Αρχή του τέλους της πανδημίας χαρακτήρισαν οι ειδικοί την ανακάλυψη εμβολίου για τον νέο κορονοϊό.
Μπορεί τότε να είχαμε 100 νεκρούς τη μέρα, όμως «βλέπαμε φως στην άκρη του τούνελ».
Αμέσως η κυβέρνηση άρπαξε την ευκαιρία και σταμάτησε κάθε συζήτηση για τις κάθε είδους ελλείψεις στην περίθαλψη που είχαν ως αποτέλεσμα «ένα αεροπορικό δυστύχημα τη μέρα» κι εστίασε στα καλά νέα. Παρουσίασε λοιπόν το «φιλόδοξο μεν, καλά οργανωμένο δε» σχέδιό της με τα 1018 εμβολιαστικά κέντρα και τους 2.000.000 εμβολιασμούς το μήνα.
Μόνο που το σχέδιο εμφάνισε προβλήματα με το καλημέρα. Πρώτα, γιατί δεν προσλήφθηκε κανείς εργαζόμενος γι’ αυτά τα κέντρα, οπότε οι λίγοι σχετικά εμβολιασμοί εδώ κι ένα μήνα γίνονται από τους εργαζόμενους των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας, που δε φτάνανε για τις δουλειές που είχαν πριν. Αφού λοιπόν τα νοσοκομεία μετατράπηκαν σε μίας νόσου (με αποτέλεσμα το 2020 να πεθάνουν πάνω από 5.000 περισσότεροι άνθρωποι από ό,τι το 2019, συν τους 5.000 του ιού), τώρα αναλαμβάνουν και τους εμβολιασμούς ηλικιωμένων κι ευπαθών ομάδων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δεύτερο και μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι φαρμακοβιομηχανίες καθυστερούν την προμήθεια εμβολίων γιατί, όπως ήταν απόλυτα αναμενόμενο, δεν μπορούν να παράγουν τις δόσεις που απαιτούνται. Πέντε-έξι εταιρείες, ακόμα και κολοσσοί, δεν μπορούν να κατασκευάσουν δισεκατομμύρια δόσεις σε μικρό χρονικό διάστημα. Και τι κάνουν; Δίνουν περισσότερα σε όποιον πληρώνει καλύτερα. Παρ’ όλο που οι έρευνες που κάνανε χρηματοδοτήθηκαν με δισεκατομμύρια που τους δώσανε οι κυβερνήσεις (χρεώνοντας τους λαούς τους), το αποτέλεσμα της έρευνας ανήκει σ’ αυτούς (πατέντα). Ακούνε δε βερεσέ τα μεγάλα λόγια που λένε διάφοροι που προτείνουν να μην ισχύσει η πατέντα στη συγκεκριμένη περίπτωση ώστε να παράγονται τα εμβόλια κι από άλλες φαρμακοβιομηχανίες, «ξεχνώντας» ότι γι’ αυτό το σύστημα, όλα είναι εμπόρευμα και κινητήρια δύναμη αποτελεί το κέρδος. Και ότι οι κυβερνήσεις υπάρχουν για να υπηρετούν αυτή τη λειτουργία.
Παρά την αγωνία της να εμφανιστεί ότι «έχει την κατάσταση υπό έλεγχο», η εδώ κυβέρνηση προσγειώνεται ξανά στην «παλιά καλή» «ατομική ευθύνη», με την οποία θα πορευτούμε για πολύ ακόμη.
Ο χειμώνας ήρθε, τα κρούσματα αυξάνονται, όμως οι κάθε είδους ελλείψεις στα νοσοκομεία θα συνεχίσουν. Άλλωστε για το υπουργείο, τα προβλήματα θα λύνονται από μόνα τους όσο θα εμβολιαζόμαστε.
Κι αν η επιτροπή των ειδικών δεν μπορεί πάντα να καλύπτει την κυβέρνηση (πώς να πει δηλαδή ότι οι πορείες αποτελούν «επικίνδυνο συνωστισμό» την ώρα που ο πραγματικός συνωστισμός σε κλειστούς χώρους χωρίς μέτρα είναι μια χαρά αποδεκτός εφόσον βολεύει το σύστημα), τα ΜΜΕ δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα. Μπορούν να κατηγορήσουν όσους διαδηλώνουν για όλα τα κακά της μοίρας μας. Ένοχος χωρίς δεύτερη σκέψη γι’ αυτούς είναι όποιος αντιστέκεται και διεκδικεί. Ήσυχα-ήσυχα στα σπιτάκια μας (όσο τα έχουμε ακόμη) θα πρέπει να καθόμαστε γι’ αυτούς, να δεχόμαστε την επίθεση της κυβέρνησης και να «ευχαριστούμε» που ζούμε ακόμη.
Μόνο που ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν είναι πρόβατα που περιμένουν το Πάσχα για να οδηγηθούν στη σφαγή.
Θα οργανωθούν και θα παλέψουν για τη ζωή και τη δουλειά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου