ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ: Να κλείσουν τα σχολεία στις 15/10 – Να απεργήσουμε ΟΛΟΙ!

Σε ολοκληρωτικό πόλεμο απέναντι σε μαθητές και εκπαιδευτικούς η κυβέρνηση

Μόνη λύση η συγκρότηση κεντρικής μάχης

Καταιγίδα μέτρων, καθένα από τα οποία αποτελεί αιτία πολέμου:

·         Πλήρης απουσία μέτρων προστασίας από την πανδημία.

·         Τράπεζα θεμάτων, προετοιμασία απανωτών ελάχιστων βάσεων εισαγωγής για την είσοδο των μαθητών στην τριτοβάθμια και μείωση εισακτέων – πραγματικό ταξικό σφαγείο.

·         Άθλια χρησιμοποίηση των εκπαιδευτικών ως απεργοσπαστικό μηχανισμό των μαθητικών καταλήψεων.

·         Μονιμοποίηση του τσίρκου της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης» ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία και θεσμοθέτηση της κάμερας στην τάξη.

·         Αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών.

·         Θεσμοθέτηση τρίμηνων συμβάσεων αναπληρωτών και προσοντολόγιο που πετάει στην ανεργία χιλιάδες αναπληρωτές.

·         Νέο ακόμα πιο αντιδραστικό νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση.

·         Ξύλο, χημικά και χτύπημα ΟΛΩΝ των διαδηλώσεων.

Τι άλλο συγκροτούν όλα αυτά από έναν ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΟ του συστήματος και της κυβέρνησής του στα στοιχειώδη δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες;

Τι άλλο υποδεικνύουν από την ανάγκη συγκρότησης ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ του κλάδου, δίπλα στο λαό και τους μαθητές, για να ηττηθεί η αντιδραστική πολιτική και για ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΑ ΠΙΣΩ;

Σε αυτό τον ολοκληρωτικό πόλεμο ενάντια στο λαό, ενάντια στους μαθητές, ενάντιά μας, η λύση δεν μπορεί να είναι ο κατακερματισμός των απαντήσεων μέσω μιας πληθώρας «Απεργιών – Αποχών» (απεργία ή αποχή;) σε καθεμία από τις οποίες καλείται μέρος του κλάδου. Η τακτική του να κάνουν «απεργία – αποχή» όσοι υποχρεώνονται σε τηλε-εκπαίδευση ενώ τα σχολεία τους είναι σε κατάληψη, να κάνουν άλλη «απεργία – αποχή» οι συνάδελφοι που καλούνται να έχουν κάμερα στην τάξη και να κάνουν μια τρίτη «απεργία – αποχή» οι συνάδελφοι που καλούνται σε διαδικασίες αξιολόγησης τι ακριβώς παράγει; Η χρησιμοποίηση τέτοιων κατακερματισμένων μορφών μπορεί να χρησιμοποιηθεί ΜΟΝΟ για να κερδηθεί χρόνος. Τώρα και με τον τρόπο που προωθείται αποτελεί διαλυτισμό και αποπροσανατολισμό γιατί απλώς υπονομεύει και αναβάλλει επ’ αόριστον την ανάγκη κεντρικού αγώνα ΟΛΟΥ του κλάδου για την ανατροπή του συνόλου των αντιδραστικών μέτρων. Πόσο μάλλον όταν η συνδικαλιστική ηγεσία των ΟΛΜΕ/ΔΟΕ –εν μέσω αυτής της κυβερνητικής αθλιότητας- τρέχει για συνάντηση με την Κεραμέως! Για να ανταλλάξουν τι άραγε;

Θα πει, βέβαια, κανείς:

§  Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που τον Απρίλη έσπευσε να δηλώσει υποταγή στην επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης» και συνεχίζει την ίδια καραμέλα ακόμα και τώρα που η τηλε-«εκπαίδευση» έχει δείξει τα πραγματικά της δόντια και στον πιο ανυποψίαστο;

§  Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που απέφευγε να κάνει συνελεύσεις όταν η Κεραμέως ψήφιζε τον εκτρωματικό της νόμο 4692 εν μέσω πανδημίας;

§  Τι θα περιμέναμε από μια ηγεσία που αρνήθηκε να κάνει απεργία με το άνοιγμα των σχολείων και ενώ ήταν ολοφάνερη η πρόθεση της κυβέρνησης να μην πάρει ούτε μισό μέσο προστασίας στα σχολεία για την πανδημία;

Η αλήθεια είναι ότι, όσο μας αφορά, ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ από την ηγεσία αυτή.

Φτάνει, λοιπόν! Ως εδώ! Ωριμάζει, πια, σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες η συνειδητοποίηση της ανάγκης να συγκροτηθεί ο κλάδος στην κατεύθυνση της αποφασιστικής συνολικής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στη βαρβαρότητα του συστήματος και της κυβέρνησης. Χωρίς αυταπάτες για «κόλπα» εικονικών απαντήσεων χωρίς αγώνα, για «σώσιμο» που θα έρθει από τον ουρανό, για αγώνες χωρίς εχθρούς.

Κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο πρέπει να γίνει κύτταρο αυτής της συγκρότησης. Για να οργανωθεί σύντομα ένας γενικευμένος αγώνας. Ο οποίος ναι! – δεν θα έχει τη συμπάθεια της κυβέρνησης και του κράτους, ναι! – δεν θα έχει τη συμπαράσταση της συμπολιτευόμενης «αντιπολίτευσης», ναι! – δεν θα έχει την κατανόηση των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, ναι! – δεν θα δικαιωθεί από δικαστικές προσφυγές.

Αλλά είναι η μόνη προοπτική που μπορεί να βάλει φρένο στο γύρισμα της ιστορίας αιώνες πίσω. Να νιώσει ξανά ο εργαζόμενος λαός ότι –με πραγματικούς όρους- υπερασπίζεται τη ζωή και τα δικαιώματά του. Να διαμορφώσει τους όρους μιας δικής του πάλης. Στην οποία θα λέει τα δικά του ΟΧΙ. Αυτά που εκφράζουν την αντίθεση του στην πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης του. Που θα προβάλλει τις δικές του διεκδικήσεις. Αυτές που εκφράζουν τα δικαιώματα της νεολαίας και των εργαζομένων  στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες.    

Στις 15 Οκτώβρη η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει 24ωρη γενική πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία. Φρόντισε να αργήσει η ΑΔΕΔΥ όσο μπορεί, για να μην συμπέσει με την κορύφωση των μαθητικών καταλήψεων. Στη φάση αυτή, όμως, το ουσιαστικό είναι άλλο. Το σύστημα και η κυβέρνησή του με το συνεχή βομβαρδισμό αντιλαϊκών νόμων αλλά και με την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων έχουν δημιουργήσει ένα εύφλεκτο κοινωνικό τοπίο.

Η 24ωρη απεργία στις 15 Οκτώβρη δίνει μια σημαντική δυνατότητα για να βγει ο λαός στους δρόμους και να αρχίσει δημιουργεί τους όρους για τη συγκρότηση ενός κινήματος σαν αυτό που περιγράφουμε πιο πάνω.

Στις 15 Οκτώβρη πρέπει να παλέψουμε να ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Τα νούμερα συμμετοχής στην απεργία πρέπει να είναι ψηλά και οι συγκεντρώσεις μαζικές.

 Και στις 16 Οκτώβρη πρέπει να συζητηθεί και να οργανωθεί το επόμενο βήμα.

·        Μέτρα για την πανδημία – Μαζικά τεστ – μικρές τάξεις.

·        Κάτω ο νόμος 4692 (Τράπεζα Θεμάτων, αξιολόγηση) και ο 4589 (προσοντολόγιο).

·         Δεν κάνουμε εξ αποστάσεως – δεν είμαστε απεργοσπαστικός μηχανισμός των μαθητικών κινητοποιήσεων και καταλήψεων – κατάργηση της ΥΑ της 30/9.

·        Ανατροπή της υπουργικής Απόφασης – Ούτε μια γραμμή ύλης με τηλε-«εκπαίδευση» - Όχι στην τηλε-«εκπαίδευση» και τις κάμερες στην τάξη – δραστική μείωση της ύλης.

·         Όχι στις τρίμηνες συμβάσεις – Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί – μονιμοποίηση των αναπληρωτών και των καθαριστριών.