Ατύχημα;

Ο απολογισμός από το χτεσινό σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Άδενδρο Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, είναι: δύο νεκροί, τρεις σοβαρά τραυματίες, τέσσερις ελαφρά τραυματίες. Τραγικές εικόνες και καταστάσεις, σχετικά άγνωστες στη χώρα μας σε συνδυασμό με ανεύθυνες ανακοινώσεις αρχών και ακόμη πιο ανεύθυνη, που αγγίζει τη γελοιότητα σε επικίνδυνο βαθμό (βλ. ΣΚΑΙ χθες βράδυ), με λανθασμένα στοιχεία για τον αριθμό των θυμάτων, με φωτογραφικές ανακοινώσεις νεκρών πριν καν ενημερωθούν οι συγγενείς κ.λπ.

Κάποιοι θα… “αναζητήσουν ευθύνες” θα μιλήσουν για την κακιά στιγμή και το κακό το ριζικό μας, για λάθη κάποιων εργαζόμενων και όλα τα γνωστά αποποίησης ευθύνης από κυβερνήσεις και κράτος.

Το τρένο θεωρείται από τα πιο ασφαλή μέσα μεταφοράς, ένα σύγχρονο μεταφορικό μέσο που έπαιζε και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεταφορά ανθρώπων και εμπορευμάτων σε όλο τον αναπτυγμένο "δυτικό" κόσμο, και όχι μόνο. Στη χώρα μας, ποτέ δε μπόρεσε να αναπτυχθεί, δεν το επέτρεψαν -για ευνόητους λόγους- κύρια οι πολυεθνικές του αυτοκινήτου παρά τους κατά καιρούς σχεδιασμούς της ντόπιας αστικής τάξης, με αποτέλεσμα μεγάλα τμήματα της χώρας να μην το έχουν δει ποτέ. Το δίκτυο απαρχαιωμένο (ειδικά της Πελοπονήσου ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία), εργασίες εκσυγχρονισμού του δε γίνονται εδώ και χρόνια, ενώ τα τελευταία μνημονιακά γίνανε βήματα προς τα πίσω, με τη διακοπή πολλών δρομολογίων αλλά και της κατάργησης της σιδηροδρομικής σύνδεσης με τη  Πελοπόννησο, αντί της αντικατάστασής της! (Βέβαια εδώ να σημειώσουμε ότι αργά αλλά σταθερά αναπτύσεται ο ...Προαστιακός της Αττικής, να δούμε αυτόν ποιος θα τον αγοράσει χάρη του ανταγωνισμού που θα φέρει ανάπτυξη και φτήνια, όπως για παράδειγμα στις τηλεπικοινωνίες).

Ο παλιός ΟΣΕ αν κάποτε είχε στοιχεία φτηνής εξυπηρέτησης του εργαζόμενου λαού που τον χρησιμοποιούσε κατά κύριο λόγο πλέον και αυτά έχουν πάει σε ...πολύ δεύτερη μοίρα. Η συστηματική απαξίωσή του από τις κυβερνήσεις οδήγησε στο επόμενο βήμα-στόχο (την ιδιωτικοποίηση), πουλώντας τον φτηνά -πολύ φτηνά!- σε ένα ιταλικό μονοπώλιο. Αρχίζουμε πλέον να δρέπουμε τους καρπούς μιας πορείας που δεν ενδιαφέρεται για την ασφαλή μεταφορά των ανθρώπων, που δεν ενδιαφέρεται για την ασφάλεια των εργαζόμενων στην εταιρεία, αλλά για τα κέρδη των ιδιοκτητών και ανεξάρτητα ιδιοκτησιακού καθεστώτος (δημόσιο ή ιδιωτικό). Χρησιμοποίησαν προπαγανδιστικά τις αρνητικές καταστάσεις που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει για να περάσουν οι απολύσεις, η απαξίωση, το ξεπούλημα. Για να πείσουν ότι η ιδιωτικοποίηση ήταν και είναι το φάρμακο γι' αυτές τις καταστάσεις

Μόνο που και η ιδιωτικοποίηση, ως μέσο κατάργησης δικαιωμάτων και κατακτήσεων πέρα από τη κερδοφορία του κεφαλαίου, είναι ήδη εδώ κι έχει αρχίσει να μας δείχνει τα δόντια της. Όπως και η γενικότερη επίθεση σε ότι αφορά τη ζωή μας. Ακρίβεια για το επιβατικό κοινό, εργασιακές σχέσεις θανάτου για τους εργαζόμενους.

Κι είναι στα δικά μας χέρια αν θα μείνουμε απαθείς για να μας δαγκώσει αυτή η επίθεση ή θα αντιδράσουμε συλλογικά, χτυπώντας τη ρίζα του προβλήματος, όχι για να διεκδικήσουμε ένα άλλο ιδιοκτησιακό καθεστώς (κάτι σαν την ...ΕΡΤ δηλαδή) αλλά αυτά που πραγματικά δικαιούμαστε.