Για τις ελλείψεις σε νοσηλευτικό και λοιπό προσωπικό στο ΚΑΤ

Ανακοίνωση της Ταξικής Πορείας:

Κλινικές που λειτουργούν με μια νοσηλεύτρια ανά νυκτερινή βάρδια, νοσηλευτές με δεκάδες χρωστούμενα ρεπό, συνάδελφοι εργαλιοδότες και τεχνικοί ακτινολογικού στα χειρουργεία που κάθονται πέρα από το ωράριο, τραυματιοφορείς που ποτέ δεν επαρκούν για να καλύψουν τόσο τα πάγια όσο και τα έκτακτα περιστατικά, αίθουσες χειρουργείων που λειτουργούν επισφαλώς λόγω ελλείψεων σε αναισθησιολογικό νοσηλευτικό προσωπικό.
Πιο συγκεκριμένα στη νευροχειρουργική κλινική λειτουργούσε πρωινή βάρδια με έναν νοσηλευτή και ένα βοηθό θαλάμου. Πρόσφατα μάθαμε για τον τραγικό αιφνίδιο θάνατο συναδέλφου από έμφραγμα του μυοκαρδίου ο οποίος δούλευε με πολύ εντατικούς ρυθμούς στην προσπάθεια του να βγει το πρόγραμμα. Κλινικές στο Βρυώνειο και τη μικροχειρουργική κλινική λειτουργούν με βραδινές βάρδιες με μια νοσηλεύτρια για δεκάδες ασθενείς. Εργαλιοδότριες και τεχνικοί του ακτινολογικού καλούνται να καθίσουν πέρα από το ωράριο τους στις πρωινές και στις απογευματινές βάρδιες για να βγουν τα χειρουργεία. Περιστατικά που περιμένουν ώρες για τη μεταφορά στον αξονικό ή στα τμήματα επειδή για μια ολόκληρη εφημερία υπάρχουν δυο τραυματιοφορείς ανά βάρδια. Το αναισθησιολογικό νοσηλευτικό προσωπικό δεν επαρκεί με αποτέλεσμα να αντιστοιχεί μια νοσηλεύτρια ανά τρεις αίθουσες (τη στιγμή που οι συνθήκες ασφαλείας επιβάλουν μια νοσηλεύτρια ανά αίθουσα).
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση επικρατεί μια ανοχή από όλες τις πλευρές. Η διοίκηση του νοσοκομείου εναρμονίζεται πλήρως στην νέα εποχή που θέλει να επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ, στην εποχή της ψεύτικης «βελτιωμένης» εικόνας όσον αφορά τις ελλείψεις προσωπικού για τις προσλήψεις που θα γίνουν και ποτέ δε γίνονται. Από την άλλη οι διάφοροι ιθύνοντες( όπως διεύθυνση νοσηλευτικής υπηρεσίας) «σηκώνει» τα χεριά ψηλά λέγοντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ότι έτσι είναι τα πράγματα. Το σωματείο αρκείται σε παραστάσεις διαμαρτυρίας δια αντιπροσώπων ανά τακτά διαστήματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι η εντατικοποίηση της εργασίας μας συνεχίζεται και μεγαλώνει και οι ασθενείς εξυπηρετούνται πλημμελώς ή κινδυνεύουν.
Αν δεν κάνουμε κάτι εμείς τότε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, ίσα ίσα τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Ένα είναι το μέσο μας: αποχή , στάση εργασίας, απεργία μέχρις ότου να φτάσει στα αυτιά και στο μυαλό των υπευθύνων (διοίκηση και υπουργείο) ότι δεν ανεχόμαστε άλλο αυτή την κατάσταση. Να ακούσουν το αίτημα μας για προσλήψεις ΜΟΝΙΜΟΥ προσωπικού και να ξεχάσουν τις μεσοβέζικες λύσεις με τα 5μηνα, τους επικουρικούς και κάθε άλλου είδους ευέλικτη εργασία.