Όσο για τον εργαζόμενο, τόσο το χειρότερο. Οι ανάγκες της κερδοφορίας επιτάσσουν να βγαίνει όσο δυνατόν περισσότερος όγκος δουλειάς από όσο το δυνατόν λιγότερους . Επιτάσσουν να μην υπάρχει ούτε 8ωρο, ούτε γενικά συγκεκριμένο ωράριο. Να δουλεύει ο εργαζόμενος χωρίς ανάσα, 7 μέρες τη βδομάδα. Να δουλεύει υπερεντατικά για να “βγει” το μαγαζί. Στις περισσότερες των περιπτώσεων ούτε λόγος για ασφάλιση, όπως επίσης ούτε λόγος για μέτρα ασφάλειας (πχ. στα μαγειρεία που δουλεύουν με θερμοκρασίες τουλάχιστον 40βαθμών κελσίου). Όλα αυτά για πέντε φράγκα που θα χρησιμεύσουν στις νέες δυσκολίες που επιφυλάσσει ο χειμώνας. Χωρίς καμία συνδικαλιστική αναφορά για τους σύγχρονους σκλάβους της τουριστικής βιομηχανίας.
Φέτος ενόψει των εκλογών της 7ης Ιουλίου πολλοί εργαζόμενοι σεζόν έρχονται αντιμέτωποι με μια ακόμη πιο αντιδραστική και ταξική κατάσταση. Και αναφέρομαι στις δυσκολίες που έχουν να αφήσουν για μια μέρα τη δουλειά και να μπορέσουν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
Πως να ασκήσει το δικαίωμά του ένας εργαζόμενος που δουλεύει κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες προκειμένου να βγάλει ένα ελάχιστο ποσό, όταν προκειμένου να ψηφίσει θα πρέπει και να χάσει το μεροκάματο και να πληρώσει από την τσέπη του τεράστια έξοδα ταξιδιού στον τόπο που ψηφίζει; Πως να ασκήσει το δικαίωμά του ένας εργαζόμενος όταν λόγω της ανυπαρξίας συνδικαλισμού σε αυτούς τους χώρους, ακόμη και η δήλωση της πρόθεσής του να αφήσει τη δουλειά για μια μέρα μπορεί να οδηγήσει στον στιγματισμό από την εργοδοσία, ή μέχρι και σε απόλυση; Πως να ασκήσει το δικαίωμά του όταν το αφεντικό του δηλώνει ευθαρσώς «δεν πας πουθενά» , πράγμα που ακούγεται την τρέχουσα προεκλογική περίοδο αρκετά συχνά;
Η καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων αποτελεί πάγιο στόχο του κεφαλαίου. Έρχεται να εξυπηρετήσει την ικανότητά του να χειροτερεύει τους όρους δουλειάς με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Έχει να κάνει με την διακηρυγμένη πρόθεση του συστήματος να μπλοκάρει κάθε δυνατότητα αυτοτελούς συγκρότησης της εργατικής τάξης και του λαού ως υποκειμένων πάλης, καθιστώντας τους απλά γρανάζια της κερδοφορίας του.
Διότι όταν σου παίρνουν την ψήφο, δεν σου παίρνουν απλά μια δυνατότητα να εκφραστείς. Δηλώνουν εμμέσως πλην σαφώς ότι ρόλος σου στην κοινωνία είναι μόνο να τρέχεις σαν τον Βέγγο για τα δικά τους συμφέροντα, πλέον χωρίς καν να σου δίνουν την αυταπάτη ότι με την ψήφο σου δήθεν ορίζεις το μέλλον της χώρας.
Είναι και αυτό ένα επεισόδιο από την επιβολή αυτού που ως ΚΚΕ(μ-λ) χαρακτηρίζουμε κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα. Αξίζει δε να αναφερθεί πως ακόμη και η τυπική κατοχύρωση του δικαιώματος κάθε πολίτη να ψηφίζει δεν υπήρξε εξ αρχής δεδομένη για την αστική δημοκρατία. Στα γεννοφάσκια της αυτή το δικαίωμα ψήφου το απέδιδε σε συγκεκριμένες τάξεις, ορίζοντας εκλογικούς καταλόγους ακόμη και με πλαφόν κατακεφαλήν εισοδήματος! Μόνο υπό την ανάπτυξη της πάλης του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος αναγκάστηκαν οι αστικές τάξεις να παραχωρήσουν στο πόπολο την ψευδαίσθηση ότι ο λόγος του μετράει, και αυτό για να αμβλύνουν τις αντιδράσεις του.
Απέναντι στο πισωγύρισμα σε μια τέτοια κατάσταση κάθε εργαζόμενος πρέπει να σηκώσει κεφάλι και να αντιδράσει στην στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Όσο χώρο τους αφήνουμε, τόσο περισσότερο θα αισθάνονται ελεύθεροι σήμερα και αύριο να καταπατούν κάθε δικαίωμά μας. Πρέπει να βρούμε τη δύναμή μας στον συνάδελφο και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, που καθόλου αυτονόητα δεν πρέπει να θεωρούνται πλέον. Μπροστά στις εκλογές της 7ης του Ιούλη διεκδικούμε το δικαίωμά μας να ψηφίζομε! Στις εκλογές στηρίζουμε το ΚΚΕ (μ-λ), για να δυναμώσει η φωνή της αντίστασης. Με την ψήφο μας δηλώνουμε ότι θα βρεθούμε από κοινού στον δρόμο στους αγώνες που έρχονται!
Θ.Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου