Βελόπουλος: 270 σελίδες… ακροδεξιά φούμαρα!

Το 4% στις ευρωεκλογές έδωσε στον Κ. Βελόπουλο έναν αέρα και τον έβγαλε πιο έντονα στην επικαιρότητα, τουλάχιστον μέχρι να φανεί πως η Νέα Δημοκρατία και το σύστημα κινούνται σε μια γραμμή για σταθερή κυβέρνηση μετά τις βουλευτικές εκλογές. Άρα επιδιώκεται αυτοδυναμία, κάτι το οποίο αυξάνει την πίεση στα δεξιά της ΝΔ.

Αλήθεια, όμως, από πού ξεπήδησε το 4% της «Ελληνικής Λύσης»; Μιλάμε απλά για έναν τηλεπωλητή που έβγαζε ακροδεξιά παραληρήματα μέσω της τηλεόρασης καθημερινά μιλώντας την πατρίδα, τους Έλληνες και τα βότανα απ’ το Άγιο Όρος ή όντως πολιτικά έχει κάποια πρόταση για την άρχουσα τάξη της χώρας, τώρα μάλιστα που στη Χρυσή Αυγή φαίνεται να επέδρασε η επιλογή του συστήματος για ένα εκλογικό της μάζεμα; Μάλιστα, ο ίδιος ο Βελόπουλος με έντονο τρόπο διαφημίζει και το μεγαλύτερο και συνολικότερο πρόγραμμα του κόμματός του (270 σελίδες!). Και πλασάρει τον εαυτό του σαν έναν επιτυχημένο αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, που δούλεψε, πέτυχε και θέλει τώρα να συμμορφώσει και τη χώρα.

Καταρχάς, έχει μια αξία να θυμίσουμε εδώ τη διαδρομή του Βελόπουλου, καθώς δεν έπεσε απ’ τον ουρανό. Από τηλεπωλητής και αναλυτής που μιλούσε για την αρκούδα του βορρά εκθειάζοντας τα ρωσικά μαχητικά και τον Πούτιν, γρήγορα βρέθηκε στο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και ως βουλευτής ψήφισε το πρώτο μνημόνιο που έφερε ο Παπανδρέου. Έπειτα, στήριξε την κυβέρνηση του Παπαδήμου και πήδηξε απ’ το καράβι του Καρατζαφέρη, όταν τελείωνε το ΛΑΟΣ. Μεταπήδησε στη ΝΔ και χάθηκε από την επικαιρότητα για κάποια χρόνια, καθώς βρέθηκε μπλεγμένος σε κυκλώματα για τοκογλυφία και οικονομικές καταχρήσεις. Άφηνε, βέβαια, πάντα το στίγμα του μέσα από τις γνωστές φασιστικές δηλώσεις του. Την τελευταία περίοδο, με τις διεργασίες στην ακροδεξιά και την εικόνα του αλληλοφαγώματος στη Χρυσή Αυγή, είχε μια σειρά επαφών με Κρανιδιώτη, Μπαλτάκο και λοιπούς.

Από τη μία, το «Μακεδονικό» που άνοιξε σαν ζήτημα, αλλά και από την άλλη η μακροχρόνια παρέμβασή του σε τοπικά κανάλια που πλήρωνε ο ίδιος στη Βόρεια Ελλάδα προωθώντας έντυπο φασιστικό υλικό μέσω τηλεπωλήσεων, του έδωσαν τη δυνατότητα να καλύψει την από τα δεξιά αντιπολίτευση και να εμφανίσει στο σύστημα μια εθνικιστική φωνή που δε θα έχει τα «πολλά ναζιστικά», όπως ο ίδιος δήλωνε παλιότερα. Επί της ουσίας, έφτιαξε –θα δούμε την αντοχή του- μια βοήθεια, που θα μπορεί το σύστημα πιο εύκολα να χρησιμοποιήσει σε κάποια φάση, αν χρειαστεί. Αυτό προσπαθεί να σταθεροποιήσει σαν δυνατότητα μέσα από τις βουλευτικές εκλογές.

270 σελίδες, λοιπόν, πλασάρουν το ελληνικό έθνος, τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, την επιχειρηματική αξιοποίηση των αγροτικών προϊόντων και τη στροφή στον πρωτογενή τομέα –η αλήθεια είναι ότι η αγροτική παραγωγή έχει την τιμητική της– και προσπαθούν να εμφανίσουν μια πρόταση αυτοδύναμης ανάπτυξης, που θα αυξήσει τον ανταγωνισμό του ελληνικού καπιταλισμού μέσα στο διεθνή ανταγωνισμό. Το πρόγραμμά του έχει σε πολλά σημεία χοντρά αντιλαϊκά μαργαριτάρια και προσπαθεί να συγκινήσει τα μικρομεσαία στρώματα και την λεγόμενη ιδιοκτησία, πάντα με ένα μανδύα που έχει έντονες αναφορές στην πατρίδα, την οικογένεια και τη θρησκεία.

Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αποδημήσει κανείς επιμέρους το πρόγραμμά του, καθώς αυτή η πρόταση στην τελική, πέρα απ’ την εκλογική απεύθυνση στους… νοικοκυραίους, είναι μια πρόταση που προσπερνάει το βασικό πρόβλημα της αστικής τάξης. Την ιμπεριαλιστική της εξάρτηση! Όσες σελίδες και να καταγράψει ένα πρόγραμμα που απευθύνεται στην αστική τάξη, πάντα το πρόβλημα παραμένει. Το πλαίσιο σε οικονομικό, παραγωγικό, ενεργειακό, τραπεζικό, στρατιωτικό επίπεδο είναι εξαρτημένο απ’ τον ιμπεριαλισμό. Αυτό το βίωσε σε όλες τις διαπραγματεύσεις η αστική τάξη με ΓΑΠ, με Σαμαρά, με Τσίπρα και θα συνεχίσει να το βιώνει και στη συνέχεια.

Γι’ αυτό και αναγκάζεται και ο Βελόπουλος να μιλάει για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ), όπως και για τη βοήθεια από τους Ρώσους, από άλλους προστάτες δηλαδή. Εδώ η τοποθέτησή του θυμίζει ξανά χιλιοειπωμένα πράγματα. Και αυτό αναδεικνύει ότι σε καμιά εκδοχή τους οι αστικές απόψεις, είτε από σοβαρούς πυλώνες (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ παλιότερα) είτε από μικρότερα στηρίγματα, δεν μπορούν να υπερβούν το δέσιμο με τον ξένο παράγοντα.

Βέβαια, επειδή η χώρα για την αστική τάξη, ως γνωστόν, ανήκει στη Δύση, ο Βελόπουλος το τελευταίο διάστημα με τις προτάσεις του για τείχος στον Έβρο τύπου Τραμπ και με το κατέβασμα των τόνων για τους Ρώσους, δείχνει ότι ξέρει ποιον θέλει να υπηρετήσει. Μένει να δούμε αν θα του δοθεί η ευκαιρία.