ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ | Εκλογές στο σύλλογο δασκάλων

Σε αρκετά υποτονικό κλίμα έγινε στις 22 Νοεμβρίου η εκλογοαπολογιστική συνέλευση στο Διδασκαλικό Σύλλογο της Χαλκιδικής «Ο Αριστοτέλης». Οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΔΗΣΥ είδαν τις ψήφους και τα ποσοστά τους να ανεβαίνουν, ένδειξη της αδυναμίας του κόσμου να απαγκιστρωθεί από πελατειακές σχέσεις. Αντίστοιχα και η Αγωνιστική Συσπείρωση κεφαλαιοποίησε κατά κάποιο τρόπο την κινητοποίηση που είχε στο χώρο των αναπληρωτών. Δυστυχώς ο πολιτικός λόγος αποδείχτηκε φτωχός και κατώτερος των περιστάσεων. Οι τοποθετήσεις των ομιλητών άνευρες. Πώς να αναπτύξεις πολιτική συζήτηση και αντιπαράθεση όταν οι κυρίαρχες παρατάξεις -παρά τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τις άμαζες συνελεύσεις- έχουν ως ο κύριο στόχο την εκλογική καταγραφή; Όταν με τη στάση τους ευνοούν την ιδιώτευση, την παραίτηση του κόσμου; Όταν αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η καλλιέργεια του κλίματος ηττοπάθειας σε συνδυασμό με την λογική της ανάθεσης;

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις προσπάθησαν να δώσουν το πολιτικό στίγμα τους. Από την πρώτη στιγμή, όταν έγινε γνωστό ότι το εθνικιστικό ψηφοδέλτιο θα συμμετέχει και στις εκλογές του Συλλόγου (όπως πριν από λίγο καιρό συμμετείχε στις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια) κυκλοφόρησε καταγγελία σε όλα τα σχολεία. Αυτό άσκησε πολιτική πίεση στις άλλες δυνάμεις και προβλημάτισε αρκετό κόσμο. Έτσι στη συνέλευση κατέθεσε κοινή πρόταση με την Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΜΕ) και ανένταχτους αγωνιστές ώστε να μην δοθεί λόγος στη συνέλευση και να απορριφθεί η συγκεκριμένη υποψηφιότητα από τη γενική συνέλευση. Τελικά όμως υπερίσχυσε η πρόταση του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο στο όνομα της δημοκρατίας(!) καλούσε τον κόσμο να αποχωρεί κάθε φορά που θα τοποθετούνταν οι εκπρόσωποι του ψηφοδελτίου αυτού. Το δε αποτέλεσμα οφείλει να βάλει σε σκέψεις κάθε δημοκράτη.

Στη συζήτηση που ακολούθησε οι Αγωνιστικές Κινήσεις τόνισαν την αναγκαιότητα να ζωντανέψουν οι διαδικασίες του συλλόγου. Ήδη οι συντονιστές εκπαιδευτικού έργου έχουν αρχίσει τις «επισκέψεις» τους στα σχολεία. Η κινητοποίηση, η οργάνωση αγώνων ενάντια στην αξιολόγηση αναδεικνύεται το πρώτιστο καθήκον για το επόμενο διάστημα.