Θεσσαλονίκη| Πρωτοβουλία μουσικών-καλλιτεχνών: ΤΟ "ΑΝΟΙΓΜΑ" ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΤΑΞΙΚΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του θεάματος-ακροάματος, βιώναμε μία ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα, πριν ακόμα την πανδημική κρίση. Η έναρξη της πανδημίας μας βρήκε σε μια ήδη δύσκολη κατάσταση και μας οδήγησε μαζικά στην ανεργία. Οι όροι δουλειάς μας χαρακτηρίζονταν από χαμηλά μεροκάματα, απλήρωτες πρόβες και ανασφάλιστη εργασία, με συνέπεια οι όροι της ανεργίας να γίνουν αντίστοιχα καταθλιπτικοί. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί συνάδελφοι να ζούνε στα όρια της εξαθλίωσης, χρεωμένοι και χωρίς καμία κρατική μέριμνα. Στις κινητοποιήσεις του περασμένου Ιούνη, διεκδικήσαμε μαζικά κρατική στήριξη, η οποία ναι μεν δόθηκε σε αρκετούς συναδέλφους, αλλά σίγουρα δεν ήταν αρκετή σε σχέση με τις καθημερινές ανάγκες και τα χρέη που συσσωρεύτηκαν από τους προηγούμενους μήνες. Την περίοδο του καλοκαιριού που πέρασε, αντιμετωπίσαμε μια ακόμα πιο τραγική εργασιακή πραγματικότητα, με ανεργία, ημιαπασχόληση και μειωμένα μεροκάματα, χωρίς επιδόματα στήριξης. Αυτή την κατάσταση και με ακόμα χειρότερους όρους, θα αντιμετωπίσουμε και την φετινή χρονιά. Η κυβέρνηση για να δικαιολογηθεί, προσπαθεί να μας εμπεδώσει την θεώρηση ότι η ενασχόληση με την τέχνη δεν είναι ακριβώς δουλειά και κατά συνέπεια πρέπει να δικαιούμαστε λιγότερα.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά, η αντιμετώπιση της πανδημίας γίνεται με τους χειρότερους δυνατούς όρους για τους εργαζόμενους και τον λαό μας. Το σύστημα υγείας καταρρέει, οι ΜΕΘ ξεχειλίζουν και οι ασθενείς πεθαίνουν κατά δεκάδες, είτε από covid19, είτε από άλλες ασθένειες, καθώς η πρόσβαση στη δωρεάν περίθαλψη είναι πια αδύνατη. Κανένα μέτρο δεν έχει παρθεί για την υγεία, καμία πρόσληψη ιατρονοσηλευτικού προσωπικού δεν έχει γίνει, ούτε και καμία ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής. Την ίδια στιγμή προωθούν την ιδιωτική ασφάλιση, με τα χιλιάδες σκάνδαλα ανά τον κόσμο και την Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο πετάνε το μπαλάκι της ευθύνης στον κάθε ένα ατομικά, σαν να μην είναι η υγεία και η σύνταξη ευθύνη του κράτους. Οι παλινωδίες της κυβέρνησης ως προς το άνοιγμα της αγοράς φανερώνουν το αδιέξοδο στο οποίο έχει έρθει. Χρησιμοποιεί ένα μείγμα που περιλαμβάνει λίγη ανοσία αγέλης, μερικούς εμβολιασμούς σε ευπαθείς ομάδες, επιλεγμένα τεστ (τώρα και σε εκδοχή αυτοδιάγνωσης), ενώ η καταστολή και ο εγκλεισμός περισσεύουν. Το όποιο άνοιγμα της αγοράς και του τουρισμού, θα κοστίσει σε ανθρώπινες ζωές, με αυτούς τους όρους.

Σαν να μην έφταναν αυτά, η κυβέρνηση έρχεται να μας δώσει ένα ακόμα χτύπημα. Προωθεί προς ψήφιση ένα νέο εργασιακό νομοσχέδιο με το οποίο θα μας γυρίσει 200 χρόνια πίσω! Σ’ αυτό περιλαμβάνεται η ουσιαστική κατάργηση του 8ωρου. Απελευθερώνεται η δουλειά την Κυριακή για μια σειρά κλάδους και θεσπίζεται η ατομική σύμβαση εργασίας. Κάθε εργαζόμενος θα “διαπραγματεύεται” ξεχωριστά με την εργοδοσία το ωράριό του. Όταν οι απαιτήσεις θα είναι αυξημένες, θα δουλεύει υπερωρίες χωρίς να αποζημιώνεται και μέσα σε ένα εξάμηνο θα τις εξαργυρώνει με υποχρεωτικά ρεπό ή λιγότερες ώρες δουλειάς. Το όριο των υπερωριών στη βιομηχανία από 96 το εξάμηνο που ήταν, γίνεται 120 ή 150! Η εντατικοποίηση της δουλειάς, θα βαρέσει κόκκινο. Επίσης ανοίγει ξανά η κουβέντα για τον επανακαθορισμό του κατώτατου μισθού. Προβλέπεται 200 ευρώ “μισθός” για τους μακροχρόνια ανέργους, μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ και γίνεται προσπάθεια συνολικής μείωσης του επιδόματος. Αυτό θα σημάνει για όλο τον εργαζόμενο κόσμο χειρότερες συνθήκες εργασίας, εκτίναξη της ανεργίας, με χαμηλότερα μεροκάματα και ελαστικά ωράρια σε σημείο που δεν θα μπορούμε να οργανώσουμε τις ζωές μας. Πόσο μάλλον για εμάς, τους εργαζόμενους στο θέαμα ακρόαμα, που οι ιδιαιτερότητες της εργασίας μας, τα ωράρια λάστιχο, οι πολλαπλοί εργοδότες και η εργασιακή εποχικότητα μας καθιστούν ένα κλάδο κατακερματισμένο, άρα εύκολα εκμεταλλεύσιμο. Αυτός ο νόμος θα σημάνει το μακελειό.

Με αυτούς τους όρους συζητάνε το “άνοιγμα του πολιτισμού” και αυτές τις προβληματικές θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Την κουβέντα που άνοιξε η κυβέρνηση με το “μητρώο καλλιτεχνών” για το ποιος αξίζει και ποιος όχι να ζει από την δουλειά μας πρέπει να την κλείσουμε. Να μην μπούμε στην λογική τους. Να μην φαγωθούμε μεταξύ μας πάνω από τα ξεροκόμματα και τις ελάχιστες δουλειές που θα μας πετάξουν. Όλοι έχουμε δικαίωμα να δουλεύουμε και να ζούμε από αυτό. Κανείς δεν περισσεύει από τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας για ζωή με αξιοπρέπεια και δουλειά με δικαιώματα. Η καταστολή, η λογοκρισία και τα αντισυνδικαλιστικά νομοσχέδια που ψήφισαν, δείχνουν ποιος είναι ο τρόπος για να κερδίσουμε τις ζωές μας. Δείχνουν τι είναι αυτό που μπορεί να φέρει νίκες ενάντια στην πολιτική που μας εξαθλιώνει. Πρέπει να οργανωθούμε σε σωματεία και πρωτοβουλίες, να αντισταθούμε όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου μας μαζί. Πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι με όλους τους εργαζόμενους που βιώνουν τα ίδια προβλήματα με εμάς και να βγούμε στο δρόμο για να διεκδικήσουμε το δίκιο μας!

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
• ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΟΧΙ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ ΠΕΙΝΑΣ
• ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗ-ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
• ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
• ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
• ΕΠΙΔΟΜΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΩΝ ΚΛΑΔΩΝ, ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ
• ΑΜΕΣΑ ΝΕΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΜΑ ΝΕΩΝ ΜΕΘ