ΑΝΑΣΤΑΣΗ... ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Το Σάββατο 1 Μάη του 2021 ήταν μια πολύ σημαντική μέρα για δυο κατηγορίες ανθρώπων. Τους Ορθόδοξους Χριστιανούς που περίμεναν την ανάσταση του Χριστού και τους κομμουνιστές που προσπαθούν να πείσουν τους εργάτες ότι εκτός από καλύτερους όρους ζωής και δουλειάς μπορούν και να ανατρέψουν τη μισθωτή σκλαβιά.

Ανάσταση και επανάσταση λοιπόν. Και οι δυο «προοπτικές» απευθύνονται κυρίως στους «κολασμένους» της ζωής, αλλά ο δρόμος για την κάθε μια είναι εντελώς ο αντίθετος από την άλλη. Για να κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών κάποιος, λένε οι περισσότερες θρησκείες, πρέπει ν' ανέχεται την αδικία. Να γυρίζει και το άλλο μάγουλο όταν τον χαστουκίζουν στο ένα, ζητάει χαρακτηριστικά ο Χριστός. Ό,τι στερηθεί σ' αυτόν τον κόσμο θα το εισπράξει στον άλλο και με το παραπάνω. Υπομονή, θέλημα Θεού, από το Θεό θα το βρει, είναι εκφράσεις που καλλιεργούν τη μοιρολατρεία και την ηττοπάθεια και αφήνουν τα κακώς κείμενα να χειροτερεύουν. Οι εκπρόσωποι της κάθε είδους εκκλησίας σχεδόν παντού και πάντα είναι με τους ισχυρούς, το φιλανθρωπικό τους έργο το κάνουν με τις εισφορές των πιστών τους (κρατώντας και κάποιο μέρος) ενώ οι περιουσίες τους είναι μεγαλύτερες ακόμα και από το ΑΕΠ των χωρών που βρίσκονται. Το «ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα» προφανώς δεν τηρείται γιατί δεν υπάρχουν πλέον χιτώνες...

Από την άλλη η επανάσταση θέλει ανθρώπους που δεν ανέχονται την αδικία και μάλιστα όχι μόνο αυτή που έγινε σ' αυτούς αλλά την αδικία γενικά. Χαρακτηριστικά ο Φιντέλ Κάστρο λέει πως «δίκαιος είναι όποιος αισθάνεται στο μάγουλό του το χαστούκι που δόθηκε στο μάγουλο κάποιου άλλου ανθρώπου» και ο Τσε λέει πως αυτή είναι η κυριότερη αρετή του επαναστάτη. Η οργάνωση των εργαζόμενων και οι αγώνες τους είναι αυτοί που θα καταφέρουν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής και δουλειάς, ώσπου με την επανάσταση θα πάρουν την εξουσία για να καταργήσουν σε μια προοπτική την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πράγμα που για τις θρησκείες είναι αδύνατο σ' αυτό τον κόσμο.

Χαρακτηριστικές είναι οι θυσίες των πρώτων Χριστιανών αλλά και των Κομμουνιστών. Με μια διαφορά. Οι Χριστιανοί θυσιάζονταν ξέροντας ότι θα κερδίσουν έτσι μια θέση στον παράδεισο, ενώ οι κομμουνιστές για να γίνει πραγματικότητα μια μέρα η κομμουνιστική κοινωνία, «ένας παράδεισος στη γη» που δεν θα τον ζούσαν όμως οι ίδιοι.

Επειδή οι λαοί δεν είναι πρόβατα για να οδηγηθούν στη σφαγή «λόγω Πάσχα», αργά ή γρήγορα η άλλη κοινωνία θα αρχίσει να συγκινεί και πάλι τους εργαζόμενους του κόσμου.

Άλλωστε το σύστημα όσο πάει κάνει όλο και πιο προβληματική τη ζωή μας στον πλανήτη.

Υπάρχουν λοιπόν όλο και πιο πολλοί λόγοι για να καταλάβουμε ότι η οργάνωση και ο αγώνας είναι όσο ποτέ αναγκαίοι.

Όλοι στις 6 Μάη στην απεργία και τις διαδηλώσεις!

Κάτω τα χέρια από το 8ωρο και τα όργανα πάλης των εργαζόμενων!

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΑΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Α.Λ. - νοσηλεύτρια