Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και μερίδες της αστικής τάξης αντέδρασαν στην ακύρωση των εκλογών. Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε: «η αποδοχή των αποτελεσμάτων των εκλογών είναι αναπόσπαστο τμήμα της δημοκρατίας» και κάλεσε την Τουρκία «να πραγματοποιήσει τις επαναληπτικές εκλογές σύμφωνα με τις δεσμεύσεις στα πλαίσια του ΟΟΣΑ, της θέσης της ως μέλους του ΝΑΤΟ και της πρόθεσής της να ενταχθεί στην ΕΕ». Η Ευρωπαϊκή Ένωση τόνισε ότι αυτή η απόφαση μπορεί να βλάψει την εμπιστοσύνη του λαού προς το σύστημα.
Η αριστερή εφημερίδα Yeni Demokrasi με άρθρο της στις 27 του Μάη αναφέρεται στην κατάσταση, τις αιτίες και τους αγώνες στη γειτονική χώρα, γράφοντας χαρακτηριστικά:
«Η αστική τάξη αλλάζει την ημερήσια διάταξη και στρέφει τη δυσαρέσκεια των μαζών από τη συμμαχία ΑΚΡ/ΜΗΡ και την οικονομική κρίση στις κάλπες, για να κερδίσει χρόνο. Το ΑΚΡ δεν μπορεί να διαχειριστεί την οικονομική κρίση. Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία, ο αριθμός των ανέργων ηλικίας από 15 ετών και πάνω το Φεβρουάριο του 2019 έφτασε τα 4 εκατομμύρια 100 χιλιάδες (αύξηση από τον αντίστοιχο μήνα του προηγούμενου χρόνου περισσότερο από ένα εκατομμύριο). Το ποσοστό σκαρφάλωσε από το 4,1% στο 14,7%. Το δημοσιονομικό έλλειμμα εκτιμάται σε 81 δισ. στον προϋπολογισμό για το 2019, ενώ σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα στο πρώτο τρίμηνο έφτασε τα 40 δισ. Πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκίας χρησιμοποιήθηκε το αποθεματικό που φυλάσσεται στην κεντρική τράπεζα για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και πολέμου.
Το CHΡ αντιμετώπισε παθητικά την απόφαση για επαναληπτικές εκλογές, με τη δικαιολογία πως δεν θέλει ‘’να θέσει το σύστημα σε κίνδυνο’’, παρά τη ρητορική πως ‘’δεν παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας’’, ενώ ο λαός είχε βγει στους δρόμους. Η στάση του δείχνει καθαρά τι αντιπροσωπεύει για το σύστημα. Η συμμαχία CHP-IYI PARTY αναμένει την αποδυνάμωση υποστήριξης του Ερντογάν από τους ιμπεριαλιστές και μερίδες της αστικής τάξης στη διαδικασία δημιουργίας νέων ισορροπιών. Νικητής και ηττημένος, παρά τις αντιπαραθέσεις, βρίσκονται δίπλα δίπλα στη στήριξη του συστήματος και προσπαθούν να εκτονώσουν την οργή και τη δυσαρέσκεια του λαού. Οι εργαζόμενοι, αντιμέτωποι με προβλήματα επιβίωσης και τις φασιστικές πολιτικές, αρχίζουν να εκδηλώνουν τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια. Αναπτύσσουν αγώνες και αντιμετωπίζουν τη σκληρή καταστολή.
Οι αντιδράσεις των μαζών εμποδίζονται και από τάσεις διαλυτικές στο εσωτερικό του κινήματος. Τέτοιες τάσεις που αναζητούν λύση εντός του συστήματος είναι: Το μήνυμα του Οτσαλάν στην τελευταία συνάντηση με το δικηγόρο στο Ιμραλί, όπου, αναφερόμενος στη διαδικασία λύσης του Κουρδικού, τόνισε ότι είναι αξιοπρόσεκτη η ευαισθησία της πολιτικής της Τουρκίας στη Συρία! Η ύφεση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο HDP και την κυρίαρχη κλίκα των AKP/MHP. Η ανακοίνωση υποστήριξης του υποψήφιου Ιμάμογλου. Η ανακοίνωση του Ντεμιρτάς πως «αν το AKP κάνει ένα βήμα, μπορεί οι Κούρδοι να ψηφίσουν το AKP». Η στάση κάποιων επαναστατικών οργανώσεων, που γίνονται ουρά του CHP υποστηρίζοντας, όπως το ÖDP, ότι «σ’ αυτή τη διαδικασία το να βγούμε στους δρόμους είναι βούτυρο στο ψωμί του AKP».
Παρ’ όλα αυτά, οι κινητοποιήσεις για τις απολύσεις στον όμιλο Tüpraş, των φοιτητών στα πανεπιστήμια, των γυναικών, της νεολαίας, των ΛΟΑΤΚΙ, των απολυμένων με τα προεδρικά διατάγματα, οι απεργίες πείνας, οι απεργίες πείνας μέχρι θανάτου, οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης των συγγενών με πρώτες τις μητέρες των κρατουμένων και των αλληλέγγυων είναι μερικά παραδείγματα. Η πολιτική κατεύθυνση στο πεδίο των επαναληπτικών εκλογών θα είναι πεδίο πάλης ανάμεσα στην επανάσταση και το σύστημα και ανάμεσα στην επανάσταση και το ρεφορμισμό. Όσο δεν κατανοούμε ότι ο λαός δεν ξέκοψε με τις ελπίδες από το σύστημα, τα παιχνίδια που παίζονται θα δημιουργούν ακόμη πιο σοβαρά προβλήματα. Είναι πολύ σημαντικό όταν απευθυνόμαστε στο λαό να είμαστε ξεκάθαροι σε ποια κατεύθυνση και πολιτική τον καλούμε να παλέψει.
Οι εκλογές στην Πόλη έδειξαν πως γίνονται για να επιλεγεί ‘’ποια κλίκα της αστικής τάξης θα διοικήσει’’. Αυτό απομακρύνει τις μάζες από το στόχο της επανάστασης και τις ενσωματώνει στο σύστημα και αυτό πρέπει να καταδείξει ένα δημοκρατικό μέτωπο απέναντι στην πολιτική της φασιστικής κλίκας. Για άλλη μια φορά, η τακτική του μποϊκοτάζ είναι η καταλληλότερη στάση στις εκλογές. Πρέπει να αναλάβουμε το καθήκον της οργάνωσης των μαζών και της στροφής σε αγωνιστική κατεύθυνση ταυτόχρονα με την αποκάλυψη του συστήματος. Το μποϊκοτάζ τότε μόνο έχει αξία…»
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου