Παρ'
όλα αυτά οι καθηγητές που συγκεντρώθηκαν έκφρασαν την αγωνία όλων των συναδέλφων τους.
Αγωνία
για το υγειονομικό, στα πρώτα κρούσματα-2ο ΕΠΑΛ-, τεστ πουθενά. Τέτοια
“αυστηρά” πρωτόκολλα.
Τμήματα
που δε “σπάνε” και στοιβάζουν 24-27 μαθητές.
Αντίστοιχα
εργαστήρια με μαθητές και εκπαιδευτικούς σε απόσταση αναπνοής, κυριολεκτικά.
Κενά
καθηγητών σε πολλά σχολεία ακόμα και σε μαθήματα πανελλαδικών.
Αναπληρωτές
να κάνουν απλήρωτες υπερωρίες(!).
Τηλεκπαίδευση
σε τμήματα που κλείνουν λόγω κρουσμάτων με απουσίες για μαθητές που δεν έχουν
δυνατότητα πρόσβασης (στη Καρδίτσα ακόμα και τώρα δεν έχουν αποκατασταθεί
πλήρως οι τηλεπικοινωνίες).
Και
τέλος το μεγάλο ζήτημα της “ανάθεσης” στους καθηγητές του “ψηφιακού” χωροφύλακα,
όργανο καταστολής και εκφοβισμού των μαθητικών αγώνων...
Αυτά
που ειπώθηκαν σίγουρα αποτελούν κοινό τόπο για την πλειοψηφία των καθηγητών.
Μόνο που εξαντλούνται στους χώρους των γραφείων των σχολείων και δεν βγαίνουν
παραέξω.
Αυτή
είναι και η βασική και κύρια ανάγκη. Η αγανάκτηση, η οργή να γίνουν αγώνας. Συγκεντρώσεις,
διαδηλώσεις ΑΠΕΡΓΙΑ.
Γι'
αυτό στις 15/10 πρέπει να παλευτεί η μαζική συμμετοχή στην απεργία. Να μπει
τέλος στην κινηματική αποστασιοποίηση. Να κλείσουν τα σχολεία, να γεμίσουν οι
δρόμοι.
Την
ώρα που τελείωνε η ΓΣ τελείωνε και η συνάντηση της Κεραμέως με την ΟΛΜΕ.
Αμετακίνητη η υπουργός. Επιμένει να θεωρεί τους εκπαιδευτικούς αναλώσιμους τόσο
από πλευράς υγείας όσο και εργασιακών δικαιωμάτων.
Ατομική
μας ευθύνη, με συλλογική στάση να γνωρίσει η Νίκη την ΗΤΤΑ!!!
Υ.Γ. Να σημειωθεί και η τοποθέτηση εκπροσώπου της ΔΑΚΕ. Σα να άκουγες τον Πέτσα (κυβερνητικό εκπρόσωπο). Πραγματικά η φωνή του κυρίου τους (ή της κυρίας τους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου