Από την Μινεάπολη ως την Αθήνα η απόσταση είναι μικρή!

Κι όμως η εικόνα αυτή από το Ήμουν, Είμαι & Θα Είμαι δεν είναι ασυνήθιστη. Εικονίζει ένα από τα πολλά περιστατικά της συνεχούς κρατικής βίας που συμβαίνουν καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας. Την κρατική βία που εφαρμόζουν αυτά τα ανθρωποειδή κατά του απλού κόσμου. Που δεν "περιορίζεται" μόνο στις διαδηλώσεις αλλά ασκείται καθημερινά κατά των μεταναστών, των προσφύγων, των άστεγων, των τοξικομανών, της νεολαίας, των εργαζόμενων με τους προσβλητικούς ελέγχους. Ποτέ ένας, ποτέ ούτε καν δύο, πάντα πολλοί μαζί για να "ελέγξουν", για να κάνουν τον τσαμπουκά με τα όπλα τους και τα γκλομπ τους έτοιμα να τα χρησιμοποιήσουν. Όπως τον πιτσιρικά ντελιβερά σήμερα στην Αχαρνών που το είχαν κυκλώσει καμιά δεκαριά από δαύτους.

Ομάδες ένστολων αλητών που με τις πλάτες του κράτους και των κυβερνήσεων του συστήματος κοπροσκυλιάζουν όλη μέρα έξω πίνουν καφέδες, μιλούν στα κινητά τους, καπνίζουν, παρενοχλούν γυναίκες, φοβίζουν τον κόσμο και αν βαρεθούν πλακώνουν στο ξύλο και κανέναν περαστικό που δεν γουστάρουν τη φάτσα του. Όπως τον νεολαίο προχθές στα Σεπόλια.

Τριγυρνάνε με τις δωρεάν μηχανές και αυτοκίνητά τους στους δρόμους της Αθήνας παραβιάζοντας κάθε διάταξη του κώδικα οδικής κυκλοφορίας με κίνδυνο να προκαλέσουν ατυχήματα και αν κανείς διαμαρτυρηθεί δεν το έχουν σε τίποτα να τον δείρουν και αυτόν, όπως πριν κάποιες μέρες έναν άντρα στη Μιχαλακοπούλου!

Και μετά κλαίγονται ότι κάνουν επικίνδυνη "δουλειά" γιατί κινδυνεύουν από το έγκλημα! Μόνο που το πραγματικό έγκλημα οργιάζει γύρω τους, άλλωστε και οι δύο είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος, του συστήματος που τους χρειάζεται και τους μεν και τους δε. Γι' αυτό και κάνουν ότι δεν βλέπουν. Όπως στην Αττική που μπροστά στα μάτια τους διακινούνται τα ναρκωτικά πιο εύκολα και από διαφημιστικά φυλλάδια!

Θρασύδειλοι  που φοβήθηκαν τη ζωή, διάλεξαν τον εύκολο δρόμο και εντάχθηκαν στη αστυνομία για να γίνουν συνειδητά γενίτσαροι εχθροί του λαού. Για να δέρνουν και να τρομοκρατούν πραγματικούς εργαζόμενους. Όπως τους εργαζόμενους του επισιτισμού και του τουρισμού προχθές.

Η μόνη τους διαφορά από άλλους μπράβους και δολοφόνους είναι ότι αυτοί είναι νόμιμοι. Γιατί αυτοί κάνουν τη δουλειά του κράτους, του συστήματος. Δικά του παιδιά είναι πλέον, σε αυτούς στηρίζεται το σύστημα για να αντιμετωπίσει έναν ενδεχόμενο ξεσηκωμό της νεολαίας, του λαού, και εδώ στη Ελλάδα.

Δεν συμβαίνουν αυτά λοιπόν μόνο στις ΗΠΑ, δεν υπάρχουν αυτοί μόνο εκεί. Συμβαίνουν και υπάρχουν και εδώ και παντού.