Για την ευθύνη και τα ερωτήματα μιας απουσίας

Δεν είναι η πρώτη φορά που με αποκλειστική ευθύνη της ηγεσίας του Μ-Λ ΚΚΕ, η ΛΑ-ΑΑΣ απουσιάζει από μια κινητοποίηση και μάλιστα σε μια πολύ κρίσιμη (όπως αποδείχθηκε λίγες ώρες μετά) στιγμή για τις πολεμικές εξελίξεις και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην γειτονιά μας. Όχι μόνο δεν εκδήλωσε κάποια πρωτοβουλία για την οργάνωση μιας μαζικής απάντησης στην τριμερή υπογραφή του αγωγού East-Med και την προκλητική επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα αλλά και δεν συμμετείχε στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας που οργάνωσαν παλαιστινιακές και ελληνικές οργανώσεις και κινήσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης το απόγευμα της Πέμπτης 2 Ιανουαρίου στην Αθήνα.

Τα τελευταία χρόνια έχουν προηγηθεί ανάλογες αρνήσεις, δίχως ψήγμα σοβαρής πολιτικής δικαιολόγησης. Θυμίζω μόνο την αντιπολεμική κινητοποίηση τον Απρίλιο του 2018 στην αμερικάνικη πρεσβεία και πάλι παραμονή της πυραυλικής επίθεσης στην Συρία και νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2017, την άρνηση για συμμετοχή στην κινητοποίηση για την παρουσία του ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου στην Θεσσαλονίκη. Ο κατάλογος είναι πολύ μεγαλύτερος και εκτείνεται σε διάφορα μέτωπα και ζητήματα. Συνήθως προβάλλονται δικαιολογίες για τον άκαιρο, τον βιαστικό, ή τον αναποτελεσματικό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων. Στην πιο «πολιτική» εκδοχή της η άρνηση συνοδεύεται με την επίκληση του κινδύνου να μπερδευτεί η ΛΑ-ΑΑΣ με παράταιρες απόψεις και δυνάμεις!

Η αμερικάνικη γκανγκστερική επίθεση στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του Ιρανού στρατηγού και ενός Σιίτη Ιρακινού αξιωματούχου, υπογράμμισε με το πιο δραματικό τρόπο τους πολεμικούς κινδύνους που απειλούν για μια ακόμη φορά την ευρύτερη Μέση Ανατολή. Αλλά δεν είναι μόνο η Μέση Ανατολή και ο Περσικός Κόλπος. Τώρα το εύφλεκτο πεδίο έχει διευρυνθεί. Προστέθηκαν η βόρεια Αφρική και η ανατολική Μεσόγειος. Ένας ενιαίος χώρος στον οποίο διεξάγεται από καιρό ένας αδυσώπητος αγώνας κυριαρχίας ανάμεσα στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και στον οποίο έχουν μπλεχτεί ή απειλείται να μπλεχτούν όλες οι τοπικές αστικές τάξεις, οι οποίες φιλόδοξα διαγκωνίζονται για εύνοια και οικονομικά κέρδη, αν χρειαστεί μάλιστα η μια σε βάρος της άλλης. Όπως και να διαβάσει κανείς τις εξελίξεις, όσο και να νιώθει δυσανεξία για την κοινή πάλη ενάντια στον πόλεμο και στον ιμπεριαλισμό με άλλες αριστερές δυνάμεις, η πραγματικότητα βάζει επιτακτικά το καθήκον να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα για να ακουστεί μια διαφορετική, αντίθετη φωνή απέναντι στην αστική σύμπνοια. Μια σύμπνοια που υπογραμμίστηκε χαρακτηριστικά προχθές στην τριμερή υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό, η οποία δυστυχώς δεν ήταν απλά μια φιέστα αλλά μια αμερικανόπνευστη, φιλο-σιωνιστική επιθετική κίνηση βεληνεκούς! Εάν αυτό δεν γίνεται κατανοητό έστω και τώρα είναι πολύ άσχημο για τις κοινές προσπάθειες. Όπως πολύ ενοχλητικό είναι να αγνοείς το γεγονός πως Έλληνες και Παλαιστίνιοι από κοινού διαδήλωσαν το βράδυ της Τετάρτης, όπως έκανε επιδεικτικά η συνεχούς ροής και καλής πληροφόρησης ιστοσελίδα «Πρόλογος» συντονίζοντας την… ελλιπή ενημέρωση της με τον 902.

Δ.Π.