Θεσσαλονίκη | Ταξική πορεία: Ανταπόκριση απο την πορεία Μουσικών - Καλλιτεχνών (21/5)

Πραγματοποιήθηκε πορεία περίπου 200 ατόμων, σήμερα Πέμπτη 21 Μαΐου  με κάλεσμα στο πάνω μέρος της πλατείας Αριστοτέλους. Συμμετείχαν συλλογικοί φορείς με αναφορά στον καλλιτεχνικό χώρο. Πιο συγκεκριμένα, υπήρχαν πανό της Πρωτοβουλίας Μουσικών Καλλιτεχνών του Ελληνικού Κέντρο Κουκλοθεάτρου, του Σωματείου Τεχνικών Απασχολούμενων σε Ζωντανές Οπτικοακουστικές Εκδηλώσεις, του Συλλόγου Φοιτητών Μουσικού και του Support Art Workers. Παράλληλα, από τις πολιτικές οργανώσεις συμμετείχε μόνο η ΟΚΔΕ.

Η οργάνωση της κινητοποίησης πραγματοποιήθηκε μετά από κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Μουσικών Καλλιτεχνών στους συλλογικούς φορείς. Η πορεία κινήθηκε στο κέντρο της πόλης, και κατέληξε στο Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, καταγγέλλοντας την πολιτική της κυβέρνησης.

Η Ταξική Πορεία συμμετείχε στη διαδήλωση με δικό της πανό και μοίρασε το υλικό της στους συγκεντρωμένους. Με τα συνθήματα και το κείμενο της ανέδειξε τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο συγκεκριμένος κλάδος, όπως και την αναγκαιότητα οργάνωσης του.

Ακολουθεί το κείμενο της Ταξικής Πορείας:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ!

ΚΟΙΝΗ ΠΑΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Χιλιάδες εργαζόμενοι καλλιτέχνες βρέθηκαν τις μέρες της πανδημίας χωρίς δουλειά, εισόδημα, ασφάλιση. Ήταν το σκάσιμο της φούσκας της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας που επικρατούσε τόσα χρόνια στον κλάδο, το αποτέλεσμα των σχέσεων εργασιακού μεσαίωνα που είχε εδραιωθεί εδώ και δεκαετίες. Οι μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων καλλιτεχνών, έφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα που όλοι οι «από πάνω» (εργοδότες, κυβερνήσεις, ΜΜΕ) ήθελαν να προσπεράσουν. Οι εργαζόμενοι στην τέχνη, βρέθηκαν απογυμνωμένοι από κάθε εισόδημα και μέτρο ασφάλισης, με τους λογαριασμούς και τις υποχρεώσεις να «τρέχουν», να αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, καθώς οι επιπτώσεις της πανδημίας στο χώρο της τέχνης είναι ήδη ολέθριες και οι δουλειές έχουν ακυρωθεί.

Η εργοδοσία, καθιέρωσε για χρόνια ένα καθεστώς ακραίας εκμετάλλευσης, όπου οι εργαζόμενοι στερούνταν κάθε βασικό δικαίωμα, αξιοποιώντας όλα τα πολιτικά και νομικά μέσα που της προσφέρθηκαν. Την απειλή της ανεργίας και την τρομοκρατία, την ανασφάλιστη, μερική, ελαστική εργασία χωρίς ωράριο, την απληρωσιά. Αλλά επίσης και τη βλαβερή λογική ότι εργαζόμενοι και αφεντικά στο χώρο της τέχνης «είναι όλοι στην ίδια βάρκα», έχουν ως σκοπό την «τέχνη» με έναν αφηρημένο τρόπο (ενώ η εργοδοσία έχει σκοπό το κέρδος), και την αποπροσανατολιστική λογική ότι «πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος», λογική που πάντα αποβαίνει σε βάρος του εργαζόμενου. Φυσικά, ο εργασιακός μεσαίωνας στο χώρο της τέχνης σε τίποτα δε διαφέρει με το μοντέλο της ελαστικής εργασίας και μισθών πείνας που προωθείται ενάντια σε ολόκληρο το λαό και την εργατική τάξη, σε όλους τους κλάδους.

Έτσι, δημιουργήθηκε το μοντέλο του «αόρατου» εργαζόμενου, του part-time, μερικώς απασχολούμενου, του διαρκώς μετακινούμενου και με πολλές ιδιότητες υποζυγίου, του μονίμως ανασφάλιστου, «χωρίς ταυτότητα» καλλιτέχνη. Πέρασε το ιδεολόγημα ότι ο καλλιτέχνης «δεν είναι ένας κανονικός εργαζόμενος», όπως οι υπόλοιποι.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ. ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΝ!

Οι εργαζόμενοι καλλιτέχνες πρέπει να αφήσουν πίσω τους αυτή τη «μαύρη» περίοδο και να διεκδικήσουν όλα αυτά τα κρίσιμα δικαιώματα που τους συγκροτούν ως κλάδο. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αυξήσεις στους μισθούς. Ασφάλιση για κάθε μέρα δουλειάς και τήρηση του ωραρίου. Κανονικές πληρωμές για κάθε εργάσιμη ώρα! Συλλογικές συμβάσεις που να εξασφαλίζουν δικαιώματα σε μια σειρά επαγγελματικούς κλάδους.

Οι εργαζόμενοι καλλιτέχνες πρέπει να ανακαλύψουν ξανά την οργανωμένη πάλη μέσα από τα σωματεία, τις πρωτοβουλίες δράσης, την ταξική πάλη ενάντια στην κυβέρνηση και την εργοδοσία. Δεν πρέπει να μείνουν μονάχα στη διεκδίκηση επιδομάτων, τα οποία πρέπει να τους καταβληθούν άμεσα, αλλά να διεκδικήσουν να ζούνε από το επάγγελμα και τη δουλειά τους.

Να απορρίψουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, που παρουσιάζουν ως λύση για τους εργαζόμενους διάφορα ημίμετρα (δυνατότητες για πολιτιστικά δρώμενα υπό όρους). Να μην δεχθούν την κοροϊδία της δήθεν καταγραφής του «μητρώου καλλιτεχνών», διαδικασία δηλαδή να «αποδείξουν» την ίδια τους την ιδιότητα, αυτοί τόσα χρόνια δημιουργούν με την εργασία την κερδοφορία στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, το «μητρώο» έρχεται για ακόμα μια φορά να χρεώσει τη μαύρη εργασία στους ίδιους τους εργαζόμενους. Τα δικαιώματα των εργαζόμενων 

καλλιτεχνών δεν είναι ζήτημα ηλεκτρονικής κατάθεσης εγγράφων και «προσόντων» –είναι ζήτημα οργάνωσης και πάλης στους χώρους δουλειάς!

· ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

· ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ!

· ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!

· ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ!