Ο Τσάμης Δίας, η Οικουμενική Σύνοδος, ο Πούτιν στο Άγιο Όρος και το Κοράνι στην Αγιά Σοφιά

Το ότι η Αλβανία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο δίνει μια ερμηνεία για τον ανταγωνισμό δηλώσεων με έντονο αλυτρωτισμό των κυβερνητικών εταίρων Ε. Ράμα και Σ. Ιντρίζι, δύο-τρεις μέρες πριν την επίσκεψη Κοτζιά στη γειτονική χώρα. Το ζήτημα των Τσάμηδων εγείρεται μονίμως από τις αλβανικές κυβερνήσεις, κατά κανόνα στο πλαίσιο των παζαριών με την ελληνική αστική τάξη για μια σειρά μικρά ζητήματα.
Αν στην ελληνική πλευρά αυτή τη φορά αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα της καταγωγής των ολύμπιων θεών, που σύμφωνα με τον Ε. Ράμα γεννήθηκαν στην Τσαμουριά, ωστόσο είναι πλέον αδιαμφισβήτητη η προσκόλλησή της στους σύγχρονους θεούς του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Αυτό η αλβανική ηγεσία το γνωρίζει και το σέβεται. Είναι πράγματι θεϊκής ισχύος και σεβασμού για τις ανεκδιήγητες αστικές τάξεις σαν αυτές της Αλβανίας, αλλά και της Ελλάδας πλέον, οι «θεσμοί» της Δύσης (ΝΑΤΟ – Ε.Ε.). Έτσι η υποτέλεια γίνεται κοινός τόπος και μ’ έναν τρόπο βάση επικοινωνίας. Την ίδια στιγμή, όμως, η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος τέτοιων αστικών τάξεων, που είναι ο εθνικισμός, γεννά συνεχώς εντάσεις και εγείρονται υπαρκτά και ανύπαρκτα ζητήματα, που «όλως τυχαίως» αξιοποιούν οι ιμπεριαλιστές για να έχουν τον έλεγχο των εξελίξεων στην περιοχή και να προωθούν τις επιδιώξεις τους…
Από αυτό το σημείο μέχρι το να συσχετίσει κανείς τις δηλώσεις για το τσάμικο με την ανάγνωση του Κορανίου στην Αγιά Σοφιά υπάρχει για μας απόσταση, για μια ερμηνεία που να πατά σε πραγματικά πολιτικά δεδομένα και όχι να υπηρετεί την προπαγάνδα περί καταδίωξης του έθνους και των θρησκειών του από αλλοεθνείς και αλλόθρησκους. Άλλο τόσο θα δυσκολευόμασταν από άποψη στοιχείων, παρά το «τσουβάλιασμα» στον τίτλο του άρθρου, να συσχετίσουμε το ορθόδοξο προσκύνημα του Πούτιν στο Άγιο Όρος με την Οικουμενική Σύνοδο της Ορθοδοξίας που θα γίνει, μετά από 1.229 χρόνια, 16 με 27 Ιούνη στο Κολυμπάρι Χανίων.
Όμως αν μας λείπουν στοιχεία και ταυτόχρονα δεν πιστεύουμε τον Παΐσιο, αυτό δε σημαίνει πως, με τα στοιχεία ανάλυσης που είναι διαθέσιμα στον καθένα, δε μπορούμε να δούμε μια σειρά συσχετισμούς όλων αυτών των εξελίξεων και τις γεωπολιτικές απολήξεις τους. Κάτι τέτοιο είναι μπορετό και αναγκαίο με βάση τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή. Προφανώς φεύγουμε από το επίπεδο της θρησκευτικής ή εθνικιστικής ανοησίας και του προκλητικού θεατρινισμού. Επιμένουμε στα καθαρά πολιτικά και γεωπολιτικά δεδομένα που κρύβονται πίσω από τα πανηγυρικά-«ευλαβικά» προσκυνήματα του Πούτιν στο Άγιο Όρος, ή την «ευλαβική» ανάγνωση του κορανίου στην Αγιά Σοφιά, που θα προβάλλει σ’ όλη τη διάρκεια του Ραμαζανιού, κάθε πρωί, το τουρκικό κρατικό κανάλι TRT. Άλλωστε έχουμε ξεκάθαρο, πως από τον βρώμικο και σκοτεινό κόσμο των Ορθόδοξων Πατριαρχείων και των Μουσουλμανικών Δογμάτων, όπως πάντα έτσι και στις μέρες μας, υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες γεωπολιτικές στοχεύσεις και συμφέροντα και έντονος ανταγωνισμός ιμπεριαλιστών αλλά και τοπικών συμφερόντων για προνομιακές σχέσεις και δυνατότητα αξιοποίησης των ιερατείων.
Πιο συγκεκριμένα, από εκεί και πέρα, το θέμα των δηλώσεων και αντι-δηλώσεων γύρω από την Αγιά Σοφιά, που σχεδόν συνέπεσε με το νέο τρομοκρατικό χτύπημα στην Κωνσταντινούπολη, προφανώς πλέον εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών που έχουν οξυνθεί επικίνδυνα, στο γενικότερο φόντο της έντασης που δημιουργεί ο άγριος ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στην περιοχή. Και αυτό ανεξάρτητα αν η αρχική σύλληψη με τον ιμάμη στην Αγιά Σοφιά εντάσσεται στο πλαίσιο της κόντρας ισλαμιστών–κεμαλικών, που σε συνδυασμό με το κουρδικό και τις συνολικότερες ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις–διευθετήσεις, βάζει σε δοκιμασία τη γειτονική χώρα. Ο Πούτιν από την Αθήνα ουσιαστικά έκανε άνοιγμα επαναπροσέγγισης στη στριμωγμένη Τουρκία, ενώ λίγες μέρες μετά έθεσε ξανά θέμα South Stream και Turkish Stream λέγοντας πως η πραγματοποίηση των αγωγών αερίου είναι θέμα της Ευρώπης.
Αυτά, την ίδια ώρα που η ψήφιση από τη Γερμανική Βουλή της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων οξύνει τις ισχυρές έως πρόσφατα γερμανοτουρκικές σχέσεις και ενώ η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας για το προσφυγικό καρκινοβατεί.
Το κρίσιμο πεδίο προφανώς είναι εκείνο των πολεμικών συγκρούσεων στη Βόρεια Συρία, όπου ο Άσαντ με την κάλυψη των ρώσικων βομβαρδιστικών προκαλεί τον Ερντογάν. Επικίνδυνα μπλεγμένο το κουβάρι του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και ήδη οδυνηρές και ολοένα πιο εφιαλτικές οι εξελίξεις για τους λαούς της περιοχής…
Και επειδή θρησκευτικοί πόλεμοι δεν υπάρχουν, αλλά ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, ιδιαίτερα μετά την εγκατάσταση του νατοϊκού στόλου στο Αιγαίο, βάζει ήδη τη χώρα μας στη διακεκαυμένη ζώνη, ο άγριος καυγάς για την Αγιά Σοφιά, που άνοιξε και θέμα τζαμιού στην Αθήνα και μειονότητας στη Θράκη, είναι ξεκάθαρα ανησυχητικός.
Απαιτεί επομένως σοβαρότητα στην τοποθέτηση από την πλευρά του αριστερού επαναστατικού κινήματος. Χωρίς ευκολίες και κυρίως να τονιστεί η ανάγκη ανάληψης καθηκόντων για την ενίσχυση της φιλίας των λαών Ελλάδας- Τουρκίας, που είναι το μόνο αντίβαρο στους υπαρκτούς πολεμικούς κινδύνους. Αλίμονο αν σταθούμε στην «ιεροσυλία» του μεγάλου ναού της Ορθοδοξίας από τον ιμάμη, παρότι εκ των πραγμάτων αποτελεί ζήτημα. Μα ανάλογα είναι ζήτημα το δικαίωμα των χιλιάδων μουσουλμάνων της Αθήνας να έχουν ένα τζαμί κ.λπ.
Ο Μαρξ, στην κριτική του προγράμματος της Γκότα (Σύγχρονη Εποχή σελ. 38), συμφωνεί αλλά δεν αρκείται στο αστικό αίτημα για «ελευθερία συνείδησης», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανοχή της κάθε λογής θρησκευτικής ελευθερίας συνείδησης, ενώ το εργατικό κόμμα αντίθετα επιδιώκει να ελευθερώσει τις συνειδήσεις από το φάντασμα της θρησκείας.
Μικρή λοιπόν πρέπει να είναι η σκοτούρα των λαών για τα τζαμιά, την Αγιά Σοφιά και την καταγωγή του Δία ή του Μέγα Αλέξανδρου. Αντίθετα μεγάλη έγνοια και αγωνία χρειάζεται για να σταματήσει ο πόλεμος που γεννά συνεχώς νέα καραβάνια προσφύγων που πνίγονται σε διάφορα σημεία της Μεσογείου και απειλεί να απλωθεί με εφιαλτικές συνέπειες για τη γύρω περιοχή.
Για να υποστηριχθεί η αντιπολεμική πάλη σε κάθε χώρα χρειάζεται Αριστερά που να τολμά να στηρίξει τη σύγκρουση των μαζών με το ντόπιο κηφηναριό, που πάντα επιδιώκοντας οφέλη δίνει τη χώρα και υπηρετεί τα σχέδια των ιμπεριαλιστών εμπρηστών του πολέμου. Άξιος ο μισθός του κάθε Κουτσούμπα, που παρά τον ντούρο αντικαπιταλισμό του, συντάσσεται με την συντρόφισσά του, την Κανέλλη, στον αντιτουρκισμό, ενισχύει τον εθνικισμό, την ίδια ώρα που δε βλέπει πουθενά το επικίνδυνο βάθεμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Δύσκολη με βάση τους συσχετισμούς αλλά αναγκαία η ενίσχυση της γραμμής της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και της πάλης ενάντια στον πόλεμο, που, όπως είπαμε, έχει αντίβαρο την ενίσχυση της φιλίας των λαών. «Εσύ Χριστό και ‘γω Αλλάχ, όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ», έχει τραγουδήσει ο λαός και μπορεί και πρέπει να ξανατραγουδήσει. Μέσα από την πάλη τους, οι λαοί απαλλάσσονται από τα σκοτεινά και βρώμικα ιερατεία και απελευθερώνουν ταυτόχρονα τις συνειδήσεις τους από το φάντασμα της θρησκείας.
Μια τέτοια γραμμή και πάλη θέλουν τόλμη, μα αξίζουν πολλά. Ας πάρουμε κουράγιο από την αληθινή αλληλεγγύη που έδειξε ο λαός μας στην προσφυγιά, για την οποία συνεχίζει να νιώθει αλληλέγγυος. Ας δώσουμε κουράγιο στον λαό, μιλώντας του για την δύναμη της φιλίας των λαών και της διεθνιστικής αλληλεγγύης, κόντρα στους κοινούς εχθρούς των λαών, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Προλεταριακή Σημαία