Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το πρόσφατο άρθρο σας για την επιβολή διά νόμου της λεγόμενης τηλεκπαίδευσης, αυτής για την οποία ομόφωνα συναινούσαν ότι "είναι αναγκαία" όλες οι κυρίαρχες παρατάξεις στο λεγόμενο συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών. Ό,τι και να πείτε, αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι για το ζήτημα αυτό και όλων των τραγικών εξελίξεων στην εκπαίδευση, δίκιο έχετε και σωστά αναδεικνύετε πολύ σωστά το ρόλο των συνδικαλιστικών αυτών ηγεσιών της ΟΛΜΕ, ΔΟΕ κλπ....
Φοβάμαι όμως ότι στην περίπτωση του κλάδου μας, των εκπαιδευτικών, ευθύνη και μάλιστα τεράστια για το επίπεδο του συνδικαλιστικού μας κινήματος δεν έχουν μόνο οι αστικο-ρεβιζιονιστικές ηγεσίες των συνδικάτων, αλλά και η ίδια η συντριπτική πλειοψηφία εμάς των ίδιων, αφού άλλωστε εμείς τις αναδείξαμε! Κανείς δεν τις διόρισε διά ροπάλου στο σβέρκο μας. Αιρετές είναι και με απλή αναλογική.
Το λέω αυτό πως φταίμε βαριά κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι του κλάδου, με την έννοια ότι οι περισσότεροι από μάς έχουν δυστυχώς γίνει εδώ και χρόνια συνειδητοί φορείς του συντηρητισμού, του ατομικισμού και της αδράνειας.
Έχει αλλοτριωθεί πολύ βαθιά από το σύστημα αυτός ο κλάδος και σε μεγάλο βαθμό πλέον παίζει εντελώς συνειδητά το παιχνίδι του συστήματος. Την παράδοση της εκπαίδευσης στην ...webex cisco δεν θα μπορούσε να την προχωρήσει ούτε ρούπι το υπουργείο, αν δεν βρίσκονταν εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές δευτεροβάθμιας που έσπευσαν να κάνουν πράξη αυτή ακριβώς την πολιτική της τηλεκάμερας στο διάστημα Μάρτη-Ιούνη... Μάλιστα πολλοί το έκαναν με προθυμία τέτοια που ξεπερνούσε κάθε προσδοκία της κας...Καμερέως, για να δείξουν πόσο καλά παιδιά είναι στους προϊσταμένους των.
Είναι αυτή η ίδια μεγάλη μάζα που κοιτάζει μόνο το ατομικό βόλεμα, που απέχει επιδεικτικά από μαζικές αγωνιστικές διαδικασίες, που κατάντησε τις οποίες απεργίες αυτού του κλάδου να είναι σχεδόν φαντάσματα με συμμετοχή ούτε του 5%... Είναι αυτοί οι ίδιοι που αναδεικνύουν στις ηγεσίες των γραφειοκρατικών συνδικαλιστικών ενώσεων τις γνωστές αστικο-ρεβιζιονιστικές παρατάξεις που αναφέρει το άρθρο σας, αυτοί που σε περιπτώσεις έσχατης κατάπτωσης , όπως της Μαγνησίας, αναδεικνύουν πρώτη δύναμη τη δεξιά ΔΑΚΕ με ποσοστά 50 ως 60%, ακόμη κι όταν ξέρουν πολύ καλά τί έκανε η δεξιά το 2013 και τί ετοιμάζεται να προωθήσει προσεχώς στις εργασιακές σχέσεις του κλάδου... Η νοοτροπία της μεγάλης μάζας αυτών των ανθρώπων είναι ότι οι ίδιοι σαν καλά παιδιά και σαν άφταστοι δάσκαλοι, προπάντων δε ... καταφερτζήδες όπως είναι, δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν ως άτομα, αφού πάντα τα έχουν καλά με την εξουσία!!....
Σε μια περιοχή του νομού μας, σκέτη σφηκοφωλιά της αντίδρασης, στο γραφείο ενός σχολείου, όπου έτυχε να δουλέψω, οι μαύροι κι άραχλοι εκπρόσωποι του είδους, επί Τσίπρα ακόμη, φωνασκούσαν καθημερινά και μετ' επιτάσεως: ''πότε επιτέλους θα έρθει η δεξιά, να φέρει επιτέλους και την ... αξιολόγηση", για να πιάσουν οι ίδιοι προφανώς τα πόστα, ως οι πλέον άξιοι των άξιων του κλάδου μας. Σκέτη σφηκοφωλιά! Και δεν είναι μόνο στη Μαγνησία. Παντού σχεδόν οι ίδιες θλιβερές καταστάσεις επικρατούν, ενώ δεν μπορείς και να συζητήσεις εύκολα με αυτούς τους ανθρώπους γιατί είναι προσκολλημένοι στα καλούπια τους. Ένας συφοριασμένος από δαύτους τους άξιους, παλιά καραβάνα στο ίδιο εκείνο σχολείο, επαναλάμβανε διαρκώς ένα άρθρο της "Καθημερινής" που έλεγε ότι στην Ελλάδα φορολογούνται μόνο οι ...πλούσιοι!!!
Τι να συζητήσεις με κάτι τέτοιους και ποια λογικά επιχειρήματα ή στοιχεία να τους αντιτάξεις; Γυρίζουν αμέσως περιφρονητικά την πλάτη και δεν ακούνε τίποτα... Πώς λοιπόν να μην περάσει ο νόμος για σχολείο big brother όταν κάμποσοι τέτοιοι άξιοι ... γλείφτες και κόλακες της εξουσίας έσπευσαν ήδη από το Μάρτη να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στην κυβέρνηση, για να δείξουν το ... καλό τους πρόσωπο και την αξιοσύνη τους;
Έπειτα, έρχονται κατά πόδας οι πλέον ψευτοαριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι ρεβιζιονιστές του Περισσού και παρουσιάζουν την κάμερα ως μια ...αντικειμενική ανάγκη, ζητώντας δήθεν δικλείδες ασφαλείας και ισότητας ευκαιριών! Όλοι τους στο ίδιο βασικά κοινό απευθύνονται, σε έναν αδρανοποιημένο και καθαρά συντηρητικό και ατομοκεντρικό κλάδο δημοσιοϋπαλληλίσκων κι όχι αγωνιστών δασκάλων και αληθινά διανοουμένων.
Για να κλείσουμε και με ένα ευτράπελο των τελευταίων ημερών, εμφανίστηκε στο χώρο μέσω email που έστειλε κι ένα εκπαιδευτικό παρακλάδι της ... φοβερής και τρομερής εκείνης σέχτας με το όνομα "ΟΑΚΚΕ". Οι απίστευτοι αυτοί τύποι που κυνηγάνε παντού... ρωσικά και κινεζικά φαντάσματα, ρωσόδουλους και κινεζόφιλους "καταστροφείς της οικονομίας, της παιδείας" και τα ρέστα, ιδιαιτέρως δε εκείνους του ... "σοσιαλφασισμού", του "ψευτοΚΚΕ", αλλά και ... "των μ-λ", καταλήγουν το κήρυγμα τους με το ... αυτονόητο συμπέρασμα: απαιτείται άμεσα η τηλεκπαίδευση και το ταχύτερο δυνατόν η αξιολόγηση (μπας και πάρουν δρόμο προφανώς τα ρωσικά πλοκάμια από τα σχολεία, θα συμπληρώναμε!)
Μπίνγκο! Η κυρία Καμερέως, οι αμερικανικές πολυεθνικές τηλε-εκπαιδευτικές πλατφόρμες, ο κ. Τζέφρυ της Πρεσβείας και βεβαίως και εκπρόσωπος της Κομισιόν πρέπει αμέσως να απονείμουν βραβείο υποδειγματικής συμπεριφοράς στους εκπαιδευτικούς της "ΟΑΚΚΕ", και να γράψουν από τώρα στο φύλλο αξιολόγησης ότι αποτελούν το ιδεώδες πρότυπο εκπροσώπων της ... αριστεράς στα σχολεία και στην κοινωνία!
Πώς καταντήσαμε, παιδιά!
Ζήτημα είναι αν παίρνει γιατρειά αυτή η κατάσταση στον εκπαιδευτικό κλάδο στα επόμενα 20-30 χρόνια. Πολύ χλωμό το βλέπω, αφού άλλωστε οι νεότερες γενιές εκπαιδευτικών που ακολουθούν εμάς τους σημερινούς, αυτές δηλ. που μόνιμα θα εργάζονται ως συμβασιούχοι, έχουν ποτιστεί από τα γεννοφάσκια τους με τις αντιλήψεις του ατομικισμού, του ανταγωνισμού και της ελάσσονος διεκδίκησης, στερούνται δε σε συντριπτικό ποσοστό κάθε κοινωνικού οράματος, πιστεύοντας μόνο στην καριέρα τους. Ουδεμία έκπληξη. Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις!
Ν.Π. 18-9-2020.
Σημείωση Α.σ.Γ.: Δημοσιεύσαμε αυτό το κείμενο του συναγωνιστή Ν.Π. γιατί -παρά τις διαφωνίες μας- θεωρούμε ότι θέτει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα ότι ο προβληματισμός του έχει βάση. Αυτό της κατάστασης του κλάδου των εκπαιδευτικών ως εργαζόμενους, την κατάσταση του κινήματος, τις αντιλήψεις που έχουν επικρατήσει. Ζητήματα τα οποία δεν αφορούν μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά το κίνημα συνολικά. Επιφυλλασόμαστε για ένα πιο αναλυτικό σχολιασμό.
2 σχόλια:
Η κατάσταση του εκπαιδευτικού κινήματος δεν είναι ξεκομμένη από την κατάσταση του γενικότερου λαϊκού κινήματος,με επιπλέον τα βαρίδια της ήττας που φορτώθηκε τόσο με το πραξικόπημα της ΟΛΜΕ το καλοκαίρι του 13 που έκανε την απόφαση για απεργία με συντριπτική συμμετοχή και έκφραση της διάθεσης να σπάσει η επιστράτευση το απόλυτο τίποτα.Δεν ξέρω πόσο ανθεκτικός είναι ο κάθε συνάδελφος στην υπεράσπιση των συλλογικών διεκδικήσεων,χωρίς να αμφισβητεί αυτή την αναγκαιότητα από την ξεπουληματική στάση των ομοσπονδιών,που ούτε θέλουν ούτε παλεύουν να αντιπαρατεθούν στην ασκούμενη αντιδραστική πολιτική.Οσοι από εμάς περνάμε από τα σχολεία παλεύοντας να αλλάξει το κλίμα,εισπράττουμε πολλάκις αυτή την αγανάκτηση για το συνδικαλισμό γενικότερα και όλη τη δυσπιστία,από συναδέλφους που έχουν δώσει μέσα στα χρόνια μάχες ακόμα και πολύμηνες.Αυταπάτες θα βρεις πολλές,ακριβώς γιατί λείπει το κίνημα.Και ακούμπισμα στο ΣΥΡΙΖΑ ζήσαμε,με την ελπίδα πως θα είναι εύκολος ο δρόμος της επιστροφής.Η ενσωμάτωση και αυτής της ήττας,συνέβαλε.Για να μη μπω στα πιο ..."μαλλιαρά",τη στάση της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που θεωρεί την εκπαίδευση αταξικό πεδίο,καθώς και το κράτος και για αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να χωθεί στους μηχανισμούς.Πόσοι νέοι(λέμε τώρα) συνάδελφοι δεν μπερδεύουν τα ΠΥΣΠΕ -ΠΥΣΔΕ με τα συνδικαλιστικά όργανα;Παράξενο;Καθόλου.Για κάθε πρόβλημα θα απευθυνθούν στον αιρετό,το "μάτι" του εκπαιδευτικού στη διοίκηση.Πάντως όχι στο σωματείο.Κι οι επιστημονικές ενώσεις,κι αυτές μέσα στο μπέρδεμα.
Φυσικά και υπάρχει γιατρειά γιατί η επίθεση γιγαντώνεται και οι δικαστικές προσφυγές(αλλη τρικλοποδιά κι αυτή)δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αυταπατών.Γιατί οι νόμοι ψηφίζονται για να εφαρμόζονται κι όχι να μένουν στα χαρτιά.
Πριν να απαξιώνουμε τόσο τους συναδέλφους της διπλανής τάξης,ας τα συνυπολογίσουμε,κι ας βάλουμε πλάτη να ανοιχτούν δρόμοι ανατροπής του καταθλιπτικού κλίματος.
Δημοσίευση σχολίου