Μετά τις εκλογές, όποια και αν είναι η κυβέρνηση, θα αντιμετωπίσουμε νέους γύρους επίθεσης στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα.
Αυτό προαναγγέλλει ο Μητσοτάκης, που θα είναι λέει οδοστρωτήρας στα εμπόδια του επιχειρείν. Φυσικά το μεγαλύτερο εμπόδιο στο επιχειρείν είναι οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Πόσο είναι το κόστος εργασίας, δηλαδή ο μισθός, η ασφάλιση, η περίθαλψη, η αποζημίωση που θα παίρνει ο εργαζόμενος. Τα λεγόμενα σοβιετικά κατάλοιπα που εμποδίζουν την απρόσκοπτη ελευθερία… εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού.
Για αυτό κάνει λόγο για δουλειά 7 μέρες στις 7 θυμίζοντας το παλιό ”από ήλιο σε ήλιο”.
Αντεργατική επέλαση στο όνομα της ανάπτυξης και των επενδύσεων αυτό είναι το… όχι και τόσο μυστικό πρόγραμμα της ΝΔ. Αυτές είναι οι πραγματικές υποσχέσεις που φυσικά δεν απευθύνονται στο λαό αλλά σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο.
Ο προκλητικός κυνισμός να τα λένε ωμά μεσούσης της προεκλογικής περιόδου δείχνει τον αέρα που έχουν αποκτήσει.
Πατάνε στον αρνητικό πολιτικό ταξικό συσχετισμό που εδώ και αρκετές δεκαετίες είναι υπέρ του κεφαλαίου. Στην αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης ,στη διάλυση του εργατικού κινήματος,στον πολιτικό-ιδεολογικό αφοπλισμό του κόσμου της δουλειάς. Στη κυριαρχία μιας Αριστεράς που ότι λάβαρα και αν σηκώνει τελικά αποδεικνύεται χρήσιμη για το σύστημα και βαρίδι για το κίνημα.
Ο κυνισμός του Κυριάκου, πατάει και στη κινηματική υποχώρηση και απογοήτευση των τελευταίων χρόνων.
Φυσικά το δρόμο του τον έστρωσε με τον καλύτερο τρόπο η αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια. Αποδείχθηκε η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση υλοποιώντας τα θέλω της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε. Ψήφισε το 3ο Μνημόνιο και εφάρμοσε τα προηγούμενα 2 που υποτίθεται θα έσκιζε. Παρά την επίμονη προσπάθεια να παρουσιάζει το άσπρο-μαύρο συνέβαλλε τα μέγιστα στην εμπέδωση ότι ο εργασιακός μεσαίωνας είναι η κανονικότητα για τον κόσμο της δουλειάς. Που το πολύ-πολύ να διανθίζεται με τάχα μου προοδευτικές κορώνες (πόσο κούφιες πια) και με επιδόματα που στόχο έχουν την αναπαραγωγή της φτώχειας.
Τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξαν τον δρόμο για τον οδοστρωτήρα του Μητσοτάκη. Και η μοναδική αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά είναι να κατοχυρώσει τη θέση του σαν η εναλλακτική λύση για την προώθηση της ίδιας βάρβαρης πολιτικής.
Η διέξοδος για τον λαό και την νεολαία βρίσκεται μακριά από τα ψεύτικα διλήμματα. Δεν διαλέγουμε ποιος θα μας σφάξει.
Κόντρα στις αυταπάτες που ψάχνουν τον ”καλό ΣΥΡΙΖΑ” και την ”αντιπολίτευση στη Βουλή”, που συνεχίζει να αναμασάει η ρεφορμιστική Αριστερά. Ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός, οι προτάσεις προς το σύστημα και το εικονικό κίνημα δεν αναπτύσσουν αλλά εγκλωβίζουν την λαϊκή πάλη.
Ο δρόμος του λαού δε κρίνεται στις επόμενες κάλπες, παρ όλο που περνάει και από αυτές. Το μεγάλο ζητούμενο παραμένει η εκ νέου συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων σε κατεύθυνση αναμέτρησης με το σύστημα. Και αυτό μπορεί να γίνει στο πεδίο που ο λαός μπορεί να έχει νίκες και έτσι να συνειδητοποιεί τη δύναμή του. Να γνωρίζει τους εχθρούς και να ξεσκεπάζει τους ψεύτικους φίλους. Στους δρόμους του αγώνα. Κρίσιμο σήμερα η ΟΡΓΑΝΩΣΗ σε κάθε χώρο δουλειάς-σπουδών που ζει ο λαός. Με στόχο την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην επίθεση. Μονάχα ένα μαζικό κίνημα που θα διεκδικεί και θα παλεύει μπορεί να βάλει φρένο στους οδοστρωτήρες. Και σε μια πορεία να ανοίξει το δρόμο για την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό.
Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ(μ-λ) και με αυτή ζητάει τη ψήφο κάθε λαϊκού ανθρώπου. Είναι μια κατεύθυνση που την παλεύει με συνέπεια κάθε μέρα και θα συνεχίσει να την υπηρετεί και μετά τις εκλογές. Είναι μια κατεύθυνση που πρέπει να ”πάρει πόντους” στο λαό και στο κίνημα. Για αυτό είναι σημαντικό να ενισχυθεί και στις 7 Ιούλη.
Ναι σίγουρα, ο δρόμος του λαού είναι μακρύς και δύσκολος. Μα έχουμε αρχίσει ήδη να τον περπατάμε.
Νίκος Χαρτζουλάκης, μέλος ΚΚΕ(μ-λ)
https://agonaskritis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου