Στη συνέχεια και επικαλούμενη κρίση ευαισθησίας για την ανθρωπιστική κρίση και για το φτωχό λαό που πρέπει να φάει λίγο καλό κρεατάκι, αποσύρει αυτή την πρόταση και εισηγείται ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση (ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια ξένων γλωσσών και μέσης εκπαίδευσης).
Πριν τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, και για να μην χαθεί εκλογική πελατεία, καθησύχαζαν το λαό ότι αυτό το άδικο και αντιλαϊκό μέτρο δεν πρόκειται να το εφαρμόσουν. Θα βρίσκανε, έλεγαν, ισοδύναμα μέτρα. Μπας και νόμιζαν ότι και αυτά θα τα πλήρωνε άλλος λαός;
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επανέρχεται μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και μετά από ολιγοήμερη παράταση εφαρμογής του προαπαιτούμενου μέτρου για ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, η κυβερνητική επιτροπή τελικά καταλήγει να επιβάλλει ΦΠΑ 6% στα πάσης φύσης φροντιστήρια και 13% στα ιδιωτικά σχολεία. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι από 26% καταφέραμε το 6% και 13%. Προσοχή στις διατυπώσεις, τσαρλατάνοι. Από 0% το κάνατε 6% και 13%!
Η απόφαση της κυβέρνησης θεωρήθηκε φιλολαϊκή και με ταξικό πρόσημο υπέρ των φτωχών στρωμάτων. Στην ιδιωτική εκπαίδευση, λέει η κυβέρνηση, πηγαίνουν αυτοί που έχουν να την πληρώσουν, δηλαδή τα μεσαία και ανώτερα στρώματα της κοινωνίας.
Σε αυτό το σημείωμα το θέμα δεν είναι ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση. Όμως δεν είναι δύσκολο να αποδείξει κάποιος τα παιδιά ποιου πηγαίνουν στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και μέσης εκπαίδευσης. Πηγαίνουν τα παιδιά του λαού, των εργατών και των φτωχών εργαζομένων, των ανέργων, που κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά τους όση βοήθεια μπορούν και αντέχουν για να μάθουν μια ξένη γλώσσα και για να προετοιμαστούν καλύτερα για τις εξετάσεις εισαγωγής σε κάποιο ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Το ζήτημα είναι ότι αυτή η συζήτηση γύρω από το ΦΠΑ αποκρύπτει στην κυριολεξία τις πολλές μονάδες ΦΠΑ που έχουν ήδη επιβληθεί στη λεγόμενη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Ας μιλήσουμε για τον φορολογούμενο που ενώ έχει πληρώσει για να παρέχεται στο παιδί του δωρεάν εκπαίδευση, καλείται κάθε φορά να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώσει ό, τι μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους και που σχετίζεται με μια σχετική ομαλή λειτουργία του λεγόμενου δημόσιου και δωρεάν σχολείου. Είναι αβάσταχτη η ελαφρότητα με την οποία κυβερνητικά στελέχη και ο υπουργός παιδείας μιλάνε για τις «πενταροδεκάρες» που θα πληρώσουν κάποιοι στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Και δε λένε κουβέντα για τα τεράστια ποσά που έχουν χαρακτήρα έκτακτης φορολογίας και που εκβιάζονται στο ξεκίνημα αλλά και κατά τη διάρκεια σχολικής χρονιάς να πληρώσουν οι γονείς. Είναι μακρύς ο κατάλογος των προαπαιτούμενων χαρατσιών που πρέπει να καταβάλει η λαϊκή οικογένεια για να λειτουργήσουν τα σχολειά. Έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις - δεν είναι υπερβολικό να το πει κανείς- που έχει δημιουργήσει δίκτυα τα οποία προσφέρουν επί πληρωμή υπηρεσίες στο λεγόμενο δημόσιο και δωρεάν ελληνικό σχολείο. Υπηρεσίες που αποτελούν κάτι σα θεσμό όπως πχ οι πάσης φύσης επισκέψεις εκπαιδευτικού χαρακτήρα και οι ψυχαγωγικές εκδρομές. Έτσι, για να πάει ένα παιδάκι του δημοτικού μια επίσκεψη με το σχολείο σε ένα μουσείο πρέπει να πληρώσει πούλμαν, ξεναγό και την είσοδο στο μουσείο.
Αποτελεί θεσμό στο δωρεάν ελληνικό σχολείο ο γονιός να υποχρεώνεται να πληρώσει για τα λειτουργικά έξοδα σχολείου όπως το πετρέλαιο θέρμανσης, την επισκευή στο φωτοτυπικό μηχάνημα, το χαρτί για το φωτοτυπικό μηχανήματος, τα εποπτικά μέσα (χάρτες, υλικά εργαστηρίων κλπ), την καθαρίστρια και τα υλικά καθαριότητας.
Αποτελεί θεσμό ο γονιός να υποχρεώνεται να πληρώσει την μεταφορά των παιδιών του με πούλμαν και ταξί, γιατί η κυβέρνηση έκλεισε το σχολείο στο χωριό και μετέφερε τους μαθητές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, στο σχολείο της πόλης.
Αποτελεί θεσμό οι γονείς να πληρώνουν την τραπεζοκόμο στα ολοήμερα νηπιαγωγεία και δημοτικά. Και να φέρνουν φαγητό από το σπίτι τους για να τρώνε τα παιδάκια τους μέχρι τις 4 το απόγευμα που παραμένουν στο σχολείο. Κι αυτό να ζεσταίνεται σε ένα φούρνο μικροκυμάτων που συνήθως έχουν πληρώσει οι γονείς. Ενώ σε σχολεία που δεν υπάρχουν τέτοιες «πολυτέλειες», οι γονείς πληρώνουν εταιρείες έτοιμου φαγητού για να σιτίζονται τα παιδιά τους.
Αποτελεί θεσμό οι γονείς να πληρώνουν παράλληλες δραστηριότητες στα πλαίσια των ολοήμερων δημοτικών όπως την ζωγραφική, τη μουσική, το χορό. Και είναι τραγικό να μην μπορούν γονείς να ανταπεξέλθουν, και για να μη στεναχωρήσουν και απομονώσουν τα παιδιά τους, να φτάνουν σε θλιβερά επίπεδα στέρησης για να ανταποκριθούν στα έξοδα.
Αποτελεί θεσμό όταν οι κρατικές δαπάνες δε φτάνουν για τα έξοδα λειτουργίας των σχολείων και όταν τα κονδύλια που διαθέτει η λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση είναι πενιχρά, να αυξάνονται τα δημοτικά τέλη και κυρίως να εκβιάζονται οι γονείς να καλύψουν τα έξοδα.
Να προσθέσουμε εδώ τα 3.000 κενά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για φέτος, που αν προστεθούν στις περσινές ελλείψεις, το καλοκαίρι του ‘16 στα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα υπάρχουν 6.000 κενές θέσεις. Ενώ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ένα μόνο μικρό μέρος των 5.000 κενών έχει καλυφθεί από προσλήψεις αναπληρωτών. Έχουμε μια αρκετά καλή εικόνα για το λεγόμενο δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα.
Αυτή η κατάσταση ανοίγει τις πόρτες σε πάσης φύσης χορηγούς για να κάνουν τις δουλειές τους μέσω των σχολείων ώστε να αφήσουν και το κατιτίς για την λειτουργία τους. Ποια άποψη επικρατεί με βάση την κατάσταση και την απραξία κινήματος; «Τι κι αν το κράτος φορολογεί το φτωχό λαό; Έτσι όπως τα χει κάνει…». Και εδώ εμφανίζεται πάλι ο καπιταλισμός για να λύσει το πρόβλημα που ο ίδιος δημιούργησε...
Το δήλωσε και ο υπουργός παιδείας Φίλης σε πρόσφατο επιστημονικό συνέδριο στις 2/10: «Ο εκπαιδευτικός μπορεί να αποτελέσει με τη δουλειά του μια μαρτυρία υπέρβασης της κρίσης, αρκεί να βρει συμπαραστάτες από την πολιτεία και από τον ιδιωτικό τομέα». Τι δεν καταλαβαίνεις; Καλός και πρόθυμος και ψηλά στη βαθμολογία της αξιολόγησης εκπαιδευτικός θα είναι αυτός που θα βρίσκει λύσεις για να βγάζει το σχολείο μόνο του τα λειτουργικά του έξοδα.
Και σε μια πορεία -γιατί όχι;- οι χορηγοί και οι δήθεν ευεργέτες που θα αναλάβουν να συνδράμουν τη λειτουργία των σχολείων να έχουν αποφασιστικό ρόλο και για το εκπαιδευτικό προσωπικό. Μισθοί, Προσλήψεις, Απολύσεις, Εργοδοτική τρομοκρατία και λοιπά.
Κι επειδή στον καπιταλισμό δεν είμαστε όλοι ίσοι και δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες, πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχουν ίδιες αφετηρίες, ο φτωχός λαός, οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, τα τσακισμένα μικροαστικά στρώματα και φτωχοί αγρότες θα πληρώσουν το μάρμαρο.
Κι εννοούμε, ότι όσο ακόμα έχει μείνει κάτι στην τσέπη τους, θα πασχίζουν να μην στερηθούν τα παιδιά τους. Όταν αδειάσουν οι τσέπες -και στους περισσότερους είναι πλέον άδειες- από τους πενιχρούς μισθούς και τις συντάξεις πείνας, την πολύχρονη ανεργία και τα χαράτσια στη φορολογία, αυτό θα έχει σοβαρή επίπτωση στα παιδιά τους για το αν θα μπορούν να συνεχίσουν να φοιτούν στη λεγόμενη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.
Κι αν μέχρι τώρα, κουτσά στραβά, το πράγμα βολευόταν παρά τις μεγάλες θυσίες και στερήσεις, από τώρα και μετά δεν πάει άλλο. Είναι καιρός να πασχίσουμε να δημιουργηθούν όροι και προϋποθέσεις που θα συμβάλλουν σε παλλαϊκό ξεσηκωμό για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη μόρφωση και τη δωρεάν εκπαίδευση.
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου