Απάντηση των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών στην πρόσκληση του βουλευτή του ΚΙΝΑΛ σε τηλεδιάσκεψη

Ο βουλευτής Χαλκιδικής του ΚΙΝΑΛ, Α. Πάνας προσκάλεσε στις 12 Μαΐου το ΔΣ του συλλόγου μας σε τηλεδιάσκεψη «προκειμένου να συζητηθούν τα τρέχοντα ζητήματα και να στοιχειοθετηθούν προτάσεις για την ανάδειξη και επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Πρότεινε δε και ημέρες τηλεδιάσκεψης σε κοντινές ημερομηνίες (14 ή 15 Μαΐου ή την επόμενη εβδομάδα).

1. Πρώτη παρατήρηση που θα είχαμε να κάνουμε είναι ότι ένα σωματείο έχει πρωταρχική του υποχρέωση να ενημερώνει τα μέλη του. Να διαμορφώνει θέσεις που να υπερασπίζουν τα εργασιακά δικαιώματα των μελών του και να προτείνει τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων. Στη συγκεκριμένη συγκυρία, κατά την οποία ο κλάδος βάλλεται από παντού και σε πολλά μέτωπα και έχει να αντιμετωπίσει την ολομέτωπη επίθεση του υπουργείου με αιχμή την τηλε-εργασία, και ακόμη περισσότερο το πολυνομοσχέδιο, το σωματείο μας οφείλει να δημιουργεί και τους όρους αντίστασης σ’ αυτή την επίθεση. Αν κρίνει ο σύλλογος απαραίτητη την ενημέρωση οποιουδήποτε άλλου, αυτό μπορεί να γίνει με κοινοποίηση των διαμορφωμένων θέσεων και αποφάσεων των συνδικαλιστικών του διαδικασιών.
2. Οι εκπαιδευτικοί μέσα από τα συλλογικά τους όργανα οφείλουν να αναζητούν συμμάχους και συνοδοιπόρους στους άλλους εργαζόμενους, στους γονείς και τους μαθητές τους στους συλλόγους τους και τα σωματεία τους. Να αναπτύσσουν κοινούς αγώνες για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να προσπαθήσουν μέσα από τους αγώνες αυτούς να διαμορφώσουν όρους ώστε να ανατρέψουν την πολιτική των κυβερνήσεων. Συνομιλητές και συνδιαμορφωτές απόψεων-θέσεων του συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι εκφραστές της πολιτικής που έχουν απέναντί τους.
3. Κρίνουμε ότι η διαβούλευση είναι το φύλο συκής, επίφαση δημοκρατικότητας. Η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου είναι προειλημμένη πολιτική απόφαση της κυβέρνησης. Η συμμετοχή σε όποια διαβούλευση δεν αλλάζει αυτή την απόφαση. Αντίθετα νομιμοποιεί την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων. Το τερτίπι της διαβούλευσης είναι όπλο στο χέρι της κάθε κυβέρνησης και το χρησιμοποιεί για να περάσει την πολιτική της χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις και με τη συναίνεση του λαού. Αποτελεί φτηνό άλλοθι για όποιους στην ουσία συμφωνούν με τις κατευθύνεις του πολυνομοσχεδίου και κρύβονται πίσω από τις «διαφωνίες» τους σε λεπτομέρειες. Δημιουργεί επικίνδυνες αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να παρεμβαίνει στη λήψη αποφάσεων. Ότι μπορεί να διαπραγματεύεται ανέξοδες για τις κυβερνήσεις υποχωρήσεις που όμως δεν αναιρούν την αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος. Οι εκπαιδευτικοί έχουν μόνο μία επιλογή για να αντιπαλέψουν την επίθεση που δέχονται: με αγώνες. Και αυτή η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να γίνει μόνο στους δρόμους, στην πραγματική ζωή και όχι με εικονικές διαδικασίες και αδιέξοδους σχολιασμούς. Με απεργίες και με διαδηλώσεις.
4. Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν έχει να κερδίσει τίποτα συζητώντας με εκπροσώπους ενός κόμματος που φέρει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή δυσμενή κατάσταση. Το ΚΙΝΑΛ είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ που όταν ήταν στην αντιπολίτευση δημιουργούσε φρούδες ελπίδες για τις «ρόδινες μέρες» που θα έρχονταν για τον τόπο, αν ο λαός εμπιστευόταν τις τύχες του στα χέρια του, ξεχνώντας νόμους, σκάνδαλα και τα «ευχαριστώ» στους Αμερικάνους. Το ΚΙΝΑΛ είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ που όταν ξαναήρθε στην κυβέρνηση ψήφισε μνημόνια και συνέχισε τη λιτότητα. Το ΚΙΝΑΛ είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ του Αρσένη που κατάργησε την επετηρίδα και της Διαμαντοπούλου, της «υπουργού της φωτοτυπίας» και των συγχωνεύσεων σχολείων. Για τους εκπαιδευτικούς δεν έχει καμία σημασία που τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτική με εκφραστή τώρα την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την «υπουργό της κάμερας». Τα δύο αυτά κόμματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και η πολιτική τους εναλλάσσεται. Είναι όμως το ίδιο εχθρική προς τα συμφέροντά μας. Ποια «τρέχοντα ζητήματα» θα συζητήσει το ΔΣ του συλλόγου με έναν βουλευτή του ΚΙΝΑΛ; Ποιες προτάσεις θα «στοιχειοθετήσει», ποια προβλήματα θα «αναδείξει» και θα «επιλύσει» το ΔΣ του συλλόγου με έναν βουλευτή και όχι με τα μέλη του; Και μάλιστα ερήμην των μελών του!

Πίσω από αυτή την πρωτοβουλία βλέπουμε μικροπολιτικές σκοπιμότητες για να πλασαριστεί το ΚΙΝΑΛ σε καλύτερες θέσεις στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό (μήπως πιθανά ενόψει πρόωρων βουλευτικών εκλογών;). Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών αρνούμαστε να νομιμοποιήσουμε μια τέτοια διαδικασία. Υποστηρίζουμε την ανεξαρτησία και την αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος από τις πολιτικές δυνάμεις του συστήματος. Δεν ψάχνουμε υποστηρικτές των θέσεών μας και συμμάχους σε εκπροσώπους κομμάτων που εναλλάσσονται στους κυβερνητικούς θώκους. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να δημιουργήσουν όρους για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής με συμμάχους τους άλλους εργαζόμενους, τους γονείς, τους μαθητές.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις ήταν η μοναδική παράταξη που αρνήθηκε να συμμετάσχει στη τηλεδιάσκεψη αυτή, η οποία τελικώς έγινε την Πέμπτη 14 Μαΐου, καταθέτοντας αυτές τις διαφωνίες μας, τις οποίες και οφείλουμε να γνωστοποιήσουμε και στους συναδέλφους.

Συνάδελφοι, τυχοδιωκτική και επικίνδυνη κυβερνητική επιχείρηση «ανοίγματος» των σχολείων αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι στοχεύει να ισοπεδώσει όλα τα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών στις σπουδές, στις ελευθερίες και στη δουλειά. Έφερε σαν τον κλέφτη εν μέσω πανδημίας και καραντίνας ένα σαρωτικό και αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο και το προωθεί για ψήφιση. Ψήφισε τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 8/5 τροπολογία που α) θεσμοθετεί (σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση) «κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης» την επιβολή της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης» σε… «κάθε έκτακτο ή απρόβλεπτο γεγονός» και β) επιβάλλει τη «ζωντανή αναμετάδοση» του μαθήματος στις τάξεις (!) όταν υπάρχουν «επιδημικά νοσήματα»!

Οι κυρίαρχες παρατάξεις της ΔΟΕ και ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ, ΠΕΚ/ΔΗΣΥ) αλλά και το ΠΑΜΕ αποδεικνύονται «ευγενικοί χορηγοί» αυτής της πολιτικής! Με την «εποικοδομητική» κριτική τους, την υπερτόνιση των «τεχνικών δυσκολιών» και τα αποπροσανατολιστικά αιτήματα για χορήγηση τάμπλετ έβαλαν πλάτη και τελικά νομιμοποίησαν την τηλε-«εκπαίδευση».

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών κρατήσαμε από την αρχή μια καθαρή στάση για το ζήτημα. Προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τις συνέπειες αυτής της πολιτικής στα εργασιακά δικαιώματά μας και στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών. Αρνηθήκαμε να συμμετέχουμε στο πανηγύρι της τηλε-«εκπαίδευσης» και καλέσαμε τους συναδέλφους να είναι στο πλευρό των μαθητών ΕΞΩ όμως από τις υπουργικές πλατφόρμες.

Ας το έχουμε όλοι σίγουρο. Αν αναπτυχθεί ένας αγώνας του λαού ή των εκπαιδευτικών κόντρα στη βάρβαρη πολιτική του συστήματος, θα έχουμε πολλούς μηχανισμούς εναντίον μας, ίσως και αυτούς που αυτή τη στιγμή φαίνεται να μας υποστηρίζουν.