Κινητοποίηση μαθητών –γονιών –εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Οικονομικών

Συγκέντρωση-πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποιήθηκε σήμερα από μαθητές μουσικών και καλλιτεχνικών σχολείων καθώς επίσης και από μαθητές των περιοχών Ανατολικής και Δυτικής Αττικής. Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί από 18 δήμους συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Κλαυθμώνος και οδηγήθηκαν με πορεία στο Υπουργείο Οικονομικών και μετά στη Βουλή.
Η κινητοποίηση αυτή ήταν η συνέχεια σειράς κινητοποιήσεων που έχουν ξεκινήσει από την αρχή της χρονιάς και συνεχίζονται μέχρι σήμερα με δυναμικότητα για να απαντήσουν στο μεγάλο πρόβλημα που έχει προκύψει μετά την απόφαση της κυβέρνησης να διακόψει τη μεταφορά των μαθητών από και προς τα σχολεία τους. Στην ουσία η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική που έχει αποφασιστεί εδώ και καιρό, να περάσει το σύνολο του κόστους της εκπαίδευσης στην πλάτη γονιών -μαθητών. Μέσα από την εφαρμογή των Καλλικρατικών νόμων, η εκπαιδευτική κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με την επίθεση στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Ο καθένας αντιλαμβάνεται πια ότι η κατάργηση των μετακινήσεων είναι μόνο η αρχή! Χιλιάδες μαθητές που σπρώχνονται εκτός σχολείου, που κινδυνεύουν να μεινουν από απουσίες, διεκδικούν το δικαίωμα τους στην δωρεάν και ασφαλή μεταφορά. Με τις τεράστιες περικοπές στη χρηματοδότηση των σχολείων και των Δήμων, με νωπή ακόμα την εντολή για προτάσεις συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων, με ένα χειμώνα που περιμένει τα σχολεία χωρίς θέρμανση και στοιχειώδη υλικά, όλη η εκπαιδευτική κοινότητα αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι ο μοναδικός τρόπος απάντησης σε αυτήν την επίθεση, είναι το κοινό μέτωπο μαθητών-γονιών –εκπαιδευτικών.

Πολλοί μαθητές, μπροστά στο φάσμα της φτώχειας, της πείνας και των οικογενειακών αδιεξόδων που έχει δημιουργήσει το σύστημα, εκφράζουν πλέον την οργισμένη αγανάκτηση τους στο μέλλον που τους επιφυλάσσουν, προς κάθε κατεύθυνση. Δεν διστάζουν ακόμα και να συγκρουστούν με συμμαθητές τους τυφλά, με μια παραμικρή αφορμή, όπως έγινε σήμερα μεταξύ μαθητών την ώρα που είχε τελειώσει η συγκέντρωση. Η έλλειψη μαζικής και οργανωμένης αντίστασης απέναντι στην πολιτική που τους στερεί το δικαίωμα στη ζωή, δεν βοηθά στην από κοινού απάντηση στα προβλήματα.
Πολλές φορές βρίσκονται απέναντι τους γονείς και εκπαιδευτικοί που τους παρακινούν να είναι συνετοί και να ακολουθήσουν το δρόμο της αποδοχής αυτής της επίθεσης, σα να πρόκειται για φυσική καταστροφή. Ίσως γιατί οι ίδιοι δυσκολεύονται να πιστέψουν στη δύναμη και την προοπτική των αγώνων.
Οι Δημοτικές αρχές, ακόμα κι όταν προσχηματικά δηλώνουν ότι κατανοούν και «συμπάσχουν» με τα προβλήματα των δημοτών τους, στην ουσία κάνουν τα πάντα για να «διώξουν» το πρόβλημα από πάνω τους, χωρίς να δίνεται η οποιαδήποτε λύση.
Μπροστά σε αυτές τις στάσεις, μαθητές και γονείς οφείλουν να κρατούν σταθερή την απαίτηση τους για ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Ο κοινός αγώνας μαθητών, γονιών, εκπαιδευτικών, εργαζομένων, όλου του λαού με σταθερότητα, διάρκεια και επιμονή, είναι η μόνη απάντηση που μπορεί να δώσει προοπτική.