ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | Το όνομα ενός δρόμου και η αποθράσυνση των απογόνων του δοσιλογισμού

Μετά από τις επίμονες προσπάθειες του τότε δημοτικού σύμβουλου Τριαντάφυλλου Μηταφίδη κι άλλων πολιτών, ιστορικών και δημοσιογράφων (Σπύρος Σακκέτας, Χρήστος Ζαφείρης, Αλέκος Γρίμπας, Σπύρος Κουζινόπουλος) η οδός της Θεσσαλονίκης «Αθαν. Χρυσοχόου», μετονομάστηκε σε οδό «Αμπέρτου Ναρ». Η δημοτική αυτή απόφαση βασίστηκε σε διάφορα στοιχεία και σε έκθεση επιστήμονα του Κέντρου Ιστορίας.

Ο στρατηγός Αθανάσιος Χρυσοχόου υπήρξε επιτελάρχης του κατοχικού πρωθυπουργού Τσολάκογλου. Την περίοδο της Κατοχής διετέλεσε έμμισθος γενικός επιθεωρητής νομαρχιών Μακεδονίας- Θράκης και λίγο πριν την απελευθέρωση γενικός Διοικητής Μακεδονίας με βασικό ρόλο την αντιμετώπιση των ανταρτών του ΕΛΑΣ και της ΕΑΜικής αντίστασης. Έπαιξε ρόλο στις διώξεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από τους ναζί συνεργαζόμενος με τον εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν, του οποίου υπήρξε στην ουσία μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη του το 1959. Η ονοματοδοσία δρόμου της πόλης με το όνομα του πραγματοποιήθηκε την περίοδο της Χουντικής Δικτατορίας.

Ο Αλμπέρτο Ναρ (1947-2005) υπήρξε γόνος επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Ήταν γέννημα- θρέμμα Σαλονικιός. Για όλους εμάς, που είχαμε την τιμή να είμαστε φίλοι και συνεργάτες του, θα μείνει στη μνήμη μας σαν ένας τρυφερός και υπέροχος άνθρωπος. Σαν ένας άξιος συγγραφέας και ερευνητής με την ευαισθησία του πάντοτε στραμμένη στους πόθους, τα μεράκια και τα πεπρωμένα της γενέθλιας πόλης του, της «κειμένης επί ακτή θαλάσσης» Θεσσαλονίκης, που αγαπούσε με πάθος.

Στη χώρα μας δεν υπήρξε τιμωρία των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών που σε μια νύχτα, στο όνομα του κομμουνιστικού κίνδυνου, μετονομάστηκαν σε πατριώτες και ακραιφνείς εθνικόφρονες, για να συνεχίσουν το εγκληματικό κι αντιλαϊκό τους έργο. Σήμερα με την αποδυνάμωση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, την άνοδο του φασισμού και την εξελισσόμενη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, επιχειρείται η αναθεώρηση της ιστορίας. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα πολλά είδαν και πολλά έχουν να δουν τα μάτια μας! Ιδιαίτερα τώρα που η διακυβέρνηση Σύριζα, έχει συκοφαντήσει την Αριστερά και έχει αποθρασύνει τους κάθε λογής φασίστες και αντιδραστικούς.

Μέσα σε αυτό το κλίμα οι απόγονοι του Χρυσοχόου μήνυσαν τους Τρ. Μηταφίδη, Σπ. Σακέτα, Αλ. Γρίμπα, γιατί εμφάνισαν τον πρόγονο τους σαν συνεργάτη των ναζί και επιχειρούν πέρα από κάθε ιστορική αλήθεια, αυτόπτες μάρτυρες και έγγραφα, να αποκαταστήσουν το όνομα του Χρυσοχόου και μάλιστα να τον παρουσιάσουν σαν αντιστασιακό. «Βγήκε η ψείρα στον γιακά» θα έλεγε ο λαός μας! Η ενέργεια αυτή δεν είναι η πρώτη που συμβαίνει στην Θεσσαλονίκη. Πριν λίγα χρόνια ο αντιδικτατορικός αγωνιστής Νάντης Χατζηγιάννης αναγνώρισε σε αστικό λεωφορείο τον προσωπικό βασανιστή του στη Χούντα και δολοφόνο του Γιάννη Χαλκίδη, χωροφύλακα Λεπενιώτη, και τον αποκάλεσε δημόσια «δολοφόνο του Χαλκίδη». Ο Λεπενιώτης τον μήνυσε, αλλά στη δίκη στις 8 Φεβρουαρίου 2008, από κατήγορος βρέθηκε κατηγορούμενος κι ο Χατζηγιάννης απαλλάχθηκε ομόφωνα.

Ας τσακίσουμε αυτά τα αντιλαϊκά σημεία τον καιρών, μ’ αγώνες λαϊκούς. Την ιστορία και τους αγώνες του ο λαός μας τα έγραψε με το αίμα και τις θυσίες του και δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να τα διαστρεβλώσει, αναθεωρήσει και οικειοποιηθεί.

Γ.Χ.