Σαχέλ, Αφρική: Ρωσική εμπλοκή στο Μάλι – Πραξικόπημα στη Μπουρκίνα Φάσο

Σημαντικές είναι οι εξελίξεις στις χώρες του Σαχέλ και της κεντροδυτικής Αφρικής. Λαμβάνουν χώρα ιδιαίτερα οξυμένες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις, ενώ τα ντόπια καθεστώτα παραμένουν βουτηγμένα σε βαθιά κοινωνική κρίση. Πολιτικό πρόβλημα προέκυψε για τη χούντα του Μάλι, καθώς σύμφωνα με καταγγελίες των 15 στρατιωτικά εμπλεκόμενων δυτικών χωρών, η χώρα προχώρησε σε συμφωνία για την εισδοχή Ρώσων μισθοφόρων της ομάδας Wagner. Τα δυτικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για 500 μισθοφόρους. Από τα λεγόμενα των κρατικών εκπροσώπων του Μάλι, φαίνεται ότι αυτές οι καταγγελίες έχουν βάση, καθώς παρόλο που η κυβέρνηση αρνείται “κατηγορηματικά” την εμπλοκή, ταυτόχρονα δήλωσε ότι “Ρώσοι εκπαιδευτές έχουν εμπλακεί στο Μάλι για την ενίσχυση του στρατού”, και ότι “η χώρα είναι σε διακρατική σχέση με τον ιστορικό εταίρο της, τη Ρωσική Ομοσπονδία”, δηλώσεις που εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται το ζήτημα.

Ανεξάρτητα με το πόσο ακριβώς ευσταθούν αυτές οι ειδήσεις, είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι ο ρώσικος ιμπεριαλισμός έχει πραγματοποιήσει μεγάλη διείσδυση στην περιοχή της κεντρικής Αφρικής, συνάπτοντας σχέσεις με μια σειρά καθεστώτα που έχουν παραδοσιακά σχέσεις με τη Δύση (Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Μοζαμβίκη, κτλ). Η Ρωσία πουλάει στα καθεστώτα αυτά στρατιωτική προστασία. Έχει “μάθει” τα κόλπα των δυτικών, μασκαρεύοντας την επέμβασή της με τη μορφή των μισθοφόρων, για να μην παίρνει άμεσα την πολιτική ευθύνη. Η Ρωσία με αυτόν τον τρόπο επεκτείνει την επιρροή της σε μια περιοχή που η Δύση, και ειδικά η Γαλλία, δείχνει να αποτυγχάνει. Ανεξάρτητα, λοιπόν, αν είναι η Wagner ή όχι, η Ρωσία φαίνεται να έχει πατήσει το πόδι της στο Μάλι.

Η Γαλλία βρίσκεται σε μεγάλη πίεση, αδυνατώντας να διατηρήσει τις δυνάμεις της σε μια σειρά πρώην αποικίες στην περιοχή, ενώ βλέπει τη Ρωσία και την Τουρκία να διεισδύουν. Η Γαλλία βρίσκεται πίσω από τη συγκρότηση της στρατιωτικής δύναμης “Barkhane”, που δρα εδώ και χρόνια στις χώρες αυτές. Οι βομβαρδισμοί και η βία που ασκούν, αλλά και το αποικιοκρατικό παρελθόν των Γάλλων, τους έχει κάνει μισητούς. Την ίδια στιγμή, η Γαλλία πιέζεται από την οικονομική και πολιτική φθορά της δύναμης των 5.000 Γάλλων στρατιωτών της και έχει βάλει ως στόχο να τη μειώσει στους 2.500 μέχρι το 2023. Για να καλύψει αυτό το κενό, εκμεταλλεύεται τις σχέσεις με χώρες όπως η Ελλάδα, που δηλώνει πρόθυμη για να στείλει “μάχιμο στρατιωτικό σώμα” στο Μάλι.

Εδώ, όμως, αναδεικνύονται και τα όρια της εξαρτημένης ελληνικής αστικής τάξης, η οποία εμπλέκεται για να αποκτήσει γεωπολιτικά οφέλη στον ανταγωνισμό της με την αντίστοιχη τουρκική. Είναι σε θέση να διαχειριστεί τέτοιας κλίμακας επιπλοκές, όπως η ανάμειξη των Ρώσων; Και ειδικά σε μια περιοχή όπου λείπουν ακόμα και οι στοιχειώδεις πολιτικές, ιστορικές, διπλωματικές σχέσεις. Αυτό το μεγάλο κενό προσπαθεί να καλύψει ο Δένδιας, με συνεχείς επισκέψεις σε αφρικανικές χώρες, όπως η Αγκόλα, η Σενεγάλη και άλλες. Αποκαλύπτεται, λοιπόν, μέσα από αυτές τις εξελίξεις, ότι το πεδίο δράσης της Ελλάδας είναι αυστηρά καθορισμένο από τον σχεδιασμό των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, είναι μέσα στα πλαίσια της εξάρτησης και για να υπηρετήσει τη σχέση αυτή.

Την ίδια στιγμή, ακόμα ένα στρατιωτικό πραξικόπημα έλαβε χώρα στην περιοχή, αυτή τη φορά στη Μπουρκίνα Φάσο, χώρα που συνορεύει με το Μάλι. Ο στρατός κατέλαβε την εξουσία και ύστερα υποτίθεται ότι “επανέφερε” τη λειτουργία του Συντάγματος, υπό δική του κυριαρχία. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες μέρες πριν το πραξικόπημα είχε προηγηθεί επιχείρηση για την “εξόντωση εξήντα τζιχαντιστών με τη συμμετοχή των γαλλικών δυνάμεων”. Είναι το τέταρτο πραξικόπημα σε λιγότερο από 12 μήνες στην περιοχή, μετά το Μάλι, το Τσαντ και τη Γουινέα, χώρες που συνορεύουν η μία με την άλλη.

Αποδεικνύεται έτσι ότι πίσω από την αφορμή των “τζιχαντιστών” βρίσκεται μια οξύτατη κοινωνική κρίση, άμεσα συνδεδεμένη με την παγκόσμια καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική κρίση. Και αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να πείσει ότι ο λόγος που γίνονται τόσα πραξικοπήματα και επεμβάσεις, που στέλνουν χιλιάδες στρατιώτες για τόσες δεκαετίες, είναι μερικοί ακραίοι τζιχαντιστές. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και οι σύντομες περίοδοι τυπικής ανεξαρτησίας και δημοκρατίας που υπήρξαν σε αυτές τις χώρες, ήταν πάντα υπό την προϋπόθεση της συνέχισης της ληστείας από τον ιμπεριαλισμό. Τα τελευταία χρόνια, στην πάντα παρούσα πείνα έχει προστεθεί και η περιβαλλοντική κρίση, που είναι μια πολύ σοβαρή ιστορία για τις χώρες αυτές. Σε πολλές περιοχές, για το 1/3 της χρονιάς επικρατούν θερμοκρασίες απαγορευτικές για το ανθρώπινο σώμα και το νερό είναι σπάνιο. Το ξένο κεφάλαιο καταληστεύει όλες τις πηγές και τις υποδομές, οπότε οποιαδήποτε ντόπια ανάπτυξη είναι καταδικασμένη. Περιττό να πούμε ότι όλη αυτή η απόγνωση προκαλεί μεταναστευτικά ρεύματα.

Για να ελεγχθεί αυτή η κατάσταση, και από τις λαϊκές εξεγέρσεις για τις οποίες λίγα μαθαίνουμε, χρειάζονται τα πραξικοπήματα, οι ντόπιοι συνεργάτες, οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί και τα υποστυλώματά τους, οι πατερίτσες τους, όπως είναι η ελληνική αστική τάξη. Αυτό έχουν ονομάσει η ελληνική κυβέρνηση και τα συστημικά ΜΜΕ “σταθερότητα στην υποσαχάρια Αφρική”!