Περί ευρωπαϊκού πολιτισμού

Είναι ήδη γεγονός πως σε μια σειρά τομείς ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι άπιαστοι. Μεταξύ αυτών στην κωλοτούμπα αλλά και στην εξοργιστική εμμονή στην υποκρισία, που συνυπάρχει μόνιμα και συστηματικά πλέον με την πολιτική που εφαρμόζει. Πολιτική υπηρέτησης του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών.
Πετυχαίνει κάτι τέτοιο όχι μόνο χάρη στη στήριξη των υπολοίπων του αστικού πολιτικού συστήματος (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ), μα κυρίως χάρη στην υποτιθέμενη αριστερή αντιπολίτευση (ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που αρνείται να ενισχύσει αποφασιστικά τη λαϊκή πάλη και να συμβάλει στη μετατροπή της λαϊκής οργής, που δεν έπαψε να συσσωρεύεται, σε μαζική λαϊκή αντίσταση.
Στο ζήτημα των προσφύγων η κυβέρνηση δίνει τα ρέστα της υποκρισίας και της διγλωσσίας της. Καμώνεται την ανήμπορη από τη μια να προσφέρει τα στοιχειώδη στους θαλασσοπνιγμένους πρόσφυγες, ανεχόμενη πνιγμούς, στοιβάγματα και άθλιες καταστάσεις και ταυτόχρονα αξιοποιεί την ανθρωπιά των εθελοντών και κυρίως των κατοίκων των νησιών για να κρύψει τη δικιά της γύμνια ως πιστός υπηρέτης των ιμπεριαλιστών.
Δεν θα σταθούμε εδώ και στην πιο βρόμικη και επικίνδυνη πολιτική που επεκτείνει τις παλιές βάσεις και υπόσχεται καινούργιες για να συνεχίσουν ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ να σκορπούν τον θάνατο να καταστρέφουν τις γύρω χώρες και να πυκνώνουν έτσι τα καραβάνια της προσφυγιάς. Άλλωστε και τις βάσεις και τους φράχτες στον Έβρο, που οδηγεί στα θαλάσσια περάσματα και τους θαλασσοπνιγμούς, τα βρήκε λέει η κυβέρνηση. Βέβαια τις επεκτείνει τις βάσεις αντί να τις κλείνει και κάνει και ό,τι άλλο της ζητηθεί. Θα σταθούμε εδώ στο να αναδείξουμε κάποιες πλευρές από την επίσης βρόμικη υπηρέτηση του εξωραϊσμού του αντιδραστικού ευρωπαϊκού κατασκευάσματος της ΕΕ.

Η ΕΕ του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών
Ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχουν ήδη διδαχθεί από την προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Πιστοί πλέον στη Δύση, ποντάρουν στα «ευήκοα ώτα» των ΗΠΑ παρέχοντας ό,τι τους ζητηθεί, μα ταυτόχρονα υπηρετούν ελεεινά και τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Έτσι σε αυτή τη συγκυρία πέρα από την εφαρμογή των μνημονίων οι Ευρωπαίοι «εταίροι» έχουν σοβαρές απαιτήσεις στη διαχείριση του προσφυγικού ρεύματος.
Ας σταθούμε λοιπόν στο ποιος είναι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, που όπως ανέφερε ο Τσίπρας στη συνέντευξή του στο αεροδρόμιο μαζί με τον Σουλτς με φόντο τη φωτογραφία της ανθρωπιάς με τις γριούλες της Μυτιλήνης, δεν πρέπει να αφεθεί να ξεβράζεται στα νερά του Αιγαίου μαζί με τα νεκρά κορμιά των προσφύγων.
Το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ έχει επενδύσει πολύ στο δημοκρατικό μανδύα του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και των αξιών, ενώ πολύς λόγος έχει γίνει χρόνια τώρα για την υπέρβαση των εθνών κρατών, την ελεύθερη διακίνηση και τον κοσμοπολιτισμό στη λειτουργία του οικοδομήματος. Οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές ένιωθαν την ανάγκη να κρύψουν την ιστορία τους, του φασισμού και των δύο πολεμικών σφαγείων των λαών, για να μείνουμε στα πιο πρόσφατα.
Ταυτόχρονα έγκαιρα αξιοποίησαν τα αποτελέσματα της ρεβιζιονιστικής στροφής στο κομμουνιστικό κίνημα και επιδίωξαν, με αξιόλογα επίσης αποτελέσματα, την αξιοποίηση των λεγόμενων ευρωκομμουνιστών αλλά και τον ρεφορμισμό και τον ταξικό συμφιλιωτισμό μιας σειράς άλλων ρευμάτων που επίσης δεν μπόρεσαν να κρατηθούν στην επαναστατική κατεύθυνση. Έτσι σιγά σιγά όχι μόνο ξεχάστηκε ο ρόλος της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας, που προτίμησε τη βαρβαρότητα του φασισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου για να μη χάσει τον ταξικό πόλεμο με τους λαούς, μα ταυτόχρονα το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης από τα πρώτα του βήματα μπόρεσε να κρύψει τον αντιδραστικό του χαρακτήρα και να πλασαριστεί στους λαούς στο όνομα της προόδου, της δημοκρατίας και της ευημερίας. Ήταν αναγκασμένη η ευρωπαϊκή κεφαλαιοκρατία, όταν δεύτερη φορά μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση οι λαοί νίκησαν τον φασισμό με μια εργατική τάξη με υψηλό επίπεδο συγκρότησης και με ενισχυμένο το κομμουνιστικό κίνημα, να κάνει υποχωρήσεις απέναντι στους λαούς, να αξιοποιήσει τη σοσιαλδημοκρατία και να φορέσει τον μανδύα της δημοκρατίας και της προόδου. Υποχωρήσεις στη βάση της απειλής που αντιμετώπιζε, αλλά και της δυνατότητας να αξιοποιήσει τον ρεβιζιονισμό και να ανατρέψει τους ταξικούς συσχετισμούς υπέρ της.
Όμως καμιά ολοκλήρωση δεν ήταν σε εξέλιξη και πολύ περισσότερο καμιά διαδικασία προόδου δεν υπήρξε και ούτε μπορούσε να υπάρξει στη φύση και στον χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της Ευρώπης, τόσο των κρατικών όσο και των ευρωενωσιακών, που σταδιακά οδήγησαν στη σημερινή ΕΕ αλλά και στην ευρωζώνη και το ευρώ.
Στις μέρες μας αυτή η πραγματικότητα αποκαλύπτεται από κάθε άποψη στις εργαζόμενες μάζες της Ευρώπης και πολύ περισσότερο στις εξαρτημένες χώρες σαν τη χώρα μας. Η λευκή βίβλος τα προηγούμενα χρόνια, η flexicurity και τώρα τα σύμφωνα σταθερότητας που επιβάλλονται με μνημόνια που καταργούν κάθε έννοια δημοκρατίας και ανεξαρτησίας στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αποκαλύπτουν πλέον την πραγματική φύση της ΕΕ πολύ πριν τα κύματα των προσφύγων συνθλίψουν και τα τελευταία φύλλα συκής του τάχα προοδευτικού ευρωενωσιακού οικοδομήματος.
Όμως χρόνο τον χρόνο τελευταία και στη βάση της αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης και της αδυναμίας των λαϊκών δυνάμεων ν’ αντισταθούν στην επίθεση, οι ιμπεριαλιστές όπου Γης ξεσαλώνουν και οι της Ευρώπης κάθε άλλο παρά μένουν πίσω. Οι ΗΠΑ επιβάλλουν σε όλους τη στήριξη των φασιστών της Ουκρανίας, αλλά και σε μια σειρά άλλες χώρες. Ταυτόχρονα τα αντικομμουνιστικά μνημόνια δίνουν και παίρνουν παράλληλα με αντιτρομοκρατικούς νόμους και συνεχή επέκταση του πλαισίου τρομοκρατίας και καταστολής.
Τελευταία η ισλαμοφοβία προστίθεται και συμπληρώνει τον παραδοσιακό ρατσισμό που αξιοποιούν τα ευρωπαϊκά κράτη χρόνια τώρα για να μπορεί το κεφάλαιο να ξεζουμίζει τους γκασταρμπάιτερς και ν’ αυγατίζει τα κέρδη του. Και όλα αυτά στις μέρες μας αλληλοτροφοδοτούνται στο πλαίσιο της «δημοκρατικής» Ευρώπης με τη νομιμοποίηση και την ενίσχυση των πιο αντιδραστικών δυνάμεων της ακροδεξιάς και του φασισμού.
Όμως στη Γαλλία της πανίσχυρης ακροδεξιάς της Λεπέν, του ευρωσκεπτικισμού που εκφράζει τις άμυνες της γαλλικής αστικής τάξης απέναντι στη γερμανική κυριαρχία, η πρακτική του εκφραστή των «νέων ανέμων» (κατά Τσίπρα) αποδείχνει ολοφάνερα την αλληλοτροφοδότηση που αναφέραμε. Γιατί ο Ολάντ ηγούνταν ολόκληρης της γαλλικής αστικής τάξης όταν αυτή πρωτοστατούσε όλης της Δύσης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και καταστροφή της Λιβύης. Αντίστοιχα έγινε φανερή τα τελευταία χρόνια η επιθετική στάση του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην Αφρική και στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου χαρακτηριστικά έστειλε τα βομβαρδιστικά της την επόμενη μέρα που άρχισαν τους πρόσφατους βομβαρδισμούς, οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές.

Καταστρέφουν χώρες  και  δολοφονούν λαούς
Ο ρόλος των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών στην καταστροφή μιας σειράς χωρών, είτε με τις βόμβες είτε με την ιμπεριαλιστική ληστεία, είναι πλέον ολοφάνερος. Οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές υπολείπονται σε πολεμικό επίπεδο, μα αξιοποιώντας γεωπολιτικά την οικονομική ηγεμονία τους στην ευρωζώνη παρεμβαίνουν συστηματικά στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση, στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται και η διαχείριση, ακόμη και η αξιοποίηση με διάφορους τρόπους του προσφυγικού ζητήματος.
Η Γερμανία πιέζεται από τις προσφυγικές ροές και βάζει εμμέσως ερωτήματα για τον ρόλο των ΗΠΑ στη διαμόρφωση αυτών των ροών. Ωστόσο η ίδια πιέζει άλλους στην ΕΕ και βεβαίως υποδέχεται τον αριθμό προσφύγων με τις προδιαγραφές που θέλει για την πιο στυγνή εκμετάλλευση των σύγχρονων γκασταρμπάιτερ. Όμως η καταστροφή που έχουν κάνει χρόνια τώρα οι ιμπεριαλιστές, την οποία συνεχίζουν ασταμάτητα σε μια σειρά χώρες δίπλα ή κοντά στην Ευρώπη, γεννά ένα δυσθεώρητο πρόβλημα που πλέον πιέζει σοβαρά τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Ένα πρόβλημα που όπως είναι φυσικό διαχειρίζονται και αντιμετωπίζουν με βάση την πραγματική φύση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού και όχι φυσικά με βάση τα «ευρωπαϊκά ιδεώδη».
Από το 1915 ο Λένιν έλεγε: «Οι ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης κάτω από τον καπιταλισμό είναι είτε αδύνατες είτε αντιδραστικές». Σήμερα και ενώ στην Ευρώπη τα βασικά ιμπεριαλιστικά κράτη έχουν κάνει σημαντικά βήματα συνεργασίας απέναντι σε ανταγωνιστές (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία) και έχουν ισχυροποιηθεί απέναντι στον εχθρό λαό, το ζήτημα της πορείας της ΕΕ τίθεται ξανά και ξανά, κάνοντας συνεχώς επίκαιρο τον Λένιν ακόμη και έναν αιώνα μετά.
Στις μέρες μας μάλιστα η ΕΕ έχει κάνει το άλμα όπως είχαμε πει, στο κοινό νόμισμα. Όμως σήμερα αποδεικνύονται τόσο τα σοβαρά κενά του όσο και ο αντιδραστικός χαρακτήρας του για τα συμφέροντα των λαών. Ναι, στην ευρωζώνη υπάρχει διευκόλυνση στην κίνηση κεφαλαίου και εμπορευμάτων. Ναι, η ΕΚΤ υπηρετεί το κεφάλαιο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης, παρά τις τριβές. Όμως όλα αυτά καταλήγουν σε βάρος των λαών και λειτουργούν ακριβώς με τον τρόπο που τα στήνει το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο. Όσο για τα ευρωπαϊκά ιδεώδη αυτά και με δεδομένους τους αρνητικούς συσχετισμούς στήνονται και ξεστήνονται κατά το δοκούν πάλι για την υπηρέτηση του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών της ΕΕ.
Συρματοπλέγματα, φράχτες και τάχα ρυθμίζουν τη ροή και την είσοδο κολασμένων με τις προδιαγραφές που θέλουν τα ευαίσθητα κράτη της Ευρώπης σαν αυτό της Μέρκελ. Στα hot spots είτε αυτά στηθούν στην Ελλάδα είτε στην Τουρκία που θα είναι ένα κρίσιμο γεωπολιτικό στοίχημα για την επόμενη φάση, θα δακτυλοσκοπούνται οι πρόσφυγες και θα κατανέμονται με κριτήρια ηλικιακά, μορφωτικά, εθνολογικά, θρησκείας και ό,τι άλλο θελήσουν οι σύγχρονοι αφέντες και σωτήρες της  «δημοκρατικής» ΕΕ.
Σε κάθε περίπτωση οι αλλεπάλληλοι φράχτες και τα συρματοπλέγματα στα σύνορα, τα φουρτουνιασμένα νερά, ακόμη και τα ναρκοπέδια θα θωρακίζουν συνεχώς τη σύγχρονη Ευρώπη-φρούριο των συμφερόντων του κεφαλαίου. Την ίδια ώρα, Τετάρτη 4-11 που Τσίπρας και Σουλτς στήνανε το σόου της λεγόμενης μετεγκατάστασης μερικών οικογενειών προσφύγων από την Αθήνα στο Λουξεμβούργο, ο επικεφαλής της Frontex δήλωνε «όποιος έχει ταξιδέψει παράτυπα και δεν έχει δικαίωμα να λάβει άσυλο, θα πρέπει να οδηγείται πίσω στη χώρα του». Προκειμένου να γίνεται αυτό, προσθέτει: «Αν είναι απαραίτητο, θα πρέπει να συλλαμβάνονται και να κρατούνται».
Να λοιπόν προς τι η διάκριση προσφύγων και μεταναστών, να προς τι η συζήτηση ξανά για χώρους κράτησης και σίγουρα, αν τα φουρτουνιασμένα κύματα του χειμώνα δεν σταθούν ικανά να ανακόψουν τη ροή, θα δούμε γρήγορα κιόλας πολύ χειρότερα.
Η κυβέρνηση βοηθά με τη στάση της τον εξωραϊσμό της ΕΕ, την ίδια ώρα που αυτή συμβάλλει στην αναζωπύρωση των πολέμων και πατρονάρει τις πολιτικές της φτώχειας, της φασιστικοποίησης και του ρατσισμού. Στήνει φιέστες σαν αυτή με τον Σουλτς που προκαλούν με το περιεχόμενό τους και βάζει στο παζάρι τη διαθεσιμότητά της να διαχειριστεί τη δυστυχία των προσφύγων τάχα για να ελαφρύνει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μνημόνια που έχει υπογράψει. Δεν δίνει μόνο βάσεις θανάτου. Ξεπουλά την ίδια την ανθρωπιά του λαού μας και τη φθείρει για να υπηρετήσει την ψεύτικη βιτρίνα που κρύβει την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Να αποκαλύψουμε την ίδια και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της παλεύοντας με όλους τους γύρω λαούς ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη φασιστικοποίηση που οδηγείται συνεχώς το σύστημα της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας.

Προλεταριακή Σημαία - http://www.kkeml.gr/