Αυτή την πραγματικότητα που αποτυπώνει η πρώτη φράση όσο κι αν θέλει η κυβέρνηση δεν μπορεί να την κρύψει, όσο κι αν προσπαθούν οι κεντρικοί παρουσιαστές των ΜΜΕ και οι σκηνοθέτες των πλάνων. Από τις πρώτες μέρες της φωτιάς στην Αττική, πολύ περισσότερο στις άλλες περιοχές, δύσκολα διέκρινε κανείς πλάνα στις απευθείας συνδέσεις με πυροσβεστικά οχήματα ενώ η ανεπάρκεια των εναέριων ήταν ολοφάνερη. Όπου βλέπαμε και κανένα όχημα αυτό ήταν ή κανένα βυτιοφόρο δημοτικό ή κανένα παμπάλαιο πυροσβεστικό. Το πήρανε χαμπάρι τα κανάλια και πλέον κατευθύνουν τους δημοσιογράφους τους σε σημεία όπου υπάρχουν τέτοια. Αλλά και πάλι δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια: ότι οι πυροσβέστες καλούνται -λίγοι και αποδεκατισμένοι, με παλιά μηχανήματα- να δώσουν μια σκληρή μάχη, ότι το κύριο βάρος πέφτει στους εθελοντές -οι οποίοι μέχρι τώρα είχαν και ένα νεκρό- αλλά και στους κατοίκους. Δεκάδες χωριά (τα οποία τα βάφτισαν οικισμούς) έχουν εκκενωθεί, εκατοντάδες σπίτια έχουν χαθεί, εκατοντάδες καλλιέργειες και χώροι δουλειάς επίσης. Ολόκληρες περιοχές θα ερημώσουν, γιατί οι κάτοικοί τους πλέον δεν θα έχουν να δουλέψουν. Σχέδιο δεν υπάρχει ούτε καν για τις εκκενώσεις των πόλεων και των χωριών. Εκτός κι αν είναι σχέδιο οι εντολές άρον άρον εκκένωσης προς το πουθενά!
Κάνουμε ό,τι μπορούμε λένε οι κυβερνώντες. Μόνο που αυτό το «ό,τι μπορούμε» κάπως οριοθετείται. Από τις συνειδητές πολιτικές δεκαετιών που το περιορίζει όλο και περισσότερο. Από την κατάργηση της δασικής υπηρεσίας που είχε ως αρμοδιότητα τη φύλαξη των δασών αλλά και την άμεση κατάσβεση πυρκαγιών (τώρα η μόνη αρμοδιότητα που έχει είναι να δίνει άδειες για δόμηση) μέχρι τη ραγδαία μείωση του προσωπικού της πυροσβεστικής και την πλήρη απαξίωση μέσων πυρόσβεσης. Παλαιότερα στα χωριά των βουνών και των νησιών υπήρχαν πάντα σταθμευμένα πυροσβεστικά οχήματα, ένα τουλάχιστον στο καθένα, τώρα αυτό απαγορεύεται. Υπήρχαν φυλάκια απ’ όπου οι δασοφύλακες παρακολουθούσαν τα δάση. Τώρα αυτό μάλλον θεωρείται υπερβολική σπατάλη χρημάτων για πρόσληψη άχρηστου και αντιπαραγωγικού προσωπικού που τον περισσότερο καιρό δεν κάνει τίποτα. Κάτι σαν τους υγειονομικούς που δεν προσλαμβάνονται ούτε σε καιρό πανδημίας γιατί δήθεν δεν θα έχουμε τι να τους κάνουμε μετά. Όπως και για κάθε τι που αφορά κοινωνικές υπηρεσίες που αφορούν το λαό κατά κύριο λόγο.
Πλέον το ομολογούν και μόνοι τους χαμογελώντας αλαζονικά: ό,τι δεν χτίζεται καίγεται, είπε ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας. Πράγμα που σημαίνει πως ό,τι καεί, αν έχει κάποιο επενδυτικό ενδιαφέρον, θα αξιοποιηθεί δεόντως - αν όχι, ας μείνει και καμένο! Εδώ αξιοποιούνται και άκαφτα, ολόκληρα δάση και βουνοκορφές καταστρέφονται για τις δραστηριότητες των πολυεθνικών στην εξόρυξη και την ενέργεια!
Αν πράγματι ενδιαφερόντουσαν για πρόληψη και για σώσιμο δασών, υπάρχουν άφθονοι τρόποι. Προτάσεις αμέτρητες έχουν κατατεθεί από ακόμη και δικούς τους τεχνοκράτες μέχρι και τα κόμματα της Αριστεράς και κινηματικές συλλογικότητες για το πώς μπορούν να προστατευθούν δάση ολόκληρα, χωριά και πόλεις, ακόμη και οι πιο ψηλές κορυφές (για τις οποίες βρίσκονται δρόμοι να ανεβαίνουν οι ανεμογεννήτριες όχι όμως τα μέσα πυρόσβεσης).
Για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να ξεζουμίσουν αυτό το λαό όσο το δυνατόν περισσότερο και για να το κάνουν αυτό δεν χρειάζονται δασοφύλακες, δεν χρειάζονται υγειονομικοί, δεν χρειάζονται εκπαιδευτικοί. Δεν χρειάζεται το κράτος να διογκωθεί σε ότι αφορά τα λαϊκά δικαιώματα. Άλλωστε υπάρχει λύση: οι εθελοντές, με μόνο μέσο τη θέλησή τους να προσφέρουν. Αυτοί που η προσφορά τους είναι μεν αξιοθαύμαστη, αλλά η ύπαρξή τους λειτουργεί κι αλλιώς: να μην αναλαμβάνει το κράτος τις υποχρεώσεις του. Όπως γράφτηκε, δεν χρειαζόμαστε ήρωες εθελοντές χρειαζόμαστε επαγγελματίες πυροσβέστες, εκπαιδευμένους, με τις στολές τους και τα μέσα που θα κάνουν τη δουλειά τους αποτελεσματική.
Σε όλα τα μέτωπα των πυρκαγιών δρουν χωρίς βάρδιες πάνω κάτω 2.000 επαγγελματίες πυροσβέστες (με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στα ΜΜΕ), άλλοι τόσοι, ίσως και περισσότεροι εθελοντές, φαντάροι και οι κάτοικοι των περιοχών που καίγονται.
Αν οι κάτοικοι από την Ηλεία, τη Μεσσηνία, την Εύβοια, την Βόρεια Αττική -που χάνουν τώρα τους κόπους μιας ζωής, τις δουλειές τους και το μέλλον, που φωνάζουν για την ανυπαρξία του κράτους- αποφασίσουν να διεκδικήσουν δυναμικά την αποκαστάστασή τους, αυτά που δικαιούνται, τότε θα βρουν το ισχυρό κράτος μπροστά τους. Θα βρουν τις σύγχρονες «Αύρες», τα σύγχρονα περιπολικά και δίκυκλα, τις σύγχρονες κλούβες που θα τους μπουζουριάσουν γιατί διαδηλώνουν. Και εκεί που στις καμένες περιοχές βλέπανε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες επαγγελματίες πυροσβέστες να τρέχουν πανικόβλητοι, τότε θα δουν πολλές χιλιάδες ένστολους, με πλήρεις και καλά εξοπλισμένες στολές, να τους αντιμετωπίζουν ψύχραιμοι, γιατί διαδηλώνουν εν μέσω πανδημίας, γιατί κλείνουν τους δρόμους και διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και της αγοράς. Οι συγκρίσεις είναι αμείλικτες: 5.000 χιλιάδες μπάτσοι παρατάχθηκαν μόνο στην Αθήνα για τις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου και της 6ης Δεκέμβρη. Πολλές χιλιάδες ακόμη και στις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Αυτές οι χιλιάδες όλο τον υπόλοιπο καιρό επιβεβαιώνουν την… παραγωγικότητά τους, τη χρησιμότητά τους και το αναγκαίο να πληρώνονται, να είναι μόνιμοι του δημοσίου, «φυλάσσοντας» τις πόλεις, «χτυπώντας» δήθεν το ολοένα αυξανόμενο έγκλημα και στην πραγματικότητα κυνηγώντας μετανάστες, άστεγους, ναρκομανείς, νεολαίους και όποιον δεν τους κάνει η φάτσα του. Τρομοκρατώντας το λαό. Συμβάλλοντας όμως παράλληλα στην ανάπτυξη των κάθε είδους μαγαζιών εστίασης όπου μαζεύονται κατά ομάδες την ώρα της «δουλειάς» τους!
Αυτοί ταιριάζουν στους σχεδιασμούς αυτής ντόπιας άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της, όχι οι άλλοι. Ταιριάζουν γιατί καλούνται να υπερασπιστούν την επίθεση απέναντι στον εργαζόμενο λαό σε κάθε πτυχή της ζωής του. Ακόμη και στην ιδιοκτησία, στο «δικαίωμα» να δουλεύει μια ζωή για ένα σπίτι, το οποίο αν δεν το πάρει καμιά τράπεζα μπορεί και να καταστραφεί από κάποιο «φυσικό» φαινόμενο. Τόσο «φυσικό» όσο και ο ιμπεριαλισμός - καπιταλισμός που δεν διστάζει σε τίποτα να βιάζει τη φύση καταστρέφοντάς τη προκαλώντας έτσι τα φαινόμενα τύπου Μάτι, Μάνδρας, Ρηνανίας, Σιβηρίας και πάει λέγοντας.
Απέναντι σε αυτό το κράτος, απέναντι σε αυτή την εξουσία που υπηρετεί αυτό και οι διαχειριστές του ο μόνος τρόπος να αναγκαστεί να πάρει μέτρα προστασίας του λαού είναι να τρομάξει! Η αγανάκτηση του «Μητσοτάκη γ@@@@σαι», οι κραυγές απόγνωσης στα ΜΜΕ και η διαπίστωση του «παντού περιπολικά, πουθενά πυροσβεστικά», οι καταθέσεις προτάσεων δεν αρκούν. Πρέπει να μετουσιωθούν σε αγώνα υπεράσπισης των γειτονιών μας, των χωριών μας, της ζωή μας. Διεκδίκησης όλων των αναγκαίων μέτρων ανατρέποντας τις πολιτικές που μας έχουν τσακίσει ως τώρα, στην ανάγκη και του ίδιου του συστήματος. Αλλιώς, αν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών που αυτές τις μέρες καταστράφηκαν περιμένουν υποσχέσεις «αρωγής», τότε θα περιμένουν στη μακριά ουρά των κατοίκων από το Μάτι, την Μάνδρα, την Εύβοια, την Πελοπόννησο κ.λπ. Τότε θα τους χτυπάει την πλάτη ο Μητσοτάκης με συμπάθεια (και αρωγό τον Τσίπρα), λέγοντάς τους δεν πειράζει που τα χάσατε όλα, αρκεί που ζείτε! Πού και πώς δεν έχει καμιά σημασία γι’ αυτούς. Έχει όμως για όλους εμάς και αυτό πρέπει να τους γίνει καλά κατανοητό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου