Ωστόσο, ο προσυνεδριακός διάλογος αποδείχθηκε «σεμινάριο βιωματικής μεταφυσικής και εναλλακτικής θεραπευτικής». Τα όσα γράφονται και λέγονται δεν… λέγονται, δεν υπάρχουν! Οι συνομιλούντες… μονολογούν, παραληρούν και αυτοστοχάζονται κυριολεκτικά σε έναν κόσμο δικό τους. Νυχτοβατούν μέρα μεσημέρι στο «βασίλειο της αθωότητάς τους», κυνηγούν… δεξιούς ανεμόμυλους, ξεσπαθώνουν προκλητικά ενάντια στα μνημόνια... των άλλων! Αραδιάζουν ασυλλόγιστα συλλογισμούς για τις σχέσεις του κόμματος με τον λαό, με την κοινωνία και τα κινήματα (!), στοιχηματίζουν για την Αριστερά του 21ου αιώνα! Αναρωτιούνται ρητορικά εάν «είναι αριστερή η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για ειρήνη στη Μέση Ανατολή»! Παίζουν στην… αμμουδιά του συνεδρίου με «κουβαδάκια σκέψης» για τους μεγάλους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, τις καινοτόμες και ιστορικές μεταβολές και ευκαιρίες (προφανώς, επιβαλλόμενες από τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο), καμαρώνοντας για τον ενεργό τους ρόλο.
Εν ολίγοις, τα «παιδία παίζει», ανέμελα και αθώα. Και σαν «παιδιά που παίζουν», ελπίζουν να μη παρεξηγηθούν καθώς οδηγούν μια ολόκληρη κοινωνία στην απόγνωση. Λόγω… «παιδικότητας» αυτοθυματοποιούνται κιόλας. «Αναγκαστήκαμε να κάνουμε άλλα από όσα λέγαμε», αμύνονται επιτιθέμενα όταν άλλα «παιδιά» τους κοροϊδεύουν για το… παραπανίσιο βάρος τους.
Ωστόσο, ενόψει συνεδρίου, αυτό το «σχολείο αυτοθυματοποίησης» κινδυνεύει με κλείσιμο (άλλο ένα σχολείο που κλείνει), αφού παρουσιάστηκε η ανάγκη υιοθέτησης μιας «νέας γραμμής». Κλασικό παράδειγμα μεταπήδησης στη «νέα γραμμή» ο Γιώργος Τσίπρας, πρώην ΚΟΕ, πρώην «θύμα», πρώην σύμβουλος υπουργού και νυν ΓΓ στο ΥΠΕΞ και ξάδερφος (δεν ήταν πριν!) του Αλ. Τσίπρα. Τα στάδια «ωρίμανσής» του από το… νηπιαγωγείο «άλλα λέγαμε και άλλα υποχρεωθήκαμε να κάνουμε» στο… εκσυγχρονιστικό όμιλο του Α. Λιάκου, περιλαμβάνει την «ανάγκη ενός ευρύτατου ανασχηματισμού που έχει ανάγκη η κυβέρνηση, για να απαλλαγεί από τα (σ.σ. προφανώς, αριστερά) βαρίδια». Πρόκειται αναμφίβολα για… παιδί που «ωρίμασε και βγάζει πλέον τα δικά του λεφτά».
Οι πρώην σύντροφοι του Γ.Τ. στην ΚΟΕ «ωρίμασαν αλλιώς». Αφού για χρόνια προπαγάνδιζαν «με τον ΣΥΡΙΖΑ κι όχι έξω από αυτόν», βρίζοντας όλους τους «έξω από αυτόν» σαν… «έξω από εδώ σατανάδες», τώρα αφηγούνται την αποτυχία της «περιπέτειας» (κάτι σαν ταξίδι στη… Μονεμβασιά! Πω, πω, τι περιπέτεια!), έτοιμοι να ενταχθούν σε άλλο προσοδοφόρο ρεύμα. Το ρεύμα του «εναλλακτικού εθνικισμού» (με έναν εθνικισμό, η «αριστερά» δώρο), ώστε να επιβιώσουν ως «τίμιοι βιοπαλαιστές». Το ότι θεωρούν την υπόλοιπη Αριστερά «πολύ πεθαμένη» νομίζουν ότι κάνει τους ίδιους αυτόματα «πολύ ζωντανούς». Έχουμε αναμφίβολα να κάνουμε με «αριστερά ζόμπι».
Σε πλήρη σύμπνοια και «διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις» από την κινηματική νωθρότητα των ημερών, υπάρχει και άλλη «αντεπίθεση», από τον «κομμουνιστικογενή» ρεφορμισμό. Πιο μαχητική, πιο ανυπότακτη, πιο διεκδικητική, αυτή καλεί σε «πανστρατιά σωματείων» για κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή καταργούν τις ΣΣΕ, για διεκδίκηση των απωλειών και για κατώτατο μισθό 751 ευρώ (κοστολογημένο;). Ωστόσο, το όποιο κύρος, η όποια ενότητα και σοβαρότητα των 500 υπογραφών σωματείων που συγκέντρωσε το κάλεσμα, με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, καταβαραθρώνεται αυτοστιγμεί. Αφού από τις μεγαλόστομες αγωνιστικές διακηρύξεις «τα γυρίζουμε» στη νομιμότητα, τυλίγοντας το «μαχητικό, ενωτικό, ανυποχώρητο μέτωπο» σε μια κόλλα χαρτί-πρόταση σχεδίου νόμου… της εργατικής τάξης (καμία ντροπή!) που θα αποκρούσει την επίθεση και θα αναγκάσει να βάλουν (και) οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές το χέρι στην τσέπη. Γιατί θα υποχρεωθούν από τον νόμο!
Μοιάζει να έχουμε κι άλλα «παιδιά» που υπνοβατούν, που δεν αντιλαμβάνονται τον γύρω κόσμο, που αποποιούνται τις ευθύνες τους ενώ νανουρίζουν εαυτούς και αλλήλους με «μεγάλους αγώνες, που τα αποτελέσματα (ποια αποτελέσματα;), δεν πρέπει να μας ικανοποιούν». Τώρα θα έχουμε και τον «δικό μας» νόμο!
Όσο γελοίο κι αν είναι να «αντεπιτίθεσαι» με σχέδια νόμου, δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο γελοίο το περιεχόμενό του. Το «Σχέδιο Νόμου Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών για τις Συλλογικές Συμβάσεις» (που… προφανώς συζητήθηκε ενδελεχώς από τα γραφειοκρατικά ΔΣ των 500 σωματείων;) περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα εξής χαριτωμένα ως προς το ύφος και το περιεχόμενο. Ξεκινά με… κλασικό δίκιο και δικηγορία: «Η περίπτωση 5 του άρθρου 3 του ν. 1876/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 37 παρ. 1 του ν. 4024/2011, αντικαθίσταται ως εξής: Οι επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις συνάπτονται από συνδικαλιστικές οργανώσεις της επιχείρησης […] και εφόσον αυτές ελλείπουν από τις αντίστοιχες πρωτοβάθμιες κλαδικές οργανώσεις και τον εργοδότη […] 1. Ικανότητα για σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας έχουν: α. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών (οι κοινωνικοί εταίροι, αν καταλάβατε), όλων των βαθμίδων, στο πεδίο της δραστηριότητάς τους».
Όμως, το πιο «ωραίο» είναι… «Το άρθρο 7 του ν. 1876/1990, καταργείται και αντικαθίσταται ως εξής: «α. Οι όροι ατομικών συμβάσεων εργασίας, που αποκλίνουν από ρυθμίσεις συλλογικών συμβάσεων, είναι επικρατέστεροι, εφόσον παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζόμενους». Για να καθυποταχτεί… πολιτισμένα η «εργασιακή ζούγκλα» των εργοδοτών, όπως συμβαίνει τόσο χρόνια!
Το «επαναστατικό… νομικό συμβούλιο των εργατών και αγροτών» ζητάει όμως και την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας, της ενοικίασης εργαζομένων. Κι όλα αυτά με… «έναρξη ισχύος της παρούσας, εάν δεν ορίζεται διαφορετικά, στις επιμέρους διατάξεις της, αρχίζει από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης». Φαίνεται αμέσως ότι οι «προτείνοντες» είναι μπαρουτοκαπνισμένοι! Ρίχνουν τη μια ντουφεκιά μετά την άλλη στον αέρα.
Να γελάσει ή να κλάψει κανείς; Ή, μήπως να κάνει και τα δύο; Την ώρα που σφίγγει η αντεργατική θηλιά νομίσουν ότι απλώς μας «ισιώνουν τη γραβάτα», σπεύδοντας να καταθέσουν νόμο «με τα καλά τους». Φαντασιώνονται ότι συγκυβερνούν τη χώρα, αν όχι ολόκληρο τον κόσμο. Αφού προφανώς αυτό το «σχέδιο νόμου» απευθύνεται και στους ιμπεριαλιστές της ΕΕ-ΔΝΤ-ΗΠΑ. Όμως, μοναδικό «σχέδιο νόμου» είναι οι αγώνες.
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου