Μετά το δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ, η κυβέρνηση Πλαστήρα Βενιζέλου κυρώνει νόμο ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και το 1953 επί Παπάγου έρχεται η πρώτη ελληνοαμερικάνικη συμφωνία για τις βάσεις. Από τότε έχει μπει πολύ νερό στο αυλάκι των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστών. Έτσι, μετράμε τώρα 800 αμερικάνικες βάσεις σε 80 χώρες στον κόσμο.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε για τα πολλά παραδείγματα χωρών και πόλεων που έχουν βάσεις, Οκινάουα, Κόσοβο (που είναι και η μεγαλύτερη) για να περιγράψουμε τη φρικαλεότητα αυτή, όμως δυστυχώς εδώ είμαστε ''επαρκείς'', αφού έχουμε Και βάσεις όχι αμελητέες Και επικίνδυνη γεωστρατηγική θέση Και μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο.
Αρχίζοντας, έχει σημασία να τονιστεί ότι όταν μιλάμε για το καθεστώς των βάσεων στη χώρα μας, μιλάμε πλέον για μια ΝΕΑ ΦΑΣΗ. Πρέπει να γίνει συνείδηση η κρισιμότητα της περιόδου. Είχαμε τη χώρα ορμητήριο, είχαμε την ΕΜΠΛΟΚΗ στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, τώρα έχουμε την ΕΝΕΡΓΗ συμμετοχή. Μια αναβάθμιση του ρόλου της χώρας στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, σε συνθήκες ρευστότητας, παρόξυνσης των ανταγωνισμών (δασμοί, πυρηνικές απειλές εκατέρωθεν, G7, στρατιωτικοί εξοπλισμοί κλπ) και που οι διάφορες αστικές τάξεις και τα αντιδραστικά καθεστώτα είναι σε ετοιμότητα για να ικανοποιήσουν τις πιο μαύρες επιδιώξεις τους.
Τι έχει συμβεί στη χώρα μας; Εδώ όλο το πολιτικό προσωπικό, από ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι κλπ ομονοούν σε δυο βασικά δόγματα. Το “ανήκουμεν εις τη Δύση” και την αξιοποίηση της θέσης της χώρας. Η ελληνική αστική τάξη (και κάθε κυβέρνηση που την υπηρετεί) αντιλαμβάνεται ότι αναπαράγοντας και βαθαίνοντας το πλαίσιο της εξάρτησης στους ιμπεριαλιστές και δη στους αμερικάνους προστάτες της, πρώτα πρώτα ενισχύεται απέναντι στην εργατική τάξη και τον εχθρό λαό, κάνοντας την κρίση ευκαιρία. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να δει ότι πλέον μιλάμε για μια χώρα φτωχών, όπου η επίθεση στον πυρήνα των εργασιακών δικαιωμάτων, τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες είναι η φρικτή πραγματικότητα. Παράλληλα, υπηρετεί έτσι τις βλέψεις και τις φιλοδοξίες της στην περιοχή, αφού με την στήριξη Ε.Ε. και ΗΠΑ διεκδικεί ΑΟΖ, ρόλο στις επενδύσεις και στα κοιτάσματα, το ρόλο ενός ενεργειακού διαμετακομιστικού κέντρου και φυσικά τον σταθερό πυλώνα των αμερικάνικων συμφερόντων. Ποντάρει στις κακές σχέσεις δυτικών - Τουρκίας, με βάση τις πιέσεις που δέχεται η τελευταία στο κουρδικό και στην οικονομία, και δηλώνει πρώτη και παρούσα (ξανά σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό) να είναι το αγκωνάρι των φονικών σχεδίων τους.
Όλα αυτά πηγάζουν από την αμερικάνικη φιλοπόλεμη πολιτική, που θέλει τον γεωπολιτικό έλεγχο αυτής της (μεγάλης στρατηγικής - στρατιωτικής σημασίας) περιοχής. Που στηρίζεται στην αναβάθμιση του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ και φυσικά της χώρας μας, μετατρέποντάς την σε πολεμικό ορμητήριο. Εδώ κολλάνε και οι συμμαχίες και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου.
Έτσι εξηγείται το άπλωμα των βάσεων σε ολάκερη τη χώρα, από τον Έβρο στην Κρήτη και από τη Λάρισα στη Σύρο. Από τον περασμένο Οκτώβριο, όταν συναντήθηκε ο Τσίπρας με τον Τραμπ που μάθαμε και επίσημα για την επέκταση της βάσης της Σούδας, έχουν γίνει και γραφτεί πολλά.
Στην Αλεξανδρούπολη, δίπλα στην κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου αερίου, φτιάχνεται βάση συναρμολόγησης στρατιωτικών ελικοπτέρων. Στη Σύρο έχουμε την αγορά ναυπηγείου, αναβαθμίζεται η βάση στην Ανδραβίδα, έχουμε κατασκοπευτικά drones στη Λάρισα (οι πτήσεις ξεκίνησαν μια μέρα πριν το βομβαρδισμό των δυτικών στη Συρία), δρομολογείται η μεταφορά πυρηνικών στον Άραξο και φυσικά την αναβάθμιση της βάσης - διαμάντι της Σούδας, όπως την αναφέρουν Πάιατ και ντόπιοι συστημικοί απολογητές. Σε όλα αυτά αν προσθέσει κανείς την μόνιμη παρουσία της νατοϊκής αρμάδας στο αιγαίο, την αγορά Φ16 -προπομπό πιο ενεργής συμμετοχής στις νατοϊκές επιχειρήσεις- γίνεται φανερό ότι η οξυμένη αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστών, φέρνει σε μια νέα φάση το καθεστώς των βάσεων και τις απαιτήσεις των αμερικανοΝΑΤΟϊκών.
Ιδιαίτερα για τη βάση της Σούδας, γίνεται ιδιαίτερη μνεία από διάφορα στελέχη εντός και εκτός.
Και όχι άδικα δυστυχώς, αφού γίνεται ολοένα και πιο σημαντική στα αμερικανικά σχέδια. Ήδη στις τεράστιες εγκαταστάσεις στο Ακρωτήρι, λειτουργούν κατασκοπευτικά ραντάρ, γίνονται βολές Πάτριοτ (το μόνο μέρος στην Ευρώπη που επιτρέπονται), υπάρχει αεροπορική βάση, λειτουργεί η προβλήτα κ14 και προστέθηκε και η κ15, λειτουργεί το ΚΕΝΑΠ που εκπαιδεύονται νατοϊκοί κομάντο, ενώ πρόσφατα αναφέρθηκαν η άφιξη βατραχανθρώπων (ελίτ των ειδικών δυνάμεων σε συνεργασία με CΙΑ) και ανέγερση και άλλης αποθήκης ανεφοδιασμού (εδώ κάποιος εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί αν τα πυρηνικά είναι εκτός εξίσωσης άραγε;). Η σημειολογία της άφιξης Τραμπ έστω και για λίγο, και η συχνότατη παρουσία πυρηνοκίνητων αεροπλανοφόρων εκτός από τις άμεσες συνέπειες, δείχνουν την τάση των πραγμάτων. Αντιλαμβανόμαστε ότι το καθεστώς των βάσεων και της πολύμορφης εξάρτησης δεν έχει μόνο το στρατιωτικό σκέλος. Το σύνθημα ''οι βάσεις φέρνουν χούντες και πολέμους'', συμπυκνώνει το ρόλο των αμερικανών και στο πολιτικό καθεστώς, θυμίζοντας ποιος είναι το αφεντικό στη χώρα. Όλα αυτά σημαίνουν συγκεκριμένα καθήκοντα για αυτούς που αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν θαμπώνονται από τις ''εύκολες'' λύσεις και τα εικονικά κινήματα.
Οι κίνδυνοι για τη νεολαία και τον κόσμο της δουλειάς είναι μεγάλοι. Το βάθεμα της εμπλοκής στα πολεμικά σχέδια, η μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη βάση μας φέρνουν μπροστά στις χειρότερες των εξελίξεων. Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, θα κληθούν να θυσιαστούν στο βωμό των κερδών, των ανταγωνισμών, του κεφάλαιου. Έτσι και αλλιώς, οι διάφοροι Μαρινάκηδες, Κοπελούζοι και Μελισσανίδηδες και οι γόνοι τους έχουν έτοιμα τα εισιτήρια για έξω, με τις περιουσίες τους να βρίσκονται ήδη εκεί στους φορολογικούς παραδείσους και στην ασφάλεια των λιμανιών του Σίτυ.
Όσο για τις άμεσες συνέπειες, δυστυχώς ούτε αμελητέες είναι και ήδη βαραίνουν πολύπλευρα ιδιαίτερα τους ντόπιους. Όσο αφορά τις επιπτώσεις στην υγεία, ο καρκίνος των βάσεων, τα αυξημένα ποσοστά θυρεοειδή κλπ δεν αμφισβητείται, με τις όποιες μελέτες επί του θέματος, όταν γίνονται, να κρύβονται επιμελώς. ΄Οπως και η μόλυνση των υδάτων από τις συνεχείς ρίψεις βολών, τον ερχομό πυρηνοκίνητων τερατόπλοιων, του αέρα από τις υπερπτήσεις, που καθημερινά οι κάτοικοι του ακρωτηρίου ιδιαίτερα, έχουν πάνω από τα κεφάλια τους. Φυσικά οι διάφοροι οικολόγοι εδώ δεν έχουν κάτι να πουν, πέρα από τα οφέλη της ανακύκλωσης. Ιδιαίτερο κομμάτι είναι και η εντονότερη παρουσία των ράμπο στο κέντρο της πόλης, με πρόσφατα τα παραδείγματα του ξυλοφορτώματος ενός συμπολίτη μας, την αρπαγή και διάλυση ενός ταξί παλαιότερα κλπ. Εδώ να τονίσουμε ότι ισχύει το καθεστώς ετεροδικίας, οπότε έχουν και την ανάλογη προστασία στις χυδαίες πράξεις τους. Όλη αυτή η αποθράσυνση αβαντάρεται παράλληλα από τα ντόπια αφεντικά και δημαρχαίους, οι οποίοι στοιχίζονται και αυτοί πρόθυμα στις επιταγές της αστικής τάξης, καλωσορίζοντας τους φονιάδες στην πόλη και χειροκροτώντας τα βαψίματα σχολείων, καθαρισμούς παραλιών προκειμένου να εξωραΐσουν το ρόλο τους.
Τι γίνεται από τη μεριά των λαϊκών δυνάμεων; Σίγουρα οι αρνητικοί συσχετισμοί και η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης, η ήττα του εργατικού-επαναστατικού κινήματος έχουν επιδράσει και στο αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Καθοριστικό ρόλο όμως έχει παίξει και η ρεφορμιστική αριστερά, που υποκλίνεται στους συσχετισμούς και την ''παντοκρατορία'' του συστήματος. Η αναγκαία αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική πάλη για αυτούς είναι είτε επετειακού χαρακτήρα (ΚΚΕ), είτε συμπλήρωμα των μουσικών τους φεστιβάλ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ).
Παρόλα αυτά, η Πρωτοβουλία Αντίστασης, έχοντας τελείως διαφορετική λογική, αυτή της κοινής δράσης πάνω στις αιχμές που αναδεικνύονται κάθε φορά, καταδείχνοντας στο χανιώτικο λαό τον βρώμικο ρόλο της βάσης, την επικίνδυνη εμπλοκή και τους κινδύνους από τη συνεχή επέκταση. Μπορεί μαζικές κινητοποιήσεις να μην καταφέρθηκαν, όμως αφυπνίστηκαν και εκφράστηκαν τα αντιβασικά αισθήματα στην πόλη όλο το προηγούμενο διάστημα και είχαμε συμβολή στο να εκφραστεί η οργή και οι φωνές εναντίωσης στον ελλιμενισμό των τερατόπλοιων, όσο και στους τραμπουκισμούς των αμερικανοΝΑΤΟϊκών. Οι διάφορες εκδηλώσεις επί του θέματος, η συγκρότηση από μεριάς μας των οργανώσεων, συλλογικοτήτων, αγωνιστών ενάντια στις βάσεις (για όσο μπόρεσε να δώσει πράγματα στο δρόμο) ήταν κατακτήσεις σημαντικές.
Πιστεύουμε ότι ο αντιβασικός, αντιπολεμικός, αντιιμπεριαλιστικός αγώνας έχει μεγάλη σημασία τόσο στην άμεση πάλη για το μεροκάματο και τα δικαιώματα, όσο και για την προοπτική της λαϊκής πάλης. Είναι λειψός και αναποτελεσματικός ο αγώνας του κόσμου της δουλειάς αν δεν βάλει στο στόχαστρο την πολιτική που μας γεμίζει βάσεις και μας μπλέκει στον πόλεμο, την πολιτική βαθέματος στα δεσμά της εξάρτησης. Προωθείται το κλίμα του εθνικισμού και της τουρκοφαγίας. Τραυματίζονται οι καλές σχέσεις μας με τους γύρω λαούς όταν από εδώ εφορμά ο θάνατος, όταν συνάπτονται σχέσεις με το λαομίσητο Ισραήλ και τη χούντα της Αιγύπτου. Τα καραβάνια των προσφύγων είναι ένα πρώτο σημάδι αυτής της φρίκης και η βάση της Σούδας έχει παίξει σημαντικό ρόλο.
Ο λαός μας και οι λαοί των γύρω περιοχών ζουν ήδη τη φρικαλεότητα του καπιταλισμού ιμπεριαλισμού και οι εξελίξεις είναι ακόμα δυσμενέστερες. Η πραγματικότητα δεν μασκαρεύεται ούτε κρύβεται. Τα σενάρια ενός γενικευμένου πολέμου έχουν βγει ξανά στον αφρό. Όμως για όσους ενδιαφέρονται να υπηρετήσουν τη λαϊκή υπόθεση, προϋπόθεση είναι η ανάγνωση της πραγματικότητας όπως αυτή έχει και η άντληση της επαναστατικής αισιοδοξίας από τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, που δόθηκαν και δίνονται, από την προοπτική της εργατικής τάξης και των μαζών. Να υπερασπίσουμε την ειρήνη, να εκφράσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη στους γύρω λαούς με το εκ νέου δυνάμωμα του αντιβασικού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Να αντισταθούμε στη μετατροπή του τόπου μας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Το ξεπέταγμα των βάσεων, ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς της εξάρτησης, είναι υπόθεση της μαζικής λαϊκής πάλης και μόνο. Εν όψει ΔΕΘ, με τιμώμενη χώρα την πιο φονική δύναμη του πλανήτη, πρέπει ξανά να ακουστούν τα συνθήματα ''Ανεπιθύμητοι οι φονιάδες των λαών'', '' Έξω οι βάσεις του θανάτου'', ''Ζήτω η ειρήνη και η φιλία των λαών''!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου