Και δεν έχουμε δει τίποτε ακόμη. Γιατί, προφανώς, δεν έχει φανεί το βάθος του τιμήματος που θα πληρώσουν οι λαοί της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, από τέτοιες ολέθριες επιλογές όπου οι πολεμοκάπηλοι ιμπεριαλιστές πιάνουν από το σβέρκο εξαρτημένες και υποταγμένες κυβερνήσεις, δήθεν για να τους εξασφαλίσουν την ειρήνη και τη …σταθερότητα.
Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση Τσίπρα παρουσιάζει το μαύρο άσπρο και καμώνεται πως ύψωσε περήφανα το ανάστημά της και δεν επέτρεψε στους Ρώσους να αναμιγνύονται στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Σιγά μην πούμε και μπράβο. Άλλωστε, αν και όσο παρεμβαίνουν οι Ρώσοι, το κάνουν στο όποιο περιθώριο(πολιτικό, οικονομικό) έχει αφήσει ένας ολόκληρος εσμός από τους υπόλοιπους δυτικούς και κινέζους ιμπεριαλιστές.
“Αγρίεψε” η “αριστερή” κυβέρνηση που ακολουθεί γνήσια “ανεξάρτητη” πολιτική; Όχι βέβαια. Έστειλε ένα ακόμη μήνυμα υποταγής προς τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Δύσης ότι είναι 100% πρόθυμη να πάει με τα νερά τους. Οι αποδέκτες είναι οι ίδιοι μ” αυτούς του μηνύματος που έστειλε η κυβέρνηση Τσίπρα με την αποδοχή της συμφωνίας με την πΓΔΜ υπό ΝΑΤΟϊκή και γερμανική καθοδήγηση. Όπως είναι οι ίδιοι αποδέκτες του μηνύματος που έστειλε επίσης η κυβέρνηση Τσίπρα που συμφώνησε χωρίς δεύτερες κουβέντες με τη Γερμανία και τους υπόλοιπους της ΕΕ, με μια άγρια και δολοφονική αντιμεταναστευτική πολιτική.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όλες αυτές τις υπηρεσίες που προσφέρει προς τους ιμπεριαλιστές και να αποκτήσει μικροκομματικά προσωρινά οφέλη από τη ζωτική ανάγκη των ΗΠΑ και της ΕΕ να παρουσιάσουν “επιτυχίες”. Έχουν ανάγκη οι ιμπεριαλιστές, ο καθένας για τα ιδιαίτερα συμφέροντά του, να “ωραιοποιούν” την κατάσταση στην Ελλάδα που μόλις πριν ένα χρόνο ήταν “μαύρη τρύπα”, για να προωθήσουν τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Μη νομίσει βέβαια κανείς ότι το δούναι και λαβείν μεταξύ ιμπεριαλιστών-κυβέρνησης είναι αμφίδρομο. Και ας πασχίζει η κυβέρνηση να πείσει ότι ακολουθεί μια συνεπή και ισορροπημένη πολιτική για να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και τη δυστυχία. Η πραγματική σχέση είναι ότι η κυβέρνηση ξεπουλάει -χαρίζει- εξανεμίζει τον πλούτο που συσσώρευσε η άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και του λαού και “παίρνει” πίσω αόριστες, θολές και κυρίως προσωρινές “δημιουργικές ασάφειες” προκειμένου να κάνει τακτικισμούς και να καλλιεργεί φρούδες ελπίδες για μια μελλοντική υποτιθέμενη ελάφρυνση του λαού, της εργατικής τάξης, των ανέργων, των εξαθλιωμένων.
Η κυβέρνηση Τσίπρα ακολουθεί μια τόσο “ισορροπημένη” και “σωστή” πολιτική ασφάλειας και σταθερότητας, που ενώ υποτίθεται ότι “κλείνει” μέτωπα κατ” επιταγή των ΗΠΑ κάνει πως δε βλέπει τα σύννεφα και τους κινδύνους που εμφανίζονται στον ορίζοντα από την όξυνση της αντιπαράθεσης με την Τουρκία, από τη θυσία της παραδοσιακής ελληνοαραβικής φιλίας για χάρη του Ισραήλ, από την ψυχρότητα στις σχέσεις με την Σερβία και τη Βουλγαρία. Και δεν έφταναν όλα αυτά, άνοιξαν και κόντρες με τους Ρώσους, με δεδομένη και την ιδιαίτερη σχέση που αυτοί έχουν με την Κύπρο, με την πΓΔΜ, με τη Σερβία κ.λπ.
Όλα τα κυβερνητικά στελέχη βομβαρδίζουν με παχιά λόγια και καμαρώνουν σαν φουσκωμένα παγόνια ενώ στην πραγματικότητα κάνουν το αντίθετο απ” αυτό που διακηρύσσουν. Στην πραγματικότητα ανατρέπουν και εγκαταλείπουν κάποιες τελευταίες ισορροπίες που για τους ιμπεριαλιστές ήταν αγκάθια και πορεύονται τελείως μονόπαντα και μονόπλευρα.
Και όπως είπαμε στην αρχή, ακόμα δεν είδαμε τίποτα. Όλες αυτές οι επιλογές του τελευταίου ιδιαίτερα δίχρονου, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να φτιάξει στηρίγματα και ερείσματα ώστε να εξελιχθεί σε πυλώνα στήριξης του συστήματος με διάρκεια και συνέχεια, δεν έχουν δείξει ακόμα τα δόντια τους στο σύνολό τους για να φανούν οι συνέπειες. Για όσους θεωρούν ότι κινδυνολογούμε, ας σταθούν στην δήλωση του Χαν. Βέβαια υπάρχει αρκετό δείγμα ώστε ο λαός με τους αγώνες του και τις αντιστάσεις του να δείξει την πραγματική του διάθεση και να μην περιμένει γκάλοπ, εκλογές και δημοψηφίσματα, που άλλωστε δεν περνάνε από το χέρι του να τα επιβάλλει. Άλλα πράγματα περνάνε από το χέρι του, που όσο καθυστερεί τόσο οι συνθήκες επιδεινώνονται.
Με ένα λαό παροπλισμένο, με μια αντιπολίτευση ουσιαστικά αμήχανη, αιφνιδιασμένη από τη ΝΔ μέχρι το ΚΙΝΑΛ και με μια Αριστερά που απλώς παίζει το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας καταφέρνει μέχρι στιγμής και μένει κυρίαρχος του αστικού παιχνιδιού. Την ίδια στιγμή όλο το πολιτικό σκηνικό γέρνει προς τα δεξιά και ξανά προς δεξιά. Τόσο πολύ που πρώτα και κύρια η ΝΔ επιδιώκει να αναπροσαρμοστεί σε μια ακόμη πιο σκληρή εκδοχή δεξιάς. Εξέλιξη που δημιουργεί αντιφάσεις στις ανάγκες ευθυγράμμισής της με τη Δύση. Γιατί, σ” αυτή τη φάση, το ιμπεριαλιστικό συμφέρον από τακτικής άποψης, δεν βολεύεται με τους “πατριωτικούς” και “εθνικούς” τόνους των υποτελών, αλλά επιζητεί οσφυοκάμπτες και πρόθυμους. Ιδιαίτερα σε περιοχές όπως οι δικές μας που είναι πρώτης γραμμής από άποψη ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος. Φυσικά το τελευταίο που θα έπρεπε να ενδιαφέρει το λαό είναι το αν και πότε θα στηθούν οι κάλπες. Άλλωστε, από ό,τι φαίνεται θα υπάρχει υπερπροσφορά καλπών μέσα στο 2019 και ίσως επισπευσθεί η περίοδος των “εκπτώσεων” και μέσα στο 2018. Τίποτα δεν αποκλείεται έτσι όπως έχει φουρτουνιάσει και ζαλιστεί το μυαλό του Τσίπρα και των υπολοίπων.
Ωστόσο μας κάνει εντύπωση που λέγεται ότι ο Τσίπρας σκέφτεται ακόμη και το ενδεχόμενο να βάλει όλες τις κάλπες μαζί. Ενώ δεν μας κάνουν εντύπωση όλα αυτά τα εκλογικίστικα τερτίπια που σκέφτονται, προκειμένου να εκτονώσουν και να διαχειριστούν τη λαϊκή οργή και τον θυμό.
Ο μόνος τρόπος που τα ασαφή και θολά δεδομένα μπορούν να ξεκαθαρίσουν και να αναδείξουν τις πραγματικές τους διαστάσεις είναι να φυσήξει άνεμος κινήματος και πάλης. Και ενώ υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος και ο καιρός μυρίζει συχνά-πυκνά βροχή, λείπει ο υποκειμενικός παράγοντας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Το ΚΚΕ(μ-λ), η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΑΣ, μαζί με όλες εκείνες τις δυνάμεις που προσφέρονται και επιδιώκουν την ενεργοποίηση του υποκειμενικού παράγοντα, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της αντίστασης και της διεκδίκησης. Μόνο έτσι θα αρχίσουν να κερδίζονται έστω λίγα από τα χαμένα, χωρίς αναμονές για ψεύτικες υποσχέσεις που ακόμα και αν υλοποιηθούν για μικροκομματικούς λόγους, θα παρθούν πίσω στο πολλαπλάσιο με τους πολλούς τρόπους που έχει το σύστημα να μανιπουλάρει το λαό που είναι παροπλισμένος και στο περιθώριο.
Προλεταριακή Σημαία - http://www.kkeml.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου