Καρδίτσα: για τις εκλογές στο νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ

Πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 15/6 οι εκλογές για την ανάδειξη του ΔΣ του τοπικού Νομαρχιακού Τμήματος της ΑΔΕΔΥ. Κάθε τρία χρόνια πάνω από 100 αντιπρόσωποι από τα τοπικά σωματεία του Δημοσίου (Εκπαιδευτικοί Α/θμια-Β/θμια, ΟΤΑ, υγειονομικοί, αλλά και Πυρσβέστες(!) ψηφίζουν για την ανάδειξη του ΔΣ.
Μια εκφυλιστική διαδικασία όπου 5μμ έως 7μμ θα γινόταν η απολογιστική συνέλευση και 7μμ-9μμ η ψηφοφορία. Οι “πόρτες άνοιξαν” λίγο πριν τις 6μμ και ουσιαστικά χρόνος για συζήτηση δεν υπήρξε καθώς σε λιγότερη από μισή ώρα έγιναν ο απολογισμός του απερχόμενου προέδρου και οι τοποθετήσεις εκπροσώπων των παρατάξεων.
Θα σημειώσουμε δύο ζητήματα:

1. “...Οι πολλές απεργίες εξαθλίωσαν οικονομικά τους εργαζόμενους”(!!!) είπε ο απερχόμενος πρόεδρος και ακολούθησαν πολλοί που χαρακτήριζαν αδιέξοδες τις απεργίες και «ψαχνόντουσαν» για “άλλες μορφές πάλης”. Δεν εκπλήσσουν τέτοιες απόψεις από τους εργατοπατέρες της ήττας και της υποταγής αλλά θέλουμε να τονίσουμε ότι το αποτέλεσμα τέτοιων απόψεων είναι ο απεργοσπαστισμός καλυμμένος και απροκάλυπτος. Ενδεικτικό ότι τόσο από την Α/θμια Εκπ/ση όσο και από το Νοσοκομείο ήταν πάμπολλοι οι εκλέκτορες που στην πρόσφατη απεργία στις 8/6 δεν απείργησαν(!), είτε σαν μέλη του απερχόμενου προεδρείου είτε σαν υποψήφιοι σε ψηφοδέλτια που διακηρύττουν την αγωνιστική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος !!!
2. Υπήρξαν μετακινήσεις αντιπροσώπων προς διαφορετικά ψηφοδέλτια. Είτε στους ΟΤΑ όπου άλλη- διαφορετική ρότα πήραν εκλεγμένοι του σχήματος όσο και στην Α/θμια που αντιπρόσωποι “Ενωτικά” πάντα κατέληξαν από τη ΔΡΑΣΗ στη ΚΙΝΗΣΗ. Για να μη παρεξηγηθούμε δεν είναι κακό να αλλάζει κάποιος άποψη και στάση αλλά να γίνεται φανερά ώστε να γνωρίζει ο κόσμος τις διαφωνίες και όχι κρυφά και σιωπηρά. Πολύ περισσότερο αν αυτό συμβαίνει για να καλύψει μελλοντικές επανασυγκολλήσεις καθώς είναι ακαταμάχητη η γοητεία των πολλών ψήφων και εδρών άσχετα αν ενώνονται μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί….

και πέντε γενικότερες εκτιμήσεις:

1. Η μέχρι τα σήμερα «θεσμοθετημένη» συγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος στα τρία επίπεδα (α/θμιο σωματείο-ομοσπονδία-συνομοσπονδία) αποτελεί ταυτόχρονα τόσο αγωνιστική παρακαταθήκη μίας προηγούμενης αγωνιστικής και μαχητικής περιόδου διεκδικήσεων, όσο και την «παρακαταθήκη» του σύγχρονου εργατοπατερισμού της ταξικής υποταγής και της ανάθεσης.
2. Στη βάση του παραπάνω δίπολου και του ότι έχουμε μπει σε μια φάση σκληρών ταξικών αναμετρήσεων, η σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού είναι πλέον μονόδρομος και δεν μπορεί να γίνει με τους όρους και τις «κανονικότητες» του παρελθόντος.
3. Δεν μπορεί να γίνει δια αντιπροσώπων. Δεν μπορεί να γίνει με συνδικαλιστικές ηγεσίες οι οποίες όλα τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσαν το μακρύ χέρι της εκάστοτε κυβέρνησης, αναπαράγοντας την αστική επιχειρηματολογία περί «διαλόγου», «κοινωνικών εταίρων», «υπευθυνότητας». Ηγεσίες οι οποίες έμαθαν τους εργαζομένους να «τα ακουμπάνε» στη μια ή στην άλλη κυβερνητική ηγεσία, οι οποίες μετέτρεψαν τα σωματεία σε κομματικά παραμάγαζα, σε χώρους βολέματος και «τακτοποίησης» των δικών τους ανθρώπων. Δεν μπορεί να γίνει με σωματεία τα οποία δεν συγκροτούνται στη βάση της αναγκαιότητας του ταξικού αγώνα και της διεκδίκησης, αλλά στη βάση της συνδιαλλαγής με το αστικό σύστημα και τους εκπροσώπους του.
4. Για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να το αναγνωρίσεις ως τέτοιο. Όταν δεν βλέπεις την ήττα και την υποχώρηση όταν βαφτίζεις τις ήττες «νίκες», όταν προσπαθείς να ξορκίσεις την ηττοπάθεια αντί να προσπαθείς να την αντιμετωπίσεις, θεωρώντας ότι η αγωνιστική ανάταση θα γίνει στη βάση επικοινωνιακών τακτικών και «κόλπων» και όχι στη βάση του ιδεολογικού και πολιτικού ανεβάσματος των εργαζομένων, της πλατιάς εμπλοκής και συμμετοχής όλων των εργαζομένων, κόντρα στη διαχείριση και τη συνδιαλλαγή. Γι’ αυτό και περισσεύουν οι «επαναστατικοί», «ταξικοί» «αγωνιστικοί» βερμπαλισμοί.
5. Όπως γράφεται και στην ανακοίνωση των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ «ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ- ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ» Αυτή η κατεύθυνση παρότι καταγράφηκε «μοναχική» είναι και η μοναδική που προβλήθηκε ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Αυτή τη γραμμή είτε την εχθρεύονται ανοιχτά είτε την υπονομεύουν είτε αδυνατούν να την υπηρετήσουν δέσμιοι αυταπατών και διαχειριστικών λογικών.
τα αποτελέσματα:

Εγγεγραμμένοι εκλέκτορες: 108
Ψήφισαν: 102 (εκ των οποίων 1 Λευκό)
Έλαβαν:
Δ.Α.Κ.Ε. 31 ψήφους (30,4) και 3 έδρες
Σ.Ε.Κ.Ε.(πρωην ΠΑΣΚ) 26 ψήφους (25,5%) και 2 έδρες.
Δ.Α.Σ. /Π.Α.ΜΕ 16 ψήφους (15,7%) και 2 έδρες.
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΣΥΡΙΖΑ) 14 ψήφους (13,7%) και 1 έδρα.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ+ΑΛΛΗ ΡΟΤΑ) 13 ψήφους (12,7%) και 1 έδρα.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ 1 ψήφο

Α.Φ.

http://aristerastikarditsa.blogspot.gr/