Είμαι κρατούμενη σε μια γυναικεία φυλακή στη Γερμανία, από τις 16 Απρίλη του 2015, με την κατηγορία ότι είμαι μέλος μιας Μαρξιστικής Λενινιστικής οργάνωσης. Αυτή η οργάνωση δεν είναι παράνομη ούτε στην Ευρώπη ούτε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Στη Γερμανία, που ισχυρίζεται ότι δεν είναι αντίθετη με τα ανθρώπινα δικαιώματα, βίωσα για μήνες το βασανιστήριο της απομόνωσης και υπέμεινα τις χειρότερες μεθόδους βασανιστηρίων. Μου αναγνωριζόταν το δικαίωμα της εξόδου στην αυλή μόνο για μια ώρα τη μέρα και τις υπόλοιπες 23 ώρες ήμουν στο κελί της απομόνωσης. Στη διάρκεια της απομόνωσης, δεν ερχόμουν σε επαφή με κανέναν.
Από μελέτες που διεξήχθησαν σχετικά με την απομόνωση και έρευνες σ’ αυτόν τον τομέα, έχει αποδειχθεί ότι ένας άνθρωπος που μένει για μεγάλο διάστημα σ’ αυτές τις συνθήκες, αντιμετωπίζει ψυχικά και σωματικά προβλήματα. Επιπλέον ένα σοβαρό θέμα είναι ο μηδενισμός της ταυτότητας και του εγώ.
Σκοπός μου δεν είναι να παραπονεθώ ή να κλαψουρίσω. Ήθελαν να μας ωθήσουν στη μοναξιά αλλά
ούτε για ένα λεπτό δεν νοιώσαμε μόνοι. Οι σύντροφοί μας, οι φίλοι και οι οικογένειές μας ήταν και είναι κάθε στιγμή κοντά μας. Από διαφορετικά μέρη του κόσμου ήρθαν επιστολές αλληλεγγύης και κάρτες. Σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας, το Νεπάλ, τη Βραζιλία και την Τουρκία οργανώθηκαν για μας συνεντεύξεις τύπου και εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Μας απομόνωσαν για να νοιώσουμε ότι είμαστε μόνοι, αλλά καλόκαρδοι άνθρωποι κάλυψαν τις μακρινές αποστάσεις και στάθηκαν πλάι μας. Ο δικός μας αγώνας και ο αγώνας των καταπιεσμένων λαών μας έφερε τον έναν κοντά στον άλλον. Αντισταθήκαμε για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και νικήσαμε.
Ζω περίπου 20 χρόνια στην Γερμανία. Τελειώνοντας τη σχολή το 1995, δούλεψα σαν γιατρός για 10 χρόνια στο κρατικό νοσοκομείο του Καρς, στο τούρκικο Κουρδιστάν. Αιτία για τον ερχομό μου στη Γερμανία ήταν η ειδίκευση στην ψυχοσωματική και την ψυχανάλυση. Και αφού τέλειωσα αυτήν την ειδικότητα και ενώ κόντευα να τελειώσω τη δεύτερη ειδικότητα, την ψυχιατρική, με συνέλαβαν.
Η πλειοψηφία των ασθενών μου ήταν μετανάστριες. Ασχολήθηκα με τις επιπτώσεις της βίας κατά των γυναικών, τις ασθένειες και τα ψυχολογικά προβλήματα των μεταναστριών που προκύπτουν από τη βία και τη μετανάστευση, τα ψυχολογικά προβλήματα των καταπιεσμένων μεταναστριών και τα προβλήματα άλλων γυναικών, συμμετέχοντας και διδάσκοντας σε σεμινάρια. Στη Νυρεμβέργη, δούλεψα στην επιτροπή μεταναστών του συνδικάτου Ver.di (το δεύτερο μεγαλύτερο συνδικάτο μετά το συνδικάτο μετάλλου στη Γερμανία). Τελευταία εκλέχτηκα στην εθνική επιτροπή μεταναστών στην Βαυαρία. Συμμετέχω επίσης στην πλατφόρμα της 8 Μάρτη στη Νυρεμβέργη. Όσο είμαι κρατούμενη είχα την τύχη να γνωρίσω γυναίκες διαφορετικών εθνικοτήτων. Όντας αισιόδοξη, αν και ζούσα σ’ αυτές τις άθλιες συνθήκες, ως άνθρωπος που μπορούσα να δω την καλή πλευρά των καταστάσεων, αφού ήμουν εδώ, είμαι χαρούμενη που γνώρισα αυτές τις γυναίκες και είχα αυτές τις διαφορετικές εμπειρίες.
Οι συνθήκες στις φυλακές είναι γνωστές… Δεν απελπίστηκα απ’ αυτά. Οι πόλεμοι, οι θάνατοι, οι γενοκτονίες, η κατάσταση αυτών που δραπέτευσαν από τον θάνατο, οι άνθρωποι που χάθηκαν στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, το φασιστικό τουρκικό κράτος με τον βρώμικο πόλεμο στο Κουρδιστάν, είναι ένα μόνο απόσπασμα από έναν μακρύ κατάλογο συγκεκριμένων παραδειγμάτων…
Αυτό το ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα μετέτρεψε τον κόσμο σε μια λίμνη αίματος. Αυτά που βιώσαμε είναι μια επίθεση ενάντια στους καταπιεσμένους λαούς. Και ο μεγαλύτερος στόχος τους είναι η εργατική τάξη.
Δεν είμαι απελπισμένη ούτε απαισιόδοξη. Στις σκοτεινές μέρες που ζούμε, οι λαοί αντιστέκονται. Ένα από τα καθήκοντά μας είναι να μεταδώσουμε σ’ αυτούς τους λαούς το φως, την ελπίδα μέσα από το πνεύμα του διεθνισμού και της αλληλεγγύης.
Αγαπημένοι φίλοι, σας ευχαριστώ που ούτε για μια στιγμή δεν απομακρυνθήκατε από κοντά μας και μας δείξατε έμπρακτα το καλύτερο παράδειγμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Αλλά το μεγαλύτερο ευχαριστώ μου είναι σ’ αυτούς που παλεύουν και προσπαθούν για να δημιουργήσουν έναν κόσμο χωρίς τάξεις και εκμετάλλευση.
Σας αγκαλιάζω με αγάπη και σεβασμό…
Σας χαιρετώ με αλληλεγγύη.
Dr Ντιλάι Μπανού Μπουγιούκαβτζι
Μόναχο 1-10-2016
Μετάφραση από
http://www.atik-online.net/blog/dr-banu-buyukavcidan-tesekur-mektubu-var.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου