Πρωτοφανής ή πασιφανής;

Μα επιτέλους πια με αυτή τη φύση. Σε κάθε νέα και λίγο δυνατή νεροποντή διαρκώς γίνεται πιο «άγρια». Έτσι λοιπόν στη Μάνδρα το 2017 υπήρξε φονικότατη και πρωτοφανής. Στη Κρήτη πρόπερσι εξίσου καταστροφική με άνευ προηγουμένου ψηλά ποσοστά βροχόπτωσης.

Παρόμοια πολλές περιοχές και πόλεις της Ελλάδας όπως η Θάσος, Χαλκιδική, Ρόδος, Λήμνος δέχτηκαν σε πρωτόγνωρο πάλι βαθμό τη σαρωτική της μανία ανοίγοντας τους κρουνούς του ουρανού. Φέτος η Καρδίτσα πλήρωσε ανυπολόγιστο τίμημα από την ιστορικά ξανά απίστευτη πλημμύρα. Χθες Ηράκλειο και Λασίθι θυμήθηκαν τα στιγμιότυπα της   επίσκεψης του κατακλυσμού, που ειδικοί και διοικούντες ίσως θεωρούν πως μετά την εποχή του Νώε θα ήταν η δεύτερη σε μέγεθος.    

Ισχυρίζονται οι ειδήμονες ότι υπαίτιος για τη δυστροπία των ακραίων αυτών μετεωρολογικών φαινόμενων είναι η οικολογική απορύθμιση. Η ασεβής και αμετροεπής παρέμβαση του ανθρώπου επάνω στη γη.  Δηλαδή η πειθαναγκασμένη υφάντρα στο εργοστάσιο –κάτεργο που εκπέμπει ρύπους ατμοσφαιρικούς; Μήπως ο μεισοπεινασμένος μισθωτός σκλάβος εργάτης στο μεταλλουργικό εργοστάσιο το οποίο παράγει τοξικά βιομηχανικά λύματα;

Αυτοί άραγε κινούν τα νήματα σαν πρωταγωνιστές (και άρα υπεύθυνοι) της οικονομικής δραστηριότητας  και των γενικότερων εξελίξεων; Ή μήπως αποτελούν, μαζί με το βάναυσα πληγωμένο περιβάλλον, κοινά θύματα της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής ασυδοσίας;

Ένας αγανακτισμένος πλημμυροπαθής κάτοικος Ηράκλειου δήλωνε μπροστά στον τηλεοπτικό φακό: «εδώ στον κεντρικό δρόμο που πατάμε και τώρα είναι σκεπασμένος με λάσπες και φερτά υλικά, μικρός θυμόμουν και περνούσε ποταμός».

Αν και απλός χωρικός, παρόλο ετούτο προέβηκε στη αυτονόητη διαπίστωση αγγίζοντας έναν από τους βασικούς λόγους, ώστε κάθε φορά που το ψιλοβρόχι δυναμώνει και πλησιάζει τα όρια καταιγίδας, ακολουθούν τέτοιας έκτασης πανωλεθρίες.

Καθότι δεν έγιναν οι δρόμοι χείμαρροι, αλλά οι χείμαρροι  δρόμοι και δικαιολογημένα η φύση αποπειράται να αποκαταστήσει έστω και βίαια την ισορροπία. Μία φυσική τάξη που διασάλευσε κρατική αδεία και ευθύνη η άναρχη δόμηση, επιχειρηματική επέλαση, άκρατη τσιμεντοποίηση, μείωση δασικής κάλυψης, μπάζωμα και μη καθαρισμός απομεινάντων ρεμάτων με τη συνδρομή ενδεχομένως της διαφοροποίησης των κλιματολογικών δεδομένων.

Ο πλανήτης έχει δομικά τους αναπόφευκτους σεισμούς, πυρκαγιές, κυκλώνες, κακοκαιρίες  αλλά και κορωνοΐούς του επίσης. Η συντεταγμένη πολιτεία με τα αυτοδιοικητικά παραρτήματα της άλλο τόσο έχει απεριόριστες τεχνολογικές δυνατότητες και πόρους για να προστατεύει αποτελεσματικά την κοινωνία. Ειδικά στον εικοστό πρώτο αιώνα. Αρκεί να υπάρχει η, όπως τη λένε, πολιτική βούληση για αυτό τον σκοπό. Μόνο που δεν την έχει. Αντίθετα ιεραρχεί ταξικές προτεραιότητες ικανοποίησης συμφερόντων των κυρίαρχων περιφρονώντας  προκλητικά εκείνα των από κάτω.   

Επομένως η λύση δεν είναι ούτε να αναθεματίζουμε τη δεινοπαθημένη φύση, μήτε να καταντήσουμε περιβαλλοντικοί μετανάστες.

Επιβάλλεται να διεκδικήσουμε την προστασία μας με την εκτέλεση άρτιων έργων και εξασφάλιση δημόσιων υποδομών προσανατολισμένων στην περιφρούρηση της ζωής και περιουσίας μας. Παράλληλα  κυβέρνηση και δήμαρχοι αποκλειστικά κάτω από την αγωνιστική πίεση των πληγέντων θα καλύψουν στο ακέραιο το κόστος των ζημιών.

Δεν είμαστε εμείς καχύποπτοι απέναντι τους. Απλά εκείνοι συστηματικά μας  απαξιώνουν, ρημάζουν και εμπαίζουν από πάνω με άπειρα παραδείγματα. Οι σχέσεις μας λοιπόν είναι τέτοιες αντιπαράθεσης και επουδενί τους ευαισθητοποιεί ο λυγμός μας. Μα αναγκαστικά εισακούεται μονάχα η φωνή της οργής και πάλης μας.

ΚΜ μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης