(Αλήθεια! Πιστεύει κανείς ότι...) ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΑ ΚΑΤΑΡΓΗΜΕΝΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΩΝ;

Πριν από μερικές ημέρες, ενημερώσαμε (Α.σ.Γ.: το σωματείο του Α. Φλέμιγκ) για τις κατευθύνσεις της ΑΔΕΔΥ σχετικά με τη διεκδίκηση των επιδομάτων άδειας και δώρων. Οφείλαμε να το κάνουμε, γιατί ήταν η επίσημη κατεύθυνση του συνδικάτου και οι εργαζόμενοι έπρεπε να είναι πλήρως και με ακρίβεια ενημερωμένοι.

Όμως έχουμε ελπίδα από αυτήν την διεκδίκηση;

Περιμένει κανείς πραγματικά ότι μέσα από τα δικαστήρια θα καταφέρουμε να πάρουμε πίσω τις άδειες και τα δώρα που μας έχουν κόψει από το 2011;

Αν διαβάσουμε προσεκτικά την κατεύθυνση της ΑΔΕΔΥ θα δούμε ότι ούτε η ίδια έχει πραγματικές ελπίδες για κάτι τέτοιο. Πιο συγκεκριμένα λοιπόν, τι λέει η ΑΔΕΔΥ;

1. Λέει, ότι επειδή όλες οι αποφάσεις που έχουν δικαιώσει εργαζόμενους είναι πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και δεν έχουν σε καμία περίπτωση τελεσιδικήσει, δεν είναι καθόλου σίγουρο - μάλλον το αντίθετο, λέμε εμείς - ότι στην τελική τους έκβαση, όποτε και αν, θα δικαιώσουν εργαζόμενους οι οποίοι θα πάρουν πίσω χρήματά. Για αυτό και η ΑΔΕΔΥ συστήνει να μην γίνουν νέα δικαστήρια παρά να περιμένουμε να τελεσιδικήσουν τα παλιά.

Είναι φανερό πως ...κάτι σάπιο υπάρχει...και πως η συνδικαλιστική ηγεσία, για άλλη μία φορά παίζει παιχνίδια στην πλάτη των εργαζομένων και καλλιεργεί αυταπάτες που δεν πιστεύει ούτε η ίδια. Αντί να μπει μπροστά, να οργανώσει μαζικούς, δυναμικούς αγώνες και κινητοποιήσεις για να διεκδικήσουμε όσα χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, εναποθέτει τις ελπίδες μας στις καλένδες των δικαστηρίων, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα.

Ας φανταστούμε μόνο, ότι μια θετική έκβαση, θα υποχρέωνε το κράτος να καταβάλει γύρω στους 10 μισθούς σε καμιά τετρακοσαριά χιλιάδες Δ.Υ.!

Θα αρκούσε δηλαδή μια απόφαση δικαστηρίου, για να ανατραπεί η μνημονιακή πολιτική και δεσμεύσεις της στην πράξη.

Εμείς δε λέμε πως δεν είναι δυνατό να ανατραπούν τα μνημόνια και συνολικά η επίθεση στους εργαζόμενους, κάθε άλλο! Λέμε όμως πως κάτι τέτοιο απαιτεί σφοδρή αντιπαράθεση, επίμονο και μαζικό αγώνα για να αναγκαστεί το σύστημα να υποχωρήσει.

Άλλωστε η ιστορία διδάσκει (και εμπνέει) πως όποτε κερδίσαμε οι εργαζόμενοι κάτι σημαντικό, το κερδίσαμε μέσα απ' αυτό το δρόμο. Του αγώνα!

2. Η περίφημη νομική γνωμοδότηση στην οποία μας παραπέμπει η ΑΔΕΔΥ, προτείνει οι εργαζόμενοι να κάνουν μία αίτηση για την διακοπή της παραγραφής, η οποία όμως έχει πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις:

Διακόπτει την παραγραφή μόνο για 6 μήνες μετά το πέρας της προθεσμίας (που στην περίπτωσή μας είναι η 31/12/18), ενώ αποσιωπά ότι ισχύει, μόνο εφόσον ασκηθούν ένδικα μέσα, τα οποία όμως συστήνει να μην ασκήσουμε προς το παρόν!


3. Μπορεί, λέει, να κερδηθούν τα δικαστήρια γιατί το σύνταγμα απαγορεύει την κατάργηση μισθού! Όμως οι άδειες και τα δώρα δεν ήταν μισθός, ήταν επιδόματα τα οποία η κάθε κυβέρνηση έχει το ελεύθερο να κόβει και να ράβει κατά πως της γουστάρει. Άρα ούτε και από εκεί έχουμε ελπίδα να αναγκαστεί το σύστημα μέσω των δικαστηρίων να μας δώσει πίσω όσα μας άρπαξε όλα αυτά τα χρόνια.

Από την άλλη μεριά, μετά το χαμό που έγινε και την έκταση που πήρε το πράμα (εδώ η ανώτερη συνδικαλιστική οργάνωση, η ΑΔΕΔΥ ασχολείται με γνωμοδοτήσεις και δικηγόρους και όχι με την οργάνωση των διεκδικήσεων των εργαζομένων - μελών της!), έχουν ξεχαστεί τα πραγματικά αιτήματα! Κανείς για παράδειγμα δε λέει πως όπως αποδείχτηκε και με τα επιδόματα δώρων-αδειών, πρέπει να απαιτήσουμε πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας.

Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε με όλη αυτή την ιστορία, εμείς προτείνουμε να κρατήσουμε μικρό - πολύ μικρό - καλάθι και να κάνουμε την αίτηση διακοπής παραγραφής όχι από τώρα αλλά όσο πιο κοντά μπορούμε στο τέλος του χρόνου, για να εκμεταλλευτούμε όλο το 6μηνο της μη παραγραφής που αρχίζει από 1/1/19.
Επίσης να μην μπούμε σε περιπέτειες με νέες αγωγές που θα κοστίσουν αρκετά χρήματα... Πάνω απ' όλα όμως,

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΜΑΣ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ Ο ΠΙΟ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

http://flemig-hospital.blogspot.com/