Ήταν η πρώτη φορά στο νοσοκομείο ΚΑΤ που οι εργολαβικοί εργαζόμενοι, με παρακίνηση των απολυμένων καθαριστριών, συζητούσαν κατά ομάδες για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και για το γεγονός ότι όλοι οι υπεύθυνοι (διοίκηση και αρμόδιες υπηρεσίες) γνωρίζουν τις παρανομίες του εργολάβου αλλά συνεχίζουν να ανανεώνουν τη σύμβασή του. Οι καθαρίστριες καλούσαν για συμπαράσταση τους εργαζόμενους την ημέρα που εκδικάζεται η αγωγή εναντίον του εργολάβου, που έχει καταθέσει η μία καθαρίστρια για την παράνομη και καταχρηστική απόλυσή της καθώς και για χρωστούμενα δεδουλευμένα. Έγινε φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν πιστεύουν πλέον τις υποσχέσεις του υπουργείου σε σχέση με την απευθείας πρόσληψη των καθαριστριών από τα νοσοκομεία με ατομικές συμβάσεις. Πέραν του ότι δεν έχει προχωρήσει η διαδικασία σε πολλά νοσοκομεία, δεν ελπίζουν σε αυτό, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα προσληφθούν οι ίδιοι, καθώς και ότι οι συμβάσεις θα είναι ορισμένου χρόνου.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η οργή ξεχειλίζει. Για το ότι δεν ξεσηκώνονται οι εργαζόμενοι φταίει η έλλειψη οργάνωσης και σωματειακής υποστήριξης. Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους αποκτούν άλλο χαρακτήρα όταν γίνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και όχι από κόσμο εκτός αυτών. Η διαφορετική ταξική συνείδηση είναι αυτή που αλλάζει τον τρόπο προσέγγισης, με αποτέλεσμα οι πρωτοπόροι να γίνονται παράδειγμα προς μίμηση για το πώς αντιστέκεται κάποιος στην εργασιακή εκμετάλλευση και πώς σπάει την τρομοκρατία του εργοδότη. Η συμβολή της Ταξικής Πορείας στην κατεύθυνση αυτή ήταν σημαντική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου