ΘΡΗΝΟΣ, ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΟΡΓΗ

Τα νέα απ’ τα νοσοκομεία τα μαθαίνουμε παρά τη φραγή που έχει επιβάλει η κυβέρνηση. Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν οι αναρτήσεις στα ηλεκτρονικά μέσα που αποτυπώνουν την εξάντληση, την αγωνία και την οργή του προσωπικού, οι πληροφορίες θα έβγαιναν ακόμη και με παράνομα σημειώματα, που πάντα βρίσκουν τρόπους να ξεγλιστρήσουν από την επιτήρηση. Ας μην απειλεί, λοιπόν, ο υπουργός, εμμέσως πλην σαφώς, λέγοντας πως δεν θα επιτρέψει να επικρατήσει πανικός, δηλαδή ότι θα λάβει μέτρα για να μην κυκλοφορούν οι εικόνες και τα κείμενα που αποκαλύπτουν το έγκλημα της κυβέρνησης.

Αλήθεια, πώς μπορεί να κρυφτεί μια τραγωδία απ’ τον λαό αφού τη ζει ο ίδιος; Ζει με την αγωνία να μη νοσήσει, γιατί γνωρίζει πολύ καλά το χάλι των νοσοκομείων πριν τον κορονοϊό και αντιλαμβάνεται τι επικρατεί τώρα. Πανικοβάλλεται μόνο με τη σκέψη μήπως χρειαστεί να νοσηλευτεί για οποιονδήποτε λόγο, γι’ αυτό καταλαβαίνει τον τρόμο όσων φτάνουν στα νοσοκομεία χτυπημένοι απ’ την πανδημία. Απελπίζεται που δεν μπορεί να δει τους δικούς του που νοσηλεύονται και θρηνεί τους νεκρούς του χωρίς να μπορεί να τους φιλήσει για τελευταία φορά. Ο θρήνος για τις οικογένειες που ξεκληρίζονται απλώνεται στις γειτονιές τους. Ο ανθρώπινος πόνος είναι ανείπωτος. Είναι εκκωφαντικός ο ρόγχος του άδικου θανάτου.

Τώρα που οι νεκροί πλησιάζουν τους 8.000, που τα ασθενοφόρα σχηματίζουν ουρές στις εισόδους των νοσοκομείων, επιστρατεύουν 206 ιδιώτες γιατρούς. Οι επιστρατευμένοι, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις ανάγκες, είναι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ, άρα θα λείψει η παροχή υγείας στον λαό από άλλη πλευρά. Είναι σαν να κόβουν ύφασμα από το ένα μπατζάκι του παντελονιού για να μπαλώσουν μια τρύπα στο άλλο. Δεν προσλαμβάνουν γιατρούς και νοσηλευτές και δεν ανοίγουν τα κλειστά νοσοκομεία γιατί η διάλυση της υγείας είναι επιλογή του συστήματος. Αυτή την πολιτική υπηρέτησε κι ο ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια και τώρα κρύβεται πίσω απ’ τα αιτήματα επίταξης που δίνουν την εντύπωση λύσης «εδώ και τώρα». Όμως ακόμα κι αν "επιταχθούν" τα ιδιωτικά νοσοκομεία, θα γίνει με όρους που θα ευνοούν τους κλινικάρχες, με αδρές αποζημιώσεις που θα πέσουν στις πλάτες του λαού και στα πλαίσια της περίφημης σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, δηλαδή θα υπηρετεί την πολιτική που χτυπάει το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν περίθαλψη. Για να δώσουν οτιδήποτε πρέπει νοιώσουν οι υπηρέτες του συστήματος πως κινδυνεύει η πολιτική τους. Όσο δεν αμφισβητείται, θα μένει ο λαός χωρίς γιατρούς και νοσοκομεία, θα βλέπουμε μπαλώματα παντού και οι πληγές θα χάσκουν.

Δεν είναι η σιωπή του λαού ούτε άγνοια ούτε αδιαφορία. Αυτό το απέδειξε και το γνωρίζει ο πρωθυπουργός. Όταν λέει πως δεν θα επιτρέψει να επικρατήσει διχασμός, τον προειδοποιεί να μην στραφεί εναντίον της κυβέρνησης. Όταν λέει πως εγγυάται την ενότητα των Ελλήνων, εννοεί πως θα τσακίσει όποιον διανοηθεί να αντιδράσει. Με παράτες για να τιμήσουν, τάχα, την Επανάσταση του 1821, υποκλίνονται η κυβέρνηση και το αστικό κηφηναριό, όπως πάντα, στις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής αλλά στέκονται με τον βούρδουλα μπροστά στον εχθρό λαό.

Ο λαός ακούει, βλέπει, κάνει λογαριασμό και κρίνει. Κάθε νόμος, κάθε απόφαση, κάθε δράση της κυβέρνησης κάνουν τις μέρες βάσανο. Οι άνθρωποι στα σπίτια τους συσσωρεύουν οργή και αγανάκτηση. Ένας χρόνος πανδημία, ένας χρόνος χαμένες θυσίες και άδικοι κόποι, ένας χρόνος με στερήσεις, πρόστιμα, περιορισμούς, απαγορεύσεις και αστυνομοκρατία. Χάθηκαν οι δουλειές, οι κατακτήσεις, οι ελευθερίες, οι ανθρώπινες σχέσεις μα δεν κερδήθηκε η ζωή.

Η οργή του λαού δεν ξεθύμανε με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις. Πληθαίνει, απλώνεται, τροφοδοτείται συνεχώς από τα γεγονότα. Θα ξεχειλίσει.

Β.Δ.