ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | Πρωτοβουλία Μουσικών Καλιτεχνών: ΠΕΜΠΤΗ 21/5, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, 11πμ, ΚΑΤΩ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Μετά το κάλεσμα που απευθύναμε σαν Πρωτοβουλία σε Συλλόγους-Σωματεία και Κινήσεις που υπάρχουν και δραστηριοποιούνται στον χώρο του θεάματος-ακροάματος, στην Θεσσαλονίκη, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15/5 σύσκεψη, όπου εκτός από την Πρωτοβουλία συμμετείχαν οι Support Art Workers (Θεσσαλονίκης), το Σωματείο Δασκάλων Χορού και ο Σύλλογος Κινηματογραφιστών Βορείου Ελλάδος. Αποφασίσαμε από κοινού, να πραγματοποιήσουμε συγκέντρωση, στην πλατεία Αριστοτέλους στην παραλία, την Πέμπτη 21/5, στις 11πμ και να ακολουθήσει πορεία προς το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, με σκοπό να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας!

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να στηρίξουν την κινητοποίηση μας, καθώς και όλους τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους, που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα!

Ακολουθεί αναλυτικό κείμενο της πρωτοβουλίας:

“Οι εργαζόμενοι στο χώρο του ακροάματος-θεάματος ,

 έχουμε δικαιώματα και επιμένουμε να τα διεκδικούμε”

• Η χώρα -και η ανθρωπότητα γενικότερα- περνάνε αυτή τη στιγμή μια πολύ μεγάλη και πολυεπίπεδη κρίση, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Ήδη στην χώρα μας, τα μέτρα που πάρθηκαν από την κυβέρνηση έχουν διαμορφώσει νέους όρους και δεδομένα και έχουν πλήξει πολύ έντονα τους εργαζόμενους στον καλλιτεχνικό κλάδο, με μαγαζιά να κλείνουν και εργαζόμενους να μένουν στον αέρα, δουλειές να ακυρώνονται, συμβάσεις να αναστέλλονται κλπ. 

• Φυσικά δεν είναι μόνο η τωρινή κρίση που οδήγησε τον κλάδο σε αυτή την κατάσταση. Ήδη η πραγματικότητα για μας περιλάμβανε ανασφάλιστες παραστάσεις και συναυλίες, με συλλογικές συμβάσεις που σχεδόν ποτέ δεν εφαρμοζόταν εξαναγκάζοντας μας σε ατομικές διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες, ελαστικά και ευέλικτα ωράρια, ενώ πολλοί συνάδελφοι μουσικοί αναγκάζονταν να παίζουν στον δρόμο. Το ίδιο συμβαίνει και στους περισσότερους χώρους που εργαζόμαστε ως εκπαιδευτικοί (ωδεία, σχολές χορού/ θεάτρου κλπ). Συνεπώς οι περισσότεροι από εμάς εξαναγκαζόμαστε σε δύο ή τρεις δουλειές σχετικές ή και άσχετες με το αντικείμενο μας για να επιβιώσουμε. 

• Επόμενο αυτής της κατάστασης είναι ότι πολλοί καλλιτέχνες δεν δικαιούνται ούτε καν την ανεπαρκέστατη αποζημίωση των 800 ευρώ. Η πραγματικότητα αυτή φέρνει πολλούς εργαζόμενους στο χώρο του ακροάματος-θεάματος μπροστά σε πρόβλημα επιβίωσης, αποστερημένους από κάθε εισόδημα. 

• Η πολιτική που ακολουθούνταν τόσα χρόνια συνεχίζεται και εντείνεται, όπως και σε κάθε κρίση. Είναι αυτή η πολιτική που επιτάσσει ότι όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων, η υγεία μας, ακόμα και ο ίδιος ο πλανήτης, πρέπει να υποτάσσονται στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Σήμερα βιώνουμε την αποξήλωση κάθε εργασιακού δικαιώματος και κάθε δυνατή "διευκόλυνση" των εργοδοτών κόντρα στους εργαζόμενους. Βλέπουμε την κρατική χρηματοδότηση να ενισχύει τα ΜΜΕ, τις κλινικές και το μεγάλο Κεφάλαιο με πολλά εκατομμύρια, την στιγμή που οι εργαζόμενοι θα πάρουν ψίχουλα, αν τα πάρουν κι αυτά. 

• Γνωρίζουμε τις τεράστιες ευθύνες που έχουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις για την διάλυση του συστήματος υγείας, για την έλλειψη προσωπικού και εξοπλισμού στα νοσοκομεία, για την ανεπάρκεια των ΜΕΘ. Με πρόσχημα τα αναγκαία μέτρα για τη μη διάδοση του ιού, γινόμαστε την ίδια στιγμή μάρτυρες μιας πολύ σκληρής επίθεσης στις ελευθερίες και τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, με απαγόρευση στην συνδικαλιστική δράση, στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ακόμα και στην έκφραση μας. 

• Εμείς, ως καλλιτέχνες αλλά ταυτόχρονα και εργαζόμενοι, αυτό που ζητάμε είναι δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια. Στεκόμαστε στο πλευρό του κόσμου της δουλειάς και της λαϊκής πλειοψηφίας, που αγωνιά για την υγεία του και το μέλλον του. Στεκόμαστε δίπλα στους καταπιεσμένους όχι καλώντας τους μονάχα να μείνουν σπίτι, κρατώντας τους συντροφιά στην καραντίνα, αλλά παροτρύνοντας τους να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους. Πρέπει να πάρουμε τα μέτρα προφύλαξης που αρμόζουν. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να βρούμε τρόπους οργάνωσης, συλλογικής πάλης και διεκδίκησης, ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, για να αντισταθούμε σε αυτήν την λαίλαπα καταπάτησης των δικαιωμάτων μας. Να οργανωθούμε στα σωματεία μας γιατί μόνο μέσα από τις συλλογικότητες μπορούμε να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά. 

Είμαστε απέναντι σε αυτήν την πολιτική που στοιχίζει ζωές και θα στοιχίσει ακόμα περισσότερες στο μέλλον, αν συνεχιστεί ανεμπόδιστη!