιμακώσουμε τον αγώνα. Η δημοκρατία δεν θα έρθει με εκλογές και κάλπες, αλλά με τον οργανωμένο αγώνα του λαού.
Αυτό που διεκδικείται με τη σπίθα του Newroz και την σπίθα της 19ης Μάρτη είναι τα δημοκρατικά αιτήματα. Το ζητούμενο είναι η ελευθερία. Η διεκδίκηση του κουρδικού έθνους για πλήρη ισότητα δικαιωμάτων και το δικαίωμα προστασίας των πιο βασικών δημοκρατικών κατακτήσεων βρίσκονται στον ίδιο παρονομαστή. Για μεγαλύτερες κατακτήσεις, απαιτείται ισχυρότερη ενότητα και περισσότερη κοινή δράση. Οι εργαζόμενες μάζες Τούρκων, Κούρδων και διαφόρων εθνικοτήτων ξυπνούν τώρα από τον 10ετή εφιάλτη τους. Το έδαφος για ανεξάρτητο πολιτικό επαναστατικό αγώνα ενισχύεται και οι συνθήκες ωριμάζουν. Οι εκμεταλλευόμενες τάξεις, οι Κούρδοι που στερούνται την πλήρη ισότητα των δικαιωμάτων, οι Αλεβίτες που σφαγιάστηκαν στη Συρία και τους δόθηκε το μήνυμα για το τι τους περιμένει στο μέλλον, όλες οι τάξεις και τα στρώματα που θέλουν την ελευθερία πρέπει να σκάψουν τον τάφο της φασιστικής Τουρκίας με τον αγώνα τους το 2025, να ενωθούν για τη Λαϊκή Δημοκρατία και να αμφισβητήσουν τον σοβινισμό των κυρίαρχων. Καθώς οι πλατιές μάζες μετατρέπουν τους δρόμους σε πεδίο ανεξάρτητης δράσης, αναμφίβολα θα διευρύνουν τους ορίζοντές τους, θα αναπτύξουν τις δυνατότητές τους, θα δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, θα εξοπλίσουν τη συνείδησή τους και θα επαναστατικοποιηθεί η βούλησή τους. Αυτό στο οποίο πρέπει να στηριχθεί η επαναστατική βούληση είναι να μετατρέψει αυτή την τάση σε πολιτική δύναμη, να την κάνει πιο μαχητική και να την κατευθύνει προς τον στόχο της πολιτικής εξουσίας.
Ας δημιουργήσουμε ισχυρότερες οργανώσεις για δημοκρατικές κατακτήσεις.
Ας μην εξαπατηθούμε από τις πολιτικές ακροβασίες του φασισμού.
Ας αντιληφθούμε, ας καταλάβουμε και ας ενωθούμε εστιάζοντας όχι σ’ αυτό που άναψε την σπίθα αλλά στην φωτιά που άναψε η σπίθα στην ξερή στέπα.
Στους δρόμους και τις πλατείες με τη βούληση να ανάψει η ξερή στέπα!
PARTİZAN
21 Μαρτίου 2025 μετάφραση από: https://www.partizanmlm32.net/
%20%E2%80%94%20%CE%A3%CE%B5%20%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%20(80%25).png)
%20%E2%80%94%20%CE%A3%CE%B5%20%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1%20(80%25).png){kind=small}
