Ροσινάντε: αλληλεγγύη στους αγωνιστές της ΑΤΙΚ

Ενάμιση χρόνο μετά το «αντιτρομοκρατικό» πογκρόμ που εξαπέλυσαν οι αρχές σε Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα και Ελβετία, εναντίον 13 Τούρκων αγωνιστών- μελών της ΑΤΙΚ (Συνομοσπονδία Τούρκων Εργατών στην Ευρώπη), συνεχίζεται η δίκη στο Μόναχο, για τους δέκα από αυτούς, με ένα διογκωμένο και στημένο από το φασιστικό τουρκικό κράτος, κατηγορητήριο.

Είναι ξεκάθαρο πως οι αγωνιστές, δικάζονται τόσο για τις επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες τους, όσο και για την συνολικότερη συνδικαλιστική δράση τους.

Η Τουρκία με τις συνεχιζόμενες δολοφονίες, εκκαθαρίσεις και συλλήψεις, όσων «τολμούν» να αντισταθούν στον φασισμό, όπως και το σύνολο των χωρών της Ε.Ε. στον ένα ή άλλο βαθμό, αναβαθμίζουν ολοένα και περισσότερο την κατασταλτική αντεργατική πολιτική τους, βασιζόμενες στον σκληρό πυρήνα του ευρωτρομονόμου, που στοχοποιεί και ποινικοποιεί αγωνιστές, θέλοντας εν τέλει, να χτυπήσει το εργατικό κίνημα και τους αγώνες του.

Το ελληνικό κράτος πέρα από την άψογη ευθυγράμμισή του στις αποφάσεις της Ε.Ε., συνεργάζεται μια χαρά με το τουρκικό εδώ και χρόνια, στο πλαίσιο συνολικότερων συμφωνιών που αφορούν στις πολιτικές διώξεις αγωνιστών από την Τουρκία, όπως και πρόσφατα με την κατάπτυστη συμφωνία για τους πρόσφυγες. Ενώ παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ετοιμάζεται να περάσει και τον νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο, που βάζει στο στόχαστρο το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία, τις οργανώσεις και διαδικασίες του κόσμου της εργασίας.

Από την στιγμή των αρχικών διώξεων και φυλακίσεων, συγκροτήθηκε ένα ευρύτερο ταξικό, διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης, το οποίο μαζικοποιείται, όσο προχωράει η δίκη. Εκατοντάδες εργατικές, συνδικαλιστικές, πολιτικές οργανώσεις, φορείς και εργαζόμενοι σε όλη την Ευρώπη, αποτελούν πλέον έναν πρωτοφανή μοχλό πίεσης προς τη γερμανική δικαστική εξουσία και την κυβέρνηση, αλλά και τις κυβερνήσεις των χωρών της Ε.Ε.

Η υπόθεση των συνδικαλιστών της ΑΤΙΚ, είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και του κινήματος. Σήμερα δεν δικάζονται κάποιοι μεμονωμένοι αγωνιστές, αλλά κάθε φωνή και απόπειρα διεκδίκησης και χειραφέτησης. Η απελευθέρωση των Τούρκων συντρόφων είναι ζήτημα τιμής και αξιοπρέπειας για το εργατικό κίνημα.

Παύση κάθε δίωξης – άμεση απελευθέρωση των συνδικαλιστών της ΑΤΙΚ.

Να κουρελιάσουμε όλες τις διακρατικές και ευρωπαϊκές «αντιτρομοκρατικές» αντεργατικές συμφωνίες.

Ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη στον αγώνα της εργατικής τάξης της Τουρκίας.

Η δίωξη του συνδικαλισμού δεν θα περάσει.