ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΑΛΑΤΙ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

Ο Ηρόδοτος, σε μια από τις μυθολογικές του αναφορές, μιλάει για τους Γαράμαντες, λαό που συνδέεται με την Κρήτη. Γράφει πως στη χώρα τους συναντάς λόφους από αλάτι. Κουβαλούν χώμα και το στρώνουν πάνω από κάθε αλατένιο λόφο και μετά σπέρνουν. Αυτοί οι λόφοι δίνουν καρπό, παρόμοια με τους άλλους λόφους. Βέβαια, οι Γαράμαντες είναι μυθικός λαός και οι λόφοι τους μύθος, μα είναι πέρα για πέρα αληθινή η μάχη των φτωχών ανθρώπων για να καρπίσει ο μικρός κλήρος που τους έλαχε.

Το χωριό μου, η Επισκοπή, βρίσκεται στη μέση τους Ισθμού στο Λασίθι. Αν περπατήσεις στα βουνά γύρω, θα δεις πώς ξεχερσώθηκε κάθε πεζούλα, πώς έφυγε η κάθε πέτρα από τη μέση κι έγινε τράφος. Η γη ποτίστηκε με ιδρώτα, ο κόπος έδωσε καρπό κι έθρεψε τους ανθρώπους. Μα και ο υπόλοιπος τόπος που δεν καλλιεργήθηκε, πρόσφερε στους Πισκοπιανούς. Μέσα στις αχιμάδες, τις φασκομηλιές, τ’ αχινοπόδια, τους σκίνους και τα κουρμουτσούλια ένας κόσμος ολόκληρος. Μια γύρα κι έβρισκες το βραστάρι σου, τα χόρτα σου, τους χοχλιούς, το προσάναμμα και τα ξύλα για την παραστιά, το τάισμα για τα ζώα. Οι κυνηγοί γνωρίζουνε τις κοιμηθιές των ζώων.

Όποιος περπάτησε στην κακοβολιά των στενών χωματόδρομων, όποιος χώθηκε στους θάμνους και πήρε το άρωμά τους, όποιος κουβάλησε το στάρι με τις φοράδες στα αλώνια, όποιος ύψωσε το βλέμμα του από τον κάμπο να κοιτάξει το χωριό που κρέμεται στον λόφο και δε θα χωνέψει το κακό, δε συγχωρεί τους άθλιους που χάλασαν τον τόπο. Κάναν ταψί τις κορυφές, τις πότισαν τσιμέντο. Κάτω απ’ τις θεόρατες ανεμογεννήτριες ούτε πράσινο φύλλο δεν επιτρέπεται κι έχουν το θράσος να μιλούν για πράσινη ανάπτυξη!

Σπέρνουνε αλάτι στα βουνά, σαν τις ορδές βαρβάρων, να μη φυτρώνει τίποτα. Αυτό είναι «η ανάπτυξή τους», το να χαλούν. Απάνω στην καταστροφή, αβγαταίνουν τα λεφτά τους. Οι ανεμογεννήτριες συνδέονται απευθείας με τις χοντρές τους τσέπες. Πλάκα θα κάνουμε τώρα; Δεν ξέρουμε ποιοι θρέφονται από κάθε καταστροφή, τι εργοδότες είναι, πώς «φαλιρίζουν» έξυπνα για να έχουν πάντα χρήμα; Οι εκπρόσωποι της εταιρείας είτε είναι στην πρωτεύουσα είτε οι τοπικοί προύχοντες, τρομάρα τους κι ο τίτλος, κάνουνε τη βρώμικη δουλειά τους. Έχουνε τα τσιράκια τους, τους καλοθελητάδες, τους τάζουν και τους χώνουνε κανένα ευρώ στο στόμα, να λένε ό,τι τους πούνε.

«Θα ’χουμε φτηνό ρεύμα», λένε. Σοβαρά; Μήπως θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά; Οι λογαριασμοί που θα ‘ρθουν, είναι πολλών λογιών. Η λογική των «ανταποδοτικών» δημιουργεί ραγιάδες. Αυτοί που τα προπαγανδίζουν είναι σίγουρο πως δε αρκούνται σε αυτά.

Απ’ το χωριό είμαστε όλοι, γνωριζόμαστε και φαίνεται το παιχνίδι που παίζουν πάνω στις πλάτες του κοσμάκη με χαρτιά σημαδεμένα.

Όσο για τους αιρετούς, Δημάρχους ή κοινοτάρχες ή όπως αλλιώς τους λένε, τι άλλο θα λέγανε εκτός από «ΚΡΑ». Ήρθανε οι μπουλντόζες κι ανοίξανε κοτζάμ λεωφόρο πάνω από τα αλώνια που φτάνει μέχρι το Τουρλωτό Κεφάλι που φυτέψανε την πρώτη ανεμογεννήτρια. Αυτοί δεν ξέρουν τίποτα. Τι ξέρουν από δρόμους; Αφού όπου αλλού υπάρχουν χωματόδρομοι, τους έχουν παρατημένους και τους χαλάει ο καιρός. Έτσι κι αλλιώς ως την πόρτα τους πατούνε στο τσιμέντο. Κάποιοι μιλούν για πινάκια φακής. Ανοησίες! Φακή; Ποιος την καταδέχεται; Όποιος έχει εξουσία κάθε είδους, δεν τη βάζει στο τσικάλι, άλλα φαγιά γυρεύει.

Η δικαιοσύνη τους κλείνει τα μάτια μπροστά στο δίκιο του λαού, τον αφήνει στην αναμονή και εμποδίζει τη δράση, την καθυστερεί. Να διδαχτούμε απ’ την πραγματικότητα. Όλα σύννομα έγιναν. Παράνομη είναι μόνο η διαμαρτυρία.

Η υπόθεση δεν είναι θέμα ειδικών και ατέλειωτων αναλύσεων για πολλοστή φορά.

Μπροστά μπαίνει το δίκιο που συσπειρώνει τον λαό. Με ξεκάθαρο μυαλό πως στους εχθρούς και τους φίλους των εχθρώνς όχι μόνο δε θα είσαι αρεστός, μα θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να σε συκοφαντήσουν. Το δίκιο δε νικιέται. Όποιος έχει δίκιο δεν απογοητεύεται, παλεύει.

Τίποτα δεν τελείωσε. Οι ανεμογεννήτριες, αυτό το άλας που σπείρανε στα βουνά, θα ξεριζωθούνε. Με υπομονή κι επιμονή, μαζικά, θα τα καταφέρουμε.

Β.Δ.