Τριγμούς στο πολιτικό σκηνικό προκαλεί η Συμφωνία των Πρεσπών. Ο λαός να μη μείνει θεατής των αντιδραστικών εξελίξεων!

Εντείνεται η αντιδραστική αντιπαράθεση στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού προσωπικού γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών, μετά και την ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών στο κοινοβούλιο της γειτονικής χώρας. Για άλλη μια φορά, τα εν εξελίξει σχέδια της αμερικανικής υπερδύναμης για το σφράγισμα των Δυτικών Βαλκανίων και τον εξοβελισμό της ρωσικής επιρροής, λειτουργούν ως καταλύτης για την επιτάχυνση των διεργασιών αναδιαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού της εξαρτημένης ντόπιας άρχουσας τάξης. Και είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως όλη αυτή η αναστάτωση και οι σκυλοκαβγάδες που διαπερνούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, κάθε άλλο παρά θέτουν υπό αμφισβήτηση τη δεδομένη υποταγή τους σε αυτό το κεντρικό πολιτικό επίδικο των επιδιώξεων των ΗΠΑ στην περιοχή. Κάτι που επιβεβαίωσε σήμερα στις δηλώσεις του και ο Καμμένος.

Μετά και την εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη του Τσίπρα και τις σημερινές του δηλώσεις, το σενάριο που προδιαγράφεται για τις πολιτικές εξελίξεις του επόμενου διαστήματος είναι αυτό των… πολλαπλών ψηφοφοριών στη Βουλή (για ψήφο εμπιστοσύνης και τη συμφωνία των ιμπεριαλιστών), μιας και τελικά οι ΑΝΕΛ αποφάσισαν να πηδήξουν μια ώρα αρχύτερα από το κυβερνητικό καράβι, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διασώσουν το πολιτικό τους μέλλον. Εκείνο που δεν παρέλειψε, πάντως, να υπογραμμίσει με νόημα ο πρωθυπουργός, στέλνοντας μηνύματα με πολλούς αποδέκτες μέσα και έξω από την Ελλάδα, ήταν ότι ακόμα και αν εξαναγκαστεί σε πρόωρες εκλογές, θα προχωρήσει σε αυτές «εν ευθέτω χρόνω» και αφού έχουν υλοποιηθεί όσα απαιτούνται από τους ξένους «προστάτες». Δηλαδή, όσο και να «απεύχεται» το ενδεχόμενο κυβέρνησης μειοψηφίας, δεν αποκλείεται να καταφύγει σε αυτό για κάποιους μήνες, προκειμένου να μην διασαλευτεί η προώθηση των σχεδίων των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών.

Σε αυτή την κατεύθυνση, όλο το προηγούμενο διάστημα εξελίσσεται μια επιχείρηση αναζήτησης προθύμων, με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να αξιοποιήσει τους διχασμούς και τις αντιπαραθέσεις που έχουν ολοφάνερα κάνει την εμφάνισή τους στα ενδιάμεσα κόμματα του συστήματος, από τους ΑΝΕΛ και το Ποτάμι μέχρι και την Ένωση Κεντρώων, απειλώντας ακόμα και την ίδια την υπόσταση των κοινοβουλευτικών τους ομάδων. Ούτε το ΚΙΝΑΛ, φυσικά, είναι απαλλαγμένο από τους τριγμούς που έχει προκαλέσει η Συμφωνία των Πρεσπών, δεδομένης της γνωστής διαφοροποίησης του Θεοχαρόπουλου της ΔΗΜΑΡ.

Όσο και να θέλει να παρουσιάζει προς τα έξω μια συμπαγή στάση, σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βρίσκεται και η ΝΔ, ισορροπώντας στην πραγματικότητα σε τεντωμένο σκοινί. Γιατί γνωρίζει αρκετά καλά ότι όσο και αν προβάλλει στη δεδομένη φάση την αντίθεσή της στη Συμφωνία των Πρεσπών, χάριν μιας αντιπολιτευτικής τακτικής και ενός εθνικιστικού ακροατηρίου στο οποίο επιδιώκει να έχει προνομιακή πρόσβαση, πολύ γρήγορα θα προσκρούσει στα αξεπέραστα για αυτή όρια της ευθυγράμμισης με τις ΗΠΑ και της ανάγκης να δώσει τα διαπιστευτήριά της στα ξένα αφεντικά. Η τοποθέτηση του Βέμπερ του ΕΛΚ υπέρ της συμφωνίας, καθώς και η επίσκεψη της Μέρκελ για τον ίδιο λόγο, είναι σίγουρο ότι της δημιουργούν σοβαρά προβλήματα, ενώ στα ήδη υπαρκτά αδιέξοδά της ήρθε να προστεθεί και η προαναγγελία νέου κόμματος από τον Αντώναρο, με αξιώσεις συσπείρωσης της καραμανλικής πτέρυγας. Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε, επίσης, και την ανακίνηση του –γνωστής υπερατλαντικής προέλευσης- σκανδάλου Novartis, που εξακολουθεί να αξιοποιείται ως εργαλείο για την παραγωγή γεγονότων στο πολιτικό σκηνικό.

Αυτό που δεν χωράει καμία αμφιβολία είναι ότι μένει να δούμε ακόμα πολλά! Όσο οι εξελίξεις πλησιάζουν πιο κοντά στην κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, τόσο θα αυξάνονται και οι πιέσεις από τη μεριά των ιμπεριαλιστών απέναντι στο σύνολο του πλήρως ανερμάτιστου και υποτελούς αστικού πολιτικού προσωπικού της χώρας και γι’ αυτό καμία πολιτική στάση δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Και εδώ δεν μπορούμε παρά να λάβουμε υπόψη μας και το γεγονός πως η ανακοίνωση της αποχώρησης των ΗΠΑ από τη Συρία, στο πλαίσιο μιας απόπειρας ισχυροποίησης της πολιτικής επαναπροσέγγισης με την Τουρκία του Ερντογάν, έχει προκαλέσει σοβαρούς πονοκεφάλους στο εσωτερικό της ντόπιας εξαρτημένης άρχουσας τάξης, θέτοντας ενώπιόν της το ενδεχόμενο να συναντήσουν νέα και ανυπέρβλητα εμπόδια οι μωροφιλοδοξίες της για αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή υπό τις ευλογίες των Αμερικάνων.

Με φόντο αυτές τις εξελίξεις, η επίσκεψη της Μέρκελ στην Ελλάδα εντάσσεται στην επείγουσα στόχευση του γερμανικού ιμπεριαλισμού να δηλώσει το «παρών» στις διεργασίες που συντελούνται στα Βαλκάνια, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, επιδιώκοντας να προλάβει έναν πιθανό παραγκωνισμό του κάτω από το βάρος των αμερικανικών πρωτοβουλιών. Είναι σαφές ότι από αυτή την επίσκεψη ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αντλήσει πολιτική υπεραξία, προσδοκώντας μέχρι και ανταλλάγματα για τη συνεπή στάση που έχει επιδείξει στην προώθηση των σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Γι’ αυτό φρόντισε παράλληλα να δώσει για άλλη μια φορά τα εχέγγυά του, με αστυνομοκρατία και απαγόρευση και χτύπημα της διαδήλωσης ενάντια στην επίσκεψη. Δεν είναι καθόλου τυχαία και τα δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου που εμφανίστηκαν, κάνοντας λόγο για μια κάποια «επιείκεια» που προτίθεται να παρουσιάσει η Μέρκελ αναφορικά με τα δημοσιονομικά ζητήματα, βάζοντας προς ώρας σε προτεραιότητα τα γεωπολιτικά διακυβεύματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η πάγια γραμμή της κλιμάκωσης και της επιτάχυνσης της επίθεσης, πάντως, κάθε άλλο παρά υποβαθμίζεται στην ατζέντα του γερμανικού ιμπεριαλισμού, όπως αποδεικνύουν και τα ζητήματα που τίθενται στο πλαίσιο της δεύτερης «μεταμνημονιακής» αξιολόγησης, με βασικό αυτό των κόκκινων δανείων, που αποτελεί και κρίσιμο θέμα προς απάντηση για το ντόπιο κεφάλαιο.

Μπροστά σε αυτές τις αντιδραστικές εξελίξεις, ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να παραμείνει αμέτοχος! Τίποτα δεν έχει να περιμένει από τους διαγκωνισμούς και τις ανακατατάξεις που συντελούνται στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Ακόμα περισσότερο, πρέπει να απορρίψει αποφασιστικά τα κυβερνητικά παραμύθια και τις ατέλειωτες υποσχέσεις που του δίνονται για βελτίωση της ζωής του, ενόψει των επικείμενων εκλογικών διαδικασιών. Τα κοινωνικά μερίσματα και οι όποιες εξαγγελίες της κυβέρνησης, όπως αυτή για την αύξηση του κατώτατου μισθού, στο βαθμό που θα υλοποιηθούν, δεν είναι παρά ψίχουλα της τεράστιας ληστείας που έχουν υποστεί οι λαϊκές μάζες της χώρας μας, αλλά και εργαλεία νομιμοποίησης του νέου γύρου της βάρβαρης επίθεσης που φαίνεται στον ορίζοντα και θα εξανεμίσει ακόμα και αυτά τα ελάχιστα που μπορεί να δοθούν.

Η ανάγκη να υπερβούν η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία το τέλμα της αδράνειας και να βγουν στο προσκήνιο των εξελίξεων είναι πιο επιτακτική από ποτέ, ακόμα και αν σε αυτή την κατεύθυνση κάθε άλλο παρά συνδράμει η αριστερά «μας», που έχει από τώρα πάρει θέση για τη «μητέρα των μαχών» και ράβει τα προεκλογικά της κουστούμια. Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές που επιμένουν στην προοπτική των αγώνων και τη δυνατότητα των μαζών να χαράξουν τον δικό τους δρόμο, οφείλουν να αναλάβουν ευθύνες και να διαδραματίσουν έναν κρίσιμο ρόλο!

Προλεταριακή Σημαία