Στην πραγματικότητα δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για την αγωνιστική πολιτική τους δράση στην Τουρκία και στη χώρα μας. Με μια δίκη που χαρακτηρίστηκε από «συνοπτικές» διαδικασίες, από πρωτοφανείς ξυλοδαρμούς και άγρια αστυνομική βία απ’ τις «ειδικές δυνάμεις» μέσα στην ίδια την αίθουσα του δικαστηρίου, με αποτέλεσμα τη μεταφορά ενός απ΄ τους κατηγορούμενους στο Νοσοκομείο. Με τη δικαστική αρχή μάλιστα να αρνείται να την καταδικάσει, γιατί «δεν αφορούσε τη δίκη»! Μια δίκη με διατάραξη της επικοινωνίας των κατηγορούμενων με τους δικηγόρους τους. Μια δίκη όπου μοιράστηκαν τόσα χρόνια φυλάκισης για την κατηγορία, ουσιαστικά, της «οπλοκατοχής», χωρίς να έχει υπάρξει κάποιο θύμα, και με μοναδικό κριτήριο τον ορισμό μιας οργάνωσης ως «τρομοκρατικής» και τη συμμετοχή σ’ αυτή. Με βάση αυτό που οι αστικές τάξεις και ο ιμπεριαλισμός ορίζουν ως «τρομοκρατία» και το χρησιμοποιούν ενάντια σε λαϊκά κινήματα, σε αριστερές και επαναστατικές οργανώσεις, ακόμα και ενάντια σε ολόκληρες χώρες και λαούς. Μια δίκη σχεδόν κεκλεισμένων των θυρών, με περιορισμούς εισόδου στην αίθουσα του δικαστηρίου των φυλακών Κορυδαλλού, την οποία καταλάμβαναν πάμπολλοι ένοπλοι αστυνομικοί. Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή όπου οι καταδικασμένοι δολοφόνοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής απελευθερώνονται. Με τη δίκη αυτή αναδείχθηκε για μια ακόμα φορά πως οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν το λαϊκό κίνημα και τους αγωνιστές, βρίσκονται σε αγαστή και στενή συνεργασία μεταξύ τους, παρά τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς που τις χαρακτηρίζουν. Όπως και με τα αμερικάνικα ιμπεριαλιστικά αφεντικά επίσης. Τους αγωνιστές αυτούς τους παρακολουθούσαν αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής αλλά και της τουρκικής ΜΙΤ. Και αποτελεί μεγάλο «δώρο» στον Ερντογάν και στην αστική τάξη της Τουρκίας η καταδίκη αυτή. Όπως και όλες οι προηγούμενες διώξεις, φυλακίσεις, απαγορεύσεις και απαγωγές που έχουν υποστεί οι πολιτικοί πρόσφυγες απ΄ την Τουρκία και το Κουρδιστάν και η καταστολή σε βάρος τους.
Η απόφαση του Ιούλη ξεπέρασε κατά πολύ τη μέχρι τώρα στοχοποίηση και ενοχοποίηση των πολιτικών προσφύγων. Συνέπεια της φασιστικοποίησης και της ολοένα και πιο αντιδραστικής πολιτικής του συστήματος, που σήμερα διαχειρίζεται η Ν.Δ. Οι ποινές είναι εφέσιμες και θα οριστεί δίκη σε δεύτερο βαθμό. Το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας πρέπει να υπερασπιστεί τους αγωνιστές αυτούς και να απαιτήσει την οριστική αθώωση και την απελευθέρωσή τους. Προβάλλοντας τόσο την αλληλεγγύη σε αγωνιστές που παλεύουν ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό όσο και τη φιλία, την αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα των λαών Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας, Κουρδιστάν ενάντια σε κοινούς εχθρούς, τις αστικές τάξεις και τους ιμπεριαλιστές.
Ήδη είναι σε εξέλιξη μια διεθνή εκστρατεία που ξεκίνησε από το Βερολίνο στη Γερμανία και θα καταλήξει στην Ελλάδα αφού περάσει από την Αγγλία, την Ιρλανδία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Αυστρία και την Ιταλία. Παράλληλα στα Προπύλαια κάθε μέρα, από Δευτέρα έως Παρασκευή 3 με 5 το απόγευμα, θα πραγματοποιούνται οι «100 μέρες βάρδιας για τη δικαιοσύνη» για ενημέρωση του ελληνικού λαού από το Λαϊκό Μέτωπο και αλληλέγγυους των 11 αγωνιστών οι οποίοι καλούν δημοκράτες, αγωνιστές και οργανώσεις να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους.
Οι 11 φυλακισμένοι αγωνιστές είναι οι:
- Ali Ercan Gökoğlu (Φυλακές Μαλανδρίνου)- Burak Ağarmış (Φυλακές Μαλανδρίνου)
- Hasan Kaya (Φυλακές Μαλανδρίνου)
- Sinan Çam (Φυλακές Μαλανδρίνου)
- Anıl Sayar (Φυλακές Αγίου Στεφάνου-Πάτρας)
- Şadi Naci Özpolat (Φυλακές Τρικάλων)
- Sinan Oktay Özen (Φυλακές Δομοκού)
- İsmail Zat (Φυλακές Δομοκού)
- Harika Kızılkaya (Γυναικείες Φυλακές Θήβας)- Hazal Seçer (Γυναικείες Φυλακές Θήβας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου