Παρακάμπτοντας τα ποικίλα, εργασιακά, οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα νηπιαγωγών (που κάποιοι δεν … απαγορεύεται να είναι και γονείς!)αλλά και των ίδιων γονιών απαιτούν να εφαρμοστεί το «πρόγραμμα» ακόμα και αν είναι να επιστρατευτούν στο σπίτι παππούδες και νταντάδες!
Αγνοώντας τους κοινωνικούς, οικονομικούς , τεχνολογικούς περιορισμούς των οικογενειών εξισώνουν το υποχρεωτικό πρόγραμμα που υλοποιείται στο νηπιαγωγείο και που έχει ως φορέα και ενεργό υποκείμενο τον νηπιαγωγό/νήπια , με το εξ αποστάσεως που απαιτεί τη αναγκαστική διαμεσολάβηση του ενήλικα. Κι αν δεν μπορούν να κόψουν το λαιμό τους να μπορέσουν! Ο γονιός είναι υποχρεωμένος να στέλνει στο σχολείο τα παιδιά του και δεν είναι άτυπο εκπαιδευτικό προσωπικό! Αυτό αποτελεί μία ολοφάνερη διαστρέβλωση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας.
Στο όνομα της ενίσχυσης του συλλόγου διδασκόντων όλη η ευθύνη για την υλοποίηση του προγράμματος και της πίεσης προς τους γονείς φορτώνεται στους νηπιαγωγούς που πρέπει να τους «αντιμετωπίσουν» και οι οποίοι καλούνται να επιβάλλουν το πλαίσιο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ως παιδονόμοι των… γονέων.
Αυτή είναι μια πρώτη πρόγευση για την λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας που απ ότι φαίνεται θα γνωρίσει λαμπρές εφαρμογές στις μέρες που έρχονται. Οι εκπαιδευτικοί μετατρέπονται σε νοσηλευτικό προσωπικό, ομάδα τεχνικής υποστήριξης και ποιος ξέρει με τι άλλο καθήκον θα αποποιούνται τις δικές τους ευθύνες φορτώνοντας τες πάνω στις δικές μας πλάτες. Είναι ένα πολύ καλό «φροντιστήριο» για την λεγόμενη αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού που θα ακολουθήσουν.
Εκκωφαντική είναι η απουσία του συνδικαλιστικού κινήματος και των υποτιθέμενων εκπροσώπων μας που θα έπρεπε ήδη να υψώσουν φραγμό σε παρόμοια σχέδια. Όμως το μόνο που κατάφεραν να… ψελλίσουν είναι το όχι στην κάμερα στα σχολεία ενώ αποδέχονται το συνολικό πλαίσιο της λεγόμενης τηλεκπαίδευσης και κάνουν προτάσεις για την πιο… δίκαιη εφαρμογή του.
Επειδή ο κύκλος που ξεκίνησε με την πανδημία δεν πρόκειται να κλείσει σύντομα, επειδή η κυβερνητική πολιτική στην εκπαίδευση τόσο όσο ήταν τα σχολεία ανοιχτά (με τα 25άρια τμήματα, τα ανύπαρκτα μέσα προστασίας κλπ) όσο και τώρα που βρίσκονται κλειστά είναι δεδομένη , πρέπει να πιέσουμε τον σύλλογο ως πρώτο βήμα αντίστασης να καλύψει τις νηπιαγωγούς και να μην παίρνουμε απουσίες στα… τηλεμαθήματα!
Αποτελεί κάτι τέτοιο το λιγότερο που πρέπει να κάνουμε απέναντι στους εργαζόμενους γονείς και τους μαθητές μας.
Παράλληλα να πιέσουμε το σύλλογο της πρωτοβάθμιας να κάνει Γενική Συνέλευση (που με πείσμονα τρόπο αποφεύγει το ΔΣ) και να συζητήσουμε τα προβλήματα μας που έχουν οξυνθεί εκτός των άλλων και μέσα από κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας . Από την κυβερνητική επίθεση στα εργασιακά και δημοκρατικά μας δικαιώματα γενικότερα.
Καλαμαριά Νοέμβρης 2020
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου