Δίκη Χρυσής Αυγής: Το χτύπημα στα μέλη του ΠΑΜΕ, η επόμενη υπόθεση που εξετάζεται

Μετά την εξέταση της υπόθεσης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ολοκληρώθηκε και εκείνη για τις επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες. Η πολιτική αγωγή, στον σχολιασμό της, ανέφερε ότι σαφώς αναγνωρίστηκαν ως δράστες του άγριου ξυλοδαρμού των εργατών, μέλη της Χρυσής Αυγής.

Η επόμενη υπόθεση που εξετάζεται στη δίκη από χθες (1/11/2016) είναι εκείνη της επίθεσης ενάντια σε μέλη του ΠΑΜΕ. Θυμίζουμε, ότι το βράδυ της 12ης Σεπτέμβρη του 2013, δηλαδή πέντε ημέρες πριν δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας, περίπου 50 χρυσαυγίτες επιτέθηκαν σε τουλάχιστον 20 μέλη του ΠΑΜΕ που έκαναν αφισοκόλληση κοντά στα ναυπηγεία του Περάματος. Έχουν ήδη δοθεί στη δημοσιότητα συνομιλίες μέσω γραπτών μηνυμάτων ανάμεσα σε μέλη της Χρυσής Αυγής της περιοχής, που πανηγυρίζουν για την επιτυχημένη επίθεση... Ο περιφερειάρχης Πειραιά της Χρυσής Αυγής, Γιάννης Λαγός, το ίδιο βράδυ, καυχιέται: «[...] γ...με τα κομμούνια σήμερα [...] Τους μακελέψαμε [...] Τους τσάκισαν [...]».

Είναι φανερή η βδελυγμία με την οποία αντιμετωπίζονται οι αγωνιστές και οι κομμουνιστές από τη φασιστική αυτή οργάνωση. Είναι, άλλωστε, μέσα στα εγγενή χαρακτηριστικά των ακροδεξιών ρευμάτων, τόσο των νεότερων όσο και των ιστορικών τους πατέρων βεβαίως, η ανακήρυξη της κομμουνιστικής ιδεολογίας και της συλλογικής πάλης των λαών σε κύριο εχθρό. Όχι τυχαία, θα προσθέταμε... Και το κυριότερο εδώ είναι πως αυτό το χαρακτηριστικό δεν αφορά σήμερα «απλώς» κάποιες ακραίες φασιστικές ομάδες, ακόμη κι αν αυτές κατάφεραν να εκλέξουν 18 βουλευτές. Αυτό που πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο είναι πως συνολικά το σύστημα, έχοντας ως εφεδρεία τα νεοναζιστικά μορφώματα, έχει πάντα στο οπλοστάσιό του όλο το αντικομμουνιστικό μένος, την αντίστοιχη ιδεολογική επίθεση και τις πρακτικές. Το πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι η φράση του Αδ. Γεωργιάδη σε εκδήλωση στη Χίο, στις 24 Οκτώβρη: «Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής, σε βάζουν φυλακή». Κι αν φύγουμε από τα στενά σύνορα της χώρας μας, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε τη δίκη που γίνεται αυτή τη στιγμή στο Μόναχο ενάντια στους Τούρκους αγωνιστές της ΑΤΙΚ, που κατηγορούνται καθαρά για ιδεολογικούς λόγους. Δεν πρόκειται για τον «γραφικό Άδωνι», ούτε για μεμονωμένα περιστατικά που ξεφεύγουν πού και πού, ή για μικρά στιγμιότυπα χωρίς σημασία. Πρόκειται για σκηνές από τα «προσεχώς» του συστήματος, που μας υπενθυμίζει ότι έχει κι άλλες επιλογές όταν πιέζεται και εάν χρειαστεί. Και το υπενθυμίζει για να τρομοκρατήσει συνολικά τους λαούς, στο πλαίσιο της ολοένα και εντεινόμενης φασιστικοποίησης της ζωής.

Με αφορμή, λοιπόν, την πορεία της δίκης, ανοίγει μια σειρά από ζητήματα, που έχει σημασία να τα κοιτάζουμε κάτω από ένα συνολικότερο πρίσμα. Και, πολύ περισσότερο, έχει σημασία να αναγνωρίζεται αυτό ακριβώς που έχουν να αντιπαλέψουν οι λαοί αλλά και ο δικός μας πιο ιδιαίτερα. Αυτή η αναγκαιότητα βάζει από μόνη της τους όρους με τους οποίους πρέπει να αναπτυχθεί η πάλη και αναδεικνύει τους στόχους που αυτή πρέπει να έχει. Είναι, για παράδειγμα, καθοριστικής σημασίας το να αντιμετωπίζονται τα ζητήματα αυτά ως ζητήματα που αφορούν το σύνολο του λαού κι όχι περιχαρακώνοντάς τα στο επίπεδο μιας συλλογικότητας. Η επίθεση στα μέλη του ΠΑΜΕ δεν ήταν επίθεση μόνο σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή συλλογικότητα, όπως δεν ήταν και δεν θα είναι κάθε άλλη αντίστοιχη επίθεση. Παρά το γεγονός ότι στο στόχαστρο μπήκε ένα πολιτικό κόμμα με συγκεκριμένες πολιτικές αναφορές και δράση στην περιοχή, είναι μια επίθεση που δείχνει προθέσεις και ευσεβείς πόθους από την πλευρά της πιο μαύρης έκφρασης του συστήματος και απέναντι σε μια τέτοια πραγματικότητα βρίσκεται το σύνολο του λαού και των εργαζόμενων.

Για τους λόγους, τους στόχους αλλά και για το θρασύδειλο τρόπο που χτυπάει η Χρυσή Αυγή χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του προέδρου  του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής κ. Σωτήρη Πουλικόγιαννη στη χθεσινή του κατάθεση. Να υπενθυμίσουμε ότι ο ίδιος από το χτύπημα που δέχτηκε κινδύνευσε σοβαρά:

«Η Χρυσή Αυγή κάνει κουμάντο εδώ στο λιμάνι. Εσείς τελειώσατε», ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησαν οι επικεφαλής, μαζί με φωνές. «Οταν βγήκαν από το στενάκι, άρχισαν να φωνάζουν, ένας - δυο ρωτούσαν "πού είναι ο Πουλικόγιαννης;" (...) Βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι. Στη μια πλευρά ήταν, άλλωστε, οι σκαλωσιές για την αφισοκόλληση. Προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Πλησίασα (...) Ηταν οι Πανταζής, Χατζηδάκης μπροστά μπροστά, φαινόταν ότι ήταν αυτοί που διευθύνουν τα πράγματα. Τον Χατζηδάκη τον ήξερα γιατί είχε δουλέψει στη Ζώνη. Είχαμε, μάλιστα, κάνει παρέμβαση κάποτε γιατί ήταν ανασφάλιστος και απλήρωτος. Ηξερα από τη Ζώνη και τον Αντωνακόπουλο, που ήταν στο τάγμα εφόδου. Ο Πανταζής ήταν γνωστός στο Πέραμα, ήξερα ποιος είναι, απλώς δεν είχα σχέσεις. Είχε ένα μαγαζί (...) Είχε μαθευτεί ότι διατηρούσε σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή.

"Τι με κοιτάς, εσύ, κατέβασε τα μάτια", είπε σε κάποιον πίσω μου ο Χατζηδάκης. "Τώρα θα δεις". Αυτό ήταν το σινιάλο, ήταν ολοφάνερο ότι ήταν το σύνθημά τους. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, δεχθήκαμε επίθεση. Δεν μπόρεσα να δω ποιος χτύπησε. Ευτυχώς δεν με πέτυχε το μεταλλικό αντικείμενο, τώρα δεν θα μιλούσαμε εδώ... Εχασα τις αισθήσεις μου, έπεσαν κάποιοι επάνω μου, να με προστατέψουν. Είχαμε συνολικά εννιά τραυματίες. Μεταφερθήκαμε όλοι στο "Θριάσιο". Το πιο ανατριχιαστικό χτύπημα ήταν αυτό σε χέρι κάποιου, η νοσοκόμα αργότερα διαπερνούσε με όλο της το δάχτυλο το τραύμα. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν ο άνθρωπος αυτός δεν είχε σηκώσει το χέρι του να προστατευτεί, και έτρωγε το καρφί στο μάτι... Φαινόταν ότι όλοι είχαν το ρόλο τους. Οι πιτσιρικάδες έριξαν αρχικά τις πέτρες, και μετά ήρθαν τα ρόπαλα (...)».

«Λειτούργησαν κατ' εντολή μεγαλοεργολάβων μέσα από τη Ζώνη. Πάρα πολλά χρόνια, οι μεγαλοεργολάβοι, οι εργοδότες δηλαδή, προσπαθούν να λειτουργήσουν τη Ζώνη μονοπωλιακά, να βγάλουν τους συνδικαλιστές από τη μέση, το έχουν πει επανειλημμένως... Θέλουν σωματείο που να το κάνουν ό,τι θέλουν, να μην υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, να μη γίνονται απεργίες, να μην υπάρχει υγιεινή και ασφάλεια. Μιλάμε για τεράστια ποσά που παίζονται εκεί, μια μέση δουλειά είναι της τάξεως του εκατομμυρίου...».

«Ξεκίνησαν το 2008 βιομηχανία μηνύσεων, το 2012 μπήκε στο παιχνίδι η Χρυσή Αυγή»

«είμαι επικεφαλής τάγματος εφόδου και με στέλνει ο Λαγός, θέλει να συναντηθείτε. Εγώ δεν έχω σχέση με τον Λαγό, απαντώ (...) Εναν χρόνο μετά, 8 Αυγούστου του 2013, 12 το μεσημέρι, δεν υπάρχει ψυχή στο Πέραμα, στην καντίνα, ήρθαν οι Λαγός, Παναγιώταρος, Μίχος, με 40 - 50 φουσκωτούς και 15 εργαζόμενους, και έκαναν συνάντηση, την οποία πρόβαλαν στο site της Χρυσής Αυγής. "Οι λακέδες, το απόστημα του ΠΑΜΕ θα σβήσει", είπε ο Λαγός. Αργότερα μάθαμε ότι οι δεκαπέντε που ήταν εκεί ήθελαν να κάνουν σωματείο».

«Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση γιατί είναι ναζί (...) Το λέει η Χρυσή Αυγή ότι είναι η συνέχεια των ηττημένων του '45. Ποιοι ήταν οι ηττημένοι του '45; Οι ναζί. Είναι το σύνθημά τους, "Αίμα - Τιμή - Χρυσή Αυγή"»

 Αναφέρθηκε, επίσης, στη στρατιωτική εκπαίδευση των χρυσαυγιτών: «Αυτά που έχουμε δει και στην τηλεόραση. Βάφονται με φούμο, κάνουν γυμνάσια, με όπλα, στη Νέδα και αλλού. Σαν ειδικές δυνάμεις»

Μίλησε, επίσης, για κοινά χαρακτηριστικά της δολοφονικής επίθεσης με τους Αιγύπτιους αλιεργάτες και άλλες επιθέσεις: «Κατέβασα και διάβασα τις 15 καταδικαστικές αποφάσεις που βρήκα στο ίντερνετ. Μου έκαναν εντύπωση οι ομοιότητες των χτυπημάτων. Και στο "Αντίπνοια". Λειτουργούν σαν ειδικές δυνάμεις, χτυπάνε με σχέδιο, εκπαίδευση, σε ελάχιστη ώρα φεύγουν. Και βέβαια το χτύπημα στον Π. Φύσσα, που έγινε στη γειτονιά μας».

«Η ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού είναι υπέρ της αστικής τάξης, όχι συνολικά του λαού»

πηγές:
Προλεταριακή Σημαία & Ριζοσπάστης