Η φετινή 8η Μάρτη, όπως και κάθε τέτοια μέρα των τελευταίων ετών, γιορτάζεται με αριθμούς και καταλόγους. Τον αριθμό των γυναικών που παρενοχλήθηκαν, τον κατάλογο των γυναικών που δέχθηκαν βίαιες επιθέσεις, τον αριθμό εκείνων που τελικά υπέκυψαν στα τραύματα δολοφονικών επιθέσεων. Τόσο στη χώρα μας, αλλά και εκτεταμένα στο δυτικό κόσμο, τα τελευταία χρόνια έχει αποκαλυφθεί με φρικτές λεπτομέρειες ένας κόσμος που μέχρι πρότινος παρέμενε καλά κρυμμένος από τη δημοσιότητα.
Οι πρώτες μαρτυρίες και το «me too» στις ΗΠΑ πριν λίγα χρόνια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει και να διευρυνθεί αυτή η «αποκάλυψη». Εκεί ήταν οι παρενοχλήσεις στα σαλόνια του Χόλυγουντ, στη χώρα μας ήταν ο χώρος του αθλητισμού και στη συνέχεια επίσης ο χώρος του θεάματος. Οι καταγγελίες έπεσαν βροχή και για καιρό τα τηλεοπτικά παράθυρα γέμισαν από τις ιστορίες των θυμάτων και τις απολογίες των καταγγελλόμενων. Παράλληλα, άρχισαν να βρίσκουν το φως της δημοσιότητας ολοένα και περισσότερα περιστατικά βίαιων επιθέσεων και δολοφονιών.
Αν και μπορεί να ήδη φαντάζει τεράστιος ο όγκος των περιστατικών, αυτά που γνωρίζουμε είναι πιθανότατα μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό της σαπίλας όσων συμβαίνουν πίσω από τις πόρτες που παραμένουν κλειστές, καλά κρυμμένα από τα βλέμματα. Οι αφηγήσεις γνωστών αθλητριών, ηθοποιών, τραγουδιστριών κ.λπ. βρίσκουν ίσως ευκολότερα το δρόμο, τη δύναμη και το κουράγιο να δημοσιοποιηθούν, αφού υπάρχει δεδομένη γι' αυτούς η κοινωνική και ταξική βάση στήριξης. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, που ακόμη κι αν βρουν στα πρόσωπα των διάσημων κάποιου τύπου πρότυπο, δυσκολεύονται να πάρουν την απόφαση να ομολογήσουν. Άλλωστε, δεν έχει εκλείψει ο στιγματισμός των κακοποιημένων γυναικών, η αμφισβήτηση του λόγου τους και το τραβολόγημά τους για ώρες κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, εάν επιχειρήσουν την καταγγελία. Ή, ακόμα, η μη ανταπόκριση των αστυνομικών δυνάμεων σε κλήσεις κακοποίησης, με αποτέλεσμα οι εντάσεις να οδηγούν έως και σε δολοφονίες.
Η κακοποίηση και η βία ενάντια στις γυναίκες βρίσκεται στο ιδεολογικό DNA του καπιταλιστικού συστήματος. Εκείνο είναι που την έχει αναθρέψει και γιγαντώσει για δεκαετίες. Έχει μέχρι και τραφεί από αυτήν. Και εκείνο είναι που προσπαθεί να την κρατάει συγκαλυμμένη, απ' ό,τι φαίνεται όμως, όχι για πάντα. Σήμερα, στο έδαφος αυτών των αποκαλύψεων, το ίδιο σύστημα επιχειρεί να βγει τιμητής των δικαιωμάτων των γυναικών, υπερασπιστής των θυμάτων και δήμιος των δολοφόνων και βιαστών. Δείγμα αυτής της προσπάθειας είναι και οι σχετικές αλλαγές στη νομοθεσία. Είναι μια υποκρισία, την οποία το σύστημα εάν μπορούσε θα απέφευγε. Στην ουσία εξακολουθεί το ίδιο να είναι η γενεσιουργός αιτία της βίας και της κακοποίησης.
Η μη ανοχή και η αντίσταση απέναντι και σε αυτά τα φαινόμενα, είναι υπόθεση του λαού και του κινήματος. Είναι κομμάτι της συνολικής του αντίστασης απέναντι στο σύστημα, απέναντι στο τσάκισμα των δικαιωμάτων του. Είναι καθήκον για τις γυναίκες και τους άντρες του λαού, στο δρόμο για τη συνολική απελευθέρωσή τους!
Προλεταριακή Σημαία
Διαβάστε και: Παγκόσμια μέρα της γυναίκας: Τα δικαιώματα των γυναικών κατακτιούνται μέσα από τους αγώνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου