Τα νέα μέτρα, μαγειρεμένα στο ίδιο τσουκάλι, με την ίδια συνταγή, αποτελούν φυσική συνέχεια μιας αντιλαϊκής πολιτικής που εργαλειοποιεί και αξιοποιεί την πανδημία προς όφελος του συστήματος, για να επιτεθεί με μεγαλύτερη σφοδρότητα στα δικαιώματα του λαού, των εργαζομένων και της νεολαίας. Αποτελούν συνέχεια της πολιτικής των λοκντάουν -όντας η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος- της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, της κρατικής επιβολής και του εξαναγκασμού, των απαγορεύσεων και των αποκλεισμών, της πειθάρχησης, των ελέγχων και των προστίμων. Του δόγματος «νόμος και τάξη» και της κατάστασης «εξαίρεσης» με πρόσχημα την πανδημία.
Τα νέα μέτρα προκύπτουν από την εργαλειοποίηση του εμβολίου, δεν έχουν υγειονομικό χαρακτήρα, αλλά έρχονται να ντύσουν το ιδεολόγημα της κυβερνητικής πολιτικής περί «ατομικής ευθύνης», καθώς και το αντιεπιστημονικό εύρημα περί «πανδημίας των ανεμβολίαστων», προκειμένου να αποποιηθούν το σύστημα και η κυβέρνηση τις εγκληματικές τους ευθύνες. Επιχειρούν να τη βγάλουν λάδι, φορτώνοντας την ευθύνη στο λαό, κατασκευάζοντας ψεύτικους εχθρούς και ενόχους, στοχοποιώντας κοινωνικές ομάδες, προωθώντας το διχασμό στους κόλπους του λαού, επιβάλλοντας διχαστικά μέτρα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακόμη και αν δεν υπήρχε στους ανθρώπους που δεν έχουν εμβολιαστεί ο φόβος για την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων, το σύστημα θα έπρεπε να τον σπείρει, να τον φυτρώσει, να τον θρέψει.
Πριν από το εμβόλιο ο αποδιοπομπαίος τράγος ήταν η νεολαία, τώρα είναι οι ανεμβολίαστοι και ιδιαίτερα οι άνω των 60 ετών, που δεν κάνουν το εμβόλιο και πεθαίνουν. «Αυτοί φταίνε» κραυγάζουν τα σκυλιά της εξουσίας για να δικαιολογήσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Υποχρεωτικός εμβολιασμός για τους άνω των 60 ετών, με δαμόκλειο σπάθη το χαράτσι- πρόστιμο των 100 ευρώ μηνιαίως, που θα βεβαιώνεται στην ΑΑΔΕ και που οδηγεί στην οικονομική αφαίμαξη-εξόντωση των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων. Ένα μέτρο που κινείται στα όρια της (αντι)συνταγματικότητας, τόσο σχετικά με την υποχρεωτικότητα, όσο όμως και με την πρόσβαση οικονομικών κρατικών (σε πρώτη φάση) μηχανισμών σε δεδομένα υγείας. Όμως η «δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» και η διασταλτική ερμηνεία θα λύσει κάθε παρεξήγηση στο ΣτΕ, όπως με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των υγειονομικών.
Από την άλλη, η σύνδεση του χαρατσιού με τη δήθεν χρηματοδότηση του ΕΣΥ έρχεται να ενισχύσει την επίθεση του συστήματος στο δικαίωμα του λαού στη δωρεάν περίθαλψη. Σήμερα οι ανεμβολίαστοι θα πληρώνουν για να νοσηλευτούν, για τα διαγνωστικά τεστ κ.α. Αύριο ο καπνιστής θα φταίει για τον καρκίνο του, ο υπέρβαρος για το ζάχαρο ή τη μέση του κ.ο.κ. Ήδη αυτή η συζήτηση διεξάγεται από συστημικούς παράγοντες για να ενισχυθούν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση στον τομέα της υγείας.
Επιπρόσθετα, μια σειρά αλλαγών γύρω από τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και νόσησης, καθώς και η σύσταση σχετικά με την τρίτη δόση φανερώνουν την πολιτική εργαλειοποίηση του εμβολιασμού και της πανδημίας. Άλλωστε, όπως ξεκαθάρισε και ο Α. Γεωργιάδης σε σχετικό ερώτημα για ενδεχόμενο νέο λοκνταουν «Δεν δεχόμαστε εντολές από τους γιατρούς, εμείς αποφασίζουμε. Κανένας άλλος! Καταλάβατε;»
Με επίκεντρο τους ανεμβολίαστους πολίτες διαμορφώνεται ένα αντιδραστικό πλαίσιο όπου τμήματα της κοινωνίας βρίσκονται υπό διωγμό, έξω από μεγάλο μέρος της κοινωνικής δραστηριότητας, ενώ πλέον κάνουν την εμφάνισή τους φαινόμενα στέρησης πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Όλα αυτά σε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, που όλοι μέσω μιας κρατικής εφαρμογής ελέγχουμε όλους αν είναι εμβολιασμένοι ή τεσταρισμένοι και ως ελεγκτικοί μηχανισμοί ζητάμε και ταυτότητες. Πρωτόγνωρα πράγματα σε μια κοινωνία που εκπαιδεύεται να εξοικειώνεται με τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών, να αποδέχεται τη διαβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής σύμφωνα με διακρίσεις φυλετικές, εθνοτικές, θρησκευτικές κ.α., να θεωρεί φυσιολογικό ή λογικό ότι πιο σκοταδιστικό και αντιδραστικό έχει παράξει η ανθρωπότητα, ως παραγωγό της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
«Πανδημία ανεμβολίαστων», λοιπόν, όταν στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού έχει εμβολιαστεί το 44%, ενώ ενδεικτικά στην Αφρική το ποσοστό αυτό ανέρχεται μόλις στο 7,5%, ως αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. «Ατομική ευθύνη», όταν δυο χρόνια άφησαν το σύστημα υγείας, με διαλυμένη την πρωτοβάθμια υγεία, να καταρρεύσει ολοκληρωτικά, αδυνατώντας σήμερα να περιθάλψει τόσο τους ασθενείς covid όσο και τους υπόλοιπους. Όταν εξαντλημένο και εξοντωμένο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, λιγότερο κατά 10.000 εργαζομένους (7.000 αναστολές, 2.000-3.000 συνταξιοδοτήσεις) δίνει μια άνιση μάχη, αδυνατώντας, πλέον, ακόμη και με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλει, να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες. Όταν τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε εστίες μετάδοσης του κορωνοϊού. Όταν βαριά νοσούντες ασθενείς διασωληνώνονται σε απλές κλίνες και στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Όταν μετέτρεψαν τις σχολικές αίθουσες με 27 και 30 μαθητές σε εστίες υπερμετάδοσης του ιού, εφαρμόζοντας το «πρωτόκολλο» 50+1 και ενισχύοντας την ενδοοικογενειακή διασπορά. Όταν κανένα υγειονομικό μέτρο δεν πάρθηκε για τους μαζικούς χώρους δουλειάς και τα ΜΜΜ. Όταν τα κυβερνητικά στελέχη και ο πρωθυπουργός έχουν κηρύξει τρεις φορές το τέλος της πανδημίας για χάριν της καπιταλιστικής οικονομίας, δημιουργώντας κλίμα εφησυχασμού. Όταν ο Πέτσας έκανε λόγο για «πετάμενα λεφτά» στις ΜΕΘ, όταν ο Γεραπετρίτης έλεγε ότι «οι θάνατοι αυξάνονται όσο αυξάνονται οι ΜΕΘ». Όταν ο Σκέρτσος μιλούσε για το «πολυτελές ΕΣΥ». Όταν ο Μητσοτάκης, με 100 ασθενείς διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ, μια ανάσα από τους 19.000 νεκρούς, δεν είχε «ενδείξεις για την θνησιμότητα εκτός ΜΕΘ ότι είναι μεγαλύτερη». Όταν ο Οικονόμου, μετά τις δηλώσεις Μητσοτάκη, επαναλαμβάνει τον Μητσοτάκη. Όταν ο Γεωργιάδης, μόλις στις 3/12 δήλωνε: «ο κόσμος θα κάνει τα ψώνια του και θα κλείσει η χρονιά πάρα πολύ καλά. Η πανδημία στη Ελλάδα είναι ελεγχόμενη. Overall, η Ελλάδα έχει πάει καταπληκτικά. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει πανδημία. Προφανώς και υπάρχει άρα θα υπάρχουν και νεκροί… τι να κάνουμε. Θα χτίσουμε τείχος ανοσίας και θα πάμε καλυτέρα», ενώ λίγες μέρες πριν δήλωνε: «Δεν θέλεις κύριε να εμβολιαστείς; Μη σώσεις! Τέρμα,…».
Ο καπιταλισμός στο απάνθρωπο μεγαλείο του! Χιλιάδες αδικοχαμένες ζωές μέσα στο στατιστικό σφάλμα, έτσι απλά!
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου