Γεια σου Josep:
Όταν διαβάσεις αυτό το γράμμα θα έχεις μάθει αν το Βελγικό δικαστήριο αποφάσισε να σου δώσει άσυλο ή όχι. Πιθανόν να το κάνουν γιατί υπάρχει περισσότερη ελευθερία έκφρασης εκεί αλλά αν δεν το κάνουν να μην έχεις αμφιβολία πως θα οργανώσουμε την απάντηση μας. Ελπίζω να έχουμε μεγαλύτερη δύναμη για να γίνει πιο δυνατή και μαζική και θα προσπαθήσουμε να το οργανώσουμε σε μεγαλύτερη διάρκεια από τις δυνάμεις που έχουμε. Γιατί εμείς ξέρουμε καλά πως η αλληλεγγύη είναι πολλά πράγματα. Αν καταφέρεις όμως να μείνεις τελικά στο Βέλγιο να πιεις ένα ποτό στην υγεία μου και άλλο ένα για κάθε φασίστα που μπορεί αυτό το ποτό να τσακίσει.
Περισσότερο από μια φορά θυμήθηκα την συναυλία μας στην Βαρκελώνη, μακριά πλέον, που μας πήρανε συνέντευξη. Με είχαν ήδη πάει στα δικαστήρια μια φορά και έγραφα τον πολιτικό μου λόγο άλλα ποτέ δεν φανταστήκαμε πως θα πήγαινε τόσο μακριά όλο αυτό. Όχι λόγω της καταπίεσης, αλλά λόγω του επιπέδου που τα ΜΜΕ έδωσαν. Το θετικό ήταν πως πολλοί άνθρωποι επαγρύπνησαν και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πάρουν μέρος στον αγώνα. Οι νέοι που γέμιζαν τις αίθουσες όπου μιλούσαμε είναι το μέλλον και ο λόγος που πρέπει πάντα να ελπίζεις. Κάποτε η μουσική ήταν μια προσωπική ασχολία για εμάς αλλά από τότε που μας άκουσαν ή διάβασαν για εμάς περισσότεροι, πλέον έχουμε τέτοια ευθύνη που μερικές φορές μας έρχεται ίλιγγος όμως δίνει επίσης νόημα σε αυτό που κάνουμε. Αυτός είναι και ο λόγος (και γιατί κάναμε λάθος) που και οι δύο μας διορθώσαμε τα τραγούδια μας από σεξιστικές εκφράσεις που μπορεί να ήταν προσβλητικές. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε ένα καθήκον να αντισταθούμε απέναντι στην καταστολή και να μην παρατήσουμε ποτέ τα επαναστατικά μας μηνύματα που τόσο φοβάται αυτή η δικτατορία.
Εγώ για τους λόγους που ξέρεις και έχω πει δημοσίως αποφάσισα να μην εξοριστώ αν και ξέρω πως υπάρχει δυνατότητα να κάνεις πολύ χρήσιμα πράγματα και να δώσεις μάχες που να αφήσουν παρακαταθήκες. Αλλά επίσης ξέρω πως η ελευθερία μας εξαρτάται πάνω απ' όλα από τους επίμονους αγώνες στους δρόμους. Μπορεί το δικαστήριο του Στρασβούργου να βοηθήσει σε κάποια πράγματα αλλά πάντα θα υπάρχουν εργαλεία για να μας καταπιέζουν. Γι' αυτόν το λόγο η λύση είναι να δώσουμε τέλος στην ρίζα του προβλήματος.
Γι' αυτό με έκαναν χαρούμενο οι κριτικές για τα αποσχιστικά κόμματα στην Ισπανία που έχουν σταματήσει τον μόνο δυνατό τρόπο να κάνουν την καταλανική δημοκρατία πραγματικότητα. Και οι δύο θέλουμε σοσιαλιστικό κράτος και ξέρουμε πως κανείς δεν εγγυάται κανένα δικαίωμα σε μια αστική δημοκρατία αλλά με το να την έχεις σημαίνει πως αποχωρείς από ένα φασιστικό κράτος και θα υπάρχουν καλύτερες συνθήκες για πολιτικές ελευθερίες όπως το να μην μπαίνεις στην φυλακή για μερικά τραγούδια. Αλλά πάνω απ' όλα η ανεξαρτησία θα διευκόλυνε την αποτυχία της αστικής Ισπανίας η οποία θα είχε αποδυναμωθεί από τον λαό της. Γι' αυτό αξίζει να αποχωρίσουμε από εκεί με την αστική δημοκρατία και τους περιορισμούς της και να απαλλαγούμε από την βασιλεία που δεν είναι μικρό πράγμα.
Σε ένα απο τα τραγούδια που ηχογραφήσαμε μαζί πολλά χρόνια πριν είχες πει πως όταν είδες τον Manuel Perez Martinez (στέλεχος του ELN) να χαμογελά μπροστά στην δίκη αυτό σε γέμισε ελπίδα και δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει την καταπίεση. Και εγώ τον είδα να χαμογελά σε αυτή την δίκη όπου τον καταδίκασαν σε ισόβια ποινή για το γεγονός πως ήταν γενικός γραμματέας ενός κομμουνιστικού κόμματος. Ελπίζω πως όπως και εμένα το χαμόγελό του και η καρδιά του θα συνεχίσουν να σε γεμίζουν δύναμη και αλληλεγγύη. Ο πρώην πολιτικός κρατούμενος David Garaboa (μέλος της κομμουνιστικής οργάνωσης PCE(r).) μου είχε πει πως οι άλλοι κρατούμενοι είχαν εκπλαγεί που τον έβλεπαν τόσο συχνά χαρούμενο στην φυλακή. Τους απάντησε πως ήταν λόγω της ευχαρίστησης και της περηφάνιας του για την πίστη στον αγώνα. Όπως το χαμόγελο του Manuel έτσι και αυτό το γεγονός προσπάθησα να το θυμάμαι στις πιο δύσκολες στιγμές. Σίγουρα αυτά τα λόγια θα βοηθήσουν και εσένα.
Τώρα που σου γράφω μου έρχονται αναμνήσεις στο κεφάλι μου που δεν είναι της παρούσης και δεν χρειάζεται να στις θυμίσω. Γιατί πιο πολύ σκέφτομαι το μέλλον που έχουμε να βαδίσουμε που ελπίζω σε αυτό να μοιραστούμε πολλά ακόμα γέλια και μάχες σε αυτόν τον κόσμο. Έχεις ακόμα πολλά λιμάνια να μου δείξεις στην αγαπημένη σου Majorca. Ο Τσε είχε πει στον σύντροφό του σε ένα αποχαιρετιστήριο ποίημα πως αντί για συναίσθημα τίποτα δεν θα μπορούσε να τους ενώσει περισσότερο από την ζωή που έδωσαν για την επανάσταση. Και σου λέω Joseph πως η μεγαλύτερη συντροφικότητα και φιλία μου θα είναι να παλεύω για την ελευθερία σου. Που είναι και η ελευθερία των ανθρώπων και της τάξης μας. Μια μακρινή αγκαλιά αλλά πολύ κοντινή και γεμάτη αντίσταση.
Θα τα πούμε σύντομα.
https://stirixipablohasel.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου