Προτείνουν προκλητικά λοιπόν την άπαξ πληρωμή του ποσού των 20.000 δολαρίων στο κάθε θύμα της επίθεσης με την προαπαιτούμενη όμως άμεση προσκόμιση παραστατικών είτε αγοράς νέου οχήματος ή επισκευής των παλιών. Ειδάλλως αν ο απαιτήσεις των θιγμένων υπερβαίνουν αυτό το μηδαμινό και εξευτελιστικό όριο τότε πρέπει, αφού πάλι καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, να περιμένουν την πολύμηνη (πέραν του εννιαμήνου!) έγκριση των αρμόδιων επιτροπών αρχικά στην Νάπολη και μετέπειτα στην Ουάσινγκτον!!! Όχι, όχι, ευτυχώς στην Ανταρκτική δεν κρίνεται απαραίτητο να ταξιδέψει ο έλεγχος των αρμοδίων. Ανακτορικές δηλαδή διατυπώσεις για ένα απλό γεγονός με αδιαμφισβήτητο τον φταίχτη. Εξαιρετικά χρονοβόρες επίσης διαδρομές και αμφίβολα θετικής αποδοχής τελικά των συνολικών απαιτήσεων των θυμάτων, παρά τις αρχικά ρητές διαβεβαιώσεις των ιθυνόντων για πλήρη κάλυψη των θιγμένων. Ενόσω βέβαια ήταν το ζήτημα νωπό και σε μια σχετική δημοσιότητα.
Δίκαια διαμαρτυρήθηκαν λοιπόν οι ταξιτζήδες μέσω συνηγόρων τους (και δυστυχώς χωρίς την πολιτική παρέμβαση και πίεση φορέων του νομού και την συνδικαλιστική κάλυψη του συλλόγου τους) για την αντικειμενική αδυναμία ακαριαίας αγοράς οχήματος. Οι διαδικασίες fast truck παράκαμψης γραφειοκρατικών και λοιπών εμποδίων εννοείται ισχύουν για το ασύδοτο μεγάλο κεφάλαιο και όχι για απλούς βιοπαλαιστές. Παράλληλα εγείρεται το αδιέξοδο ζήτημα ανεύρεσης των χρημάτων από τις ούτως ή άλλως οικονομικά στραγγισμένους ένεκα κρίσης και μνημονίων οικογενειακούς προϋπολογισμούς τους, καθώς επιπρόσθετα είναι δεδομένα ανύπαρκτη η δυνατότητα τραπεζικού δανεισμού. Σημειωτέον μέσα στη τουριστική περίοδο (που τώρα είναι άπραγοι και άρα ουσιαστικά άνεργοι και μάλιστα εις διπλούν ένεκα της διπλοβάρδιας - τα λεγόμενα διαφυγόντα κέρδη - ανέκαθεν προσδοκούν οι ταξιτζήδες να καλύψουν τις βαριές ανάγκες βιοπορισμού τους και για την νεκρή χειμερινή φάση, οπότε οι μάλλον έξι τον αριθμό συγκεκριμένοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της απόλυτης ένδειας.
Προφανώς δεν γεννιέται η απορία αν αυτές οι εξόφθαλμα παράλογες προϋποθέσεις που ορθώνουν οι υπεύθυνοι των αμερικανικών βάσεων αποτελούν μια απερίσκεπτη και λαθεμένα σταθμισμένη απόφαση τους ή αν αυτός ο ωμότατος εμπαιγμός συνδέεται με τη γενικότερη εγκληματική τους φυσιογνωμία. Τη στιγμή κιόλας που ματαιοπονώντας πάσχιζαν οι βρικόλακες της οικουμένης να φιλοτεχνήσουν στην πόλη μας ένα φιλάνθρωπο προσωπείο με τις κοινωνικές δράσεις τους. Όπως το καθάρισμα από τους ναύτες του σκάφους στο γηροκομείο (αφού πρωτύτερα ξέπλυναν τα βουτηγμένα στο συριακό αίμα χέρια τους), που υποφέρει όμως ασφυκτικά από τις δημοσιονομικές περικοπές τις οποίες επιβάλλει το δικό τους ΔΝΤ.
Όμως παραξενεύει ακόμη και τους πλέον υποψιασμένους και επικριτές του μισητού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού η αισχρότητα των προφάσεων τους για τη μη έγκαιρη και επαρκή δικαίωση και τακτοποίηση των οδηγών. Ειδικά όταν η αμοιβή τους συγκρινόμενη με τα υπέρογκα μεγέθη των στρατιωτικών τους δαπανών καταντά υπερβολικά γελοία. Και καταρρακώνει έτι περαιτέρω την ήδη έξωθεν κάκιστη μαρτυρία αυτών των γεννητόρων χουντών και πολέμων. Απλά αποτελεί μια πρόσθετη εκδήλωση έκφρασης του μίσους και της περιφρόνησης που ανεξαίρετα τρέφουν απέναντι στην ανθρωπότητα οι υπερατλαντικοί πρωτοπόροι του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Αρκεί μονάχα να αναφερθούν τα εξοργιστικά στατιστικά στοιχεία, όπου κατά το διάστημα 1972-2015 στο νησί Οκινάουα τα κτηνώδη στίφη του προσωπικού των εκεί βάσεων ευθύνονται για πάνω από 574 καταγραμμένα περιστατικά δολοφονιών, βιασμών και διαρρήξεων. Άλλωστε πως γίνεται άτομα που είναι στρατευμένα τυφλά στην πιο άδικη και βάρβαρη αποστολή πάνω στον πλανήτη (δηλαδή της διαδοχικής ισοπέδωσης χωρών με ασύμμετρα μέσα, του πνιξίματος των κατοίκων τους στο αίμα, της ανερμάτιστης διάθεσης για καθυπόταξη του πλανήτη και ακόμη της ναρκοθέτησης της ίδιας της παγκόσμιας ειρήνης) να μην είναι αφυδατωμένα εντελώς από κάθε αξία ανθρωπισμού, ευγένειας, εντιμότητας και ενδοιασμού για ανάληψη ότι του πιο αποτρόπαιου καθήκοντος.
Βέβαια ένα μέρος του απύθμενου θράσους των αμερικανών φονιάδων και ληστών (προς το παρόν οι Έλληνες «απολαμβάνουν» οδυνηρά τη δεύτερη ιδιότητα τους) δεν οφείλεται αποκλειστικά στην απίσχναση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Δεν δικαιολογείται μόνο από την παντελή αδράνεια των κατ` όνομα αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Εκτός της κινητοποίησης και καταγγελίας της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και της ρυμουλκημένης και άτονης παρουσίας (αλλά έστω και έτσι θετικής) μιας άλλης συλλογικότητας για τον ελλιμενισμό του στη Σούδα (και με όποιους επίφοβους σχεδιασμούς σχετίζεται αυτό) και τον κατακλυσμό των Χανιών από τις ορδές των μισθοφόρων. Στηρίζεται σε ένα σημαντικό βαθμό στη δουλική στάση της κυβέρνησης η οποία ευθυγραμμίζεται πειθήνια με τις πολεμοχαρείς επιδιώξεις τους που ανεβάζουν επικίνδυνα την αναμέτρηση με τον Ρώσο αντίπαλο μέχρι του κρίσιμου σημείου μιας ολέθριας ανάφλεξης. Συντηρείται ταυτόχρονα με τον γλοιώδη ρόλο της τοπικής ηγεσίας, όπου αντάμα με τους δύο υπουργούς και την ιεραρχία (η πληροφορία πως οι άγιοι πατέρες ευλόγησαν τον οπλισμό και προέβηκαν σε ευχέλαιο για την ευστοχία των πύραυλων δεν έχει επιβεβαιωθεί) χαριεντίζονταν αηδιαστικά στο κατάστρωμα του σκάφους καμαρώνοντας τα θαυμαστά σύνεργα του θανάτου που φιλοξενεί. Παρεμπιπτόντως το δίμουρο και άνευρο ψήφισμα του δημοτικού συμβούλιου σχετικά με τη βιαιοπραγία του στρατιωτικού καθόλου δεν παρενοχλεί και συνετίζει ούτε στο ελάχιστο τους ενόχους.
Το μήνυμα που εκπέμπουν οι αμερικάνοι και με αυτή τους την ιταμή ενέργεια είναι σαφές. Δεν υπολογίζουμε και δεν λογοδοτούμε σε κανένα. Είμαστε αδίστακτοι κέρβεροι μπροστά στην υπεράσπιση των συμφερόντων μας, είμαστε στη πατρίδα σας οι επικυρίαρχοι. Οι ακρότητες των «παλικαριών» μας προστατεύονται από το καθεστώς της ετεροδικίας και όποτε και όσο θέλουμε σας εξοφλούμε για κάποιες μικροβλάβες.
Δεν πρέπει όμως να μείνει από τη χανιώτικη κοινωνία απαρατήρητο και αναπάντητο αυτό το γεγονός. Τα απαλά κρούσματα βίας αποτελούν το προανάκρουσμα βαρύτερων πληγμάτων και επιβάλλεται να καταδικάζονται προτρέποντας τους κατοίκους του νησιού στη σφυρηλάτηση μιας πιο μαζικής, δυναμικής, επίμονης και συγκροτημένης κατεύθυνσης του κινήματος. Με στόχο το διώξιμο του καρκινώματος των βάσεων, τη μη μετατροπή της πόλης μας σε Τρούμπα όπου κατά καιρούς θα ξεθυμαίνουν οι «φορτωμένοι» φαντάροι τους και την ακύρωση της σαν ορμητήριο κατακρεούργησης των τριγύρω λαών. Το εργατολαϊκό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα οφείλει να διαλαλεί πως η ιδιότυπη ταξική βία της ανεργίας που ασκείται ετούτες τις μέρες στους απολυόμενους εργαζομένους του Μαρινόπουλου μαζί με τους απαράδεκτους βασανισμούς προσφύγων από την αστυνομία στη Μόρια είναι συγκοινωνούσες καταστάσεις με τη βία του Ράμπο στα Χανιά και την αλητεία των επικεφαλής του που δεν αποζημιώνουν. Και όπως υπάρχει ενιαιότητα στον κορμό των καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών απέναντι στον εχθρό λαό, έτσι δεν πρέπει να υφίσταται ο τεχνητός διαχωρισμός ανάμεσα στο αγωνιστικό μέτωπο των από κάτω που υπερασπίζει τα εργασιακά δικαιώματα και εκείνο που παλεύει κατά των διεθνών δυναστών. Είναι κοινό το αποτύπωμα ενός συστήματος πείνας, εκμετάλλευσης, πόνου, καταστολής και εξόντωσης που είτε στην εξαρτημένη εγχώρια καπιταλιστική μορφή του, είτε στο πιο εξελιγμένο ιμπεριαλιστικό του στάδιο κλιμακώνει με γοργό βηματισμό το τσάκισμα των λαών της γης.
Ο ξεσηκωμός ενάντια στις απολύσεις, η φοροεπιδρομή, ο ραγδαίος αφανισμός των εργατικών κατακτήσεων και η πολιτική της εξαθλίωσης μαζί με την αποφασιστική συμπαράσταση στους πρόσφυγες και τις διαδηλώσεις κατά των αποβάσεων των Ράμπο στην πόλη μας, των πολεμικών μεθοδεύσεων τους και την αξίωση να εξοφλούν στο ακέραιο τις συνέπειες της καταστροφικής μανίας τους είναι ζωτική ανάγκη του σήμερα. Και πρέπει να είναι όλες μαζί αυτές οι αντιστάσεις αχώριστα ζευγαρωμένες.
Μας βασανίζουν και «σκοτώνουν» καθημερινά με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, άσχετα αν μένουμε ζωντανοί. Θα υποχρεωθούν όμως να πληρώσουν πολύ ακριβά τον λογαριασμό που θα τους στείλουμε, μονάχα αν εξαναγκαστούν με τους αδιάλλακτους αγώνες μας να το πράξουν. Τα προηγούμενα ξεσπάσματα στη χώρα μας και η τωρινή έκρηξη της γαλλικής εργατικής τάξης ξαναφωτίζουν τον μη εναλλακτικό δρόμο. Η υποχώρησε του κομουνιστικού κινήματος και η συνοδή παθητικοποίηση των μαζών μεταφράζεται πλέον σε μνημονιακή και συριακή τραγωδία, η ιστορική όμως επανάληψη της ηρωικής εαμικής αντίστασης και της βιετναμέζικης εποποιίας δεν θα είναι ούτε τραγωδία, ούτε φάρσα μα λύτρωση.
Γιατί παράγουμε τα πάντα, δικαιούμαστε τα πάντα, θέλουν να μας στερήσουν τα πάντα, αλλά έχουμε και τη δύναμη να τους πάρουμε πίσω τα πάντα.
Κ.Μ.
Μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης Χανίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου