Στίχοι - Μουσική - Ενορχήστρωση: Υπεραστικοί
Ηχοληψία - Μίξη: Γιωργής Νταβαρίνος
"Ο καημός μου ο μαθουσάλας"
Ο καημός μου ο μαθουσάλας τα εγγόνια του γυρεύει,
γίνεται μία φωτίτσα και κορμί και νου παιδεύει.
Στα γεροντικά μου μάτια λέει για τα περασμένα,
τα εγγονάκια του να στάξουν, δάκρυα για όλα τα χαμένα.
Γέρο, βάστα, μη λυγίσω και στα γόνατα καθήσω,
φίλο σ’ είχα κι αδερφό, στην αυλή σου να γερνώ.
«Κόρη μου», λέει στη ρυτίδα, «κύλησαν ξανά οι γιοι σου
κι έτσι που ’χουνε ανδρέψει, πλημμυρίσαν τη σιωπή σου.
Πριν ο χρόνος σ’ αγαπήσει μες στα σκοτεινά κρυβόσουν
και στο πρόσωπο που ορίζεις τα γινάτια σου τ’ αρνιόσουν».
Γέρο, βάστα, μη λυγίσω και στα γόνατα καθήσω,
φίλο σ’ είχα κι αδερφό, στην αυλή σου να γερνώ.
«Τώρα, τούτα δω τα μάτια, δυο γερόντια σαστισμένα,
τα εγγονάκια μου τα λούζουν απ’ τη δίνη σου θρεμμένα».
Ο καημός μου ο μαθουσάλας απ’ τα δάκρυα ανασαίνει,
παραμύθια τους μιλάει, τα κρατά, τα κανακεύει.
Γέρο, βάστα, μη λυγίσω και στα γόνατα καθήσω,
φίλο σ’ είχα κι αδερφό, στην αυλή σου να γερνώ.
Υπεραστικοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου