Η συμβολή του Μάο Τσετούγκ στην ανάπτυξη του διαλεκτικού υλισμού είναι ένα ζήτημα που έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις και αντιπαραθέσεις, οι οποίες δεν περιορίζονται στον χώρο των φιλοσοφικών σπουδών αλλά επεκτείνονται πρώτα και κύρια στο πεδίο των πολιτικών εξελίξεων και των διεργασιών στο ίδιο το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα.
Παρ’ ότι η διαλεκτική μέθοδος διαχέει το σύνολο του έργου που μας άφησε ο Μάο, η επιλογή και συγκέντρωση των σημαντικότερων φιλοσοφικών του έργων σε νέα μετάφραση έρχεται, πρώτον, να καλύψει το εκδοτικό κενό του ίδιου του μαοϊκού έργου στην Ελλάδα και, δεύτερον, να συμβάλει στον διάλογο ώστε να αξιοποιηθεί δημιουργικά στην επαναστατική διαδικασία στον τόπο μας
Έχουν συγκεντρωθεί κείμενα που καλύπτουν την περίοδο 1936-1966, δηλαδή από τη Μεγάλη Πορεία μέχρι το ξεκίνημα της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης, περιλαμβάνοντας φυσικά τα κλασικά πλέον κείμενα «Για την πράξη» και «Για την αντίθεση» καθώς και νέα επιλογή από την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Κίνα.
Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Εκτός των Τειχών, Γραβιάς 10-12, 196 81 Αθήνα, τηλ. 210 3303348
στη τιμή των 14.40 ευρώ.
53 σχόλια:
Κάποτε ήταν η δουλοκτητική κοινωνία, με δύο κύριες και αντίπαλες τάξεις. Απ τη μια οι ελεύθεροι και αφέντες δούλων και απ την άλλη οι δούλοι. Αυτή η κοινωνία άλλαξε, ανατράπηκε, σταδιακά αποδομήθηκε (πείτε ό,τι θέλετε) και έγινε φεουδαρχική επειδή συνειδητοποίησαν την κατάστασή τους και τα αίτιά της οι δούλοι ή κάποιο ξεχωριστό τμήμα τους και το πέτυχαν συγκρουόμενοι με την κυρίαρχη τάξη;...
Η φεουδαρχική είχε κι αυτή δύο κύριες και αντίπαλες τάξεις. Απ τη μια οι φεουδάρχες μεγαλογαιοκτήμονες και απ την άλλη οι δουλοπάροικοι. Αυτή η κοινωνία άλλαξε, ανατράπηκε, σταδιακά αποδομήθηκε (πείτε ό,τι θέλετε) και έγινε καπιταλιστική επειδή συνειδητοποίησαν την κατάστασή τους και τα αίτιά της οι δουλοπάροικοι ή κάποιο ξεχωριστό τμήμα τους και το πέτυχαν συγκρουόμενοι με την κυρίαρχη τάξη;....
Η καπιταλιστική έχει κι αυτή δύο κύριες και αντίπαλες τάξεις. Απ τη μια οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής κι απ την άλλη οι προλετάριοι μισθωτοί εργάτες.
Αν στις δύο προηγούμενες ερωτήσεις, η απάντηση είναι "όχι" τότε τί διδάσκει η ιστορία;
Ότι μια κοινωνία δεν αλλάζει, ανατρέπεται ή αποδομείται σταδιακά χάρη στη συνειδητοποίηση από μέρους τής κάθε φορά κατώτερης και εκμεταλλευόμενης τάξης ούτε καν ενός φωτισμένου τμήματός της, της κατάστασής της και των αιτιών.
Προς τι λοιπόν το κόλλημα με την "επαναστατική εργατική" τάξη;
Όπως οι ιστορικά κοινωνικοί πρόγονοί τους (δούλοι και δουλοπάροικοι) έτσι και οι προλετάριοι είναι ανίκανοι (πολλοί όχι προσωπικά ως άτομα αλλά όλοι ως σύνολο δηλαδή ως τάξη) αρχικά να συνειδητοποιήσουν, στη συνέχεια να αποφασίσουν πως απαιτείται ανατροπή, μετά να καταλήξουν στον τρόπο ανατροπής και τέλος, να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο πώς θα ναι η κοινωνία που θα αντικαταστήσει την ανατραπείσα.
dimele
Αν είναι έτσι όπως το λες τότε προς τι όλες οι επαναστάσεις που έγιναν;
Τίποτα δεν έχει αλλάξει από μόνο του φίλε μου. Τίποτα δεν ήρθε σαν ώριμο φρούτο αν δεν έβαζαν το ...χεράκι τους οι λαοί.
Όσο κι αν τους υποτιμάς τους άξεστους προλετάριους.
Άλλο να βάζουν το χεράκι τους οι λαοί (που σημαίνει άτομα από πολλά στρώματα και τάξεις) και άλλο να ισχυρίζεται ο μαρξιστής λενινιστής ότι η εργατική τάξη είναι το υποκείμενο της επανάστασης. Λες και είναι αδιάβαστος από ιστορία, η οποία μας διδάσκει: Καμιά κοινωνία δεν αλλάζει, ανατρέπεται ή αποδομείται σταδιακά επειδή δήθεν συνειδητοποίησε η κάθε φορά κατώτερη και εκμεταλλευόμενη τάξη, την κατάστασή της και τα αίτιά της.
dimele
Ο γερο-Μαρξ προσπάθησε να επιχειρηματολογήσει γιατί η καταπιεσμένη τάξη στον καπιταλισμό (εργατική τάξη) διαφέρει από τις καταπιεσμένες τάξεις προηγούμενων τρόπων παραγωγής (δούλοι, δουλοπάροικοι). Γιατί η συγκεκριμένη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής και οι συγκεκριμένες παραγωγικές σχέσεις επιτρέπουν στην εργατική τάξη να αποκτήσει συνείδηση της θέσης της και του ρόλου της.
Φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνεί κανείς μαζί του. Αφού όμως θέλεις να χρησιμοποιείς τις ιστορικές αναφορές, τα ιστορικά παραδείγματα από το 1848 και μετά και κυρίως οι επαναστάσεις του 20ού αιώνα μάλλον δικαιώνουν σε μεγάλο βαθμό τις απόψεις του Μαρξ. Όπως αρνητικό παράδειγμα αποτελεί η σημερινή κατάσταση με την αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης και την αδυναμία ουσιαστικής απάντησης στην ένταση της εκμετάλευσης.
Καμιά επανάσταση δεν έφερε τον Μεσσία, όλες έφεραν στην εξουσία μια νέα τάξη κυρίαρχη-όχι την κάθε ορά πιο ''χαριτωμένη''-αυτήν που ήταν σε θέσει να ‘’προχωρήσει’’την κοινωνία, αίροντας την κατάσταση που η προηγούμενη είχε πια δημιουργήσει. Αυτό που οι χαζοκομμουνιστές λένε, αυτήν που μπορούσε να πραγματώσει-εδραιώσει παραγωγικές σχέσεις, που θα επέτρεπαν την πλήρη έκφραση των ανεπτυγμένων ήδη, αλλά μπλοκαρισμένων, παραγωγικών δυνάμεων.
Με τέτοιες ‘’παλιοεπαναστάσεις’’, φτιάχτηκαν εργαλεία, σπίτια, αντιμετωπίστηκαν οι φυσικές δυνάμεις και αξιοιποιήθηκαν, φτιάχτηκαν μικρο’’βιοτεχνίες’’/εργαστήρια, εργοστάσια, κοινωνικά αγαθά και πλάι τους αναπτύχθηκε κάθε φορά, η δυνατότητα του ανθρώπου να καταλάβει τον κόσμο, μέρος του οποίου είναι. Δηλαδή ερχόταν κάθε φορά, η ανάπτυξη του πολιτισμού.
Πολύ κακό να μην υπάρχει ένα ''πολυταξικό ηθικό πλήθος'', που να πραγματώσει τον επίγειο παράδεισο, αλλά αυτά υπάρχουν μόνον, όπως οι τέλειοι έρωτες.......στα άρλεκιν.
Όλες οι επαναστάσεις όμως, δεν μπορούσαν παρά να ‘’φρακάρουν’’ ιστορικά, γιατί πριν την προλεταριακή αντικαταστούσαν εκμεταλεύτρια τάξη, από μια ερχόμενη. ‘’Δυστυχώς’’ γαι τους πανανθρώπινους ιδεαλιστές, ο ταξικός διαχωρισμός υπάρχει σαν γεγονός βαθιά μες την ιστορία. Και η ανάλυση των Μαρξ-Έγκελς δεν ‘’βρήκε’’ την τάξη μεσσία. Βρήκε την τάξη, που μπορεί, αίροντας πρώτα τις δικές της αντιφάσεις ( υπάρχουν κι αυτές βλέπεις..) να πάρει την εξουσία ( γι αυτό η αναγκαιότητα της πρωτοπορίας) και να δημιουργήσει το δικό της κράτος,την δική της δικτατορία, σαν βήμα για το μή κράτος, την τελική φάση του κομμουνισμού.
Το προλεταριάτο, ''αγροίκο στη συμπεριφορά του'' αντικειμενικά, αποτελούμενοαπό ανθρωπους που νοίκιαζαν –πουλούσαν την ικανότητά τους να παράξουν, μακριά από την μόρφωση και τη γνώση κατά κανόνα, αλλά έχοντας κάθε λόγο να αναπτύξει την παραγωγή ολόπλευρα, να οδηγήσει, τον εαυτό του από’’προλεταριάτο’’ στη φάση της τάξης των ελεύθερων παραγωγών και την κοινωνία ολόκληρη στην εξαφάνιση κάθε ταξικής διαφοροποίησης. Βίαια, αντιφατικά, με πισωγυρίσματα, αλλά στη πράξη και όχι στις ονειρώξεις ‘’παπαδίστικων’’ ακολουθητών.
...αυτά τα ολίγα, dimele
Ν.Κ
η επανάσταση δεν γίνεται εκεί που είναι αναπτυγμένες οι παραγωγικές δυνάμεις αλλά εκεί που στην πράξη προκύπτει η δυνατότητα των κομμουνιστικών σχέσεων . Δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά ταξική επιλογή .
και δεν είναι κάποια εισβολή σε κάποια χειμερινά ανάκτορα είναι σπάσιμο της ταξικής συμμαχίας του κεφαλαίου , είναι έλεγχος της κοινωνίας από τους εργαζόμενους και όχι από κάποιο κόμμα - κράτος
" κάποιος σύντροφος "
Όχι μόνο Ιστορία αλλά και τον "γερο-Μαρξ" μελετάμε και μάλλιστα πολύ καλύτερα από σας. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε μέχρι και το τελευταίο γράμμα του τελευταίου κειμένου του και πιστεύω έως τώρα τα καταφέρνουμε περίφημα -σε αντίθεση με σας. Γι αυτό εξάλλου η εξουσία μας διαιωνίζεται και θα διαιωνίζεται στον αιώνα τον άπαντα! Ενώ εσείς θα ψάχνεστε στη σημασία του συμβουλιακού κομμουνισμού, στην αξία της πολιτιστικής επανάστασης, στο πόσα στάδια μεσολαβούν απ το να μας ρίξετε μέχρι να ...καταργήσετε το κράτος! και άλλα πολλά
Η μελέτη λοιπόν της Ιστορίας αδιάβαστοι και είρωνες "μαρξιστές", διδάσκει ότι: Ουδέποτε η πλέον καταπιεσμένη τάξη του πάτου μιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης, κατάφερε να συνειδητοποιήσει τις πραγματικές αιτίες της κυριαρχούμενης και εκμεταλλευόμενης θέσης της.
Μας διδάσκει επίσης ότι: Όσο λιγότερο απάνθρωπη είναι η θέση της, τόσο περισσότερο δυσκολεύεται να κάνει βήματα προς τη χειραφέτησή της. Οι σημερινοί προλετάριοι των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών είναι σε καλύτερη μοίρα απ τους αντίστοιχους του 19ου αιω. κι αυτοί από τους δουλοπάροικους κι αυτοί από τους δούλους.
Τι ζητά ο μέσος σημερινός προλετάριος; ό,τι κι ο κάθε μέσος σημερινός μικροαστός και μεγαλοαστός. Την καλυτέρευση της θέσης του σε συνθήκες όμως, σχετικής ασφάλειας και κατά το δυνατόν ελάχιστης αβεβαιότητας. Με αυτά τα τελευταία δύο, μας αρέσει πολύ να παίζουμε! Πείσε τον κόσμο πως αν κάνει το άλφα θα είναι αβέβαιο το μέλλον του και είναι έτοιμος να ξεχάσει πως, αυτό ακριβώς το παρόν του είναι που πλέει στη θάλασσα της αβεβαιότητας!
Κι αυτό πάλι με το παπαδίστικο! χα χα χα ! εμείς παπαδαριό;!! καλοί είναι όσο μας κάνουν τα κέφια, όσο μας "εξυπηρετούν". δηλαδή όσο παριστάνουν τους Χριστιανούς χωρίς να είναι. Αν βέβαια παραστρατήσει κανείς τους ..έχουμε τον τρόπο μας.
Παπαδαριό εμείς γιόκ. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για σας όμως! Εκτός κι αν νομίζετε πως τα ράσσα κάνουν τον παπά κι ότι τα μόνα εικονίσματα είναι της Παναγίας και των Αγίων του Χριστιανισμού... Ήδη από χρόνια τώρα διαπιστώνουμε πως -όπως κάθε γνήσια θρησκεία- αποκτήσατε κι εσείς τα δόγματά σας!"σταλινικοί", "μαοικοί", "τροτσκιστές", "συμβουλιακοί", "λενινιστές" κλπ κλπ! Κι από εικονίσματα... με το που μπαίνεις σε ένα μ-λ γραφείο, είναι πάντα πρώτη μούρη.
Ξέχασα να υπογράψω το προηγούμενο
dimele
μα θα σε καταλαβαίναμε, υπογραφή θέλει;
Προφανώς και είμαστε πολύ μακριά από τον τρόπο θεώρησης του κόσμου. Αλλά μιας και πλέον μιλάς σαν "εμείς" ποιους εννοείς;
Ας συστηθούμε, υπάρχουν άτομα που μελετούν επισταμένα Μαρξ και επιγόνους και παρέχουν τις συμβουλές τους όποτε κληθούν. Έτσι, γνωρίζουμε λίαν καλώς πώς σκέφτονται, τί επιθυμούν και πώς πράττουν τα κυρίαρχα στρώματα, ακριβώς λόγω της επαφής μας με αυτά.
Δεν τους συμπαθούμε (αλλά και ούτε τους ίδιους τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο!) αντιθέτως, μάλλον τους συχαινόμαστε θα έλεγα (και μάλλον το ξέρουν και κείνοι!).
Εκτιμούμε όμως, πολλά προτερήματά τους και από τη σχέση μας μαζί τους αποκομίζουμε επιστημονικές γνώσεις και εμπειρίες πολιτικής στρατηγικής και οργανωτικής τακτικής, ανυπολόγιστης αξίας...
dimele
Δεν βρίσκω τον Μαρξ μεσα στο κείμενο του "επισκέπτη" μεχρι στιγμης μονο τον επικαλείται
Eμεις να δεις τι εμπειριες αποκομιζουμε μελετωντας το σαπιο συστημα που υπερασπιζεσαι κ επιδιωκεις την διαιωνηση του κ συνακολουθα με μας απαντες της γης οι κολασμενοι,για να ανατρεψουμε την εκμεταλευτικη κ απανθρωπη κλικα που εχει κατσει στο σβερκο της οικουμενης! Δεν εχουμε να χασουμε κ πολλα στον αγωνα που αφιερωσαμε την ζωη μας εκτος απο τις αλυσιδες μας,σ' αντιθεση με τ'αφεντικα σου κ το καλοζωισμενο συναφι τους,που σ' αυτο σιγουρα ανηκεις,που τρεμουν κ μονο στην υποψια ενδεχομενου απωλειας του χρηματος κ της ιδιοκτησιας τους στα μεσα παραγωγης!! Κ μη κανεις καταχρηση της ελευθεριας σχολιων του blog,γιατι ο σκοπος αυτης της ελευθεριας ειναι η εκφραση αποψεων απο αγωνιστες κ παλιοκομμουνια στην προσπαθεια τους να ψιλαφησουν τον καταλληλοτερο δρομο για το γκρεμισμα του μαυρου κ σαπισμενου κοινωνικοπολιτικου συστηματος που εσυ αποδεχεσαι,βλογας κ σε τα"ι"ζει!!! Εγω αν ημουν στην θεση του διαχειριστη θα σε μπλοκαρα αμεσως!! Να πας να σχολιαζεις με αυτο τον απαραδεκτο κ προκλητικο τροπο σε blogs των αφεντικων σου κ των πολιτικων σχηματισμων τους,να δουμε αν θα σε αφηναν να ψελισεις κιχ χωρις να το προελεγχξουν!!! Εδω δεν σε παιρνει απολογητη της εκμεταλευτικης σαπιλας!!!
dimele, συνέβει ακριβώς το αντίθετο παό αυτό που λες.
Η εργατική τάξη όχι μόνο ήτανε η μόνη που μπορούσε να συνειδητοποιήσει πλήρως από που προέρχεται η καταπίεση της, και πώς ασκείται. Κατόρθωσε να ητν ανατρέψει κιόλας. Οι υπόλοιπες τάξεις αδυνατούν να αντιληφθούν τη θέση τους στην κοινωνία και παλινδρομούν ανάμεσα στην εργατική και την αστική.
Το λεγόμενο "κοινωνικό κράτος", που επικράτησε στη δύση, δεν ήτανε παρά μια κακή αντιγραφή του σοσιαλιστικού εργατικού κράτους.
Με άλλα λόγια, η "ιστορία" που έζησε ο μέσος άνθρωπος της δύσης, ήτανε η αντανάκλαση της πραγματικής ιστορίας: της προλεταριακής επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Το ότι υπήρξαν έστω και λίγο ανθρώπινες οι κοινωνίες της δύσης, ήτανε ακριβώς επειδή η αστική τάξη έφτασε σε θανάσιμο κίνδυνο να χάσει οριστικά την εξουσία που εσύ λες ότι θα είναι αιώνια.
Φοβήθηκε ηαστική τάξη τόσο, ώστε ακόμα και σήμερα, 60 χρόνια μετά την παλινόρθωση και 20 μετά την κατάρρευση, υπάρχει ακόμα ένα σώμα κατακτήσεων που οικοδομήθηκε ακριβώς από την ταξική συνειδητοποίηση των εργατών.
Φοβήθηκε τόσο, που φόρεσε επιμελώς μια μάσκα ανθρωπιάς -και σήμερα έχει βγάλει μόνο ένα μέρος της, φαίνεται ένα μικρό κομμάτι του προσώπου της, και προκαλεί "σοκ και δέος".
Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο, η ανοιχτή και αποκρουστική εκμετάλλευση και όχι οι μπούρδες του στυλ:
"Όσο λιγότερο απάνθρωπη είναι η θέση της, τόσο περισσότερο δυσκολεύεται να κάνει βήματα προς τη χειραφέτησή της. Οι σημερινοί προλετάριοι των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών είναι σε καλύτερη μοίρα απ τους αντίστοιχους του 19ου αιω. κι αυτοί από τους δουλοπάροικους κι αυτοί από τους δούλους.
Τι ζητά ο μέσος σημερινός προλετάριος; ό,τι κι ο κάθε μέσος σημερινός μικροαστός και μεγαλοαστός. Την καλυτέρευση της θέσης του σε συνθήκες όμως, σχετικής ασφάλειας και κατά το δυνατόν ελάχιστης αβεβαιότητας. Με αυτά τα τελευταία δύο, μας αρέσει πολύ να παίζουμε! Πείσε τον κόσμο πως αν κάνει το άλφα θα είναι αβέβαιο το μέλλον του και είναι έτοιμος να ξεχάσει πως, αυτό ακριβώς το παρόν του είναι που πλέει στη θάλασσα της αβεβαιότητας!"
Με αυτά τα παραμύθια, η αστική τάξη έχει τελιεώσει -όσοι τα πίστεψαν, τα πίστεψαν. Τώρα επιστρέφουμε στην κανονική ροή των πραγμάτων και της ιστορίας. Την οποία είχει διακόψει η ύπαρξη της οργανωμένης πολιτικά εργατικής τάξης. Περνάμε στην εποχή του μεσαίωνα.
Αυτό που εσύ βαφτίζεις ιστορική αυταπάτη, είναι ακριβώς η ιστορία και τίποτα άλλο δεν υπήρξε ιστορία. Μια ματιά σε οποιοδήποτε ιστορικό χρονολόγιο, μια ματιά σε οποιοδήποτε αφιέρωμα με τις μεγαλύτερες ιστορικές μορφές του αιώνα, θα σε πείσει: τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησανμ είχανε σαν επίκεντρο την εργατική τάξη και την πολιτική της πάλη ως και η πτώση του τείχους.
Όλη η υπόλοιπη ιστορία ήτανε το περιθώριο, η σκιά, τα λιγότερα σημαντικά -οι αστερίσκοι.
Η εργατική τάξη είναι το μέλλον -όλοι οι υπόλοιποι ανήκουν στο παρελθόν, δνε μπορούν να δημιουργήοσυν τίποτα σημαντικό.
ΥΓ
Το μόνο πράγμα που δυστυχώς θα είναι αιώνιο, θα είναι η βλακεία -δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από εσάς, ούτε στον κομμουνισμό -γιατί δε νομίζω ότι εκπροσωπείς κατί άλλο.
Αυτό το "καλοζωισμενο συναφι" το ταιζουν οι προλετάριοι. Εάν αυτοί αποφάσιζαν να του κόψουν την παροχή "τροφής" θα πέθαινε.
Πρώτα μαθαίνουμε να διαβάζουμε και μετά απαντάμε.
Αυτό το "καλοζωισμενο συναφι" το συχαίνομαι, έγραψα στο σχόλιό μου.
Όμως ταυτόχρονα το θαυμάζω.
Ξέρει να μελετά σε βάθος, να μην απορρίπτει τίποτα, βρίσκει σε κάθε γνώση, σε κάθε θεωρία, σε κάθε κίνηση εκείνα που το εξυπηρετούν και τα διαχειρίζεται με τρόπο θαυμαστό.
Έχουμε γίνει σοφότεροι παρακολουθώντας το.
Μαθαίνουμε πώς χειρίζεται γεγονότα και ανθρώπους.
Πώς εφαρμόζει την ψυχολογία στην πολιτική και τη νευροψυχιατρική στην οικονομία.
Τους καλύτερους γνώστες (όχι υποστηρικτές) του μαρξισμού εκεί τους βρίσκει κανείς.
Στην αντίπερα όχθη τί συναντούμε; Ειρωνία και βρισιές -όπως καλή ώρα κάποιοι από δω- και θρησκόληπτους (μιας και μιλήσατε για παπαδαριό).
Συναντάμε και πολλούς αξιόλογους, αλλά θα παν αδικοχαμένοι (οι πολιτικές τους προσπάθειες εννοώ, όχι βιολογικά) γιατί δεν αποφεύγουν το "βασικό λάθος"...
Ο διαχειριστής επιτρέπει τις αναρτήσεις των σχολίων μου γιατί το blog δεν είναι κομματικό, γιατί είναι κόσμιες, ίσως γιατί είναι κάπως ευφυέστερος από τους "σταύρωσον αυτόν" και αντιλαμβάνεται κάτι βαθύτερο στα όσα γράφω και ίσως για να διαπιστώσει πόσο επιχειρηματολογημένα μπορούν να απαντούν οι αναγνώστες και φίλοι του blog σε έναν περίεργο τύπο που θέτει σπουδαιότατα θέματα που όμως, ξενίζουν με τον τρόπο που τίθενται.
Παρακαλώ, όποιος θέλει να εκτονώσει με βρισιές και υποτιμητικές εκφράσεις προς εμένα, την αδυναμία του να αντιπαρατεθεί, να μην αντισχολιάσει, δεν είναι δα και υποχρεωμένος.
Σημ. το ρήμα θαυμάζω δεν έχει μόνο θετική έννοια, ρωτήστε έναν φιλόλογο και θα σας πει.
dimele
Πράγματι μου προκάλεσε το ενδιαφέρον η παρέμβαση του/της dimele με την έννοια ότι θα μπορούσε να είναι η αφορμή για μια συζήτηση άλλου τύπου από αυτές που συνηθίζουμε στο παρών blog. Αν και παραμένω με την απορία τι ακριβώς εκπροσωπεί, αν εκπροσωπεί, η απάντηση στο σχετικό ερώτημα είναι γενικόλογη και αφήνει περιθώρια για διάφορες ερμηνείες. Κάτι που πρέπει να αποφευχθεί.
Από εκεί και πέρα να διευκρινίσω ότι το blog δεν είναι κομματικό με την έννοια ότι δεν αποτελεί επίσημη έκφραση του ΚΚΕ(μ-λ), από εκεί και πέρα η πολιτική, ιδεολογική και κομματική του ένταξη είναι πολύ συγκεκριμένη και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Τα ζητήματα που μπαίνουν από τον/την dimele έχουν να κάνουν με την ...αιώνια διαμάχη της εξέλιξης της ιστορίας, με τη θεώρηση του κόσμου.
Μπορεί να αρνείται από τη μια μεριά τη θρησκευτική θεώρηση αλλά ως προς τον ιδεαλισμό του δεν διαφέρει από αυτό που έχει επιβληθεί εδώ και αιώνες από τις κυρίαρχες τάξεις. Υποτιμά τη συμμετοχή των λαϊκών μαζών στην όποια εξέλιξη και αν κατάλαβα καλά θεωρεί τις αλλαγές κάτι σαν φυσιολογική εξέλιξη που έρχεται μετά από κάποιο κοινωνικό ωρίμασμα.
Προφανώς και διαφωνούμε. Η μελέτη της ιστορίας αν μη τι άλλο δείχνει ότι καμιά ώριμη κοινωνική αλλαγή, κανένα πέρασμα από το ένα σύστημα στο άλλο δεν έγινε αναίμακτα. Και γενικότερα τίποτα δεν προχώρησε και δεν έγινε χωρίς τη συμμετοχή ή την παρέμβαση των πραγματικών παραγωγών του πλούτου.
Πισωγυρίσματα και ήττες υπήρξαν σε κάθε φάση της ιστορίας και δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει αλλιώς και στη δική μας περίπτωση.
Η ιστορία για μένα είναι πηγή αισιοδοξίας και όχι απόδειξης του αναπόφευκτου της ανατροπής των εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Το γιατί υπήρξαν οι ήττες είναι μεγάλη κουβέντα και δεν χωράει εδώ, εννοώντας κυρίως ότι τώρα τουλάχιστον δεν προλαβαίνω!
Και κάτι άλλο έχει αποδείξει η ιστορία. Ότι οι εργάτες, οι αμόρφωτοι, οι άξεστοι και όπως αλλιώς θέλουν να τους θεωρούν πολλοί έχουν, όταν συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους και τις δυνατότητές τους, κατατρομάξει τους εκμεταλλευτές τους και έχουν απελευθερώσει δυνάμεις τέτοιες που κανείς δεν μπορούσε από πριν να τις φανταστεί. Σε όλα τα επίπεδα από την παραγωγική διαδικασία, μέχρι την πολιτική, την ιδεολογία, την φιλοσοφία, την τέχνη και σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Πράγματα εν πολλοίς άγνωστα, δικαιολογημένα ως ένα βαθμό, αλλά κάποια στιγμή κάποιοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους να γίνουν γνωστά. (Σκέψη που μου ήρθε διαβάζοντας τις εισαγωγές του βιβλίου).
Οι διανοούμενοι, οι ηγέτες, οι θεωρητικοί καλούνταν και καλούνται να εκφράσουν αυτές τις διαδικασίες κάτι που θέλουν δε θέλουν το κάνουν. Αυτά που εκφράζουν δεν είναι στον αέρα. Κάπου πατάνε, κάποια συμφέροντα εκπροσωπούν. Απόψεις που δεν βασίζονται σε κοινωνικά - ταξικά συμφέροντα δεν υπάρχουν ακόμη και όταν το σύστημα είναι σοσιαλιστικό!
Θα μπορούσα να πιάσω ένα ένα τα ζητήματα που τέθηκαν από τον/την dimele και να πω πολλά ακόμη. Δυστυχώς ο χρόνος και η ...ανάγκη δεν μου το επιτρέπουν για σήμερα τουλάχιστον. Και τώρα κατάχρηση κάνω. Ελπίζω σε μια πιο σοβαρή εξέλιξη της συζήτησης μήπως και μπορέσω κάποια στιγμή να παρέμβω πιο αναλυτικά.
Αυτά από κάποιον που ανήκει σε ένα χώρο που σε καμιά περίπτωση δεν έχει αντιμετωπίσει τους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν και Μάο με θρησκευτική ευλάβεια. Το αντίθετο θα έλεγα. Από την άλλη όμως δεν μπορεί να υποτιμήσει κανείς την συνεισφορά τους στην ανθρώπινη εξέλιξη. Η μελέτη τους είναι η μελέτη της εμπειρίας της ταξικής πάλης σε όλα τα επίπεδα και μας δίνει άλλου είδους δυνατότητες, από αυτές που είχαν και οι ίδιοι με ότι εκφράζανε τότε, για την από εδώ και πέρα ύπαρξή και κίνησή μας. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι από μια άποψη είμαστε πιο μπροστά από τους Ρώσους και Κινέζους επαναστάτες. Αυτοί δεν ήξεραν τι θα αντιμετωπίσουν. Εμείς όμως ξέρουμε τι αντιμετώπισαν αυτοί και αυτή η γνώση μπορεί να γίνει σημαντικό όπλο. Στο παρών και το μέλλον.
Δε νομίζω ότι πρέπει να θίγεσαι προσωπικά. Εδώ μέσα μιλάμε πολιτικά πρώτα από όλα, δεν εννοώ έξυπνοι και βλάκες σε νοητικό επίπεδο. Η ειρωνία στην πολιτική, χρησιμοποιούντανε ανέκαθεν και από επαναστάτες και από αστούς πολιτικούς, για να δώσει έμφαση -θυμίσου το "είναι η οικονομία, ηλίθιε!".
Πολιτκά λοιπόν, φυσικά και οι ανώτερες τάξεις μελετούν πολύ επισταμένα την ιστορία. Και φυσικά τίποτα δεν απορρίπτουν. Και την ψυχολογία χρησιμοποιούν -πρόσφατο παράδειγμα ψυχολογικού πολέμου είναι οι συλληφθέντες του Βελβεντού. Κάθε σύστημα που ανατράπηκε χρησιμοποίησε αυτές τις μεθόδους και προσπάθησε να εξελιχθεί, να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής, όμως τελικά δεν το κατάφερε.
Από την άλλη μεριά λες επικρατεί το παπαδαριό και η χυδαιότητα -κατά τα άλλα προσβάλεσαι και θες να σου φερόμαστε με το γάντι.
Θάλω να σου θυμίσω ότι οι πέντε αυτοί μεγάλοι ηγέτες του κομμουνιστικού κινήματος, πολλές φορές αναίρεσαν αυτά που λέγανε, πολλές φορές άλλαξαν άρδην την τακτική τους, πολλές φορές παραδέχθηκαν οι ίδιοι τα λάθη τους. Και αν τους τιμούμε, ως επαναστάτες, δεν σημαίνει ότι εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε κριτική, και πολλές φορές σκληρότερη από τους υπόλοιπους -όμως σε διαφορετική κατεύθυνση.
Για να κλείσω, ένα από τα σημαντικότερα μέτωπα που έχει ανοίξει η αστική τάξη είναι το ξαναγράψιμο της ιστορίας- ας πούμε υπήρχαν νεκροί στο πολυτεχνείο.
Από ό,τι βλέπω, εσύ είτε υποστηρίζεις την αστική άποψη για την ιστορία (οι μάζες δεν καθόρισαν τίποτα), είτε έχεις φάει αμάσητα τα παραμύθια του Όργουελ και των υπολοίπων -διακαίωμα σου. Δεν βλέπω όμως η μελέτη σου να ήταν ούτε ποιοτική, ούτε κοντά στην πραγματικότητα -κάποιος μπορεί να μελετά πολύ, χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα.
Αυτά που έχεις γράψει εδώ μέσα, δεν είναι τίποτα παρά η κακή αναπαραγωγή θέσεων των περίφημων "θινκ τανκ"... Ξες από αυτά που μελετάνε το μαρξισμό για να τον πολεμήσουν. Παρεμπιπτώντως, αυτά τα έρημα τα θινκ τανκ, όντως έχουν διαβάσει πολύ μαρξισμό, γιατί ήτανε η ιδεολογία που έφερε τα περισσότερα δεινά στην αστική τάξη. Άλλες ιδεολογίες ελάχιστα τους έχουν απασχολήσει. Ίσως γιατί ξέρουν καλύτερα από όλους, ότι τα υπόλοιπα ιδεολογία ρεύματα καταλήγουν να αναπαράγουν τις δικές τους απόψεις για σημαντικά θέματα, όπως η ιστορία.
Είναι χαρακτηριστική για παράδειγμα η βλακεία (πολιτική βλακεία λέμε τώρα) του αναρχικού χώρου, που μας κατηγορεί για δογματισμό, έχοντας κάνει εικόνισμα έναν συνεργάτη των υπηρεσιών του ιμπεριαλισμού, τον Όργουελ!!!
-Τα ιστορικά παραδείγματα από το 1848 και μετά και κυρίως οι επαναστάσεις του 20ού αιώνα δεν δικαιώνουν τις απόψεις του Μαρξ γιατί απέτυχαν μετά από μήνες ή μετά από χρόνια και δε νομίζω ο Μαρξ να έγραψε για το πώς πρέπει να γίνονται αποτυχημένες επαναστάσεις.
-Όποιος ισχυρίστηκε πως ανήκει σε ένα χώρο που σε καμιά περίπτωση δεν έχει αντιμετωπίσει τους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν και Μάο με θρησκευτική ευλάβεια, ας φέρει παραδείγματα που ο χώρος του διαφώνησε και σε τί, με κάθε έναν από τους προαναφερθέντες.
-Άλλο να ισχυρίζεται κανείς πως τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν είχαν ως επίκεντρο την εργατική τάξη και την πολιτική της πάλη (άσε που δεν είχαν όλα την εργ. τάξη ως επίκεντρο) κι άλλο να τη θεωρεί επαναστατική πρωτοπορία. Δεν διαφωνώ ως προς το πρώτο αλλά ως προς το δεύτερο και υπάρχουν επιχειρήματα για τους λόγους που η πιο κάτω στην κοινωνική πυραμίδα -από τις υποτελείς τάξεις- δεν μπορεί να ηγεμονεύσει.
-Όποιος θεωρεί στα σοβαρά πως οι Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στέλιν και Τρότσκι, πολλές φορές παραδέχθηκαν οι ίδιοι τα λάθη τους, ας κάνει τον κόπο να αναφέρει για τον καθένα και καναδυό αποδείξεις. Κι όταν λέμε αναγνώρηση λάθους δεν εννοούμε το κλασσικό αυτοκριτικό σχήμα "ε, ναι, φταίμε κάπου κι εμείς... το παραδεχόμαστε... αλλά...". Όταν λέμε αναγνώρiση λάθους εννοούμε χοντρού λάθους. Απ αυτά που κάνουν τον άλλο να πει "ε! τι είναι αυτό πάλι; είναι αυτό ιστορικός υλισμός; είναι αυτό διαλεκτικο-υλιστική μεθοδολογία;" Για τέτοια λάθη μιλάω εγώ. Εκτός βέβαια κι αν αυτοί οι πέντε ανήκουν στην (ανύπαρκτη) κατηγορία των επιστημόνων (ο μαρξισμός-λενινισμός είναι επιστήμη έτσι δε λέτε;) που σε όλη τους την επιστημονική δράση ήταν τέλειοι...
dimele
Γιατί Dimele επιλέγεις να γράψεις σε αυτό το blog , αυτή την χρονική στιγμή και σε αυτή την ανάρτηση;
Ψ
Όχι μόνο σε αυτό. Σχόλιο έστειλα στα blogs faros΄s Weblog, ΠΑΡΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, Dies brumalis και Cogito ergo sum.
Για την επιλογή της χρονικής στιγμής τι απάντηση να δώσω; όποτε και να γράψει κανείς, πάντα κάποιος μπορεί να ρωτήσει γιατί τώρα και όχι πριν ή μετά... Αλήθεια, έχει κάτι αυτή η χρονική στιγμή;
Το θέμα της ανάρτησης με ενέπνευσε. Ο φιλόσοφος Μάο και κάποιοι υποστηρικτές του, σκέφτηκα. Για να δούμε σε τι επίπεδο επιχειρηματολογίας βρίσκονται και ας τους γνωστοποιήσουμε κάποια πραγματάκια που ίσως θα θελαν να μάθουν.
Οι φιλόσοφοι πάντως, πάντα θέλουν και δεν υποτιμούν καμμία γνώση. Όσα περισσότερα μάλλιστα γνωρίζουν τόσο περισσότερο συνειδητοποιούν το πόσα ακόμη δεν ξέρουν.
Όποτε κρίνει ο διαχειριστής ας στείλει ένα "dimele τέλος" και δε θα ξαναγράψω.
Προς το παρόν στο σχόλιο 5/3/13 - 3:13 μ.μ. έθεσα θέματα. Όποτε μπορέσουν οι αξιότεροι 9επί του συγκεκριμένου) και πιο γνώστες, ας απαντήσουν.
Ένα από τα πράγματα που γνωστοποίησα είναι πως ουδέποτε στην ιστορία δεν περάσαμε από ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα σε ένα άλλο επειδή δήθεν συνέβησαν τα εξής:
α. Η κατώτερη από όλες τις υποτελείς τάξεις (π.χ. οι δούλοι στις δουλοκτητικές και οι δουλοπάροικοι στις φεουδαρχικές κοινωνίες) συνειδητοποίησε τη θέση της, έγινε δηλαδή από "τάξη καθ εαυτή" μια 'τάξη για τον εαυτό της".
β. Οργανώθηκε και με πρωτοπορία κάποια δικά της τμήματα, από τη δική της δηλαδή τάξη, πολέμησε για την ανατροπή.
γ. Εγκατέστησε τις βάσεις του νέου κοινωνικοικονομικού συστήματος με όποιες δυσκολίες και το έκανε να σταθεί στα πόδια του και να επιβιώσει έως την ανατροπή του από ένα καινούργιο.
Καταλάβατε; τα α. β. και γ. είναι αναλήθειες, δεν ισχύουν και όποιος επιθυμεί ας φέρει τα αντίστοιχα ιστορικά παραδείγματα.
Οι δουλοκτητικές κοινωνίες δεν έπεσαν από τους δούλους ούτε οι φεουδαρχικές από τους δουλοπάροικους. Άρα "η ιστορία των ως τώρα κοινωνιών δεν είναι ιστορία ταξικών αγώνων". Είναι και αυτό. Και στο βαθμό που είναι εν μέρει και αυτό, δεν είναι καν με την έννοια απ τη μια οι ελεύθεροι αφέντες κι απ την άλλη οι δούλοι, απ τη μια οι μεγαλοτσιφλικάδες κι απ την άλλη οι δουλοπάροικοι.
dimele
Αχ βαχ....
Υπηρξαν και κατι επαρμένοι διανοητές(και αλλοι) που η αστικη ταξη τους χάιδεψε με στοργη..
Ετσι και αυτοι απαίτησαν να πιστέψουμε πως στο διάλειμμα μεταξύ ερυθρού ξηρου
και καμομπερ αποδόμησαν το "προφήτη" Μαρξ ..
Δεν δίστασαν μαλιστα να αυτοανακηρυχθούν επαναστάτες,.Ισως γιατι ηταν στα ποδια γρήγοροι
μονο που στο ονομα τους δεν έγινε καμία για επανάσταση ,ενω αντιεπιστημονικά,,,
ο Μαρξισμος συγκλόνισε την κυρίαρχη ταξη πολλες φορες ...Η μεγαλοαστική μας ταξη.ομως.
που ειναι αφελής η καημένη .ποτε της δεν σκεφτικέ να χαϊδέψει τον επίδοξο νεκροθάφτη της,ουτε φυσικα
τον κέρασε κρασακι....
ΥΓ
Δικαίωμα του καθε ενος να αμφισβητεί την πρωτοπορία της εργατικής ταξης οπως δικαίωμα δικο της
ειναι να τους εχει γραμμένους εκει που πρέπει...Μια και η αμφισβήτηση μονο,, ειναι μιση δουλειά και δεν
"μας" φτανει
Συνεχίζουμε αντιεπιστημονικά
απο
αυτόνομος δύτης νιπτήρων
Διόρθωση: οι αξιότεροι 9επί του συγκεκριμένου)
εννοώ οι αξιότεροι (επί του συγκεκριμένου)
Υπάρχουν όμως κάτι επαρμένοι διανοητές(και αλλοι) που εφτιαξαν στον εγκέφαλό τους μια εργατική ταξη η οποία μόλις ακούσει τις αλήθειες που έχουν να της πουν, θα τους χαιδέψει με στοργή..
Ετσι και αυτοι απαίτησαν να πιστέψουμε πως στο διάλειμμα μεταξύ βότκας και ούζου κατανόησαν τον μαρξισμό, τις διαφορές Λούξεμπουργκ-Λένιν, τον Χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό ..
Δεν δίστασαν μαλιστα να αυτοανακηρυχθούν επαναστάτες. Μονο που στο όνομα τους δεν έγινε καμία πετυχημένη ως το τέλος, επανάσταση, αλλά μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες όπως της Ρωσίας και της Κίνας οι οποίες χωρίς τον δικό τους μαρξισμό θα ήταν πολύ πίσω ακόμη από πλευράς εκβιομηχάνισης(!). Η μεγαλοαστική μας ταξη.ομως.
που δεν ειναι καθόλου αφελής ούτε και καημένη, πάντα χαϊδευε τον επίδοξο νεκροθάφτη της. Άλλοτε με ψευδαισθήσεις ανωτερότητας (προλετάριους αποικιοκρατικών χωρών). Άλλοτε με επίπλαστη ευμάρεια υπερκαταναλωτισμού χωρίς να νοιάζονται πόσοι αργοπεθαίνουν από πείνα για τη δική τους ευμάρεια (προλετάριους ιμπεριαλιστικών χωρών). Και φυσικά όταν δεν πιάνουν αυτά κερνά το νεκροθάφτη της από δακρυγόνα μέχρι εκτελεστικά αποσπάσματα.
Είδες αγαπητέ δύτη πως κι εμείς μπορούμε να φτιάχνουμε ωραία λογίδρια;!
Πάντως απάντηση σε κάποια απ τις ερωτήσεις μου δεν έδωσες. Τι περιμένεις; να απαντήσει άλλος και να βγάλει το φίδι απ την τρύπα ενώ εσύ θα συνεχίζεις ανενόχλητα τις αυτόνομες βουτιές σου στην αποχέτευση; (εκεί βγάζουν τα νερά των νιπτήρων, δε φταίω εγώ)
dimele
Mono pου υα δικα σου λογύδρια δεν εχουν απασχολήσει την επαναστατικη ιστορια ,ειναι
ενδιαφέρουσες ακαδημαϊκές ιστοριούλες ,σε αποστειρωμένο περιβάλλον....και ξερεις αυτα
δεν ενοχλούν καθολου την κυρίαρχη ταξη,,,αντικειμενικά....
Κατανόησαν αυτοι που λες,, οτι πολλοι φιλόσοφοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν
τον κοσμο,, με διάφορους τροπους ,ομως αυτο που παραμένει ειναι να τον αλλάξουν ..
να προσπαθήσουν τλος παντων...
Δεν ειχαν βλεπεις την προνοητικότητα να συμβουλευτούν χαρτορίχτρα ,αλήθεια εσυ
που πηρες τον χρησμό της πετυχημένης ως το τελος επανάστασης ...
Περιμένω να μας τον αποκαλύψεις ιστορικα οπως απαιτείς απο αλλους ,διοτι αυτο
ουτε εσυ το εχεις ,δεν το λες τουλάχιστον ..Θελω να πω πως κρύφτηκες απότομα στην φραση
ως το τελος,διοτι χωρις
την φραση "ως το τελος "είσαι το τίποτα ,ακομα ψάχνεις την αρχη.....και καλη επιτυχία.
ΥΓ
εχεις δικιο πως αλλος θα (σε) βγαλει το φιδι απο την τρυπα ,εχω αυτογνωσία ,μονο
που σε εμας τους ολοκληρωτικούς ειναι χαρα η οποια αποψη και κατοχυρωμένο δικαίωμα
ετσι απο τον εαυτο μας,ελπιζω να μην σου ειναι τοσο ενοχλητικό
Να σε ενημερώσω πως δεν εχω σχεση με κανενα μ-λ.....απλα ειμαι περίεργος σε
ποιο σκουπιδοτενεκέ θα πανε οι απόψεις σου χωρις αυτο το υπερδιαλεκτικό ως το τελος
Ε" και δεν ειναι το ιδιο ουζο και ερυθρος ξυρος ,,αλλα δεν σε μαλώνω μπορει να ειναι βιωματικό
για εσενα
χωρις εσένα γρανάζι δεν γυρνα...
Δεν είναι χρησμός η φράση "επανάσταση πετυχημένη ως το τέλος". Είναι η ίδια η πραγματικότητα πως καμία μ-λ επανάσταση δεν πέτυχε τπτ περισσότερο απ το να αφήσει καλές αναμνήσεις για τα αρχικά της βήματα έως και ιμπεριαλιστικούς κολοσσούς στα τελειώματά της.
Λες και έγιναν από φιλοκαπιταλιστές που ήθελαν να επιταχύνουν το ρυθμό εκβιομηχάνισης των χωρών τους...
Αλλά ούτε κι αυτό στέκει γιατί σε συνθήκες καπιταλισμού δηλ. αναρχίας παραγωγής και σχεδιασμού με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τέτοια κεφαλαιακή συγκέντρωση και ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων ούτε στον ύπνο μας.
Δεν σε απασχολεί καθόλου το φαινόμενο;
Στα ερωτήματά μου καμιά επιχειρηματολογημένη απάντηση έχεις επαναστάτη μου;
Είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια κάποιος πλούσιος. Είχε μαζευτεί όλο το χωριό. Όπως συμβαίνει σε τέτοια γεγονότα μαζεύτηκαν όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, προύχοντες και φαμέγοι. Μια γρια γυναίκα, συγγενής του νεκρού, μπήκε μέσα στο δωμάτιο που είχαν το λείψανο και περίμενε να σηκωθεί κάποιος να της δώσει μια καρέκλα. Τελικά, σηκώθηκε μια άλλη γρια, φτωχιά η κακομοίρα, και της λέει: "Να, πάρε την καρέκλα να κάτσεις, να μη στέκεσαι στα πόδια σου. Ζωή σε λόγου μας!". Η άλλη κούνησε την κεφαλή της αλλά δε πήγε να καθίσει αμέσως. Περίμενε λίγο, όπως το συνήθιζε, να κρυώσει η καρέκλα από τη ζέστη του κορμιού της άλλης. Η αλήθεια ήταν ότι βρομούσε λιγάκι. Τότε όποιος δεν είχε τρεχούμενο νερό, έκανε μπάνιο μόνο κάθε Πάσχα. Αφού η πλούσια κάθισε λέει δυνατά για να ακουστεί: "Ζωή του λόγου όλοι; Δεν ξέρω!... Θαρρώ πως ο Θεός τα έκανε όλα καλά, εκτός από ένα. Δεν έπρεπε να πεθαίνουν οι πλούσιοι πού 'ναι καθαροί και κάνουν τα κουμάντα κι αυτά καθαρά".
Κανείς δε μίλησε. Μα από τότε, τον συζητάνε ακόμα στο χωριό τον λόγο που είπε. Βέβαια, πέρασε καιρός κι ο κόσμος έβαλε νερό στα σπίτια του και δεν πήγαινε πια από τη μεγάλη βρύση. Έβαλαν και θερμοσίφωνες στα σπίτια για να πλένονται, μεγάλη πολυτέλεια! Μα η εγγονή της πλούσιας ακόμη τους λέει βρομιάρηδες. Τέτοιο φόβο έχουνε σε αυτό το σόι.
dimele, τίποτα πιο πρωτότυπο από το λόγο της πλούσιας γριάς που συχαίνεται τους φτωχούς, έχεις να πεις; Δεν βρέθηκε κανείς άξεστος και αγράμματος να σου πει πως τα άλογα που σέρνουν αγόγγυστα το αλέτρι σκέφτονται όλη μέρα πώς θα σκοτώσουν το αφεντικό τους;
Άκου, με τον Θεό διαπραγματεύονται οι πλούσιοι να μην πεθάνουν. Ζήσε μέχρι αύριο να δεις αν θα τα καταφέρει κανείς από αυτούς.
ΥΣ. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή.
dimele
Αν δεν σε καλύπτουν οι ιστορίες του χωριού που ανέφερα, ίσως να ήταν καλύτερα να διαβάσεις λίγο ακόμη, μήπως πράγματι πεις κάτι ευφυές.
Δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να ξεκινάς από λάθος δεδομένα και να καταλήγεις σε εξίσου λάθος συμπεράσματα.
Γράφεις πχ ότι η φεουδαρχική κοινωνία είχε δύο κύριες και αντίπαλες ομάδες. Σοβαρά; Επειδή, δηλαδή ο καπιταλισμός απλοποίησε τα πράγματα και στο κομμάτι των κοινωνικών τάξεων αυτό συνέβαινε και σε άλλα κοινωνικά συστήματα; Η αστική τάξη που σήμερα έχει την εξουσία, τι ακριβώς έκανε κατά την φεουδαρχία και πώς ακριβώς απέκτησε την εξουσία που κατέχει;
Κάθε δουλοκτητική κοινωνία ήταν ίδια; Το ίδιο πράγμα πχ ήταν η δουλεία την περίοδο των ηρωικών χρόνων, η δουλοκτητική κοινωνία την περίοδο του Περικλή, ο δούλος στην αρχαία Ρώμη, ο δουλοπάροικος του μεσαίωνα, ο δούλος που έφτιαξε τη σύγχρονη Αμερική, ο κολίγος της Θεσσαλίας; Ήταν ίδιες κοινωνίες; Πώς άλλαξαν; Μαράθηκαν; ή δεν άντεχαν οι από πάνω την κακομοιριά των από κάτω και κατάργησαν τον θεσμό της δουλείας.
Προφανώς ο Μαρξ και ο Μάο δεν είναι τόσο απλοϊκοί στις αναλύσεις τους όπως εσύ.
Κοίτα, ένας καλός τρόπος να διαβάσεις Μαρξ είναι να ξεκινήσεις από τα βασικά πχ το κομμουνιστικό μανιφέστο. Ίσως να καταλάβεις πως άλλο πράγμα να μελετάς τον αστό και άλλο να τον θαυμάζεις. Άλλο να βλέπεις πώς σκέφτεται κι άλλο να σε πείθει.
Μάλλιστα...
Εγώ επιμένω:
1. Ουδέποτε η πλέον καταπιεσμένη τάξη του πάτου μιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης, κατάφερε να συνειδητοποιήσει τις πραγματικές αιτίες της κυριαρχούμενης και εκμεταλλευόμενης θέσης της.
-Όποιος διαφωνεί ας πει πότε και σε ποιά χώρα διαψεύστηκε αυτό.
2. Οι δουλοκτητικές κοινωνίες δεν έπεσαν από τους δούλους ούτε οι φεουδαρχικές από τους δουλοπάροικους.
- Αν κάνω λάθος πείτε μου, "τότε έγινε ρε φίλε κι απ αυτούς"....
3. Ποτέ η κατώτερη από όλες τις υποτελείς τάξεις (π.χ. οι δούλοι στις δουλοκτητικές και οι δουλοπάροικοι στις φεουδαρχικές κοινωνίες) δεν συνειδητοποίησε τη θέση της, ποτέ δεν έγινε δηλαδή από "τάξη καθ εαυτή" μια 'τάξη για τον εαυτό της". Ποτέ δεν οργανώθηκε και δεν πολέμησε για την ανατροπή με πρωτοπορία κάποια δικά της τμήματα, από τη δική της δηλαδή τάξη. Και γι αυτό ποτέ δεν εγκατέστησε τις βάσεις του νέου κοινωνικοικονομικού συστήματος με όποιες δυσκολίες κάνοντάς το να σταθεί στα πόδια του και να επιβιώσει έως την ανατροπή του από ένα καινούργιο.
4. Είναι συνεπώς ανιστόρητος -μαζί κι ο Μαρξ κι ο Ένγκελς- όποιος πιστεύει πως "ελεύθεροι και δούλοι, πατρίκιοι και πληβείοι, κεφαλαιοκράτες και προλετάριοι, να οι αντίπαλες τάξεις κάθε κοινωνικού συστήματος και η διαρκής πάλη μεταξύ τους, η πάλη των τάξεων, είναι ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας"
-Διαψεύστε μου λοιπόν τα 1. 2. και 3. και καταρίψτε το 4. που είναι το συμπέρασμά μου. Άντε λοιπόν, αφήστε τις αληθινές ιστοριούλες και επιχειρηματολογείστε πάνω στην αληθινή Ιστορία.
dimele
5. Όσο λιγότερο απάνθρωπη είναι η θέση της κατώτατης τάξης, τόσο περισσότερο δυσκολεύεται να κάνει βήματα προς τη χειραφέτησή της. Οι σημερινοί προλετάριοι των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών είναι σε καλύτερη μοίρα απ τους αντίστοιχους του 19ου αιω. κι αυτοί από τους δουλοπάροικους κι αυτοί από τους δούλους.
Τι ζητά ο μέσος σημερινός προλετάριος; ό,τι κι ο κάθε μέσος σημερινός μικροαστός και μεγαλοαστός. Την καλυτέρευση της θέσης του σε συνθήκες όμως, σχετικής ασφάλειας και κατά το δυνατόν ελάχιστης αβεβαιότητας. Πείσε τον κόσμο πως αν κάνει το άλφα θα είναι αβέβαιο το μέλλον του και είναι έτοιμος να ξεχάσει πως, αυτό ακριβώς το παρόν του είναι που πλέει στη θάλασσα της αβεβαιότητας!
-Τι να μου πείτε γι αυτό! Μιλάνε από μόνα τους τα αποτελέσματα των ίδιων σας των προσπαθειών αγαπητοί μου μαρξιστές!... Γραμμένους στα παλιά της παπούτσια σας έχει όλους, κάθε κομμουνιστικής απόχρωσης.
Ένας ΣΥΡΙΖΑΚΟΣ τώρα, ένα ΠΑΣΟΚΑΚΙ παλιότερα και νά σου "η επαναστατική λόγου της θέσης στην παραγωγική διαδικασία" εργατιά! Πρώτους τους βγάζει!
6. Όποιος ισχυρίστηκε πως ανήκει σε ένα χώρο που σε καμιά περίπτωση δεν έχει αντιμετωπίσει τους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν και Μάο με θρησκευτική ευλάβεια, ας φέρει παραδείγματα που ο χώρος του διαφώνησε και σε τί, με κάθε έναν από τους προαναφερθέντες.
7. Όποιος θεωρεί στα σοβαρά πως οι Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στέλιν και Τρότσκι, πολλές φορές παραδέχθηκαν οι ίδιοι τα λάθη τους, ας κάνει τον κόπο να αναφέρει για τον καθένα και καναδυό αποδείξεις. Κι όταν λέμε αναγνώρηση λάθους δεν εννοούμε το κλασσικό αυτοκριτικό σχήμα "ε, ναι, φταίμε κάπου κι εμείς... το παραδεχόμαστε... αλλά...". Όταν λέμε αναγνώρiση λάθους εννοούμε χοντρού λάθους. Απ αυτά που κάνουν τον άλλο να πει "ε! τι είναι αυτό πάλι; είναι αυτό ιστορικός υλισμός; είναι αυτό διαλεκτικο-υλιστική μεθοδολογία;" Για τέτοια λάθη μιλάω εγώ. Εκτός βέβαια κι αν αυτοί οι πέντε ανήκουν στην (ανύπαρκτη) κατηγορία των επιστημόνων (ο μαρξισμός-λενινισμός είναι επιστήμη έτσι δε λέτε;) που σε όλη τους την επιστημονική δράση ήταν τέλειοι...
dimele
Άκου ΒΔ δεν είμαι εγώ αυτός που μίλησε για δύο βασικές- κύριες τάξεις σε κάθε κοινωνικο σχηματισμό. Οι Μαρξ και Ένγκελς τα είπανε, τα παράπονά σου σε αυτούς
dimele
1. Πήγαινε σ' ένα εργοστάσιο και ρώτα και τον πιο "αδαή" ή "απολίτικο" "δεξιό" "θρησκόληπτο" εργάτη και ρώτα τον για το ποια είναι η θέση του να δούμε τι θα σου απαντήσει. Άλλο αν αυτό το θεωρεί μοιραίο και μη ανατρέψιμο.
Ο αστός συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει στα πλαίσια της φεουδαρχίας και ξεσηκώθηκε. Ο δουλοπάροικος ότι δεν θα μπορούσε να γίνει ιδιοκτήτης του κόπου του και ξεσηκώθηκε συμμαχώντας με τον αστό. Ο εργάτης (νέος ως τάξη τότε) συνειδητοποίησε ότι αν δεν συμμαχούσε και αυτός με τους άλλους δεν θα μπορούσε να βελτιώσει τη θέση του.
Η εργατική τάξη έγινε τάξη για τον εαυτό της.
Ολοκλήρωσε την "αποστολή" της στη Ρωσία το 1917. Το γιατί ηττήθηκε είναι άλλη συζήτηση που και πάλι έχει να κάνει ότι η πάλη των τάξεων συνεχίζεται και δεν τελειώνει με το πάρσιμο της εξουσίας. Αυτό συνειδητοποιήθηκε μάλλον αργά.
2. Έπεσε και από αυτούς με ηγέτιδες άλλες τάξεις γιατίδεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Αφού όπως ισχυρίζεσαι διαβάζεις Μαρξ θα ξέρεις και την εξήγηση.
3. Το έκανε η αστική τάξη όχι μόνη της αλλά ξεσηκώνοντας και τους δουλοπάροικους και τη νέα (τότε) εργατική τάξη. Χωρίς αυτούς δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Το νέο σύστημα που κυριάρχησε ήταν καλύτερο - προοδευτικότερο και γ' αυτούς τους τελευταίους. Χωρίς συνειδητοποίηση της θέσης της η αστική τάξη δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο. Το ίδιο και οι υπόλοιποι. Η συνέχεια στο 1.
4.Επειδή λοιπόν κανένα νέο σύστημα δεν ήρθε από μόνο του, όσο ώριμο και αν ήταν, και επειδή καμιά παλιά ηγέτιδα τάξη δεν παραιτήθηκε από μόνη της, χρειάστηκε και θα χρειάζεται πάντα η πάλη, η αιματηρή πάλη, των τάξεων που υποστηρίζουν το καινούργιο κατά της παλιάς. Εκτός και αν θεωρείς ότι δεν υπήρξε ποτέ για παράδειγμα γαλλική επανάσταση ή οκτωβριανή.
Διέψευσε λοιπόν και εσύ αυτά και πες μας πως θεωρείς ότι προχώρησε η ιστορία ξεκάθαρα γιατί διακρίνω αντιφάσεις σε αυτά που γράφεις.
Μόλις είδα και τις επόμενες ερωτήσεις σου αλλά επειδή σε τρεις ώρες χτυπάει ξυπνητήρι και εγώ ακόμη δεν έχω κοιμηθεί συνεχίζουμε κάποια άλλη ώρα. Δεν είπανε μόνο αυτά ο Μαρξ και ο Ένγκελς είπαν και πολλά άλλα.
Προφανώς το δεύτερο σχόλιό μου δημοσιεύτηκε πριν το δεις. Παρόλα αυτά πιάνει κάποια θέματα.
α)Δεν υπάρχει επιφοίτηση του αγίου πνεύματος. Ο Μαρξ δεν ισχυρίστηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Την περίοδο της φεουδαρχίας η αστική τάξη είχε τον πρωτοπόρο ρόλο και δεν ήταν η κατώτερη. Σήμερα η εργατική τάξη λόγω της θέσης της είναι επαναστατική. Το λούμπεν προλεταριάτο που ζει στην απόλυτη εξαθλίωση δεν είναι επαναστατικό.
Η αστική τάξη μέχρι να επαναστατήσει χρειάστηκε το ρεύμα της αναγέννησης, του διαφωτισμού και κάμποσες αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να πάρει την εξουσία.
β) Έχω ήδη πει κάποια πράγματα για τις δουλοκτητικές κοινωνίες με τη μορφή ερωτημάτων. Μια μυρουδιά των ταξικών αγώνων στην αρχαιότητα μπορείς να πάρεις αν μελετήσεις λίγο την άγρια σύγκρουση ανάμεσα στις διάφορες φιλοσοφικές σχολές.
Κάθε εποχή έχει τις δικές της βασικές και κυρίαρχες αντιθέσεις. Όποτε τις λύνει, πάντα βίαια, συμπαρασύρει και όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας. Ασχολήσου λιγάκι με τους πολέμους εκείνη την περίοδο, δες πίσω από τις μάχες. Κοίτα λιγάκι τι ήταν πραγματικά τα διάφορα μεταναστευτικά ρεύματα σε άλλες εποχές.
γ) Κάθε επαναστατική τάξη όποτε κλήθηκε να παίξει τον επαναστατικό της ρόλο συγκροτήθηκε με πολύ κόπο προκειμένου να το κάνει αυτό. Ανέφερα πριν την αναγέννηση και το διαφωτισμό. Δεν προέρχονταν όλοι οι διανοούμενοι από την αστική τάξη αλλά την εξέφρασαν. Η αστική τάξη θέλησε συμμάχους και το πέτυχε.Πήρε με το μέρος της τις κατώτερες τάξεις από αυτή. Έδωσε πολλές ένοπλες μάχες μέχρι να εδραιωθεί και συνεχίζει να τις δίνει σε όλα τα επίπεδα.
4)Σε όλες τις εποχές οι κατώτερες τάξεις είχαν ενεργή παρουσία. Οι είλωτες στην αρχαία Σπάρτη ήταν καθημερινή έγνοια για τους Σπαρτιάτες. ΟΙ δούλοι στην αρχαία Ρώμη. Μια στιγμή ήταν μόνο η εξέγερση του Σπάρτακου. Δες λιγάκι τι εξέφρασαν οι πόλεμοι κάθε εποχής.
Ο επαναστατικός χαρακτήρας κάθε τάξης εξαρτάται από τη θέση της στην παραγωγή. Η εργατική τάξη σήμερα είναι η μόνη που έχει συμφέρον να παλέψει για μια κοινωνία αταξική, διαφορετικά θα ξαναπέσει σε καταπίεση.
Η συγκρότηση ως τάξη για τον εαυτό της είναι μια σύνθετη διαδικασία που φυσικά καμία σχέση δεν έχει με αυτό που καταλαβαίνεις.
Η ταξική πάλη προφανώς είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας, αν και νομίζω πως το πρόβλημά σου δεν είναι αυτό, αλλά η ιστορία.
Έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος πόσο υποτιμητικά εκφράζονταν οι φεουδάρχες και οι διανοούμενοί τους για τα διάφορα προοδευτικά αστικά ρεύματα αλλά και τους ίδιους τους αστούς. Είτε με την ιερά εξέταση είτε με τους πολέμους που ακολούθησαν προσπάθησαν να προλάβουν το κακό αλλά του κάκου. Μετά από πολλά πολλά χρόνια έχασαν.
Σημ Δεν μπορώ να συνεχίσω λόγω ώρας.
Μπράβο φίλε, σαφής και σύντομος! και χαίρομαι που μέχρι τώρα συμφωνούμε στα βασικά!
Ότι δηλαδή ποτέ δεν ήταν η επαναστατική πρωτοπορία η κατώτατη τάξη.
- Όντως οι δουλοκτητικές κοινωνίες δεν έπεσαν από τους δούλους. Έπεσαν και από αυτούς αλλά με ηγέτιδες άλλες τάξεις.
- Όντως η φεουδαρχία δεν έπεσε εξαιτίας της επαναστατικής πρωτοβουλίας του αντίποδα των φεουδαρχών, που ήταν οι δουλοπάροικοι. Όντως το έκανε η αστική τάξη όχι μόνη της αλλά ξεσηκώνοντας και τους δουλοπάροικους και τη νέα (τότε) εργατική τάξη.
- Όντως λοιπόν, κανένα νέο σύστημα δεν ήρθε από μόνο του, όσο ώριμο και αν ήταν, και επειδή καμιά παλιά ηγέτιδα τάξη δεν παραιτήθηκε από μόνη της, χρειάστηκε και θα χρειάζεται πάντα η πάλη, η αιματηρή πάλη, των τάξεων που υποστηρίζουν το καινούργιο κατά της παλιάς.
Και εγώ προσθέτω -και με τη δική σου επιπλέον επιχειρηματολογία- πως αυτό γινόταν πάντοτε με κινητήριο μοχλό, με μπροστάρη, άλλη τάξη ή άλλα κοινωνικά στρώματα και όχι την κάθε φορά κατώτατη τάξη. Αυτή ήταν απλά ο απαραίτητος (λόγω του όγκου της) συμμαχητής και συνοδοιπόρος, αλλά ποτέ ο εμπνευστής κι ο πρωτοπόρος.
Αυτό ζήτησες, αυτό σου δίνω. Αυτή είναι η θέση μου. Απλή και ξεκάθαρη και ιστορικά τεκμηριωμένη.
Γι αυτό και για την ανατροπή του καπιταλισμού απαιτείται και η συμμετοχή της εργατικής τάξης αλλά είναι αδύνατη η πρωτοπορία της (αν στηριχτούμε στα ιστορικά προηγούμενα που και ο ίδιος ανέφερες)
dimele
Κι εσύ ΒΔ καλά τα λες και απορώ για την αντιπαράθεση. Συμφωνώ σε όσα είπες εκτός της θέσης σου ότι "σήμερα η εργατική τάξη λόγω της θέσης της είναι επαναστατική" και των κρίσεων που εξέφρασες προς τις γνώσεις μου. Όταν ξαναγράψεις πες μου πού είδες να λέω τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα ώστε να στέκουν οι κρίσεις σου. Και από πού έβγαλες το συμπέρασμα ότι η συγκρότηση ως τάξη για τον εαυτό της είναι μια σύνθετη διαδικασία που φυσικά καμία σχέση δεν έχει με αυτό που καταλαβαίνω. Πώς ξέρεις τι καταλαβαίνω εγώ στο θέμα αυτό, στο έδειξα με κάποιο τρόπο;
dimele
Και, πέρνοντας τη σκυτάλη από τους δύο συντρόφους, προσυπογράφοντας όσα είπανε και πηγαίνοντας μετά και γω για ύπνο...
Υπάρχει λοιπόν μια ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην προλεταριακή επανάσταση σε σχέση με τις προηγούμενες αλλαγές: η τάξη που έρχεται στην εξουσία, δεν έρχεται με εναλλαγή, δεν έρχεται να καταπιέσει κάποιους άλλους, πολύ απλά γιατί αυτοί οι άλλοι δεν υπάρχουν. Είναι όντως η πρώτη στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας που επιχειρείται η συνολική κοινωνική απελευθέρωση, στα αλήθεια -όχι σαν ουτοπική εξιδανικευμένη διήγηση.
Η σοσιαλιστική επανάσταση είναι η χαραυγή της ιστορίας της ανθρωπότητας, δεν είναι το τέλος της. Δεν φτάνει η εργατική τάξη να συκγροτηθεί ως τάξη για τον εαυτό της, όπως και έγινε.
(Αλλιώς δε θα υπήρχαν ούτε σοσιαλιστικά κράτη, ούτε επαναστάσεις. (και αυτό που είπες για την αξία των ιστορικών γεγονότων είναι ατντίφαση: όντως τα μεγαλύτερα γεγονότα του αιώνα τα προκάλεσε άμεσα ή έμμεσα η πολιτική κατάσταση της εργατικής τάξης).
Πρέπει η εργατική τάξη, για να εδριαώσει την εξουσία της, να καταπολεμήσει όλα αυτά που κληροδότησαν τα χιλιάδες χρόνια εκμετάλλευσης στην ανθρώπινη συνείδηση.
Με άλλα λόγια ναι, εμείς οι κομμουνιστές, κατανοούμε ότι δεν επιδιώκουμε μια αλλαγή σαν αυτές που συνέβησαν μεχρί τώρα -επιδιώκουμε κατί βαθύτερο και μακρύτερο, κατί δυσκολότερο.
Τέλος, λες ότι επειδή ποτέ η κατώτερη τάξη δεν κυβέρνησε (αν και η εργατική τάξη κυβέρνησε στο 1/3 του πλανήτη), αλλά ας το δεχθούμε ότι η εργατική τάξη δεν είναι το επαναστατικό υποκείμενο. Ποιός είναι, τότε; Ποιά τάξη, θα ακολουθήσει, ποιά μπορεί και πρέπει να ηγηθεί;
Ή μήπως μπορεί να ανατραπεί η αστική τάξη, χωρίς να έρθει κάποια άλλη στην εξουσία;
Ή μήπως τελικά δεν μπορεί να ανατραπεί η αστική τάξη, και η ιστορία έχει τελειώσει; Έχει υπάρξει η ιστορικά εξέλιξη και φτάσαμε μέχρι το τέλος.
Να ακούσουμε και τη δική σου άποψη τώρα.
O Dimelle βάζει τα καίρια φιλοσοφικά ζητήματα της εποχής μας. Τα βάζει μάλιστα με ένα άψογο στυλ που κάνει πιό ελαφριά την πλήξη που συνήθως προκαλούν "βαριά" φιλοσοφικά ζητήματα. Τον βλέπω σαν δάσκαλο που θέτει προκλητικά ερωτήματα σε μαθητευόμενους προπαγανδιστές και αγκιτάτορες. Είναι τα ζητήματα που μας μπαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της παλινόρθωσης , τα ζητήματα που οι μάζες δεν τα έχουν απαντημένα και αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που αντιδρούν πολιτικά μ αυτόν τον "ασυνεπή" θα έλεγα τρόπο.
Ερωτήματα όπως:
Α)πως εξελίσονται οι κοινωνίες; ευθύγραμμα ή μήπως σπειροειδώς όπως ισχυρίζεται ο διαλεκτικός υλισμος;
Β)Η επαναστατική ιδεολογία γεννιέται αυθόρμητα εντός της εργατικής τάξης ή μήπως μπαίνει απ έξω από ηγέτες που δεν είναι και δεν μπορεί πρακτικά να είναι προλετάριοι όπως ισχυρίζεται ο Λένιν;
Γύρω από τα ερωτήματα αυτά έχουν δοθεί μάχες στο παρελθόν. Οσον αφορά το Α ανάμεσα σε μ-λ και τους Χρουτσωφικούς . Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΚΚΕ μόλις τέλος της δεκαετίας του 90 αρκετά μετά τον γκορμπατσώφ , αναγνώρισε επιτέλους αυτό που ήταν πρόδηλο ,ότι δηλαδή η ιστορία δεν εξελίσσεται ευθύγραμμα αλλά μπορεί να κάνει και πισωγυρίσματα αλλά επανέρχεται κάνοντας ενα νέο κάθε φορά κύκλο σε ανώτερο μάλιστα επίπεδο.
Οσον αφορά το Β αποτελεί βασική αντιπαράθεση λενινιστών και αναρχικών αλλά και σοσιαλδημοκρατών - ρεφορμιστών. Οι τελευταίοι σνομπάρουν και ειρωνεύονται κάθε έννοια πρωτοπορείας, καθοδήγησης, ηγέτη που βλέπει πιό μπροστά από τις μάζες.
Τα φιλοσοφικά ζητήματα δεν είναι πολυτέλεια για το κίνημα.
Οι αστικές επαναστάσεις προετοιμάστηκαν από τους διαφωτιστές, οι επαναστάσεις της τρίτης διεθνούς είχαν τους κλασσικούς του μ-λ.
Σήμερα που η ανθρωπότητα βρίσκεται και πάλι μπροστά σε αδιέξοδο οι σύγχρονοι διανοητές -φιλόσοφοι-θεωρητικοί κλπ που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι προλετάριοι, έχουν πολλή δουλειά και ίσως να έχουν ήδη ξεκινήσει. Ας τους αναζητήσουμε.
ΓΜ
Προς όσους φίλους γράφουν για Οκτωβριανή Επανάσταση ή όποια άλλη.
Μην κουράζεστε, είπα πουθενά ότι δεν μπορεί να ξεκινήσει η επαναστατική διαδικασία με μεγάλη συμμετοχή (πείτε και πλειοψηφία αν αυτό σας ικανοποιεί) της κατώτατης τάξης;
Αυτό που είπα είναι τα σημεία 1. 2. 3. και 5. στα σχόλια της 6/3/13 - 1:39 π.μ και της 6/3/13 - 1:51 π.μ.
Αν κάποιος είναι σε μια οικογένεια με 5 αδέλφια και δυο γονείς και το καλοκαίρι που πέρασε πήρε ο μπαμπάς τα 2 αδέλφια και πήγαν για 10 μέρες σε ένα νησι για διακοπές ενω η μαμά με τα άλλα παιδιά έμειναν σπίτι, θα έλεγε ποτέ "το καλοκαίρι που πέρασε πήγαμε οικογενειακώς διακοπές";
θα έλεγε κάποιος από όλους εμάς πως η οικογένεια αυτή πήγε διακοπές;
Από πού κι ως πού προκύπτει ότι η εργ. τάξη επαναστάτησε τότε και τότε και τότε; στην καλύτερη ένα μικρό ή μεγάλο τμήμα της και ποτέ από μόνο του. Ποτέ.
Τι χαρακτηρίζει μια κατώτατη τάξη; πολλά. Κάποια σημαντικά για την κουβέντα μας είναι:
α. Βαθειά εντυπωμένο στην ψυχοσύνθεση των περισσότερων μελών της, ένα αίσθημα ανικανότητας, ανικανότητας προσωπικών δυνατοτήτων, για κάτι το σπουδαιότερο από μια σχετική καλυτέρευση της κατάστασής της.
β. Μια εξίσου βαθειά εδραιωμένη πίστη αναπόφευκτου και μοιραίου για την κατάστασή τους, κάτι σαν "έτσι είναι η ζωή", "αφού έτσι το θελε η μοίρα" κ.α. παρόμοια ευεργετικά για τους αξιοθαύμαστους εκμεταλλευτές τους.
γ. Φόβος (πάντα μου άρεσαν οι αναλύσεις περί δημιουργίας κοινωνικής φοβίας από τις άχρηστες για σας κοινωνιοψυχολογικές επιστήμες και οι έρευνες των επίσης άχρηστων για σας, αστικών νευροεπιστημών στους τομείς της μαζικής ψυχολογίας και του χειρισμού κρίσεων). Φόβος διπλός:
γ1. φόβος τιμωρίας από ενδεχόμενη αποτυχία και ευρύτερων συνεπειών στην προσωπική και οικογενειανή επιβίωση από τον Στιγματισμό.
γ2. φόβος ανασφάλειας. Τί θα συμβεί αν παρεμπιπτόντως πετύχουμε και τους ανατρέψουμε; "Πώς θα ζήσουμε χωρίς βαρβάρους;" όπως λέει κι ο ποιητής.
Αυτό το δεύτερο είδος φόβου είναι και αποτέλεσμα άγνοιας, ελλειπούς γνώσης της Οικονομίας, της Πολιτικής, της Ιστορίας.
δ. Ειδικά για τους προλετάριους -τα άλλα ισχύουν και για κάθε άλλη κατώτατη υποτελή τάξη σε κάθε κοινωνικό σύστημα- η ίδια η θέση τους στην παραγωγική διαδικασία και ο "βασικός τύπος προσωπικότητας που αντιστοιχεί" στη θέση αυτή και που αν δεν ικανοποιείται εξαρχής από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας κάποιων εργατών, φροντίζει η αξιοθαύμαστη (όντως κάνει και τέτοια θαύματα) κεφαλαιοκρατική τάξη να τον δημιουργεί.
Αλλά για το δ θα γράψω αναλυτικά, αργά το βράδυ. Τώρα είμαι σε business όπως λέμε εμεις οι καπιταλοαναθρεμένοι.
dimele
Παρακολούθησα μ ενδιαφέρον τη συνομιλία και διαπιστώνω οτι ξεχνάμε οντας..εκστασιασμενοι οπως ο dimele με τις "μαρξιστικες" αναλύσεις που τα κουβεντιαζει και με τους μεγαλοαστους, - ο καθεις με τα γουστα του- ...να ξεκινουσαμε απο πιο απλά ερωτήματα σχετικα με το θεμα:
πρωτο ερωτημα : Τι οριζουμε ο ως πρωτοπορία δηλ το ικανο εκεινο υποκειμενο που μπορει βαση των ποσοτικων και ποιοτικων χαρακτηριστικών του να ανατρέψει μια πολιτιτικη κατασταση;
Δευτερο ερωτημα: οι πρωτοποριες για να ειναι πρωτοπορίες δεν πρεπει να δικαιώνουν αυτο που λενε θεωρητικα και στην πράξη; Προφανως και ναι πρεπει να το κανουνε....Πχ στην οκτωμβριανη επανασταση του 1918 ...η θεωρια εφαρμοστηκε στην πραξη...και ποιοι συμμετειχαν....; Γιατι απ οσο θυμαμαι δεν ειδαμε να πολεμανε οι μεγαλοαστοι.....στους δρομους της Πετροπουλης...αλλα κατι τυποι...εργατες τους λεγανε!
Ο λενιν μεγαλοαστικη καταγωγή ειχε αλλά υλοποιησε μονος του τη θεωρια....; Ο σουπερμαν ηταν;
Αυτα που λεει ο Dimel για ...την εργατικη ταξη που ειναι ανικανη να ηγηθει στην πραγματικοτα....γιατι δεν εχει το πνευματικο υποβαθρο και ωραια ανατρεπει ενα βασικο κανονα της διαλεκτικης: την εξελιξη και τη δυναμικη των πραγματων.....
Και δευτερον εμενα μου θυμιζει την ιδεαλιστικη..θεωρηση που λεει στους εργατες οτι η φιλοσοφια ειναι πραγμα δυσκολο να το κατανοήσουν οι μαζες......
Τελος βρε Dimel ...μια συμβουλη...τα εργαλεια τα χρησιμοποιούμε στην πραξη...εκει κρινονται και αν ειναι τα σωστα και αν εμεις τα εφαρμοζουμε σωστα....!
Στα σαλονια...θα διαπιστωσεις...αν εφαρμοζονται τ εργαλεία ή ...στο λαο μέσα;
Θα πιάσω το ένα και βασικό ζήτημα που έχει αναδειχθεί με την κουβέντα.
Η μόρφωση, για τα δεδομένα της αστικής τάξης, παρέχεται από την εκπαιδευτική διαδικασία. Με αυτή την έννοια οι εργάτες ναι, είναι αμόρφωτοι.
Όμως υπάρχει και η μόρφωση η ταξική, η κοινωνική, η συνειδητοποίηση του ρόλου και της θέσης σου στην κοινωνία. Σε αυτό το επίπεδο οι εργάτες είναι μαρκάν η πιο μορφωμένη τάξη στην κοινωνία, λόγω της θέσης στην παραγωγή. Διακρίνεται η εργατική τάξη, λόγω της θέσης στην παραγωγή από ένα αυθόρμητο αίσθημα πειθαρχίας και οργάνωσης. Από την πιο άμεση, καθημερινή γνώση για τη φύση της εκμετάλλευσης.
Το ότι η τάξη οργανώθηκε δε σημαίνει ότι οι όλοι οι εργάτες πολιτικοποιήθηκαν. Η τάξη δεν ταυτίζεται με τα πρόσωπα που ανήκουν σε αυτή. Γι' αυτό είναι και τάξη. Πολιτική οργάνωση σημαίνει ότι υπήρξαν τα όργανα της εργατικής εξούσιας, τα σοβιέτ, υπήρξε ο κοκκινος στρατός, υπήρξε ένα ολόκληρο κράτος που ξεπρόβαλλε με την επανάσταση. Το θέμα δεν είναι αν οι κομμουνιστές που καθοδηγούσαν πολιτκά ήτανε εργάτες ή όχι, αν κι άλλα στρώματα βοήθησαν ή όχι. Το θέμα είναι ποια τάξη ήτανε πρωτοπόρα. Χωρίς το εγρατικό κίνημα της Ρωσίας το κομμουνιστικό κόμμα θα έμενα μια ασήμαντη σέχτα.
Εσύ λες ότι οι εργάτες δεν οργανώθηκαν ποτέ συνειδητά και πολιτικά. Και επιμένεις. Ατνιμετώπισαν εισβολή 14 χωρών, εκβιομηχάνισαν τη χώρα, κέρδισαν τον παγκόσμιο πόλεμο, χωρίς να είναι οργανωμένοι πολιτικά. Μάλιστα.
Πες μας λοιπόν δύο πράγματα:
-ποια τάξη ήτανε στην εξουσία μετά την οκτωβριανή επανάσταση, αν δεν ήτανε η εργατική;
-Τέλος, λες ότι επειδή ποτέ η κατώτερη τάξη δεν κυβέρνησε (αν και η εργατική τάξη κυβέρνησε στο 1/3 του πλανήτη), αλλά ας το δεχθούμε ότι η εργατική τάξη δεν είναι το επαναστατικό υποκείμενο.
Ποιός είναι, τότε; Ποιά τάξη, θα ακολουθήσει, ποιά μπορεί και πρέπει να ηγηθεί;
Ή μήπως μπορεί να ανατραπεί η αστική τάξη, χωρίς να έρθει κάποια άλλη στην εξουσία;
Ή μήπως τελικά δεν μπορεί να ανατραπεί η αστική τάξη, και η ιστορία έχει τελειώσει; Έχει υπάρξει η ιστορικά εξέλιξη και φτάσαμε μέχρι το τέλος;
Αυτά στα ρώτησα και πιο πάνω, θυμάσαι;
Μήπως η απάντηση που δεν μπορείς να δώσεις καλύφθηκε από 17 απανωτές ερωτήσεις;
Εγώ περιμένω πάντως.
Λέει ο Dimel:"Απο πού κι ως πού προκύπτει ότι η εργ. τάξη επαναστάτησε τότε και τότε και τότε; στην καλύτερη ένα μικρό ή μεγάλο τμήμα της και ποτέ από μόνο του. Ποτέ."
Λέω και γώ : Από πού κι ως πού προκύπτει ότι η γή παράγει την τροφή του ανθρώπου; Στην καλύτερη ένα μικρό κομμάτι της επιφάνειάς της και ποτέ από μόνο του, γιατί χρειάζεται και τους καλλιεργητές με τα εφόδια και την γεωργική τεχνολογία τους. Η γη καθεαυτή παράγει μόνο γαϊδουράγκαθα ,πικραμύγδαλα, άγρια καρότα που δεν τρώγονται και άλλα αγριόχορτα.
Ετσι και η εργατική τάξη ,"φοβισμένη και ανήκανη" δανείζεται τους ηγέτες της από άλλες ανώτερες τάξεις. Ετσι έκαναν πάντα οι καταπιεζόμενες και εκμεταλλευόμενες τάξεις και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Αλλά πού είναι το πρόβλημα;
Σημασία έχει αν τους βρίσκει κι αν η δουλειά -η επανάσταση - γίνεται. Και μερικές φορές η ιστορία λέει ότι γίνεται.
Έγραφα για το ποιά είναι τα χαρακτηριστικά μιας κατώτατης τάξης που, ακριβώς αυτά, ακυρώνουν κάθε σκέψη για υποτιθέμενο επαναστατικό χαρακτήρα της. Και έφτασα στο σημείο δ που αφορά αποκλειστικά στην κατώτερη από τις υποτελείς τάξεις του καπιταλισμού, δηλαδή την εργατική τάξη. Αυτά που θα γράψω προκύπτουν από τη θέση της στην παραγωγική διαδικασία, από την οποία -με τη σειρά του- προκύπτει και ο αντίστοιχος "βασικός τύπος προσωπικότητας" που αντιστοιχεί στη θέση αυτή.
Τι μας λέει η επιστήμη της Κυβερνητικής στο θέμα αυτό;
Όπως ξέρουμε, ο τρόπος παραγωγής συνίσταται από τη δομή της παραγωγής και το ανθρώπινο και εξωανθρώπινο υλικό που διαρθρώνεται σε αυτή τη δομή. Συνεπώς απαιτείται ανθρώπινο προσωπικό για να επανδρώσει τα διαρθρωτικά πόστα και τους λειτουργικούς ρόλους του τρόπου παραγωγής και τα οποία πόστα και ρόλοι υλοποιούνται στις παραγωγικές μονάδες.
Ως γνωστόν κάθε παραγωγική μονάδα είναι και ένας κυβερνητικός οργανισμός, έτσι τα πόστα και οι ρόλοι που εκείνη προβλέπει, μπορούν να περιγραφούν με κυβερνητικούς όρους.
Μια παραγωγική μονάδα λοιπόν, χρειάζεται:
α) Έναν στόχο. Αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από το ίδιο το προιόν (ποσότητες, ποιοτικές προδιαγραφές κλπ)
β) Έναν αισθητήρα, που εκτιμά κάθε τι σχετικό με το στόχο της μονάδας.
γ) Έναν κυβερνήτη, που αποφασίζει μια συγκεκριμένη δράση στη βάση της πληροφορίας που πήρε απο τον αισθητήρα και του στόχου της μονάδας.
δ) Έναν τελεστή, που θα εκτελέσει την απόφαση του κυβερνήτη.
Το κυβερνητικό υπόδειγμα επιβάλλει κάποια καθήκοντα πάνω στους φορείς των πόστων και των ρόλων τους.
Έτσι ο αισθητήρας
α)Πρέπει να είναι ικανός να αισθανθεί και να σημειώσει κάθε πιθανή αλλαγή στο σχετικό περιβάλλον π.χ πρέπει να μην είναι τυφλός ή να μην κοιμάται όταν υποτίθεται πρέπει να βλέπει.
β) Αν υποθέσουμε πως δεν είναι τυφλός και δεν κοιμάται, πρέπει να μην ομφαλοσκοπεί ή διαλογίζεται αλλά να κοιτάζει και μάλλιστα όχι
οτιδήποτε αλλά μόνο ότι είναι σχετικό με το στόχο του κυβερνητικού οργανισμού.
Ο κυβερνήτης πρέπει:
α) Να έχει κατα νού πάντοτε το στόχο του κυβερνητικού οργανισμού.
β) Να είναι ικανός να αποτιμήσει και να λογαριάσει την πληροφορία που έλαβε απο τον αισθητήρα και να απασχοληθεί πραγματικά με αυτό.
γ) Να αποφασίσει κάποια δράση ή αδράνεια στο φώς αυτής της πληροφορίας και του δεδομένου στόχου.
Ο τελεστής πρέπει:
α) Να μπορεί να εκτελέσει την αποφασισθείσα δράση.
β) Πραγματικά να την εκτελέσει.
Όταν λοιπόν, ο κυβερνητικός οργανισμός αποτελείται απο ανθρώπους (όπως συμβαίνει σε μία παραγωγική μονάδα) η πλήρωση αυτών των καθηκόντων δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Είναι ανοιχτή σε δοκιμή και απόδειξη όπως και η επιτυχία του κυβερνητικού οργανισμού.
Ο "βασικός τύπος προσωπικότητας" είναι ο άνθρωπος που πληροί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα καθήκοντα που του θέτει ο ρόλος τον οποίο ενσαρκώνει στον τρόπο παραγωγής και στη συγκεκριμένη παραγωγική μονάδα στην οποία ανήκει. Αφού ο τρόπος παραγωγής πρέχει την πραγματική βάση πάνω στην οποία εδράζονται οι άλλες κοινωνικές δραστηριότητες, ο "βασικός τύπος προσωπικότητας" εκτείνει τα χαρακτηριστικά που αποδεικνύονται επιτυχή κατά την παραγωγή και στις άλλες σφαίρες της κοινωνικής δραστηριότητας.
συνεχ
Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής είναι μια παραλλαγή της πυραμιδοειδούς δομής βάθους μιας κοινωνίας καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
[Πυραμιδοειδής κυβερνητικός οργανισμός: Ενας ή ελάχιστοι κυβερνήτες στην κορυφή, μερικοί αισθητήρες από κάτω και πολλοί τελεστές στη βάση της ιεραρχίας].
Δεν θα αναφερθώ στα θετικά και αρνητικά της ιδιότητας του κυβερνήτη και του αισθητήρα από άποψη διαμόρφωσης προσωπικότητας, αλλά θα εντοπίσω ειδικά στον τελεστή.
Είναι διαρθρωτικό πόστο που
α) απαιτεί εκτέλεση αποφάσεων στις οποίες δεν παίρνει μέρος
β) τις εκτελεί ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί με το περιεχόμενό τους
γ)συμμορφώνεται υπό το φόβο της τιμωρίας ή της απόρριψης από την παραγωγική μονάδα (απόλυση, αναγκαστική άδεια άνευ αποδοχών κλπ)
δ)δεν απαιτεί την κατανόηση της ευρύτερης δικαιολόγησης της εντολής
ε)και απαιτεί -για να μη μακρυγορώ- την υποταγή της προσωπικότητας του τελεστή σε μόνιμη βάση και ομοιόμορφα επαναλαμβανόμενη σχέση με την προσωπικότητα του κυβερνήτη ή και των αισθητήρων.
Αγαπητοί μου, προσπαθήστε να κατανοήσετε τη σημασία των παραπάνω στο ζήτημα του ποιά προσωπικότητα διαμορφώνεται κάτω από τέτοιες συνθήκες. Συνθήκες τέτοιες όπου ακόμη και εάν έλειπε το στοιχείο της εκμετάλλευσης (απομύζηση υπεραξίας), η ίδια η θέση του τελεστή τείνει να δημιουργεί προσωπικότητες υποτακτικές στο "ανώτερο", φοβικές στο καινοτόμο και γι αυτό εκτονωτικών αντιδράσεων και πάντα και μόνο στο άμεσα διεκδικητικό επίπεδο. Η εργατική τάξη (και εννοώ την πλειοψηφία των μελών της) είναι η μόνη ίσως, μη επαναστατική τάξη στο καπιταλιστικό σύστημα και μάλλον η πλέον συντηρητική.
Γι αυτό και ενώ τα μεγαλύτερα και καλύτερα μυαλά του κόσμου έπεσαν με τα μούτρα εδώ και 200 χρόνια έως και σήμερα- να την κάνουν να συνειδητοποιήσει πέντε απλά πραγματάκια, δεν τα κατάφεραν.
Ομοίως κι εσείς οι ίδιοι που την υπερασπίζεστε από αυτό το μπλογκ και δεν σας ειρωνεύομαι καθόλου, κι εσείς στις προσπάθειες αυτές κατάσσεστε από μένα,
αλλά... λυπάμαι... ματαιοπονείτε.
Θα φτάσουν οι άνθρωποι στην έσχατη εξαθλίωση κι ακόμη θα ακούνε κομμουνισμό και θα σκέφτονται τον μπαμπούλα Στάλιν να τους παίρνει τα ανύπαρκτα σπίτια τους αλλά στην ουσία το όνειρο τού να γίνουν κάποτε κι αυτοί ή τα παιδιά τους σωστοί νοικοκυραίοι...
Τους μικροαστούς κοροιδεύετε για αυτά τα πράγματα αλλά η μαυρίλα της αντίδρασης (σα στάση ζωής και όχι πολιτικά) στα όσα παλεύετε να πετύχετε, έρχεται κυρίως από τους μισθωτούς.
dimele
Τοσα πολλα λογια για ν' αποδειχθει για μια ακομη φορα η αξια της σιωπης... Οταν δηλ ολα τα παραπανω λεγονται σε εργαζομενους των 350€ η ανεργους απο καλοπληρωμενους κατευθυνομενους κονδυλοφορους,ποση αξια μπορουν να χουν,τι σκοπους εξυπηρετουν; Κ απο ανθρωπους που θεωρουν με αλαζονια κ αφ' υψηλου τους κολασμενους αυτης της γης ως ανικανους να συνειδητοποιησουν τον πρωτοπορο ρολο τους κ να θεσουν προβλημα στο συστημα κ δη προβλημα εξουσιας; Υπαρχουν πολλοι τροποι να θολωσεις τα νερα της πραγματικοτητας,ο αγαρμπος,ο ξετσιπωτα κατασκευασμενος,ο παραμωρφωτικος αλλα κ ο αριστα,πραγματικα ..."επιστημονικα" ραφιναρισμενος! Για την υπαρξη πχ της παλης των ταξεων η επιστημονικη αληθεια,η υλιστικα διαλεκτικη αληθεια,ειναι μια κ μοναδικη,απλα αυτη υπαρχει αντικειμενικα,ειτε το θελουν ειτε οχι μερικοι,ειτε το παραδεχονται ειτε δηλωνουν "αγνοια" για την υπαρξη της! Κ γι αυτο το τελευταιο υπαρχει ολοκληρη επιστημη που η αναπτυξη της καλοπληρωνεται απο την αρχουσα ταξη,απλα κ μονο γιατι το ν' αποσυγκροτησεις τον ταξικο σου αντιπαλο κ να υπονομευσεις την ιδεολογικη του κοσμοθεωρια οχι στα ισα,μιας κ κατι τετοιο εχει τις δυσκολιες του αφου η πραγματικοτητα δεν ειναι κ τοσο "φιλικη" γι αυτο,αλλα μεσω του τεχνιεντως κ "επιστημονικα" καλλιεργηθεντος αγνωστικισμου,μπορει ν' αποδειχθει γι αυτην εξ ισου,αν οχι καλυτερα αποτελεσματικο!... Ας μην ξεχναμε οτι ο χειρισμος ψυχων τε κ συνειδησεων,τοσο σε ατομικο επιπεδο,οσο κ σε μαζικο αντιστοιχο,αποτελει αντικειμενο μελετης αλλα κ εφαρμογης απο μεριας του εκμεταλευτικου κεφαλαιοκρατικου-ιμπεριαλιστικου συστηματος με στοχο παντα την αποτροπη συγκροτησης του εκμεταλευομενου ταξικου αντιπαλου,στις μερες μας δηλ της εργατικης ταξης κ του λαου! Αν ο Μαρξ ειχε κ σωστα καταδειξει οτι το κοινωνικο ειναι καθοριζει κ την κοινωνικη συνειδηση,ευκολα μπορει καποιος στοιχειωδως συγκροτημενος κομμουνιστης να καταλαβει απο την εκφρασθεισα συνειδηση το κοινωνικο ειναι του ..."μελετητη μας",ο ιδιος αλλωστε δεν κρυβει οτι ...μελετα σχετικως επι πληρωμη απο κυκλους της κεφαλαιοκρατιας,κ κυριως τους ταξικοτατους σκοπους του υπερασπισης του σαπιου εκμεταλλευτικου συστηματος...,οχι στα ισια,αγαρμπα κ γι αυτο ελαχιστα πιστευτα,αλλα
..."επιστημονικα",απ' το παραθυρο!......
Βλέποντας το εμπεριστατωμένο, γεμάτο στοιχεία και επιχειρήματα σχόλιό σου, νομίζω πως πρέπει να ομολογήσω:
Είσαι ένας από τους λόγους που τα "αφεντικά μου" αισθάνονται σιγουριά ως προς τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους.
dimele
Αν οεργατης θεωρηθει ως ένα υποσύστημα χαμηλότερης πολυπλοκότητας που έχει τη δυνατότητα να αυτορυθμίζεται, έχει συγχρόνως την δυνατότητα να λαμβάνει πληροφορία (είσοδος) να την επεξεργάζεται να την διαχέει ( έξοδος) και μέσα από αυτή τη διεργασία να εξελλίσεται σε σύστημα ανώτερης πολυπλοκότητας με νέες δυνατότητες αλλά και συγχρόνως να αλληλεπιδρά με την κίνησή του και τα παράγωγά της στα υπόλοιπα υποσυστήματα αλλά και σε αυτά μεγαλύτερης πολυπλοκότητας τα οποία με τη σειρά τους αυτορυθμίζονται, εκλύουν εντροπία , μεταβ´αλλονται, πεθαίνουν και γεννούν νέα ανώτερης πολυπλοκότητας κοκ. Αν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής διασπά και μερικοποιεί την προσωπικότητα του εργάτη είναι καθήκον των υπομονάδων ανεξαρτήτου ταξικής προέλευσης που αντιλαμβάνονται τη δυναμική καο τις δυνατότητες για την ενοποίηση- ολοκλήρωση της προσωπικότητας μέσα από έναν άλλο τρόπο παραγωγής και εν συνεχεία διανομής να οργανωθουν σε ανώτερης πολυπλοκοτητα σύστημα και να επιδράσουν ως αντιθετική δύναμη στον εργάτη του σήμερα ο οποιος στα πλαίσια της κίνησης του στο εδαφος της παραγωγής με γνώση της μερικόυητας υα παλεψει για την ενοποιημενη παραγωγη που θα συντελέσει στην δική του ολόπλευρη ανάπτυξη και νομοτελειακα προοπτικα στην ιδια του την εξαφανιση. Γιατί όμως ειναι υποκειμενο ο εργατηα και το υποσυστημα κλειδι; Μα λογω της υπεραξιας που παραγει η πωληση της εργατικης του δυναμης στον καπιταλιστικο τροπο παραγωγης. Χωρις αυτο δεν υπαρχει καπιταλισμος. Ιστορικά μέχρι σήμερα ο νόμος αυτός δεν έχει αναιρεθεί ακόμα. Αυτό που μέχρι τα τώρα οστορικά έχει απαντηθει είναι το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας που παρεπιπτόντως είναι και η η απαραίτητη αρχή για το ξεκίνημα της δουλειας που απαιτείται για το προχώρημα στην κατάργηση της παραγωγής υπεραξίας και εμ συνεχεία και της ταξικής κοινωνίας. Ιστορικά επίσης έχουν απαντηθεί σε ορισμένο βαθμό το ζήτημα του εργατικού ελέγχου, της κοινωνικής διανομής του παραγώμενου προιόντος και του πλούτου και μερικώς έχουν γίνει απόπειρες αλλαγής του επικοδομήματος που ενίσχυσαν τον νέο ρόλο του κοινωνικου εργαζομενου ιδιοκτητη του μοχθου και του πλουτου που αυτος παραγει. Το οτι δεν ολοκληρωθηκε δεν ήταν ιστορικα νομοτελειακό αλλά η αρχή μιας διεργασίας διαρκους παλης αντιθετικων δυναμεων που εγκλωβισμενες ψαχνουν να βρουν χώρο έκφρασης, σύγκρουσης που θα οδηγήσουν σε νέες συνθέσεις και σε ένα σύστημα ανώτερης πολυπλοκότητας και νομοτελειακά άρα και ιστορικά προοδευτικό
Μπράβο φίλε ανώνυμε της "8/3/13 - 4:32 μ.μ."! Τα περισσότερα από όσα λες είναι έτσι ακριβώς! Κάποια είναι περίπου έτσι, αλλά δεν πειράζει, το βαθύτερο νόημα το πιάνει ο καθένας κι εγώ προσυπογράφω!
Το δυστύχημα είναι πως προσυπογράφουν και τα αφεντικά μου και έτσι όλο το τμήμα του σχολίου σου που αναφέρεται σε πραγματικά κυβερνητικά status, το έχουν καταστήσει "εν δυνάμει".
Να μια ενδεχομενική κατάσταση:
"...ο εργατης... έχει συγχρόνως την δυνατότητα... μέσα από αυτή τη διεργασία να εξελλίσεται σε σύστημα ανώτερης πολυπλοκότητας με νέες δυνατότητες..."
Την καθιστουν ενδεχομενική, συνεπώς μη υλοποιήσιμη
α) μέσω της διαρκούς αλλοτρίωσης κατά τη διάρκεια του εκτός εργασίας χρόνου
β) μέσω της συστηματικής καλλιέργειας ψευδαισθήσεων ανοδικής επαγγελματικής κινητικότητας κλπ
Βέβαια αυτή η κουβέντα μπορεί να οδηγήσει σε ουδιώδη συμπεράσματα εμάς τους δυο και όποιον άλλον δεν είναι μαρξιστής. Γιατί ένας υπερασπιστής του μαρξισμού θα έβγαζε λάθος τη βάση συζήτησής μας -όπως τίθεται από το σχόλιό σου- για τον εξής λόγο:
Ο εργασιακός χώρος της παραγωγής εμπορευμάτων μέσω της χρήσης της εργατικής δύναμης και αυτής ως εμπόρευμα -δηλαδή μέσω εξαρτημένης μισθωτής εργασίας, οδηγεί στην αποξένωση του δημιουργού (εδώ πλέον, μισθωτός παραγωγός) από το αποτέλεσμα της δημιουργικής του ικανότητας (εδώ πλέον, προιόν-εμπόρευμα) και κατά συνέπεια από την ίδια την ουσία της ανθρώπινης φύσης του.
Και έτσι, θα πρόσθετα εγώ, ο -με αυτή την έννοια- αλλοτριωμένος άνθρωπος, δεν πολυσυμβαδίζει με τις αισιόδοξες προσδοκίες γι αυτόν, όπως προκύπτουν από την ανάλυσή σου.
dimele
Δηλαδή καλή μου dimele, οι εργάτες δεν έχουν καμμιά ..ελπίδα; Με το που περάσουν καναδυό χρόνια δουλειάς στο εργοστάσιο, πάει και η ανθρώπινη φύση;
Κι ο Μαρξ που μίλησε για την αποξένωση του παραγωγού στον καπιταλισμό, δεν το κατάλαβεκαι έβαλε μάλλιστα στους ώμους των προλεταρίων το καθήκον όχι μόνο της δικής τους απελευθέρωσης αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας; Μήπως ήταν διχασμένη προσωπικότητα ο "μαύρος";
Κατ αρχάς δεν είμαι η "καλή σου", θα μπορούσα να είμαι "ο καλός σου" αν εσύ ήσουν θηλυκιά αλλά με τέτοιο μπρουτάλ μπράτσο να κρατά ένα σφυρί μεγαλύτερο από το χέρι, δεν έχω ελπίδες... ε;
Αντιθέτως οι εργάτες έχουν ελπίδες αρκεί να τους μιλήσουν όσοι έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας και καταδέχονται να μελετήσουν και κάτι διαφορετικό από Μάρξ, Λένιν και Μάο.
Να τους πουν στα ίσια θέλετε να είστε μια ζωή από κάτω; όχι. Ωραία, από πάνω δεν πρόκειται να είστε για αυτούς και αυτούς τους λόγους ούτε πρωτοπορία μπορείτε να είστε για αυτούς και αυτούς τους λόγους. Άρα το παραμύθι περί περήφανης κι αθάνατης εργατιάς τέλος.
Μπορείτε όμως να είστε ίσοι με τους υπόλοιπους ή περίπου ίσοι, αν βάλετε κι εσείς ένα χεράκι αφού στρωθείτε στο διάβασμα (και δώστους και εκλαικευμένα μαρξιστικά κ.α. επαναστατικά κείμενα εκεί που πανε για ή επιστρέφουν από, δουλειά κι όσοι θέλουν ας τα διαβάσουν). Και φτιάξε οργάνωση στα συνδικάτα που θα τους τα πρίζει ολημερίς κι ολονυχτίς με τα εκλαικευμένα που λέγαμε πριν. Μέσα κι οι απεργίες, δε λέω, μέσα κι οι πορείες.
-Να βάλετε κι εσείς ένα χεράκι γιατί βαρεθήκαμε πια κάποιοι να έχουμε και σπίτι και εξοχικό και σχετικά καλύτερο εισόδημα από τους περισσότερους από σας, και όμως να γράφουμε για σας και να υποστηρίζουμε την ανύπαρτη επαναστατικότητά σας. Πάψτε να θέλετε να είστε οι σύγχρονοι δούλοι. Πάψτε να πιστεύετε πως κάποια στιγμή θα πιάσετε την καλή και θα ξεκολλήσετε από τον πάτο. Πάψτε -σε τελευταία ανάλυση- να θέλετε να πιάσετε την καλή, και οι άλλοι ας παν να πνιγούν.
Σταματώ εδώ γιατί με σύγχυσες κι εσύ και το σφυρί σου και έχασα την ψυχρή μου λογική.
Εξάλλου έχω μια ενδιαφέρουσα κουβεντούλα με κάποιον ανώνυμο (δεν μπορεί να βάλει ένα νικνέημ κι αυτός πια;)
dimele
Τ' αφεντικα σου την ..."σιγουρια" κ εσυ την αλαζονια που υπηρετεις τους ..."σιγουρους"! Ολοι οι σιγουροι την ιδια αλαζονια κ σιγουρατζα εξεφραζαν για το σαπιο κατασκευασμα τους,μεχρι που μια ωραια πρωια τους τραβηξαν την χαλαρα κατω απ' τα ποδια καποιοι κολασμενοι αυτης της γης κ μεινανε με το ...μολυβι στο χερι καποιοι "βαθυστοχαστοι" κ καλοπληρωμενοι "αναλυτες" να ψαχνουν το πως κ το γιατι κ γι' ανυπαρκτους πια εργοδοτες... Γιατι η ταξικη παλη εχει τους νομους της,που οσο κ αν την μελετουν καλοπληρωμενοι κονδυλοφοροι για λογαριασμο του συστηματος με στοχο ν' αποπροσσνατολισουν τον ...νεκροθαφτη,δεν ειναι σε θεση να βγαλουν ασφαλη συμπερασματα,γιατι ακριβως η "μελετη" τους ειναι στεβλη κ λειψη εξαιτιας του παραμορφωτικου φακου της κυριαρχης ταξικης θεσης τους! Το ταξικο τους ειναι υπαγορευει οτι πανω απ'ολα ειναι το ατομικο τους συμφερον κ η ιδιοποιηση του παραγομενου πλουτου,θα'ταν αδιανοητο γι αυτους να καταλαβουν πως ο Μαρξισμος κατεδειξε κ εθεσε ως υποκειμενο της Ιστοριας τις μαζες,(πεταξες σπυρακια κ γενικευμενη ανσφυλαξια dimelle;),αυτους δηλ που σε περιπτωση ανατροπης του δικου τους σαπιου κ εκμεταλλευτικου συστηματος δεν εχουν να χασουν κατι,παρα μονον τις αλυσσιδες τους!! (ΥΓ: Κ που να δεις,Dimelle,τι εχει να γινει οταν οι εργατες ξαν"ανακαλυψουν" ΚΑΙ τον ...Σταλιν κ αρχισουν να τον
..."μελετουν" καλυτερα!!!......)
η προσπάθεια ανάγνωσης και ερμηνείας της εξελικτικής πορείας των κοινωνικών συστημάτων από συστημική σκοπιά δεν αναιρεί την μαρξιστική ερμηνεία εξέλιξης της ιστορίας. Κάθε άλλο. η κατάσταση της ενδεχομενικης έκβασης αυτού που είναι νομοτελειακά καθορισμένο με βάση της αντιθέσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής δεν αναιρεί την αξιακή δυνατότητα άρνησής του. Η αλλοτρίωση που δημιουργείται υλικά από την βασική αντίθεση (κοινωνικοποίηση στην παραγωγή-ατομική ιδιοποίηση και διανομή του προϊόντος όχι από τον ίδιο τον παραγωγό)όσο και αν μερικοποιεί και αποπροσανατολίζει ΔΕΝ αναιρεί την εμπεριεχομένη δυνατότητα, μέσα από την άρνηση/λύση αυτής της αντίθεσης, σε ένα σύστημα ανώτερης συμπλοκότητας (κοινωνικοποίηση στην παραγωγή- μέσων της διανομής και ιδιοποίησης).
Η επίδραση μικρότερων συστημάτων στον προλετάριο στην ατομική και στην κοινωνική ταξική του διάσταση είναι σύμπλοκη ακαι με πολές αντιθετικές δυνάμεις. Αν η αστική τάξη μπορούσε μέχρι πρότεινος, και εκτός εργασίας, να σπείρει ψευδαισθήσεις για την κοινωνική ανέλιξη του προλετάριου συνέβαινε και γιατί υπήρχε έστω και σε μικρό βαθμό υλική δυνατότητα για αυτό. στο σήμερα οι βαλβίδες εκτόνωσεις της α.τ δεν επαρκούν γιατί η υλική πραγματικότητα του πρλετάριου και η καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου των μέχρι πρότεινως ταξικά σύμμαχων μικρο/μέσο αστικών στρωμάτων της α.τ δεν δίνει το έδαφος για την καλλιέργεια περαιτέρω ψευδαισθήσεων, το αντίθετο. Το ζητούμενο είναι τί κάνει η άλλη πλευρά σε αυτό το έδαφος. Πως ερμηνεύει, συνολικοποιεί και προβάλλει στον προλετάριο και τον κάθε άνρτο νομοτελειακό μέλλον του, την κοινωνική προοπτική σε μια υλική βάση, δηλ. το στόχο που χρειάζεται ένα ζωντανό σύστημα για να συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται, δύο ρήματα άρρηκτα συνδεδεμένα σύμφωνα με τη θεωρία των ζωντανών συστημάτων άλλωστε.Αυτό θα δημιουργήσει και απαραίτητους όρους για να αρχίσει η σπείρα της ιστορίας να διαγράφει την ανιούσα για ένα κοινωνικό σύστημα ανώτερης συμπλοκότητας στην εξέλιξη του οποίου ο ίδιος ο προλετάριος και οι υπόλοιπες τάξεις θα αρνηθούν και τον ίδιο τους τον εαυτό.
Ξέχασα να υπογράψω το από πάνω σχόλιο.
Ψ
Δημοσίευση σχολίου