Ενάμιση χρόνο μετά τις πρώτες διώξεις σε Γερμανία, Γαλλία, Ελλάδα και Ελβετία συνεχίζεται η δίκη των αγωνιστών της ΑΤΙΚ στην Γερμανία. Μια δίκη η οποία στηρίζεται σε ένα κατηγορητήριο που προέρχεται εξ’ ολοκλήρου από το Τούρκικο κράτος και προσπαθεί να βαφτίσει τους αγωνιστές τρομοκράτες, το ίδιο κράτος που βαφτίζει τρομοκρατία οποιαδήποτε κινητοποίηση τόσο στο τούρκικο Κουρδιστάν όσο και στην υπόλοιπη Τουρκία.
Η συγκεκριμένη δίκη διεξάγεται σε ένα συνολικότερο πλαίσιο, έξαρσης του αντικομμουνισμού στην ΕΕ, έντασης της φασιστικοποίησης και καταστολής αλλά και περαιτέρω έντασης των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών τόσο γενικά όσο και ειδικά στην ευρύτερη περιοχή της μέσης ανατολής.
Η δίκη των αγωνιστών της ΑΤΙΚ είναι ξεκάθαρα μια δίκη πολιτική, μια δίκη ενάντια στην ελεύθερη ιδεολογική και πολιτική έκφραση. Αν λοιπόν σήμερα στην καρδιά της Ευρώπης η κομμουνιστική ιδεολογία πρέπει να θεωρείται παράνομη τότε όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι μας περιμένει την επόμενη μέρα, συνολικά στο επίπεδο των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αν η δίκη έχει καταδικαστική έκβαση για τους αγωνιστές της ΑΤΙΚ τότε θα ανοίξει ο δρόμος για μια βιομηχανία διώξεων πανευρωπαϊκά σε όποιον αγωνίζεται μιας και θα υπάρχει και το κατάλληλο νομικό προηγούμενο. Με αυτή την έννοια η υπόθεση της δίκης αποτελεί ένα πλατύ δημοκρατικό ζήτημα και υπάρχει η ανάγκη για την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση. Αποτελεί καθήκον για κάθε προοδευτική δύναμη να πάρει θέση στο πλευρό της ΑΤΙΚ, καθώς στο πρόσωπό της δικάζονται οι αγώνες συνολικά, δικάζεται ο καθένας από εμάς.
Αποτελεί καθήκον τα αιτήματα για την αθώωση των αγωνιστών της ΑΤΙΚ να συνδεθούν με αιτήματα του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Γιατί η ίδια η δίκη συνδέεται με αυτά τα στοιχεία, καθώς είναι ξεκάθαρο πως η διαδικασία των διώξεων συνδέεται με τις αντιδραστικές συμφωνίες ΕΕ-Τουρκίας στο πλαίσιο «αμοιβαίων εξυπηρετήσεων» σε μια προσπάθεια από την μία ο γερμανικός ιμπεριαλισμός να μπορέσει να παρέμβει ακόμα περισσότερο στην περιοχή αλλά και το τούρκικο κράτος να χτυπήσει και άλλο τους εσωτερικούς εχθρούς, τους λαούς και τους αγωνιστές. Φυσικά και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών, τόσο γενικά στην βάση της εφαρμογής των συμφωνιών αυτών για το προσφυγικό κλπ, όσο και ειδικά αφού ένα μέρος της δίκης διεξήχθη στην Ελλάδα με την έκδοσή τεσσάρων ευρωενταλμάτων για αντίστοιχους αγωνιστές, που το κίνημα αλληλεγγύης κατάφερε να απελευθερώσει τους τρείς.
Την στιγμή που η γερμανική δικαιοσύνη προσπαθεί να τραβήξει χρονικά την δίκη διαιωνίζοντας μια κατάσταση ομηρίας και προσπαθώντας και δέσει το κατηγορητήριο, αποτελεί αναγκαιότητα να δυναμώσουμε και να πλατύνουμε τις κινήσεις αλληλεγγύης διεκδικώντας την άμεση απελευθέρωση και αθώωση των αγωνιστών. Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και την ελεύθερη πολιτική έκφραση. Οι αγώνες δεν δικάζονται και δεν φυλακίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου